Niet alleen als dagelijkse column. Het wordt een andere journalistieke insteek.

 

Na de moord op Pim Fortuyn schreven mijn collega Stan de Jong en ik een reeks onderzoeksverhalen over Volkert van der Graaf en diens milieu voor HP/De Tijd. Daarbij verzuchtte De Jong eens hoe het toch kwam dat wij bijna de enigen waren in Nederland die zich op dit onderwerp gestort hadden.

De Nederlandse journalistiek heeft nu eenmaal geen interesse als het gaat over zaken die niet politiek correct geacht worden. De immigratie als probleem, of de EU als probleem. De islam als probleem. En al helemaal niet een kennelijk heikel onderwerp als de verschillen tussen etnische groepen. Zelden of nooit kwam het in een onderzoeksprogramma’s op de Nederlandse televisie aan de orde. In de vele discussieprogramma’s wordt er soms iets geroepen, niet onderbouwd.

Daarom wil ik een nieuw mediakanaal. Om de veenbrand een stem te geven. En om ook niet politiek correcte zaken te onderzoeken. En om interviews te doen met personen die je zelden echt aan het woord hoort komen.

Dat moet dus op een betaalsite. Want er moet wel een minimaal inkomen zijn. Deze heet De Nieuwe Realist. Het Nieuwe Realisme is de mooie, want neutrale term die bedacht werd door een wetenschapster in een studie over de strijd tegen het multiculturalisme, een beweging waarin ook de islamkritiek opgaat, de immigratiekritiek, het nationalistische streven en de pogingen om de voortschrijdende machtsuitbreiding van de EU te stoppen.

 

Abou Jajah komt terug. Dat werd vandaag in Vlaamse kranten als groot nieuws aangekondigd. Wie het moslimdebat sinds 11 september volgt, kent hem nog[cleeng_content id=”544290680″ description=”Abou Jaja komt terug: Migratie, migratie, migratie” price=”0.99″ t=”article”].   Jajah was een van de meest prominente sprekers van moslimzijde. Hij zette mensen op straat aan tot revolutie, werd daartoe veroordeeld, maar uiteindelijk vrijgesproken. Namens wie hij nu precies sprak, bleef altijd onduidelijk. Toen zijn partij, de AEL, meedeed aan de verkiezingen, leidde dat tot een jammerlijke mislukking. De welbespraakte, goed Vlaams sprekende Abou Jajah, niet weg te slaan uit menig discussieprogramma. In Nederland leek hij een grote aanhang te hebben onder de beter opgeleide Marokkanen, die in hem een stem zagen voor een meer politieke invulling van hun positie. Jajah ging terug naar Libanon waar hij was geboren. Daar zal hij het momenteel niet eenvoudig hebben. In Libanon sloot hij zich aan bij de shiïtische terreurorganisatie Hezbollah.   Maar blijkens uitlatingen op zijn Facebookpagina is hij een uitgesproken tegenstander van Assad.   Hij ziet het door hem gehate Israël en het Syrische regime ongeveer op één lijn:

After the car bomb in the southern suburb of Beirut in a Shia neighborhood . Two car bombs in Tripoli today targeting two Sunni Mosques , 27 dead and hundreds of wounded so far… this is not Alqaeda, this is not Hezbullah, this is the work either of Israeli secret service trying to push Sunni and Shia to fight each other in Lebanon, or the work of the Syrian regime trying to achieve the same goal.

Hij lijkt somber over hoe het allemaal moet aflopen.

What may begin as an attack on a murderous regime in Syria might end as a massacre by murderous Israel against our children. It’s not how it starts that matters but how it ends.

Ja, dan kun je maar beter snel naar Europa. Migratie naar Europa is voor hem sowieso de oplossing voor alle problemen. Migratie, migratie, migratie. Recent op zijn Facebook pagina:

The future is for immigration.. more and more immigration. You will be saved by immigrants labor as societies go gray . Resistance is economic suicide.

Dat doet vermoeden dat hij nu is overgegaan naar het Soennitische kamp. Abou Jajah presenteerde zich echter als pan-Arabisch socialist. In een Arabische wereld die zelden zo verdeeld was als nu, heeft hij doen dan ook een onnavolgbare positie gekregen. Ben benieuwd wanneer hij in Nieuwsuur zit, om uiteraard kritiekloos bevraagd te worden. Of in een van die andere programma’s van de publieke omroep, waar ze aan zijn lippen zullen hangen.[/cleeng_content]

We lijken niet te beseffen welke opdracht deze dag ons geeft.

Vandaag is het 11 september. Wat mij verbaast is dat het geen internationale dag van herdenking is geworden. Dat het ook in Nederland geen moment is om er bij stil te staan. Zeker, her en der wat stukjes, en als er weer een mooi rond herdenkingsgetal langs komt, dan is er wat extra aandacht. Maar is dat wel voldoende? Ik vind van niet.

[cleeng_content id=”567849757″ description=”Waar is op 11 september het geloof in het Westen?” price=”0.99″ t=”article”]Ik vind dat de wereld waarin ik leef op 11 september 2001 definitief veranderd is. Of liever gezegd: De wereld waarin ik dacht te leven. Een wereld waarin we ons misschien niet meer zo prettig voelden in de multiculturele samenleving die ons opgedrongen is, maar waarin je op de een of andere manier toch het gevoel had dat de problemen zich, na verloop van tijd vanzelf zouden oplossen. De wereld is er onder invloed van de gewelddadige islam alleen maar zieker op geworden. Het Westen heeft alleen maar meer laten zien dat het niet meer in staat lijkt te zijn om zichzelf te verdedigen tegen de destructieve krachten die zich in de naam van ene Allah aan ons openbaren.

Op de 11 september van dit jaar hebben we het over het enige plaatsje in de wereld waar nog de taal wordt gesproken die Jezus sprak, en dit plaatsje is in flarden geschoten door dolgedraaide moslims.

Symbolisch, jawel.

Zo hoorde ik ook vaak dat het ineenzijgen van de torens van het WTC ‘symbolisch’ was. Al Qaida is in Syrië en in Irak bezig aan een revival. Is dat ook symbolisch? Twaalf jaar verder heeft het Westen zich niet kunnen verenigen tegen dit geweld, en staat het er machtelozer dan ooit tegenover. Moslimimmigranten zetten brutaler dan ooit hun leefwereld tegenover de onze, en het antwoord dat het Westen geeft is wankelmoediger dan ooit.

Het is een geleidelijk proces van ontmanteling van de Westerse beschaving. 11 september was de knal die dat inleidde. Maar het besef wat 11 september voor ons betekende, lijkt niet ingedaald te zijn. 11 september had het startschot moeten zijn voor een revival van de Westerse beschaving. Maar we reageerden in verwarring, in onszelf gesloten.

Er kwam geen moreel appèl. Er kwam geen nieuw Westers bewustzijn. Slapjes en half in slaap zijn we door gesukkeld. We hebben nooit begrepen wat 11 september echt betekende, en hoe die dag de machtsverhoudingen in de wereld gewijzigd zijn. We missen de kracht om onze Westerse waarden met overtuiging op te leggen aan dat deel van de wereld waar wij het voor het zeggen hebben. Of zouden moeten hebben. In plaats daarvan kregen we een Amerikaanse president die zijn onderdanigheid aan de islam toonde als eerste zet in het dodelijke schaakspel dat Midden Oosten heet.

Misschien had ’11 september-dag’ het tij kunnen keren. En echte, doorleefde 11 september-dag. Maar voor zo’n dag is 11 september kracht nodig. Die lui in die vliegtuigen bleken die kracht te hebben. Omdat ze geloofden in een dodelijk waanbeeld. Een moslimhemel.

Wij moeten tegen dat geloof in destructie een ander geloof kunnen stellen. Een geloof in een vrije toekomst. Een geloof in helderheid. Een geloof in levenskracht. Een geloof in de vooruitgang. Een geloof in het Westen.

Ergens geloof ik nog steeds dat dit kan. We hebben een te mooie geschiedenis achter ons, om daar niet op te vertrouwen.[/cleeng_content]