Alsnog AZC in Heesch? Het verzet spreekt!

De nationale politiek legde op dat er een AZC moest komen en de lokale politiek ging daar aanvankelijk willig in mee. Een aantal lokale partijen werden daarbij, zo blijkt uit interne informatie, onder druk gezet om in te stemmen. Als het gaat over Heesch lezen we in de media vooral over een opgehangen dood varken, over vuurwerkbommen en over de schande die een D’66 Kamerlid uitsprak over het verzet. Van het verzet zelf horen we bijna niets. En dus ook niets over de wijze waarop dit verzet wordt tegen gewerkt door de zittende politiek. En over de sluipende wegen die door de bestuurselite worden bewandeld om alsnog een AZC in Heesch te krijgen. Daarover onderstaand stuk door een anonieme inwoner van Heesch. Het verscheen zojuist op een plaatselijk blog. Anoniem, gezien de sfeer van bedreigingen in deze plaats in de Brabantse Peelrand.

Door een bezorgde inwoner van Heesch

 

Aanstaande donderdag 18 februari komt ons Bernhezer gemeentebestuur bijeen om te vergaderen over het plan voor een AZC voor 500 personen (zoals het er nu uitziet voor het grootste deel mannen) gedurende tien jaar. Omdat inmiddels de belangrijkste politieke partijen publiekelijk hebben verklaard in meerderheid tegen te zullen stemmen kunnen we er dus van uit gaan dat het plan van de baan is. In theorie kan een fractie nog haar woord breken, maar dat is niet waarschijnlijk want zoiets zullen de burgers nooit vergeten. Zoals de gemeente al aankondigde, zal er ijverig worden gezocht naar nieuwe vormen van asielopvang in de gemeente. De burgemeester lijkt niets liever te willen dan zoveel mogelijk van dergelijke immigranten binnenhalen – het plan voor het mega-AZC is onder druk van de bevolking van Heesch dan wel ingetrokken, maar tot voor kort wilden mevrouw Moorman en de rest van onze lokale machthebbers (met uitzondering van de VVD) ons dit dus wel aandoen. Waarom toch? We kunnen alleen maar speculeren.

 

Waarom toch?

 

Er zijn hiervoor meerdere redenen te bedenken:

 

-Ten eerste is er de kwestie van het gat in de begroting, ontstaan doordat ooit grond werd aangekocht voor een industrieterrein dat er nooit kwam omdat er geen vraag naar was. Omdat het COA goed betaalt, is zo’n centrum een mooie kans voor de gemeente (het bestuur; niet de burgers!) om financieel op adem te komen. Een deel van de grond die nooit industrieterrein werd, heeft de gemeente al verkocht. Aan particulieren, die met veel liefde daar hun woningen bouwden en hoopten zo nog lang en gelukkig in Heesch te kunnen wonen. Nu opeens wilde de gemeente te midden daarvan een groot AZC plaatsen.

 

-Ten tweede is het duidelijk dat de raadsleden onder druk worden gezet door de landelijke partijen. De redactie kreeg hierover bericht van meerdere kanten. Zo zouden CDA en SP fors onder druk zijn gezet om vóór het oorspronkelijke plan te stemmen – een plan waarvan ze afstand moesten doen toen bleek dat een enorme meerderheid van hun potentiële stemmers duidelijk maakte dat ze het niet zal tolereren.

 

-Ten derde zijn de machthebbers waarschijnlijk bekend met de Brabantse volksaard, die zachtmoedig is en conflict vermijdend. Van een grote mond houden ze hier niet. Misschien dacht de gemeente daarom dat het wel zou lukken met het enorme AZC.

 

-Ten vierde zijn er de acties van onze burgemeester die zódanig in het oog springen dat je geen detective hoeft te zijn om te vermoeden dat zij zo haar eigen reden heeft om veel asielzoekers te willen opnemen. Ze heeft in de laatste maand veel risico’s genomen en ze heeft daarmee heel veel krediet verspeeld. Daar moet een reden voor zijn. Ze moet dus een belang hebben, en geen kleintje ook. Haar grootste belang is vast niet het welzijn van Heesch en haar bevolking, aangezien zij niet uit Heesch komt. Ze woonde hiervoor in Tilburg, alwaar zij wethouder was. Overigens werd haar ook daar verweten dat zij niet naar haar burgers luisterde .

Ik ben geen expert op het gebied van gemeentepolitiek. Maar wat ik er wel van begrijp is het volgende: In Nederland worden burgemeesters benoemd en niet gekozen. Zij hebben er dus niet op de eerste plaats belang bij om de burgers te bedienen, maar slechts de instantie die over hun benoeming kan beslissen. Burgemeesters komen en gaan en bij elke benoeming gaat het om de vraag of hun volgende functie een promotie zal zijn of een degradatie. Nu de toekomst van Bernheze als verzamelgemeente onduidelijk is geworden, en de toekomst van de burgervader (of –moeder) dus ongewis, heeft de magistraat in kwestie des te meer reden het eigen belang in de gaten te houden, zo schat ik in. De burgemeester heeft dus veel reden om Den Haag te behagen.

Nu had ik natuurlijk mevrouw Moorman kunnen bellen om één en ander aan haar voor te leggen, want dat leek me wel zo netjes. Maar zal zij een eerlijk antwoord geven? Die indruk heb ik bepaald niet. Want kijk maar eens wat er de laatste maanden zoal gebeurd is.

 

Zo ging het.

 

In oktober 2015 werd in de Raad door de partij Progressief Bernheze een motie ingediend – en aangenomen – om te kijken naar de mogelijkheden van opvang van asielzoekers in de regio. Op 8 januari kregen de raadsleden tot hun verbijstering een compleet plan uitgewerkt (en uitgetekend) voor de bouw van een centrum voor 500 mensen en gedurende tien jaar. Vier dagen later, op 12 januari, kreeg een aantal bewoners in de directe omgeving bericht over de plannen. Er was onmiddellijk paniek en de ernstig verontruste bewoners gingen direct tot actie over. Onder andere vond op maandag 18 januari reeds een demonstratie met een grote opkomst plaats op De Misse. Deze demonstratie verliep aanvankelijk rustig, maar nadat de meeste demonstranten vertrokken waren, brak grote onrust uit; er werd gegooid met eieren, houtblokken en vuurwerk. Er waren geen verwondingen. Wel arrestaties. In de media werd beweerd dat de raddraaiers afkomstig waren uit Oss. Veel bewoners van Heesch spreken dit tegen.

 

Zo ging het verder.

 

De burgemeester vond de relletjes ‘weerzinwekkend’. Grote woorden gebruikt ze! Groepsaanrandingen en -verkrachtingen, zoals ze de laatste maanden bijna dagelijks in Europa voorkomen, zijn pas weerzinwekkend. Zie hiervoor ons nieuwsoverzicht. En je hebt als bestuur ook te verwachten dat burgers woedend worden wanneer alle voorbereidingen over een periode van maanden in het geniep worden getroffen en slechts een minderheid van burgers wordt ingelicht – en ook nog eens op het laatste nippertje. Dan voelen de burgers zich, in goed Brabants, gekuld. De burgemeester zei naar de burgers te willen luisteren, maar vervaardigde een samenscholingsverbod uit, dat momenteel nog steeds van kracht is. De onrust op die demonstratie-avond kwam dus goed van pas. Zo wordt de burgers hun demonstratierecht ontnomen. Is dit verstandig? Wie zal het zeggen. Maar het is wel iets waar burgers verdrietig en boos van worden.

Op 19 en 21 januari vond in ‘Het Tunneke’ een informatie avond plaats voor een paar honderd direct omwonenden. Politie, ME en zelfs dranghekken en poortjes waren daar aanwezig. De burgemeester sprak later op internet van een nuttige gedachtewisseling, maar, anders dan aangekondigd, moesten raadsleden zwijgen, dus niks gedachtewisseling. Het was een propaganda avond voor het COA, zo zeiden kennissen van mij, die behoorden tot de paar honderd bevoorrechten die waren toegelaten. Dat geluk had niet iedereen. De online inschrijving voor de avond werd voortijdig gesloten. Ook zijn er mensen weggestuurd omdat de formulieren van de bewakers niet overeenkwamen met de inschrijvingen die hadden plaatsgevonden. In de media werd beweerd dat deze mensen niet waren kwamen opdagen. In werkelijkheid zijn zij weggestuurd. Mensen die vragen hadden, werd aangeraden te mailen naar de gemeente. Deze mails werden veelal niet beantwoord. Ook de landelijke pers was niet welkom, evenals op de zogeheten ‘inspraak’ avond, waar diverse media, tot hun woede, geen toegang kregen. Moorman-democratie! Op die inspraakavond (hier terug te kijken), waar enige tientallen burgers elk 3 (drie!) minuten spreektijd kregen, nam één van de spreeksters de gelegenheid te baat om één kostbare minuut te gebruiken om stilte in acht te nemen (vanaf 00:25:30). Heel indrukwekkend. Mensen zijn in de rouw, en bang. Zó viert Bernheze de democratie. Nou nou. Eén van onze actievoerders, een jongeman van 20 jaar, kreeg een politieagent over de vloer. Hij kreeg de wacht aangezegd en moest oppassen, zei de agent. Waarvoor? Ja, dat wist deze agent ook niet.

Veel van de sprekers van de inspraakavond zeiden dat ze niks hadden tegen de opvang van vluchtelingen, maar dat de hoeveelheid en de duur  het probleem waren. Het klonk heel erg angstig allemaal, alsof iedereen dacht, ‘als ik pleit voor géén asielzoekers, bereik ik helemaal niks. Dus laten we maar direct met een compromis beginnen.’

 

Actie!

 

Toch is het niet meer dan billijk als onze burgers eenvoudigweg níet akkoord gaan met opvang van asielzoekers in Bernheze, en daar zijn een heleboel redenen voor. Eén reden is, dat Nederland in de verste verte niet grenst aan een oorlogsgebied. Het Lissabon verdrag bepaalt dat vluchtelingen, échte vluchtelingen, recht hebben op opvang in het eerste veilige land waar ze arriveren. In de meeste gevallen is dat Griekenland, maar de meeste gasten verkiezen het om nog heel Europa te doorkruisen omdat in de rijke landen van Noordwest Europa de beste kans bestaat op datgene wat de mensensmokkelaars hen in het vooruitzicht hebben gesteld: een inkomen, een huis en een auto. Van die auto komt meestal niets, maar die andere vooruitzichten zijn realistisch.

Zelfs Frans Timmermans geeft intussen eindelijk toe dat het merendeel van de migranten sowieso niet afkomstig is uit oorlogsgebied. Zij komen enkel voor onze economie en ons sociaalzekerheidsstelsel. En de mensen die wel uit oorlogsgebied afkomstig zijn, kunnen het best geholpen worden in hun eigen regio, waar hun eigen culturele waarden gelden en waar zij worden opgevangen met steun van de VN en van onder andere Nederland. Ook de schatrijke olielanden in het Midden-Oosten zouden hier verantwoordelijkheid kunnen nemen, iets wat zij niet doen.

Er bestaan groepen binnen de vluchtelingen die óók niet veilig zijn in opvang in de regio. Dit zijn de groepen die daar worden vervolgd, bedreigd en vermoord. Het gaat onder andere om Jezidi’s, Koerden, Assyrische en Koptische Christenen, seculieren, en homo- en transseksuelen. Deze mensen zijn intussen in onze AZC’s ook niet veilig. Terwijl zij misschien wel de enigen zijn die hier terecht worden opgevangen.

Wat ook niet moet worden vergeten, is dat de Noordwest-Europese landen zowat de enige landen zijn die vluchtelingen uit Syrië en Afrikaanse oorlogslanden opnemen. Buiten de buurlanden van Syrië neemt wereldwijd vrijwel geen enkel land grote groepen van deze vluchtelingen op. Terwijl veel van deze landen hiertoe wel de middelen hebben. Denk in de eerste plaats aan de reeds genoemde olielanden, maar ook aan andere Westerse landen zoals de VS, Australië, Nieuw-Zeeland. En denk bijvoorbeeld aan Japan, Singapore, Taiwan, Hong Kong, Zuid-Afrika, Brazilië en ga zo maar door. Wat maakt toch dat onze paar landen dit maar eindeloos blijven doen? En denken wij dan alle mensen in de Derde Wereld, die het niet goed hebben, hier te kunnen opnemen? Op een dag zal het sowieso moeten stoppen. Want als we het zelf geen halt toeroepen, dan zullen mensen pas stoppen met hier komen, als het bij ons beroerder is dan in hun landen van herkomst. Je kunt het de migranten niet kwalijk nemen. Maar hebben we dan geen enkel recht op zelfbehoud?

Maar onze barmhartigheid dan? Willen we dan helemaal niets doen voor de migranten? Wel, Bernheze vangt jaarlijks al tientallen migranten op en biedt hen permanent sociale huurwoningen. Deze huurwoningen worden met urgentie toegewezen en dus onttrokken aan het aanbod voor de lokale bevolking. Is dat niet al heel wat?

Ik las in de krant dat momenteel dagelijks tien tot twaalf Nederlanders uit hun huis worden gezet, omdat ze de kosten niet langer kunnen dragen en dus voortaan dakloos zijn. Sommigen daarvan hebben zelfs een baan, maar hun loon is ontoereikend. Jammer dat er voor hen geen plaats is in een AZC en dat zij géén bed, bad of brood krijgen, net als illegalen.

Als wij asielopvang in Heesch (groot- of kleinschalig) willen voorkomen, zullen we ons moeten blijven verzetten (geweldloos natuurlijk). Nu komt dat verzet er vermoedelijk toch wel zodra in de lente de stroom van ongenode gasten tot een vloedgolf van ongekend formaat zal aanzwellen. Oorlogsjournalist Arnold Karskens verwacht een volksopstand in mei van dit jaar. Het zou mij niet verbazen. Als je ziet hoe hevig het verzet is tegen nieuwe asielinstroom, dan zou het zomaar kunnen dat Heesch een van de laatste gemeenten is die zo’n AZC binnen haar grenzen krijgt. Laten we dat nou eens níet laten gebeuren. Ook niet kleinschalig. Laten we dat onze dwingende lokale overheid duidelijk blijven maken. Overigens, de geschiedenis leert ons dat grote veranderingen altijd van onderen af beginnen. Als gemeenten AZC’s beginnen te weigeren, zullen de dwingelanden in Den Haag naar Brussel moeten om vertellen dat ze niet aan de illegale eisen van de Eurocraten kunnen voldoen.

En dán pas zal Brussel stoppen het onmogelijke van ons te eisen. Het ligt in onze handen. Dit is in het belang van alle Nederlandse burgers. Ook van de migranten die hier reeds zijn en die niets verkeerd doen. We willen geen verdere spanningen tussen bevolkingsgroepen in Nederland. We willen dat Nederland de kans krijgt om haar stabiliteit, die ooit vanzelfsprekend was, te herwinnen.

[Artikel verzorgd door een bezorgde inwoner van Heesch. Naam bij redactie bekend.]