Wat is het omslagpunt waarop blanken uit buurten wegtrekken? In Amerikaanse steden zien we hoe massaal die processen kunnen zijn. Detroit is een sterk voorbeeld. Na grote rassenrellen in 1967 begonnen de blanken de stad te verlaten.

In Nederland is de dynamiek anders. Mensen zijn hier afhankelijk van het woningbeleid van de overheid, zoals Floris van den Berg van Saproea aan geeft in een interessante analyse naar aanleiding van recente demografische gegevens van het CBS. Mensen gaan daarheen waar hen woningen worden toegewezen.

Wat we, zo geeft Floris van den Berg aan, vooral zien is dat de bevolking groeit in de drie grote steden (dus niet Utrecht meegerekend, dat een ander verloop kent) door de immigratie. Vervolgens is er sprake van een bevolkingsstroom uit diezelfde grote steden. De bevolkingsgroei in Nederland is vrijwel geheel te danken aan de immigratie en vindt dan ook bijna alleen in die grote steden plaats.

Een deel in de grote stad trekt weg naar kleinere, omliggende gemeenten, of verder weg. Een ander deel trekt zich terug in enclaves. Ook immigranten verzamelen zich het liefst bij hun eigen etnische groepen, maar, anders dan in bijvoorbeeld de VS, wordt dit door overheidsbeleid tegen gewerkt.

Waar het kan vindt dus segregatie plaats. Waar dat niet kan, of mag, ontstaan problemen.

De segregatie is goed te zien in een stad als Den Haag. Ik was daar twee dagen geleden omdat ik te gast was bij het programma 1 op Straat, dat live wordt uitgezonden vanuit een schoolbus die door heel Nederland rijdt.

(Hier kunt u de uitzending terugluisteren.)

De andere gast was Alfred Vierling, vroeger politiek assistent van Hans Janmaat, nu werkloos vanwege een Berufsverbot en wonend in Duindorp. Daar stond de bus.

Na afloop van de uitzending wilden we nog iets eten. Dat bleek in Duindorp niet mogelijk, zei Alfred Vierling. Er was daar wel een Turks restaurantje, maar dat was in de fik gevlogen. Het werd gerund door een aardige, moderne Turkse jongen, zei hij. Maar die zou op een bepaald moment zijn bruid uit Anatolië hebben overgehaald. En ja, toen ging het in de brand. Over de daders was niets bekend.

We wandelden dus naar de Vogelwijk. Dat is maar een klein stukje bos, maar je komt in een totaal andere wereld. Zo wandel je van een arme blanke buurt op een toplocatie (aan zee) naar een dure blanke villawijk, praktisch op dezelfde toplocatie, maar geheel van elkaar gescheiden.

In de Vogelwijk woont men in koophuizen. Men is vrij om te gaan en staan waar men wil. In Duindorp is die keuze er niet. Men is afhankelijk van het toewijzingsbeleid van woningbouwvereniging Vestia, die aan de leiband loopt van de gemeente. De politiek, die in Den Haag PvdA politiek is, verplicht arme mensen om etnisch te mengen. Door de toevloed van immigranten in Den Haag, komt dit in de praktijk erop neer dat arme blanken niet meer in hun wijken mogen wonen, en dat ze moeten gedogen dat hun wijken ‘zwarter’ worden. Kinderen van blanke gezinnen in Duindorp krijgen geen voorrang in de eigen buurt, waar ze het liefst willen wonen, maar moeten toezien dat nieuwkomers, altijd niet-Westerse immigranten, voorkeur krijgen.

Dit probleem speelt uiteraard niet in de Vogelwijk. De huizen zijn daar zo groot en duur dat de kans klein is op immigranten. Bovendien betreft het koopwoningen.

Welke opties hebben de oorspronkelijke Duindorpers? Vierling vertelde dat de organisatiegraad er laag is. Er bestaat eigenlijk geen overleg over de problematiek. De enige opties die men kent is stenen door de ramen van huizen die toegewezen worden aan allochtonen. Dat is niet omdat de Duindorpers racisten zouden zijn, zoals burgemeester Van Aartsen zei. Dat is wel omdat hen het recht wordt ontzegd om te wonen in de gemeenschap waarin zij willen wonen.

En dat is omdat de Duindorpers, anders dan rijkere blanken, niet in staat zijn tot een zelfstandige blanke vlucht. Ze worden domweg toegewezen en geplaatst.

Hier is dus sprake van een ander, nieuw soort omslagpunt. Geen blanke vlucht, maar een blank ‘hier sta ik, ik kan niet anders.’

Duindorp is klein. Voor arme blanken is geen sympathie in de gevestigde politiek, dat zien we al sinds Janmaat er begin jaren tachtig van de vorige eeuw voor op begon te komen. De kans dat er voor deze mensen een oplossing wordt gevonden, bijvoorbeeld in de vorm van een bewonersrecht, is klein. Duindorp zal tegen de overmacht vroeg of laat aan het kortste eind trekken. Maar het is te hopen dat dit niet stilletjes gebeurt, maar met veel verontwaardiging en aandacht. Want het is puur onrecht wat de Duindorpers als gemeenschap aangedaan wordt.

Hoezeer de autoriteiten niet bereid zijn te praten blijkt uit onderstaande correspondentie. Vierling stuurde een open brief naar het ‘Wijkberaad Duindorp.’ Het wijkorgaan liet weten niet met dit soort vieze racisten in gesprek te willen. In wat andere bewoordingen natuurlijk, maar het komt er gewoon op neer. En dat terwijl de voorstellen van Vierling alleszins redelijk klinken. En afkomstig zijn van iemand die ook gewoon daar in die wijk leeft.

 

Brief Alfred Vierling
22/04/2014
Aan : Martin Spaans voorzitter wijkberaad Duindorp

Er zijn vier problemen.

1. Het toewijzingssysteem van sociale woningen deugt niet. Geen land ter wereld laat vanuit het buitenland mensen toe op een toewijzingssysteem gebaseerd op ancienniteit en dus ten detrimente van er geborenen. Dit heet ethnomasochisme.
Het is landelijk en gemeentelijk beleid. Vestia is uitvoerder en kan weinig meer doen, dan excessen dempen met zo nu en dan eens in overleg met de gemeente urgentie aan een autochtone familie toe te kennen. Dat weten Duindorpers en dus gaan zij in arren moede over tot actie en kwalijke praktijken tegen dit onrechtvaardige toewijzingsstelsel.

In een openbaar toegankelijke bijeenkomst in het buurthuis met vertegenwoordigers van de gemeente, politieke partijen, sociaal werkers, Vestia, politie, zou eens open en eerlijk over dit toewijzingssysteem moeten worden gesproken om ervan de meest heikele kanten van te verzachten, niet alleen, zoals nu wrs wordt gedaan, stiekem een noodoplossing vinden voor raddraaiers.

2. Vestia moet de huurders ‘in het ongestoord genot van het gehuurde’ stellen. Het ‘gehuurde’ zijn echter karton zo dunne appartementen. Dan kan Vestia dus niet aan deze civielrechtelijke plicht voldoen, indien zij door de gemeente wordt gedwongen om haaks op elkaar staande culturen te huisvesten op en onder elkaar.

In de Schilderswijk zien we wat er dan gebeurd: Nederlanders van oorsprong worden van racisme beticht en moeten de wijk uit, terwijl er een sharia-gemeenschap ontstaat of een creoolse wijk. Altijd staat Vestia achter de probleemveroorzakers en is fel tegen de weerloze slachtoffers. Dat is ook de houding van de politie en onze bestuurlijke elite, recente pilot projecten met aso-wooncabines ten spijt.

Het is nu eenmaal zo, dat moslims voor Nederlandse oren vreselijke muziek en gebedsoproepen uitzenden en dat veel creolen en Antillianen ’s nachts leven en heel harde basmuziek te horen geven. Dat heb ik al drie maal meegemaakt, ik heb al drie maal moeten verhuizen wegens niet te harden geluidsoverlast van allochtone buren. Nachtrust blijk nergens gestipuleerd als mensenrecht.

Vestia zou in ieder geval de inplaatsing van haaks op elkaar staande culturen en levensstijlen niet moeten inplaatsen op dezelfde portieken subsidiair woonblokken, en al helemaal niet verticaal gelagerd. Eenmaal slachtoffer van lawaaierige buren of buren met ander 24-uurs leefpatroon, kan men rechtens in dit land weinig meer doen.

3. Den Haag is sterk gesegregeerd. Natuurlijk zien Duindorpers dat aan de overkant van het verversingskanaal, Statenkwartier , Frankenslag waar de burgemeester woont en aan de andere kant van de duinen, de Vogelwijk, hele blanke Europese wijken staan zonder islamisering en vernegering. Daarom is het verwijt ‘racisme’ door de burgemeester aan het adres van Duindorpers uiterst hypocriet. Hij kreeg steun n.b. van o.m. de twee nieuwe moslimpartijen in de stad.

Het gemeentebestuur is er voor alle inwoners, dus ook voor autochtone Nederlanders, die in de knel zijn gekomen door het mislukte multikulti-beleid. Onze koning heeft dat gesignaleerd tijdens zijn eerste tv-interview en dus is het gewenst dat vanwege (een groep) Duindorpers het Oranjefonds wordt benaderd voor een samenlevingsproject, waarin de onoverkomelijkheden van de niet-Europese inplaatsing worden verkend, vastgelegd en als uitgangspunt kunnen gaan dienen voor een rechtvaardiger toedelingsbeleid, waaraan gemeente en Vestia zich alsdan dienen te houden.

4. De gemeente wil geld verdienen en de toplocatie Duindorp allengs volbouwen met yuppiewoningen. Daarvoor is de grote rioolbuis in de Pluvierstraat gelegd, niet voor het huidige woonbestand. Zoals de vorige keer, toen maar de helft van de gesloopte woningen werd vervangen door yuppiewoningen, wordt de Duindorpse bevolking uit elkaar gespeeld: Een derde krijgt een mooie wisselwoning, een derde naar het bejaardenhuis geschopt, een derde helemaal weggetreiterd, nu dus met behulp van moslims en creolen, misbruikt als breekijzer. Dat is het gemeentelijk toekomstbeleid voor Duindorp.

In voormelde bijeenkomst in het buurthuis, kunnen de plannen eens aan de kaak worden gesteld en bij ontkenning vanwege de gemeente kunnen alsdan garanties worden geëist met betrekking tot het leefmilieu van de huidige bewoners.

Hierbij kan men denken aan een verbod aan verdere gezinshereniging door middel van ketenimmigratie van niet aan de westerse maatschappij aangepaste immigranten. Het is afschuwelijk te leven tussen gesluierde vrouwen die een man niet willen groeten, mannen die geen vrouw de hand willen geven en hun vrouwen thuis opsluiten, hun kinderen slaan, honden vertrappen, moslimgeloei ten beste geven, je haatdragend aankijken omdat je maar een kaffer (ongelovige) bent, of omdat je verantwoordelijk wordt gehouden voor de slavernij. De Nederlandse bestuurders doen net alsof er met de houding van immigranten tegenover Nederlanders van oorsprong niets mis is en verzwijgen de enorme druk die de Marokkaanse, Turkse en Antilliaanse regeringen op hun mensen hier uitoefenen.

De gemeente en Vestia moeten hier dus wel degelijk ook enige leermomenten meemaken.

In de hoop dat U wilt meewerken aan de totstandkoming van zo’n bijeenkomst en aan een subsidieaanvraag bij het Oranjefonds, beide ter voorkoming van escalatie in de toekomst bij ongewijzigd beleid,

dank u reeds voor getoonde belangstelling.

met vriendelijke groet,

drs alfred vierling

 

ANTWOORD VAN Dhr. Martin Spaans van wijkberaad Duindorp:
Geachte heer Vierling,
Het wijkberaad kan zich niet vinden in uw denkbeelden en benadering en stelt dus geen prijs op samenwerking. Dit betekent overigens niet dat wij de problemen niet onderkennen en hard bezig zijn daar waar mogelijk onze bijdrage te leveren aan verbetering van de situatie in Duindorp.
Met vriendelijke groet,

Martin Spaans
Voorzitter wijkberaad Duindorp