RSS Feed Twitter Facebook

Banken maken oorlog

29 september 2013 om 18:20
Gepubliceerd door Joost Niemöller

P1040298

Wie maakt er eigenlijk oorlog.

door Caroline

 

De rest van dit artikel is afgeschermd. Gebruik Cleeng om het te bekijken.

Exclusief
Al een Cleeng account?
 
De nieuwe realist

Banken maken oorlog

Beoordeling
Gratis lezen na aanmelding
Gratis kijken na aanmelding
Gratis toegang na aanmelding
Lees nu gratis
Bekijk nu gratis
Geef gratis toegang
Koop dit artikel €0.99
Koop deze video €0.99
Koop dit item €0.99
Neem abonnement v/a €4.99
Powered by

facebooktwittergoogle_pluslinkedin

8 reacties to “Banken maken oorlog”

  1. Jan Van zegt:

    Was even een na-denkertje…..
    “Alle oorlogen zijn bankiersoorlogen, dat lijkt me goed om voor ogen te houden als er weer eens aangezet en aangehitst wordt tot bloedvergieten”.
    Inderdaad…, maar ik ben bang dat het linkse gen daar weinig boodschap aan heeft.
    Het is net als met kleven op de weg…..
    Je ziet hét…. of je ziet hét niet… dat kleven gevaarlijk is! Is niet te leren!
    Mvg.

  2. JiepMK zegt:

    De banken verdienen al gratis geld omdat ze gesteund worden door de overheid die het monopolie in stand houdt e.d. en de ECB (ook overheid) die hun staatsobligaties koopt. Een oorlog hebben banken niet nodig, de wapenindustrie natuurlijk wel.

  3. Caroline zegt:

    Misschien zijn de eigenaren van de banken wel dezelfden als die van de wapenindustrie, denk je niet? En hoe denk je dat de banken al die staatssteun voor elkaar krijgen? Door er vriendelijk om te vragen?

    • JiepMK zegt:

      Je eerste vraag kan ik niet beantwoorden, ik weet het niet.
      Dan de staatssteun, die hebben ze gekregen vanwege het zorgvuldig opgebouwde imago als systeembank enerzijds en het old boys network anderzijds. Gerrit Zalm, Nout Wellink, Jan-Kees de Jager, Wouter Bos, Mark Rutte, Stef Bos, allemaal lieden die aan tafel hebben gezeten met de bankenjongens en dan niet voor het eten natuurlijk, zelfs Jan-Kees deed het daar niet voor!

  4. BasKoning zegt:

    Ik heb een vraag over de regels.
    Er staat: men mag niet oproepen geweld te gebruiken, nog aangeven bereid te zijn geweld te gebruiken.
    Dit artikel gaat over oorlogen. Dan nu mijn vraag:

    Hoe kan je een oorlog winnen zonder geweld. Is het niet juist gewelddadig tegenover eigen huis en haard om niets te doen zodra een ander oorlog begint te voeren?

    Als iemand mijn vriendin met geweld probeert te verkrachten, mag ik dan aangeven bereid te zijn geweld te gebruiken om haar te bevrijden, of zou ik dan de huisregels hier breken? Mag ik dan geweld hanteren om haar te bevrijden, of zou dat ‘ongepast’ zijn hier te vertellen?

    Het gaat niet om geweld an sich. Het is een popper paradox:

    We streven naar een zo geweldloos mogelijke samenleving. Om in dat ideel wat vaart te pompen, beloven we in eerste instantie plechtig zelf geen geweld te hanteren. Maar dan komen wij lieden tegen, die geweld geenszins schuwen, en waarbij ‘praten’ helemaal niets helpt. Wat dan. Doen wij niets: dan staan onze huizen in brand. Het enige wat dan helpt: is ‘kracht’ gebruiken: geweld, om onszelf te bevrijden: van het brongeweld. Het is dus van belang om onderscheid te maken op ‘brongeweld’ en de reactie OP dat brongeweld. Beiden zijn ‘gewelddadig’, maar brongeweld is moreel ‘fout’, terwijl een poging om met geweld dat geweld te stoppen moreel ‘goed’ te noemen is.

    Ik wens geen geweld te hanteren. Maar als een ander met geweld mij of mijn geliefden aanvalt, zal ik niet nalaten om alles te doen wat ik kan. Inclusief, en alleen als laatste middel: geweld.

    • BasKoning,
      U heeft hier gelijk. Ik ben ook geen pacifist. We hebben hier echter ook te maken met de Nederlandse wetgever. En in dit geval ben ik het met hem eens. Uitspraken van het type ‘die en die moet opgehangen worden’ zijn dus uit den boze. Dat is ophitsing. Het is alleen niet zo eenvoudig. Een uitspraak als ‘Ik zie tegen de islamisering maar één oplossing: Een sterk leger aan de grens.’ Om maar iets te zeggen. Dat is letterlijk dan wel een indirecte oproep tot geweld, maar niemand zal daarover vallen. In de praktijk, zo is mij bij een vorige website opgevallen, kan het een glijdende schaal zijn. De ene zegt iets waarvan je denkt nou ja, vooruit, en de volgende gaat daar dan weer overheen.
      Vandaar deze waarschuwing.

      • Jurrien zegt:

        Ergens is er natuurlijk een grens. We zien de bedreigingen om ons heen toenemen. We hebben onze veiligheid toevertrouwd aan regering en parlement. Maar als je ziet dat nog het parlement, nog de regering geen enkele dam opwerpen tegen de bedreigingen die op ons afkomen, waar moet je dan heen?
        -Islamisering neemt toe, dat betekent dat we met elkaar steeds een stukje verder opschuiven en toestaan dat een onverdraagzame religie of ideologie, meer ruimte claimt om vrijheden in te perken. DE wens van de PvdE (Den Haag) om gescheiden zwemmen in te voeren, is weer een klein stapje in die richting. En niemand van degenen aan wiens wijsheid wij het land hebben toevertrouwd, neemt stelling;
        -door verdragen te tekenen in EU verband, heeft onze regering de zeggenschap over onze eigen grenzen verloren. We zijn verplicht om iedereen EU onderdaan die dat wil toegang te verlenen. En Europese rechters spreken uit dat dit impliciet ook geldt voor inwoners van de rest van de wereld;
        -diezelfde verdragen beperken onze zeggen kracht over de manier waarop wij onze economie willen laten herstellen. En onze politieke elite loopt braaf achter de EU aan, waarin Franse presidenten dromen over een nieuwe Napoleontische tijd;
        -de Euro hang als een molensteen om onze hals. Bankiers frauderen er lustig op los. En op vordering van Brussel storten belastingbetalers braaf hun geld in een bodemloze put.
        Vraag: wanneer mag je je als burger gaan verzetten als je ziet dat jou volksvertegenwoordigers en jouw regering gemene zaak maken met een conglomeraat van banken en politici die jouw land naar de afgrond helpen?

Laat een reactie achter

Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.

© 2013 Joost Niemöller. Alle rechten voorbehouden.