De Duitsers kunnen winnen. Maar kunnen ze ook genieten van het winnen?
Vreugde, ja, ik zag het bij het eerste doelpunt. En bij het tweede. En het derde. Waarna het uiteraard absurd werd. Maar genieten? Een feestje? Ik was in de straten van Berlijn en ik zag het niet.
Het onderwerp valt ook niet echt te bespreken met Duitsers. Ze begrijpen het gewoon niet. Een moeder en een zoon lieten me een foto zien van een enorme mensenmassa bij de Brandenburger Tor, van de vorige wedstrijd. 150.000 mensen. Megascherm. Ja, maar dat bedoelde ik niet. Wat dan? Nou gewoon, een feestje. Ja maar moet je zien hoeveel mensen.
De eerste helft zag ik per ongeluk in een Berlijnse kantine met bijna alleen Duitse homo’s. Dat is natuurlijk wel apart bij die doelpunten. Zoiets van hiep hoi maar dan op zijn Duits dus een beetje mannelijker. Maar als het vijf nul staat en een Duitse aanvaller maakt een heel klein foutje, dan wordt er hardgrondig ‘scheisse’ geroepen, echt uit de grond van het hart. Dat zie je in Berlijn ook in andere voetbalkroegen. Jezus wat kunnen die Duitsers kankeren. Zoals in die wedstrijd tegen Frankrijk, waarbij een aanvaller een bal niet eerst vastlegt, maar gelijk schiet, dan gaan de betweters los. En wat wordt er aanhoudend gekankerd op de coach, wat is er toch mis met die man, hij heeft praktisch alleen overwinningen op zijn naam staan, meer dan welke andere coach van welk andere Duitse team. Dit is niet goed, dat is niet goed, hij kan er niks van.
Het gaat de Duitsers nooit om het spel. Gaat het ze om het winnen? Het is een soort fanatisme dat dieper gaat dan dat. Neem nou die terrasjes vandaag met al die schermen. Duitsland heeft de gedoodverfde winnaar dan al volkomen verpletterd. Dan verschijnt er een close-up van een huilend Braziliaanse jongetje in beeld en er breekt een totaalgejoel uit. Leedvermaak zonder enige terughouding. Wat is dat. Een oerkracht. Wij vinden dat niet sympathiek. De Duitsers zelf vinden dat ook niet sympathiek, maar zo zijn ze.
Een typerend commentaar na afloop van deze slachtpartij op de tv was: Wat mooi, die Duitse keeper, zo getergd als die keek toen hij dat ene doelpunt tegen kreeg. Dat kon die niet verdragen. 1-7, dat kon die niet verdragen. Dat werd bewonderd.
Nergens in de wereld zijn ze zo als de Duitsers. En niemand begrijpt de Duitsers.
Ik heb gisteravond genoten.
Moge deze overwinning onze oosterburen wat meer nationalisme bijbrengen, en wat minder politieke correct. Zou dit ook maar IETS het geval zijn, dan gun ik ze zondag de Endsieg, zelfs al zou dit tegen Nederland zijn!
Klopt Joost. Niemand begrijpt de Duitsers. Gelukkig begrijp ik “de Nederlanders” ook niet. Die luidruchtige massaculturen op straat tot in de vroege uurtjes, waarbij ‘s ochtends de straten bezaaid liggen met glas. ‘s Lands wijs ‘s lands eer moet je maar denken.
Zo heb ik er nog niet over nagedacht. Als je waarnemingen te generaliseren zijn (dus ALS) dan werpt het misschien een licht op hun faam van Grundlichkeit. Ze besteden dan dus veel aandacht aan de details door te leven IN de details. Elk apart moment wordt beoordeeld en niet slechts het eindresultaat. Ik denk dat wij Nederlanders daarin behoorlijk op hen lijken, in elk geval meer dan de Brazilianen. Die mogen door hun bijgeloof vooraf niet eens praten over de kans dat (en waarom) ze kunnen verliezen. Daardoor zijn ze niet in staat tot eenzelfde soort voorbereiding als de Duitsers en ‘Nederlanders.
de duitsers toonden respect naar hun tegenstanders,ingetogen juichen,nergens overdrijven en correct blijven.
zouden andere landen ook eens moeten doen.
ook op tv zie je geen belachelijke programma’s met gek uitgedoste mensen,hooguit een 10 min. durend interview.dat ook nog eens relevant is.
deze “nederlandse” nuchterheid zou ik hier ook wel vaker willen zien
Dat is de andere kant voor dezelfde medaille. De Duitse voetbalpraatprogramma’s zijn zeker een verademing in vergelijking met het Nederlandse geouwehoer en geruzie om niets.
Maar respect voor de tegenstander? Ik zou zeggen kijk eens naar zo’n wedstrijd in een Duitse kroeg.
“En niemand begrijpt de Duitsers”.
Misschien komt dat wel omdat de Duitsers superieur zijn. Want net als hun wetenschap en hun muziek, kan men ook het Duitse volkskarakter “niet begrijpen”.
Nederland-Chili. We reden met de tram om ca 19.30 van CS naar mijn huis, Rembrandtplein. Van de stand had ik geen idee, want we hadden andere dingen gedaan. Aan de sfeer zag ik al dat we achter stonden, allemaal verlepte mensen met verlepte oranje petjes op doodstille, druilerige (maar dat laatste was toeval vermoed ik) terrassen. Thuis gauw tv aan om mijn indruk te checken, maar dat hoefde eigenlijk al niet meer, want aan het gejuich van het café aan de andere kant van de Amstel wist ik meteen al dat Nederland scoorde, kortom: de sfeer leek er meteen weer in te zitten.
Jeugdherinnering: een oudere heer die ik kende als de netste (eng bijna) en best opgevoede mens ter wereld (nee, niet je gebakje uitzoeken van de schaal maar nemen wat voor de hand wordt aangeboden!) tijdens een wedstrijd opeens roepen: Schop hem dan voor zijn poten, man! Ik was puber toen, maar ik weet het nu nog, zo schokkend.
Omdat ik op twitter zag dat het 5/0 voor DLD was, zette ik Duitse zender aan om iets van de opwinding mee te krijgen. Maar alles bleef (onderdrukt) juichend en met oog en woord voor de tegenstander. Zelfs de hoop dat Brazilië nog zou scoren (geen 5x uiteraard) werd verwoord. Nou, dacht ik, daar is dus niets aan, dus naar BBC overgeschakeld, en daar ging het er enthousiaster aan toe.
Misschien dat ik vanavond maar eens sfeer ga proeven in een café hier. Als er verloren wordt, dan zal de stemming behoorlijk slecht worden, en zal er gekankerd worden (die Van Gaal snapt ook helemaal NIETS) en ‘beter geweten’. Scheisse wordt er niet geroepen, want wij zeggen hier netjes ‘kut’. De sfeer die komt dus, als het opgepompte publiekstestosteron niet tot overwinning maar tot verlies leidt. Winnen ‘wij’, dan zal het nog lang onrustig blijven in de stad, en er veel kwaad gesproken worden over het Argentijnse volk.
Zo gaan die dingen.
Het is vandaag de 10de, de dag na de uitschakeling dus.
Niks geen negatieve sfeer, alleen maar waardering en zelfs trots.
Zeker ook voor van Gaal die er dus best veel van snapt en de realiteitszin er goed ingehouden heeft, zowel bij de spelersgroep als naar het publiek toe. Hij is waarschijnlijk geen ‘nieuwe realist’ maar wel een realist, net als met de grootste meerderheid van het Nl. volk – wat het voetbal betreft. Was het ook maar zo betreffende de onderwerpen waar we het hier vaak over hebben……
Volgens de rijks-voorlichtingsdienst is Maxima voor Nederland. Dit bericht deed me een beetje denken aan de mededeling 10 jaar geleden dat Friso hetero was. Hoe smetteloos is ons koningshuis! Van mij mag Maxima best voor Argentinie zijn. Het is toch een Christelijk en blank land?
Maxima is, volgens de supporters van winnend Argentinië, in hart en nieren een Argentijnse. Dat zal altijd zo blijven.
Daar is niks mis mee.
Alleen moeten we in dit door God en Van Gaal (straks) verlaten land niet proberen met woorden Maxima Nederlands te doen lijken. Ik spreek redelijk goed Engels (al zeg ik het zelf) maar ik ben en blijf een Ollander (met ver weg wat Vlaams leeuwenbloed).
In het verlengde hiervan geldt daarom dat juist zaken als dit WK aantonen dat de EU een wangedrocht is.
We zijn net als de rest van de Europese volkeren nationalistisch en we laten dat ook in diverse situaties blijken.
Daar is ook niks mis mee; of heten we allemaal Maxima?
.
Amsterdam, die sneue stad
(Ooit gebouwd op palen)
Is nog nooit zó duur geweest,
Wie kan ’t nog betalen?
Maar dat is bepaald geen ramp
Want wie wil er nog zijn…
Dit Mokum van de dromen ooit
Doet nu elk Volkshart pijn
Ik zoek voortaan de vrijheid op
Van bos en hei en zee,
Enneh. Amsterdam…arm dhimmi-oord
Sterrekte d’r mee…
.