RSS Feed Twitter Facebook

Onmacht en egoïsme op de Filippijnen

10 november 2013 om 16:48
Gepubliceerd door Joost Niemöller
facebooktwittergoogle_pluslinkedin
Ph_regions_and_provinces

Bron: wikipedia

 

Foto’s vertellen soms een heel verhaal. Nu ook weer die foto’s van de orkaanramp op de Filippijnen. Wat zien we. Overal liggen lijken. In sommige gevallen heeft men nog de moeite genomen ze te bedekken met een kleedje, in andere gevallen niet eens. De mensen lopen er tussendoor. Ze hebben zich niet georganiseerd om de lijken op te ruimen. Ze zijn alleen bezig met het bijeengaren van hun eigen boedeltje. Op andere foto’s zijn de eerste plunderingen te zien.  Een man probeert zijn winkel te verdedigen met een pistool. Hij is duidelijk bang.  Er is zo te zien geen vanzelfsprekende cultuur, geen eenheid, geen algeheel gedeelde moraal waarop hij terug lijkt te kunnen vallen in de etnisch zeer verdeelde Filippijnen.

Ook de overheid is geheel onzichtbaar. Geen helpende militairen. Geen brandweer. Let wel, het gaat hier over een orkaan die men aan kon zien komen. Maar er bestaat kennlijk geen betrouwbaar apparaat. Er zijn geen noodplannen. Of misschien zijn ze er wel, maar ze functioneren niet. Ook niet vreemd in een zozeer door corruptie en criminaliteit geteisterd land.

In dit land is het ieder voor zich. Vergelijk dat eens met de beelden in het mono etnische Japan na de recente tsunami. Geen plundering was daar te bekennen. Met gezamenlijke discipline gingen de Japanners de chaos tegemoet. Op de Filippijnen zie je alleen verdwaasde eenlingen, overgeleverd aan hun onmachtige verdriet, op zoek naar hun eigen spullen, of in groepjes onderweg naar plaatsen waar water wordt uitgedeeld.

Zeker, medelijden overvalt me bij die beelden. Maar ook de gedachte dat zulke samenlevingen met zo’n klein cultureel besef (ook als migranten vormen de Filippijnen kennelijk geen hechte gemeenschappen) nu het slachtoffer zijn van een natuurramp, maar het zo kunnen worden van  andere, beter georganiseerde machten. En misschien zou dat in the long run niet eens zo slecht zijn.

Dit is een kansloze samenleving.

4 reacties to “Onmacht en egoïsme op de Filippijnen”

  1. sariel2413 zegt:

    Blijkbaar ken jij de Filippijnen niet, iets wat mij niet vreemd op doet kijken, het is een van de minder bekende Aziatische landen. Maar het is ZEKER niet een “samenleving met zo’n klein cultureel besef”. Het is een land met een heel groot cultureel besef, een met zeer hechte familiebanden, zeer hechte “wijk”-banden, een lange zeer rijke cultuur, deels afgeleid van de originele Filipino’s, de Spanjaarden, de Maleisiërs, Chinezen en andere groeperingen.
    De overheid is zeker NIET onzichtbaar. Zij zijn nu druk bezig met operaties om mensen te helpen, hebben onderhand al lang de politie ingeschakeld (die aanzienlijker zwaarder getraind zijn dan de militairen). De militairen zijn waarschijnlijk ook al ingeschakeld en worden overgevlogen. Het feit dat er nu nog geen al te grote hoeveelheid militairen en politie rondloopt is omdat er simpelweg grote afstanden afgelegd moet worden, over water, over bergen, tussen modderrivieren. Er is geen telefoonbereik, er zijn geen wegen, er is NIETS qua infrastructuur dankzij de herhaalde aardbevingen, tyfonen en zeker de laatste tyfoon. Als je een beetje het nieuws had bijgehouden had je gezien dat ze VOOR de tyfoon al druk bezig waren met het naar veilige plaatsen brengen van mensen, het waarschuwen voor de tyfoon en het voorbereiden op het ergste. En nu hebben ze het heel erg druk met coördineren, geld inzamelen, etc.
    Misplaatst medelijden mag je lekker zelf houden, zij hebben er niets aan. Het zal ze waarschijnlijk ook niets kunnen schelen want ze hebben het veel te druk met opnieuw opbouwen nadat minder dan een jaar geleden een andere sterke tyfoon langs gekomen is, een maand geleden een zeer zware aardbeving en nu Yolanda. Filipino’s hebben zich nog nooit overgegeven aan dit soort weer en het opgegeven. Dat gaan ze nu zeker niet doen.
    Wat betreft de corruptie in de overheid, tsja, dat kan niet ontkend worden. Criminaliteit, idem. Terroristische groepering, idem. Dat heb je als je groepen mensen hebt die denken dat ze door diefstal, moord en terrorisme een eigen staat kunnen stichten. Maar dat maakt hen nog niet een volk waar je medelijden mee moet hebben, daar zijn ze te sterk voor. Hulp kunnen ze gebruiken, advies, bouwploegen, reddingswerkers, etc. Misplaatst medelijden? Laat maar thuis.

  2. lauwebal zegt:

    Als het zo’n geweldige beschaafde cultuur is, waarom is het er dan zo’n bende?

    Joost maakt terecht de vergelijking met Japan waar het er zeer beschaafd aan toe is gegaan.

    • multidifficulti zegt:

      Als het zo’n geweldige beschaafde cultuur is, waarom is het er dan zo’n bende?
      Omdat het land last gehad heeft en eigenlijk nog steeds last heeft van 2 burgeroorlogen die beiden hulp en geld kregen van mensen/groeperingen die niet eens in de Filippijnen woonden te weten moslims en maoisten.
      Moslims kregen hulp van Al Qaida, Ghadaffi etc de maoisten kregen hulp en geld uitgerekend uit Nederland te weten X-min-y, ICCO en in het verleden ook de Filippijnen Groep Nederland(zullen ze wel ontkennen).
      Dat het in Japan er beschaafd aan toe ging is nog maar de vraag, in de Filippijnen kreeg ik altijd een respectvolle behandeling en beschaafd zijn ze er meer dan je kunt vermoeden, hoewel er armoe en corruptie is.
      Die armoede is mede het gevolg van eerdergenoemde burgeroorlogen waarbij uitgerekend Nederland als sponsor van de opstandelingen een uiterst dubieuze rol gespeeld heeft. Ik zou mij meer druk maken over dat soort zaken dan te kankeren over het zogenaamde egoisme van de bevolking van de Filippijnen.
      Over de steun/geld vanuit dit land (Nederland) richting de terroristen heb ik ooit geschreven en hoop dat LAUWEBAL het eens gaat lezen http://multidifficulti.wordpress.com/2009/12/22/nederland-vrijplaats-voor-terroristen-en-criminelen/

  3. Bas zegt:

    Veel mensen in andere landen lezen soms Nederlands nieuws. Neem de goed in hun hart mensen. Ook wel links, socialist, of graaier genoemd. Een hechte organisatie die gèèft. Wat op buitenlanders onwerkelijk overkomt. Mensen die hun voordeur en beurs open maken om te te delen, met behoeftigen, is hemel op aarde. Een arriverende hemel op aarde zoeker word direct geconfronteerd met open Spekman deuren en besluit om nooit meer weg te gaan. Feestvieren, elke dag, is zijn deel. Wat storend werkt zijn mensen die geen [ semi ] ambtenaar zijn. Een groep, klein, word ook wel de werkende voor een snee brood mensen genoemd, of melkkoe. Een minderheid. Hun voordeuren hebben veel sloten, hèt bewijs van angst. Voor iets wat roven, legaal, heet. Met de gewenste nivellerende en goede uitwerking.. Dan de storm met kracht 30 op de Beaufort schaal. Over het paradijs Nederland. Daarna. Even adem halen. Over kritiek gesproken, op een ander land, die dat meemaakte.

Laat een reactie achter

Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.

© 2013 Joost Niemöller. Alle rechten voorbehouden.