door Rob Kern
Op 7 mei, de dag na de moord, liep ik tussen duizenden aangeslagen mensen bij het huis van Fortuyn. De mensen wachtten waardig en geduldig tot zij het Palazzo di Pietro, het indrukwekkende vrijstaande huis van Pim in een Rotterdamse volkswijk, bereikten.
Daar legden zij hun brieven, pamfletten, bloemen, knuffels, sigaren en flessen wijn neer. Het huis ligt aan een kindvriendelijk plein, met een speeltuin en veel groen. Op honderd meter afstand rijden treinen langs. In deze volkswijk woonde Pim, die van de mensen van Rotterdam hield, tussen de mensen. Hij hield van hen en zij hielden van hem.
Voor mij liep een effectenhandelaar uit Amsterdam, gekleed in een duur merkpak, en achter mij een stramme heer van 80 jaar, die een gedicht voor Pim bij zich droeg in het Spaans. Het gedicht was geschreven door zijn Spaanse vrouw, die niet in de stoet kon staan omdat zij slecht ter been was. Naast mij liepen twee kleine kinderen met een grote bos bloemen. Hun blonde moeder huilde. Overal teksten; Pim bedankt. Bij het Palazzo aangekomen, huilden de meesten. Vele anderen klapte uit eerbied voor Pim. De politie had niets te doen en keek hoe de menigte – oud, jong, blank en gekleurd – waardig voorbij liep. Regillio Tuur, de oud-wereldkampioen boksen bleef de hele dag rond het Palazzo hangen. Hij kon Pims dood gewoon niet bevatten en op deze wijze drong het verlies het verlies stukje bij beetje tot hem door.
Later in de week liep Rotterdam uit om Pim de laatste eer te bewijzen. Tien-, zo niet honderdduizenden, stonden op de kist te wachten. Bij het Palazzo en langs de route naar de kerk, waar de uitvaartdienst gehouden werd. Overal huilende en klappende mensen, die in koor riepen ‘Pim bedankt’ en ‘wij gaan door’. ’s Middags stonden klappende mensen langs de hele snelweg, waar de rouwstoet langskwam. Harry Mulisch noemde dit opmerkelijke fenomeen uniek. Het deed hem denken aan de taferelen bij de bevrijding van Nederland in mei 1945. Fortuyn respecteerde anderen, maar vond dat Nederland wel eisen mocht stellen aan degenen die hier opgevangen worden. Hij vond dat Nederland er recht op had trots te zijn op zijn identiteit, democratie en moderniteit. Nederland moest volgens hem maatregelen nemen om te voorkomen dat het land overspoeld werd met grote aantallen onaangepaste vreemdelingen die het natuurlijke evenwicht zouden ontwrichten. Hij noemde de joodse en christelijke waarden de moderniteit, waaraan de immigranten zich moesten aanpassen. Belangrijke kenmerken van de moderniteit vond hij de scheiding van kerk en staat, gelijkwaardigheid van man, vrouw en kind en individuele verantwoordelijkheid.
Ondanks alle pogingen van het politieke en journalistieke establishment hem in een kwaad daglicht te stellen, liet het Nederlandse volk zich niet bedotten. Pim was geen racist, geen populist, maar een moedige idealist die zijn leven gaf voor het Nederlandse volk.
16 mei 2015 op 22:13
Rob Kern: Heel hartelijk bedankt voor dit stuk.
Goodgoan: Gait H.M. Leferink
5 mei 2015 op 10:19
Sla mijn een na laatste comment (dat beruchte debat) op.!!!
http://fubar.mobi/2014/05/07/pim-fortuyn-2/
5 mei 2015 op 20:33
@G.Deckzeijl: Goed overzicht! Inderdaad, ook dat laatste debat dwonloaden voor het in de vergetelheid wordt weggestopt zoals dat stuk met “u bent minderwardig mens” van Marcel van Dam.
PS: Ik heb alweer een tijd geleden het boek “Pim Fortuyn en Rotterdam” te pakken gekregen, en daarin zit een CDtje met veel (en unieke) Rotterdam gerelateerde debatten, interviews en reportages met Fortuyn. Ik weet niet of het nog in de boekhandels verkijgbaar is, maar mocht u het ergens aantrefffen: het is een pracht document. Warm aanbevolen.
6 mei 2015 op 04:53
Dank voor de tip!
4 mei 2015 op 21:09
Ik ben nooit idolaat geweest van Pim Fortuyn. Als je tussen en neus en lippen verkondig, te beginnen met duizenden infiltranten te legaliseren, dan had hij onverenigbare opvattingen met de mijne.
Pim Fortuyn-adepten zijn dan ook mensen die minder slim dan hij zijn. Het gros beseft niet waarvoor ze al gecapituleerd hebben.
Totale Remigratie!
5 mei 2015 op 20:17
@jip.gulzen 4 mei 2015 om 21:09 “Als je tussen en neus en lippen verkondig, te beginnen met duizenden infiltranten te legaliseren, dan had hij onverenigbare opvattingen met de mijne.”
.
Dat was een concessie, als reactie op kritiek door Balkenende dacht ik: Okay, nog vijfduizend dan, maar alleen als daarna de grenzen dicht gaan (preciezer: een streng immigratiebeleid zoals hij dat voorstond)..
.
Ja, zes mei, dat is de dag dat de democratie zoals wij die kennen, haar ware gezicht liet zien.
Mooi stuk, Rob Kern.
4 mei 2015 op 17:19
Mooie bijdrage van Rob Kern. Pim was bij ongelofelijk veel mensen geliefd en zou zeker de premier van Nederland zijn geworden. Ook ik had mijn hoop op hem gevestigd en weet vrijwel zeker dat we dan nu niet in de shit zouden zitten. Pim had het hart op de juiste plaats. Welbespraakt, bijzonder charismatisch en bovenal bijzonder kundig, die kwalificaties kun je hem toedichten.
Maar beste Rob het was echt niet Pim die zijn leven gaf voor het Nederlandse volk: HET WERD HEM ONTNOMEN ! Vergeet dit nooit en die smeerlap die het gedaan heeft en zijn opdrachtgevers lopen gewoon vrij rond.
5 mei 2015 op 09:08
@CeesvE
Ik sluit mij graag hierbij aan. Pim was inderdaad een zeer intelligent, betrokken en moedig mens, en daardoor iedereen altijd een grote stap voor. Dat hij zich, door wie dan ook, niet liet ringeloren, heeft hem zijn leven gekost.
Typerend trouwens voor de extreem domme én gevaarlijke maatschappij waarin wij nu leven:
de besten mógen gewoon niet meedoen!
Bedankt Rob Kern voor jouw mooie bijdrage.
4 mei 2015 op 14:24
ach, hoe anders zou Nederland er op dit moment uitgezien hebben, als Pim onze P.M. zou zijn geworden…. en niet vermoord zou zijn door een linkse dierenactivist.
4 mei 2015 op 12:45
Rob Kern bedankt