Door Guillaume Faye

Een oude plattelandspriester sterft als martelaar, op de knieën gedwongen en gekeeld als een schaap gedurende zijn gebedsdienst, vermoord door twee Arabische, islamitische moordenaars.

Nog nooit heeft zich een dergelijk feit voorgedaan in de geschiedenis van Frankrijk, zelfs niet in de achtste eeuw tijdens de aanvallen der barbaren Abd-el-Rahman en Moussa, die tegengehouden werden door Karel Martel. Het gebeurde zelfs niet in 1793 tijdens de burgeroorlog van Vendée.

Deze slachting was een enorme symbolische schok. De vraag is nu of  dit gevolgen zal hebben. Of er een omslag en een bewustwordingsproces op gang komt in de publieke Franse en Europese opinie. Een bewustwordingsproces omtrent het dodelijke gevaar (op alle mogelijke terreinen) van de aanwezigheid van de Islam en de immigratie van moslims van allerlei origine. Zoiets is nog helemaal niet zeker, want de geesten zijn danig verzwakt door de aanhoudende propaganda der natiestaten, de Europese Unie en hun kanalen binnen de media. Kijk maar eens naar dhr. Chevènement, voorzitter van de Stichting voor de Islam in Frankrijk. Dit is nu al de derde instantie op dit gebied, en even nutteloos en irritant als zijn voorgangers, de UOIF   en de CFCM 

Wat zeer schadelijk is, is dat de katholieke hiërarchie niet alleen deze misdaden vergeeft, maar ook voortgaat om de islamisering te begunstigen. De woorden van de Paus verergeren dit nog eens. Het kan niet anders of bij bepaalde prelaten, is sprake is van de wens tot zelfvernietiging van de etnische kiem der Europese beschaving.

 

Het vermoorden van priesters en Joden, een symbolisch kenmerk.

 

Men spreekt naar aanleiding van de moord op Vader Hamel, in feite was het een ritueel, van een overgang naar ‘heiligschennis’. Hierbij wordt vergeten dat de eerste heiligschennis van de islamitische moordenaars de slachting van kinderen geweest is op de joodse school in Toulouse. Dit werd gedaan door Mohammed Merah, die vervolgens door de politie werd doodgeschoten bij een memorabele stormloop op zijn appartement  Merah werd daarna  beschouwd als echte held en martelaar, niet alleen door ISIS, maar ook door de jongere generatie immigranten in de buitenwijken van de grote steden. De laatste keer dat joodse kinderen werden vermoord,  was in de concentratiekampen van de Nazi’s tussen 1941 en 1945. En een hele tijd geleden,  tijdens de pogroms in Centraal Europa en verder teruggaand in de tijd, tijdens de slachtingen van  Mohammed van de joodse stammen.

En nu is het dan in het ‘republikeinse’ Frankrijk aan het begin van de 21e eeuw. Moordpartijen, verricht  door Arabisch islamitische binnendringers, die hierbij volstrekt geaccepteerd en geholpen worden door de Staat… Interessant, nietwaar ?

Het vermoorden van joodse kinderen en het afslachten van een katholieke priester zijn twee wezenlijk symbolische misdaden. Het zijn misdaden die geheel conform het diepste en authentieke wezen van de islam zijn, in overeenstemming met haar wens tot verovering en vernietiging van het Christendom, het Judaïsme, de seculiere Staat ( geassimileerd aan het atheïsme) en hun aanverwante groeperingen als heidense polytheïsten, met name hindoes.

In Frankrijk profiteert de agressieve islam van het hypocriete medeplichtige karakter van de autoriteiten. Deze uit de Staat afkomstige collaborateurs, Europese functionarissen, groeperingen uit het intellectuele milieu en de media, alsmede gerechtelijke organisaties organiseren en begunstigen de invasie der migranten. Bovendien werken ze verlammend op het nemen van tegenmaatregelen om dit alles te beteugelen.

Zij tooien zich in humanistische en ‘anti-racistische’ gewaden, zoals de Vlaamse Gaai van de fabel zich tooit met de veren van de pauw.

Katholicisme en Judaïsme zijn de mikpunten. Met dit verschil dat het Judaïsme en zijn autoriteiten niet oproepen tot vergeving, zachtmoedigheid en berouw. De Joden gebruiken hun gezonde verstand en weten de agressor te pareren – men ziet het in Israël – daar, waar de Christenen ( vooral de prelaten heden ten dage, die verdwaasd geworden zijn ) iedere reactie tot verdediging, uitzetting of stopzetting van de immigratie weigeren (1),

Er is nergens in de religieuze joodse of christelijke teksten sprake van enige aanzet tot haat jegens moslims. Omgekeerd is het precies andersom. Het volstaat om de Koran te lezen, of andere religieus-islamitische teksten  – die overigens van een intellectueel niveau zijn om wanhopig van te worden –  om te constateren dat hier sprake is van haatverwensingen, beledigingen, bedreigingen en oproepen tot moord. Om nog maar te zwijgen over de literatuur die gespuid wordt op het internet en elders en die onbestraft blijft. De Franse Staat, die collaboreert met de binnendringers, is al vanaf 1970 de organisator van deze invasie. Dit in tegenstelling tot de Franse autoriteiten (voortgekomen uit het links radicale communistische milieu) ten tijde van de Bezetting [v2], die het slachtoffer waren van een militaire nederlaag.

 

De Katholieke Kerk is een zeer belangrijk doelwit

 

Het doorsnijden van de keel van de priester van Saint–Étienne–du–Rouvray is de eerste geslaagde onderneming van de islamitische moordenaars, want andere terroristische projecten werden voortijdig verijdeld, waaronder aanslagen tegen de kathedraal en de Kerstmarkt van Straatsburg, de basiliek van de Sacré–Cœur  van Montmartre en de schietpartij bij het uitgaan van de heilige Mis van een kerk te  Villejuif.  Daarnaast kennen de talrijke ontwijdingen van kerkhoven, brandstichtingen en vernielingen in kerken een zeer duidelijk daderprofiel. Het merendeel der media zwijgt hier echter over.

Katholieke doelen aanvallen om te terroriseren en de mensen angst aan te jagen is een tweevoudige strategie van de binnendringers en terroristen: Enerzijds symboliseert het Katholicisme op etnisch-politiek en historisch niveau een heidens Frankrijk (de oudste dochter van de Kerk), maar het is ook een religie die door de Islam veracht wordt, net zoals het Judaïsme. De christenen uit het Midden Oosten, slachtoffers van afschuwelijke vervolgingen, hebben de Fransen en de Europeanen reeds lange tijd ervoor gewaarschuwd dat hun geopende immigratiepoorten zouden uitmonden in islamitische vervolgingen. Immers, gelijke oorzaken leiden tot gelijke effecten.

Nu ziet men het resultaat hiervan !

De islamofilie, alsmede het accepteren van de immigratie, zijn de waarden die verdedigd worden binnen de suïcidale kerkelijke elites. Zij wekken echter eerder de vijandigheid op van de moslims dan dat ze hen tot kalmte weten te manen.

 

Het Katholieke Episcopaat [ v1 ] verkiest de onderwerping

 

Het lijkt wel of men in een slechte droom beland is: Het Belgische Episcopaat wil de Islam introduceren in het katholieke onderwijs – een cursus, gewijd aan moslims –, men wil er het hoofddoekje toestaan, men wil er gebedsruimtes installeren naast de kapellen. In Polen is het Episcopaat geneigd tot opvang van gevluchte moslims, na een oproep hiertoe van de Paus. De momenteel regerende partij PIS  [v3]  verzet zich hiertegen, is zeer gekant tegen de aanwezigheid van moslims en verkiest het verdedigen van een mono-etnische cultuur.

In Frankrijk heeft het Episcopaat na de afslachting van de priester enkele ongelooflijke uitlatingen gedaan, die volkomen ongepast waren. Zo is er een prelaat, die na het kelen van Vader Hamel gedurende zijn heilige Mis, jammert :

Wij zijn geschokt. Christus heeft diegenen vergeven die hem aan het kruis genageld hebben, maar dat is moeilijk.

Monseigneur Dominique Lebrun, aartsbisschop van Rouen, heeft na de afslachting van de arme priester de christelijke Fransen opgeroepen om

apostelen te worden van de beschaving der naastenliefde.

Monseigneur Vingt-Trois, kardinaal-aartsbisschop van Parijs, heeft ook enkele merkwaardige uitlatingen gedaan, hol en gekunsteld, waarbij hij ertoe uitnodigt om te vergeven, om niet te reageren en om de islam niet aan te vallen.

Overal vanaf de kant van de katholieke autoriteiten werden woorden van vergeving   geuit, die de Islam totaal vrij pleiten. De moslims moeten zich wel de ogen uitwrijven bij zoveel masochistisch onbenul van die schapen. Dit draagt nogmaals bij tot nog grotere opwinding, waardoor de gelederen der kandidaat-jihadisten verder aangevuld worden. Want de onvolwaardige zwakte van het Episcopaat – en van anderen – zet hen ertoe aan om steeds weer een stapje verder te gaan, waarbij hun minachting en agressiviteit gestimuleerd worden.

Kortom, bijna overal reageert de katholieke bovenlaag op de invasie en de islamitische misdaden met een houding van suïcidale onderdanigheid, die tegelijkertijd volgzaam en masochistisch is. Hierbij overdrijft men de christelijke regels van liefdadigheid, naastenliefde en vergevingsgezindheid en maakt men deze in feite  belachelijk.

Het lijkt erop alsof de Kerk, in een vlaag van krankzinnigheid de sleutels van Europa aan zijn grootste vijand overdraagt – onze grootste vijand sedert 13 eeuwen.

En het voorbeeld hiertoe komt van bovenaf, van het Vaticaan. Het wordt aangestuurd door een Jezuïet wiens ideeën en bedoelingen diffuus zijn.

Monseigneur Dominque Lebrun, aartsbisschop van Rouen, het diocees waar de moord op Vader Hamel plaatsvond, verklaarde :

De moordenaars hebben niet het recht om zich op de Islam te beroepen.

Hetgeen erop neerkomt, dat men de Islam wil vrij pleiten, dat men de  verbinding tussen de Islam en deze misdaad wilt ontkennen.

Het is precies hetzelfde als de semantische truc, waarvan de moslimse autoriteiten zich na iedere criminele terroristische aanslag bedienen, wanneer ze in koor roepen:

Dat wat daar gebeurd is,  is niet de Islam !

 Maar natuurlijk is het de Islam! En dat al sinds de zevende eeuw! En zij weten het!

De uitlatingen van deze prelaat zijn zowel dom als gevaarlijk, want ze zetten aan tot weer nieuwe misdaden.

Monseigneur Lebrun heeft ook verklaard:

De strijd die mij interesseert, is de strijd van de liefde

Het valt moeilijk zich een uitspraak voor te stellen, die nog ongepaster is dan deze.

 

Enkele ernstige overwegingen omtrent Paus Franciscus

 

Met alle respect dat men de Paus verplicht is, moet het toch mogelijk zijn om kritiek op hem uit te oefenen. Men eist niet van hem dat hij de kruistochten van Innocentius III en Gregorius IX opnieuw overdoet. Maar op zijn minst zou hij zich niet hoeven te verlagen tegenover de moslimse moordenaars. Bovenal zou hij niet de Islam moeten vrij pleiten, die ook nog eens Europeanen aanvalt. De woorden en daden van de Paus zijn onacceptabel. Voor de christenen in het Midden Oosten, die, zelfs in Egypte [2],  vervolgd worden door de moslimse barbarij, moeten zijn woorden klinken als verraad.

 

De christenen uit de Oriënt, daarbij inbegrepen die van Latijns-katholieke oorsprong, hebben nog slechts één lichtpuntje, één hoop: Het orthodoxe Rusland van Poetin.

Noch de hypocriete westerse landen, noch het Vaticaan durven hen te hulp te komen, zij het dan alleen maar met woorden. Paus Franciscus heeft tien keer zoveel van zijn preken en daden gewijd aan het bevorderen van de moslimse immigratie in Europa  dan aan het veroordelen van de vervolging van christenen door moslims in de Oriënt en zelfs in Europa. Het is tragisch en deerniswekkend.

Nadat hij  in Rome de voeten had gewassen van moslimse immigranten (zie ook mijn andere artikelen op dit blog), nadat hij op het eiland Lampedusa de toestroom van zijn

geliefde vrienden en moslims

had verwelkomd en nadat hij  in zijn privé-vliegtuig een familie Syrische moslims had meegenomen naar het Vaticaan in plaats van een familie van vervolgde christenen, heeft de Paus een onthutsende verklaring afgegeven na de aanslagen in Frankrijk, die een heftige schok veroorzaakten in het katholieke Frankrijk.

De Paus weigerde om het islamitisch terrorisme te veroordelen:

Ik spreek niet graag van islamitisch geweld. Als ik zou spreken van islamitisch geweld, zou ik evenzeer moeten spreken van katholiek geweld. Niet alle moslims zijn gewelddadig; niet alle katholieken zijn gewelddadig. Ik geloof dat er in bijna alle religies altijd wel een kleine groep is die fundamentalistisch is. Maar men kan niet zeggen dat de islam terroristisch is. Zoiets zou niet waar zijn en onrechtvaardig.

Het is een onthutsende stellingname, wanneer men constateert dat bijna 100 % van de terroristische aanslagen op deze wereld gepleegd worden door moslims ( zelfs onderling) en dat deze daden bedreven worden in naam van de Islam en daarmee aanverwante partijen.

De Paus doet er nog een schepje bovenop met een gekunsteld argument dat ook christenen zich schuldig zouden maken aan liederlijke moordpartijen en slachtingen uit geloofsovertuiging.

Maar als christenen al criminelen zouden zijn – zoals in aanleg ieder mens dat zou kunnen zijn – dan is dat niet  in naam van  het christendom, terwijl de moorden van islamitische zijde juist bedreven werden  in naam van de Islam.

Door deze waarheid te verhullen is de Paus ten prooi gevallen aan dat hetzelfde relativisme als hij elders juist veroordeelt.

Deze in het oog springende dwaasheid van zijn redenering kan men verklaren uit het feit, dat hij een sympathisant is van de ‘Theologie der Bevrijding’.

Dit is een linkse stroming binnen het katholicisme, die zich ontwikkelde in Zuid-Amerika in de jaren van zijn jeugd,  zo omtrent 1960. Men vergeeft zijn vijanden en gaat zelfs zover, met hen bevriend te raken. De Paus is echter niet dom. Hij heeft een ideologisch probleem.

De Paus heeft de Islam nog nooit als zodanig veroordeeld voor de moord op de priester. Hij heeft de Islam zelfs vrij gepleit door te spreken van

absurd geweld,

 terwijl daar niets absurds aan is en het perfect past binnen de logica van de koran.

Na de moord op Vader Hamel  heeft de Paus 7 augustus getwitterd:

Laten we tegenover deze daden van haat en vernietiging onze goedheid plaatsen. Laten we leven in gemeenschap met diverse culturen en religies,maar laten we broeders zijn.

Alleen mankeert het eraan dat de vijand deze broederschap niet echt waardeert.

Deze Paus-Jezuïet, die gevolgd wordt door een deel van het Episcopaat, maar die bij een ander deel ervan weerstand oproept, interpreteert de evangelische moraal op de manier van de Theologie van de Bevrijding. Het is de Latijns-Amerikaanse interpretatie, die overeenkomt met een links-pacifistische uitleg van het evangelie.

Deze Paus, die min of meer marxistisch is, is de lieveling van alle gelederen ter linkerzijde: vanaf de Groene Trotskisten tot aan de gefascineerde president Hollande, die hem op zocht.

Men kan ook opmerken, dat hij weinig plek inruimt voor spirituele kwesties en voor het heilige en goddelijke aspect, maar dat hij al zijn tijd spendeert aan politieke propaganda.

Zijn encycliek Laudato si  manifesteert zich als ecologisch-marxistisch en sterk anti-liberaal. Ze veroordeelt iedere creatie van rijkdom en  getuigt, economisch gezien, van een diepgaande onkunde. Het is het manifest van de keuzes en oriëntaties van de bisschop van Rome.

 

De  haatdragende minachting der moslims

 

De parochie, waar de priester de keel werd doorgesneden, had de moslimse gemeenschap een stuk grond aangeboden, waar deze haar moskee gebouwd heeft.

Dit zegt toch wel het nodige over de islamitische mentaliteit. Bij wijze van dankzegging vermoordt men de priester. De moslimse autoriteiten hebben na de moordaanslag hun medegelovigen hypocriet opgeroepen om naar de Heilige Mis te komen als teken van solidariteit en om aan te tonen dat de Islam een religie van de vrede is , volgens het oxymoron [v4] dat overal verkondigd wordt. Uiteraard waren er ontzettend weinig moslims die aan deze komische oproep gevolg gaven  om de Heilige Mis bij te wonen.

Het antwoord van Dae’ch ( De Islamitische Staat, ISIS) aan de Paus was vernederend. Het kwam ongeveer neer op het volgende:

Wij minachten U vanwege uw vriendelijke woorden en uw vergevingsgezindheid, maar ook U zal de keel worden doorgesneden. Bekeer U, want dat is uw enige redding. En wij zullen U overwinnen met het zwaard en U overmeesteren.

 Dat is ook hetgeen een groot aantal moslims denkt, die de Islamitische Staat heimelijk goedkeuren. De hielenlikkers van Oosterse muiltjes worden daarentegen door deze barbaren geminacht. Het enige wat indruk op ze maakt is tegen-agressie.

 

 

De enorme theologische verwarring van de Paus en de huidige Katholieke Kerk

 

De argumenten van de Paus en de katholieke prelaten zijn doordrongen van onkunde en enorm gekunsteld. Immers, vergeven betekent nog niet dat men niet mag straffen.

Men moet zich toch kunnen verdedigen, men moet toch weerstand kunnen bieden.

In feite spreekt Christus dan ook vanuit een spiritualistisch gezichtspunt, het hiernamaals betreffende, en niet vanuit een werelds en politiek gezichtspunt, wanneer hij oproept om zijn vijanden te vergeven op het moment van de kruisiging:

Vergeef hen, Heer, want zij weten niet wat zij doen .

Christus roept er zelfs toe op, om zijn vijanden ‘lief te hebben’.

Het is de joodse moraal van vergeving, die de wet van wedervergelding echter niet uitsluit. De heilige Thomas van Aquino,een aristotelisch christen, had dit zeer goed begrepen  [v5].

In feite betekent vergeven van zijn vijanden en hen liefhebben voor hen bidden en hopen dat hun ziel gered zal worden. Echter, zonder hen te haten.

Dit neemt niet weg dat zij vanuit wereldlijk, politiek of militair gezichtspunt bezien, uitgeschakeld of verdreven kunnen worden (zonder wreedheid). Dit, in het geval zij agressief of gevaarlijk zijn. De aalmoezeniers uit het leger, die nooit pacifisten geweest zijn, weten dit maar al te goed.

Overigens heeft Christus ook gezegd :

Geef aan de Keizer wat de Keizer toekomt, en geef aan God, wat God toekomt

 Hiermee brengt hij een radicale scheiding aan tussen het wereldse en het spirituele.

Er bestaan dus binnen de theologie twee van elkaar gescheiden niveaus. De Paus echter, alsmede de huidige Katholieke kerk, hebben dit onderscheid volkomen overboord gegooid.

Zo was de traditionele katholieke moraal, die het niet verbood om zich te verdedigen, om te straffen, te verdrijven en te discrimineren in het geval van agressie of invasie. Vergeving en zachtmoedigheid waren gereserveerd voor de goddelijke genade in het hiernamaals. Maar ze waren niet van toepassing op het hier en nu.

Noten van de schrijver :

 

• De afgelopen 15 maanden hebben de islamitische aanslagen in Frankrijk veel meer doden veroorzaakt (nr. 5 in rang op de wereld) dan in Israël, dat toch een land is dat omsingeld wordt door vijanden en veel meer aan gevaar is blootgesteld. De verklaring hiervoor moet gezocht worden in een aantal oorzaken :
  a) De mindere bekwaamheid van de inlichtingendiensten in Frankrijk, die slecht georganiseerd en bureaucratisch zijn. ( Men produceert graag veel gebakken lucht, een Frans syndroom).
  b) De slechte preventie (denk aan het schandaal van Nice), hetgeen objectief gezien de Staat tot mededader maakt, en de zwakke daadkracht.
  c) Daarbovenop komt nog eens de onbeheersbare immigratie van moslims.

 

• Er is een opleving waarneembaar in het geweld tegen christelijke Kopten in Egypte ( de moord op een priester op 30 juni 2016, na nieuwe brandstichtingen in kerken…). Dit ondanks het feit dat President Sissi de moslimse  Broederschap bestrijdt. Haat tegen het christendom of het jodendom blijkt dus  substantieel te bestaan binnen een islamitische bevolking, binnen de civiele

 

 

Noten van de vertaler :

 

[v1]   Hieronder verstaat men de groep van gezamenlijke bisschoppen.

 

[v2]   Bedoeld wordt hier de Bezetting ten tijde van de Tweede Wereldoorlog, 1940 –1945.

 

[v3]   PIS : Prawo i Sprawiedliwosc : Recht en Rechtvaardigheid. De conservatieve partij “Recht en Rechtvaardigheid”, die momenteel aan de macht is in Polen.          

 

[v4]   Oxymoron : Twee dingen worden met elkaar gecombineerd, maar in feite kan dit helemaal niet omdat het tegengestelde begrippen zijn. Bijvoorbeeld : een
grote dwerg. Een jeugdige grijsaard. Zo ook hier volgens de schrijver: De vreedzame Islam. De toevoeging van het begrip ‘vreedzaam’ kan helemaal niet, omdat de Islam intrinsiek gewelddadig is. Het bewijs hiervoor treft men aan in de koran of de hadith.

 

[v5] Thomas stelde dat ‘het goddelijke recht dat op genade gebaseerd is, het menselijke recht dat uit de rede voortkomt niet wegneemt.’
Het oorspronkelijke artikel is hier terug te vinden.