Door Joost Niemöller
Zeer leerzaam zijn de ervaringen van de mensen die eerlijk vertellen over hun ervaringen in de modder van de multiculturele samenleving. De verhalen van politie agenten. Van leraren. Van ambtenaren die moeten beslissen over uitkeringen. Van juweliers. Buschauffeurs. Je zou een boek samen kunnen stellen met alleen al die verhalen. Zo zou er een oprecht beeld ontstaan van het snel verzurende Nederland van de laatste veertig jaar. Een beeld dat we nauwelijks kennen uit de media, waar de werkelijkheid voor de gewone Nederlanders is weggehouden, en de immigrantengeschiedenissen in het zonnetje worden gezet.
In de wetenschap is het al net zo erg als in de media. Er zijn slechts enkele onderzoekers die geprobeerd hebben om zo onbevangen mogelijk naar de Nederlandse samenleving te kijken, die veranderde door de massale immigratie uit niet-Westerse landen. Zo’n onderzoeker is bijvoorbeeld de antropoloog en criminoloog Hans Werdmölder, die al een leven lang onderzoek doet naar het gedrag van criminele Marokkanen. Het unieke aan zijn onderzoek is dat hij een groep jonge criminelen, voornamelijk Marokkanen, is blijven volgen vanaf de jaren tachtig van de vorige eeuw tot nu. Dat deed hij door de personen in kwestie uitvoerig zelf te spreken, en ze te observeren in hun gedrag, eerst in een buurthuis, waar hij vrijwilligerswerk deed achter de bar, waar ‘de weeë geur’ van de hasj hing, en Bob Marley uit de loudspeakers knalde, later door weer bij ze op bezoek te gaan, en ook door af te reizen naar Marokko. Hij deed zijn observaties niet undercover, maar werkte met open vizier, als onderzoeker. Sommige van zijn ‘proefpersonen’ waren achteraf niet blij dat hun levensverhalen in zijn boeken, en daarmee ook in de media, terecht kwamen, want het schond hun eergevoel als groep. Maar het vertrouwen in Werdmölder bleef toch zo groot dat ze met hem bleven samenwerken. Althans in de meeste gevallen. De leider van de groep was ‘Rinus’, een Nederlandse jongen die later uit zou groeien tot een harde crimineel. Rinus moest niets hebben van de aanwezigheid van die onderzoeker, maar zou hem uiteindelijk toch gedogen. Rinus zou ‘slagen’. Als crimineel. De anderen faalden zelfs daarin.
Werdmölder werd zelf slachtoffer van zijn eigen objectieve, en dus waarlijk wetenschappelijke, onbevangenheid. Toen hij in de jaren tachtig als een van de eerste wetenschappers zijn onderzoeksresultaten naar buiten gebracht werd hij, zo zegt hij zelf in de ‘Janmaathoek’ gezet, en zo in wetenschappelijke kringen kaltgesteld. Werdmölder besloot zich maar een aantal jaren op andere onderwerpen te richten, met wat minder afbraakgevaar. De problemen met de Marokkaanse criminelen werden ondertussen meer en meer zichtbaar. Hierdoor getriggerd keerde Werdmölder terug naar zijn oorspronkelijke onderzoeksonderwerp. Toen hij een uitgesproken opiniestuk over de Marokkanenproblematiek schreef in de Volkskrant, begon een Marokkaanse collega-docent over hem te klagen, en werd hij als gevolg van die klacht op non actief gezet op de Hogeschool in Den Bosch. Zo is Nederland. Een land van angstige wegkijkers waarin de boodschapper onthoofd wordt.
Hans Werdmölder schreef een nieuw boek over wat er gebeurde met die Marokkaanse crimineeltjes van toen: Marokkanen in de marge. Ontspoorde levens van kleine criminelen. In de Nederlandse criminologie wordt vaak gesteld dat het criminaliteitsprobleem van Nederlandse Marokkanen een korte termijnkwestie zou zijn: Als ze ouder worden, komt de regelmaat, de rust, het werk. Werdmölder onderzocht hoe het die crimineeltjes van toen werkelijk verging. Ze zakten verder weg in de criminaliteit, kwamen niet of nauwelijks af van hun drugsverslaving, bleven een levenlang afhankelijk van een uitkering, trouwden soms met een vrouw uit Marokko, maar dat bleken zelden gelukkige huwelijken, gingen onderdoor aan de psychiatrische problemen, en overleden in een aantal gevallen op relatief jonge leeftijd. Met name schizofrenie blijkt een vaak voorkomende ziekte te zijn bij Marokkanen.
Maar ook als het eigenlijk relatief goed gaat, zijn het in werkelijkheid toch treurige verhalen, merkt Werdmölder, als hij wat meer achter de deur kijkt. Neem nu ‘Najib’, crimineel in ruste. Hij woont nu in een huurwoning in de Amsterdamse wijk De Pijp, die hij overnam van zijn ouders die terugkeerden naar Marokko. Najib zou ook liever terug gaan naar Marokko, maar daar heeft hij het geld niet voor. Voor het overvallen van enkele banken zat hij drieënhalf jaar in de gevangenis. Hij werkte eerst bij de Gemeentereiniging, later als meteropnemer bij Essent. Door reorganisatie kwam hij op straat te staan. Op zijn vijftigste kreeg hij nog een halftime baantje als beveiliger op Schiphol. Met zijn vrouw, uit Marokko gehaald, heeft hij twee kinderen.
Anderen werden een ‘spookburger’. Zoals Hassan, die nergens geregistreerd staat, geen vast adres heeft en zwart werkt. Hij moet dit schaduwbestaan leiden vanwege een schuld van 60.000 euro, zo vertelde hij Werdmölder. Veel van hen zijn, in de woorden van Werdmölder, ‘mannen zonder plannen’ gebleven, zonder doel of richting. Vaak was er zelfs na afkicken geen zicht meer op een toekomst. De eigen mislukking wordt vertaald in schelden op Wilders. Die is de schuld.
Werdmölder schetst hoe in de jaren tachtig de ontsporende Marokkanen in de watten werden gelegd door de Nederlandse hulpverlening. Nauwelijks straffen, allerlei aanmoedigend, maar in de praktijk nutteloze ‘programma’s’ met leuke uitjes. Miljoenen werden over de balk gegooid en het gevolg was dat het criminele gedrag alleen maar toenam. Werdmölder beschrijft ook hoe met name de Marokkanen zelf perplex stonden van deze angstige wegkijkhouding van de overheid. De goedwillende Marokkaanse ouders zagen hoe hun kinderen er alleen maar nog meer onhandelbaarder door werden. De staat nam de kinderen af. Het zogenaamde tolerante beleid getuigde zo in werkelijkheid van een wrede onverschilligheid.
Duizenden, tienduizenden Nederlands, vaak wat ouder, zouden, en zullen, het slachtoffer worden van deze losgeslagen Marokkanen, die niet aan banden werden gelegd, en die zich door hun culturele patronen, niet verantwoordelijk voelen voor hun daden. Als verklaringsmodel kijkt Werdmölder niet naar de islam, en ook niet naar biologische, dan wel etnische factoren. Voor hem is vooral het cultureel ingeprente gedrag desastreus. De schaamtecultuur. Maar nog veel meer de labberkakkerige houding van het zich almaar uitdijende leger hulpverleners. Die zouden nu wat strenger optreden en daar vestigt Werdmölder zijn hoop op, al ziet hij nog weinig echt positieve ontwikkelingen. Integendeel, de criminaliteit onder de jonge Marokkanen verhardt zich alleen maar, en het zijn bovendien in een aantal gevallen geen ‘kleine criminelen’ meer, maar ‘grote criminelen.’ Die zijn dan in zekere zin ‘geslaagd.’ Al worden ze vermoord of komen ze in de gevangenis.
Waar ik het niet met Werdmölder eens ben, is dat hij ondanks alle mislukkingen blijft geloven in de maakbaarheid van de mens. Hij stelt een hardere aanpak voor. Maar ook nu de aanpak lang niet meer zo soft is als in de jaren tachtig, blijven de problemen met de Marokkaanse criminaliteit onverminderd groot. Ik zie zelfs een verharding, als ik kijk naar de vele straatroven en grove molestaties. Mogelijk is de nieuwe generatie zelfs beter geïntegreerd. De taalproblemen lijken bijvoorbeeld kleiner. Maar de agressie, de (wederzijdse) afkeer, de verbittering, ik zie alleen verdieping. Het werkt gewoon niet, zulke verschillende etnische groepen zo massaal in dezelfde ruimte plaatsen. Segregatie en grenzen sluiten zijn de enige oplossing om terug te keren naar een vorm van leefbaarheid. Streven naar ‘draaglijkheid’ lijkt me realistischer dan streven naar ‘oplossingen.’
Wat niet wegneemt dat ik iedereen aanraadt deze fascinerende en unieke studie te lezen.
Hans Werdmölder: Marokkanen in de marge. Ontspoorde levens van kleine criminelen. Uitgeverij Amsterdam University Press.
26 oktober 2015 op 16:52
Juist Joost. Het werkt inderdaad niet om dit soort groepen hier massaal te importeren. Hoofdoorzaak blijft voor mij de islam: hun cultuur is immers VOLLEDIG DOORDRONGEN van deze ideologie. Alle islamitische groepen zorgen voor problemen; onderlinge culturele verschillen zijn minimaal. De islam overheerst. En die ideologie krijgen we ook met de huidige stroom gelukszoekers. De islamitische MENTALITEIT deugt niet.
25 oktober 2015 op 16:48
Het enige waar die jonge Marocs op reageren is een harde en autoritaire aanpak. Omdat ze dat thuis zo gewend zijn. Een Marokkaanse tienerjongen zal het b.v. niet wagen om in de kamer, waar ook zijn vader aanwezig is, zonder diens toestemming een sigaret op te steken.
Maar dat soort aanpak is niet besteed aan de Jan Slapzak begeleiders, die nog steeds met het ‘Woodstock syndroom’ rondlopen. En met dat idee van ‘alles moet kunnen’ precies het verkeerde doen. Zodat we nu in NL opgescheept zitten met een hoger percentage Marokkaanse bajesklanten dan in Marokko zelf!
Maar ja, als je bij die antihulp-verleners aankomt met iets als lijfstraffen, dan reageren ze alsof je voorstelt om Auschwitz weer in bedrijf te brengen! En die Jan Slapdrollen hebben genoeg (kleffe) vrindjes bij de MSM om een tsunami aan afkeur over Nederland te laten uitstorten. Ik zie Pauw’s uitgestreken smoel al…..
Goodgoan: Gait H.M. Leferink
26 oktober 2015 op 00:35
Dat heb je nu eens goed verwoord. Het is namelijk vaak genoeg voorgekomen dat een Marokkaanse vader zijn criminele zoontje op het politiebureau moest komen ophalen en hem daar ter plaatse nog even de oren waste. Dat kan natuurlijk niet in een gutmenschen maatschappij, want dat is kindermishandeling. Met gevolg dat de vader dus eveneens strafrechtelijk vervolgd werd. Tja, zo roep je het oordeel over jezelf af. En in dit geval op alle fronten. Gezellig de dijken doorsteken en dan gaan klagen over natte voeten.
25 oktober 2015 op 16:29
Zeg ‘Bas’, als je nu eens begrijpelijk opschreef wat je bedoelde? Inplaats van deze Sleurkazers taal. En zet dan ook meteen de spellingscorrectie aan!
Goodgoan: Gait H.M. Leferink
26 oktober 2015 op 06:10
Mensen die klagen en zeveren zijn precies dezelfde die de voeten likken van veroorzakers. Hun gedrag word in stem uitbreng tijd zwevend genoemd. Zij zijn de alles kan je hun wijsmaken mensen. Zij worden gebruikt en misbruikt. Dit is democratie aan het werk. Oftewel de wil van de meerderheid. Dat is zichtbaar in de maatschappij om je heen. Dit word gereguleerd door bestuurslagen. Als de uitkomst stinkt moet je hun aanvallen, niet de voorbij drijvende drollen.
27 oktober 2015 op 23:26
Kom kom, ik vind zijn reacties al een stuk begrijpelijker dan eerst. Dit zijn zelfs hele zinnen die grammaticaal min of meer kloppen.
Wat de Marokkanen betreft, wordt in het boek ook de reden aangestipt dat er massa’s mocro’s met stoornissen en een zwakbegaafd iQ rondlopen? Dat is een gegeven dat steeds terugkomt in onderzoeken en krantenartikelen.
Het is natuurlijk duidelijk genoeg, voor mij tenminste, dat dit komt door generaties lang neef-nicht huwelijken. Dat is het soort inteelt dat zwakzinnigen oplevert. Je kan het moeilijk verbieden, want om kinderen te maken hoeven mensen niet meer perse getrouwd te zijn. Nog een paar generaties en ze zijn te stom om zichzelf aan te kleden.
25 oktober 2015 op 08:06
Rond 1950 in Nederland. Een land met veel problemen. Zoals werk en inkomen. Neem de tuinbouw. Werken voor brood gaf een beeld van volwassen mannen die met vork en handen aardappelen of wortelen rooiden. Een hele dag op de knieën, letterlijk, van zon opkomst tot ondergang. Fabriek, bouw, en visserij gaven hetzelfde beeld. Mens knechten bezig met overleven. Dit beeld veranderde door Slochteren gas. Die rijkdom werd verdeeld onder de bevolking onder de naam gerechtigd en uitkering onder de NATO, vandaag E.U vlag. De gevolgen, tot nu, waren enorm. Vandaag is zichtbaar een totaal corrupt bestuurlik Maserati management in elke maatschappelijke en politieke sector. Misdaad, vandaag, is een directe uitstraling daarvan. Fietsen dieven ook.
24 oktober 2015 op 14:00
Uit het artikel: “Waar ik het niet met Werdmölder eens ben, is dat hij ondanks alle mislukkingen blijft geloven in de maakbaarheid van de mens”.
.
Al is de mens wel maakbaar, waarom zou ieder mens maakbaar zijn (zich laten programmeren) naar zijn wensen?
24 oktober 2015 op 15:48
En daar ligt volgens mij tevens het/een probleem van veel van de ‘goedmensen’; ze denken dat alle mensen op de wereld, ongeacht het verschil in bijvoorbeeld cultuur, hetzelfde denken over de mensheid en hoe het allemaal zou moeten. Door deze waangedachte misleiden ze niet alleen zichzelf maar stellen ze ook de westerse cultuur op het spel.
.
Ze zijn er heilig van overtuigd dat het geven van onvoorwaardelijk liefde en respect gegarandeerd met liefde, respect en dankbaarheid beantwoord zal worden (immers, wie goed doet wie goed ontmoet), en ze leefden nog lang en gelukkig.
.
Echter, de rouwe waarheid is dat veel mensen uit andere culturen het onbegrijpelijk en het als een teken van zwakte en onderdanigheid zien. En zich daardoor gedwongen voelen er misbruik van te maken zoals een kleptomaan zich gedwongen voelt iets te stelen wanneer de gelegenheid zich voordoet.
.
Ik heb het mensen al eerder al horen zeggen: onze beschaving zal ons de das om doen.
26 oktober 2015 op 08:23
De grootste stommiteit is dat men denkt dat tolerantie en gastvrijheid onze kernwaarden zijn.
Deze “kernwaarden” zijn, in combinatie met moslimimmigratie, een recept voor zelfmoord.
Er zijn genoeg andere zaken die als onze kernwaarden kunnen worden gezien!
26 oktober 2015 op 14:46
Het probleem van de Goedmensen is dat zij totaal vergeten zijn waarom wij hier in het Westen zo goed zijn geworden. Dat is namelijk helemaal geen eigen verdienste van deze generaties maar onze historische verleden.
De Europeanen hebben hun rijkdom te danken aan hun koloniale verleden waarin zij sterker waren dan hun vijanden.
Onze positie werd in het verleden verkregen met de harde hand omdat dat simpelweg de enige methode is waarop je groot en sterk en rijk kunt worden.
Als een cultuur niet in staat is zichzelf te laten gelden dan wordt het door andere overspoeld, van de kaart geveegd en uitgemoord.
Benjamin Fraklin heeft ooit gezegd: als je veiligheid boven vrijheid stelt dan verdien je geen van beide.
Dat zei hij ten tijde van de Amerikaanse revolutie.
M.a.w. als je niet bereid bent je leven te riskeren voor je vrijheid dan verdien je noch vrijheid noch te leven.
Dat is nu aktueel en vooral van toepassing op de voortdurend zichzelf bevredigende Gut Menschen
24 oktober 2015 op 13:32
Een sterke parallel met Buikhuizen indertijd.
Gecopieerd uit NRC.nl archief:
Wouter Buikhuisen (1933) was hoogleraar in de criminologie in Groningen en Leiden. Hij stelde eind jaren 70 biosociaal onderzoek voor naar de mogelijke criminele aanleg van jonge kinderen. Hiermee haalde hij zich de woede op de hals van velen, ondermeer van Hugo Brandt Corstius, die onder zijn pseudoniem Piet Grijs in Vrij Nederland een serie columns tegen Buikhuisen schreef. De felheid hiervan was ongekend. Buikhuisens onderzoeksplan zou tot het fascistisch ideeëngebied behoren. In 1988 trad Buikhuisen terug en begon een antiekzaak in Wassenaar.
24 oktober 2015 op 12:40
Vindt u dat nou nóg zo racistisch en walgelijk en schofterig en discriminerend en verachtelijk…?–
24 oktober 2015 op 12:39
Voor de zóveelste maal…. en ik heb ook nog een appeltje te schillen met Annabel van Jalta……:
Intussen zit ik nog steeds te wachten tot iemand mij 2 verderfelijke zaken wil tonen waardoor de PVV verachtelijk, weerzinwekkend of a-sociaal zou zijn.
U mag de kopvodtax meetellen hoewel dit een sterke verwijzing is naar de belasting die ongelovigen moeten betalen onder een sharia-bewind!
Gebruik ook gerust, minder, minder, maar vervang dan het woord ‘Marokkanen’ eens door ‘Canadezen’…, bijvoorbeeld:
–Het aantal Canadezen in Nederland beloopt in de honderdduizenden en jaarlijks komen er duizenden bij.
Zij zijn, bij toeval, zwáár oververtegenwoordigd in de criminaliteit en in de uitkeringen.
We gaan maatregelen nemen.
punt 1: we beperken de immigratie van Canadezen
punt 2: we bieden álle Canadezen die op Nederland lopen te k***** een flinke som geld aan wanneer zij het land willen verlaten.
Punt 3: we zetten alle criminéle Canadezen het land uit, indien mogelijk!
Vindt…
24 oktober 2015 op 12:31
Interessante studie, interessante conclusies. Het probleem is echter dat de politicus resistent is voor feiten en gevangen zit in zijn marketingverhaaltjes, ja, er misschien zelfs in gelooft. Kijk maar vandaag naar het interview van Samsom, hij herhaalt de woorden van Merkel. De problemen van voorgaande stromen die benoemt hij niet want dan bestaan ze ook niet. Juncker blijkt nog steeds geen actie te ondernemen maar juist de zaak in versnelling te brengen, door landen te dwingen het Dublin akkoord niet meer na te volgen, of het Schengen akkoord. Merkel is ondertussen knettergek, want er zijn wel degelijk Duitse politici die nu actie willen. Ondertussen doen de Nederlandse politici helegaar niets. De PvdA hoopt wellicht dat de migrantenstromen weer wat zeteltjes opleveren. Dacht je echt dat Merkel Turkije bij de EU wil op eigen houtje? Neen, dat heeft Junker zo besloten, hij staat erachter. Straks bij RTL4 weer een politieke Idols show en men stemt weer op het kontje van Bos.
24 oktober 2015 op 12:25
Goed artikel, hard nodig!
Eind jaren 80, begin 90 las ik een artikel in de HP. Daarin vertelde een hoge politie beambte dat justitie op de hoogte was van de enorme toevloed van illegale Marokkanen maar er niets aan deed dit te stoppen uit angst dat deze illegalen dan “ondergronds” zouden gaan. Ik begreep helemaal niets van deze redenering. De Marokkanen zelf blijkbaar ook niet. Maar onze overheid was weer blij een goed excuus te hebben gevonden voor hun laffe lankmoedige houding. En ik was heel blij dat ik niet meer in NL woonde.