Kijk, op deze foto, daar hangt die, de prinsenvlag, gewoon aan een woonhuis in Nederland. Wonen daar soms NSB-ers? Tja, je weet het natuurlijk nooit helemaal zeker hè. Maar het lijkt er toch niet erg op. Die foto werd gemaakt in 2009, op Waterloodag. Op die dag werd het einde van de Franse bezetting herdacht, en dus het hernieuwde begin van de Nederlandse onafhankelijkheid.
Het is echt niet zo vergezocht om bij die prinsenvlag vooral een symbool te zien voor Nederlandse soevereiniteit. En wat kan actueler zijn in deze dagen, waar de EU ons in een steeds steviger greep krijgt.
Maar ja, dan moet je wel te goeder trouw zijn. En met al het gedoe over de NSB vlag, ingestoken door Pechtold, is men vooral te kwader trouw over de PVV. Het is nu zelfs al zo gek aan het worden dat de SP wil dat de prinsenvlag verdwijnt van het Utrechtse Statenjacht. De vlag zou door extreemrechts ‘besmet’ zijn.
Zo gaan we dus met terugwerkende kracht ons verleden veranderen omwille van een marginaal clubje.
Het was al vermeld: Zo’n gevalletje ‘NSB vlag’ hadden we dus al eens eerder.
In 2011 was er een relletje over twee van diezelfde vlaggen die toen voor de ramen van de PVV fractie in de Tweede Kamer hingen. Oei, de NSB in de Tweede Kamer! De laarzen marcheerden weer!
Natuurlijk ging het toen heel erg anders om. Ronald Sørensen, lang geschiedenisleraar in Rotterdam, verdiepte zich in de NSB in Rotterdam en schreef daar in 2003 een boekje over: Een gehate minderheid: NSB’ers in Rotterdam. Hij weet dus waarover hij het heeft.
Sørensen was een van de oprichters van Leefbaar Rotterdam, later werd hij daar fractievoorzitter, nu is hij senator van de PVV.
In 2011 schreef hij naar aanleiding van de Tweede kamer rel een column. En die is dus relevant genoeg om nog eens te herplaatsen. Het zet de huidige onzin en hysterie in het juiste historische kader, en geeft ook nog eens aan hoe men ook bij Leefbaar Rotterdam met diezelfde dommigheid te maken kreeg over symbolen.
De rest van dit artikel is afgeschermd. Gebruik Cleeng om het te bekijken.