Je moet een beetje achter de cijfers kijken, maar dan wordt het duidelijk dat de varianten op de naam Mohammed in Nederland op de tweede plaats zijn gekomen. Dat berekende de instantie die de kinderbijslag uitdeelt.
[cleeng_content id=”229235334″ description=”Steeds meer kinderbijslag voor Mohammed” price=”0.99″ t=”article”]De Sociale Verzekeringsbank (SVB) keert de kinderbijslag uit. Daar hebben ze dus ook overzicht van de meest geliefde voornamen in Nederland. Jaarlijks komt de SVB dan ook met een lollig staatje uit van de meest geliefde voornamen. Ook dit keer werden er bij de SVB geinige trends vastgesteld:
Sem is al een aantal jaren een oude getrouwe in de top 3. Grote verrassing is de naam Tess op de eerste plaats bij de meisjes. De laatste tien jaar heeft Tess een flinke opmars gemaakt van positie 52 naar positie 10 vorig jaar en nu dan met stip op 1 voor het eerst in de top 3. Sophie en Julia blijven onveranderd populair en hebben hun tweede en derde positie gehandhaafd. Nieuw in de top 20 zijn de namen Zoë (tevens grootste stijger van 22 naar 10) en Evi (van 23 naar 16). Bij de jongens is Sam op positie 20 terug van weggeweest in de top 20 sinds 2008, op dezelfde positie Daan, die vorig jaar nog zijn eerste plaats prolongeerde, is nu gezakt naar de 4e positie. Grootste stijgers zijn Jesse (van de 16e naar 9e plaats) en Finn (van 12 naar 6).
Leuk hè? Maar natuurlijk totaal niet relevant voor de werkelijke ontwikkelingen in dit land. Ook als je kijkt naar bijvoorbeeld het overzicht van de jongensnamen, zie je diezelfde trend. (PDF) Allemaal vrolijke blonde grachtengordelnamen. De eerste ‘Mohamed’ treffen we pas ergens halverwege de rij aan.
Het punt is natuurlijk dat de naam van de stichter van de Islam steeds op andere wijze gespeld wordt. Daar heeft de meest voorkomende naam ‘Sem’ met 740 keer geen last van. Kijken we naar alle varianten van de naam Mohammed, en tellen we die bij elkaar op, dan ontstaat er een heel ander beeld: Met 735 keer zit die nog maar vijf jongens onder Sem. Op de tweede plaats.
Kijken we naar de trends dan wordt 2014 het jaar waarin de varianten op Mohammed het meest zullen voorkomen. Want, zeker, in 2011 kregen in absolute nog meer jongens een naam die varieerde op Mohammed, namelijk 847. Maar er is inmiddels ook een andere trend gaande, namelijk dat steeds minder jongens dezelfde naam krijgen. De variatie wordt steeds groter. In 2011 stond Sem op de tweede plaats met 853 keer. De varianten op Mohammed winnen dus.
De PVV fractie rekende het allemaal door, en kwam dan ook terecht tot de conclusie:
In 2011 was de afstand tot de eerste plek nog substantieel, (een verschil van 28 tussen 1 en 3) in 2013 is deze afstand teruggebracht tot 5. Met andere woorden: kinderen worden in Nederland steeds vaker vernoemd naar Mohammed, de stichter van de islam. In 2013 was Mohammed – of varianten daarop – op vijf jongetjes na de meest gegeven jongensnaam.
Nu kunt u zeggen: het gaat nog om relatief geringe aantallen. Want, zegt de SVB:
In 2013 zijn circa 168.000 kinderen geboren, waarvan ongeveer 86.000 jongens en bijna 82.000 meisjes. In totaal keert de SVB ruim 3,2 miljard euro kinderbijslag uit aan ruim 3,4 miljoen kinderen.
Maar het gaat dan ook om een meting in heel Nederland. In de grote steden zullen de Mohammed variaties veruit in de meerderheid zijn.
Met dank aan het rekenwerk van de PVV fractie.[/cleeng_content]
In de Nederlandse politiek en in de Nederlandse media is er een grote behoefte om de nationale discussie weg te voeren van het immigratiedebat en het EU debat (voor zover die debatten al bestonden) en om de aandacht te richten op een Poetin debat.
[cleeng_content id=”220336615″ description=”Het doel van de Poetin hetze” price=”0.99″ t=”article”]In dit ‘debat’, wat in feite natuurlijk niet meer is als een retorische stellingname, wordt een tegenstelling opgeroepen tussen het tolerante, democratische, Nederland, en de conservatieve semi-dictatuur Rusland. Op zich marginale items als het Greenpeace incident en de Winterspelen worden daarbij opgeblazen tot mega events. Niets is erger, zo dienen wij te begrijpen, als wat de homoseksuelen in Rusland overkomt, niets is erger dan de beperking van de vrijheid van meningsuiting in Rusland. Die arme meisjes van Pussy Riot! Het gaat ons door merg en been!
Ondertussen is er geen collectieve verontwaardiging over het veel ergere lot van de homoseksuelen in de moslimwereld, is de vrijheid van meningsuiting en de mensenrechten in Saoedi-Arabië slechts een voorbijgaand onderwerp, verkrachtingen, moorden in Afrika worden als een onvermijdelijk natuurverschijnsel gezien.
Nee, Poetin, dat is pas erg!
Poetin is strategisch gezien een heel slimme keuze. Hoe zou je het ook voor Poetin op moeten nemen. We hebben het hier over een oud-functionaris van de KGB. De problemen met de vrijheid van meningsuiting zijn daar reële problemen, en het conservatisme van Poetin, ook op het gebied van normen en waarden, is niet onze wereld.
Maar Poetin is wel bereid om de fundamentele islam hard aan te pakken. Dat zagen we in Tjetjenië, ook al is dat voor een deel een gerechtvaardigde afscheidingsbeweging. In zijn buitenlandse koers, bijvoorbeeld ten aanzien van het Midden Oosten, voert Poetin een heel wat realistischer beleid dan Obama, die tegen wil en dank in het kamp van de moslimterreur terecht is gekomen.
En er is door Poetin ongetwijfeld gerommeld met de verkiezingen, maar het lijkt toch een onloochenbaar feit dat Poetin erg populair is bij zijn eigen bevolking en dat hij in Rusland een flinke mate van stabiliteit en welvaart teweeg heeft gebracht. Poetin is misschien niet ons soort leider, maar hij is wel een legitiem soort leider. Hij verdient dan ook een respectvolle omgang. En zeker, dat kan samen gaan met kritiek. Maar is dit onze core business?
Waar het de Nederlandse media in werkelijkheid om gaat is framing: Door al die opwinding over die verschrikkelijke Poetin en over het onmenselijke lot van de homo’s in Rusland, gaat het dus niet over de EU. Gaat het niet over de islam. Gaat het niet over de Bulgaren en de Roemenen. Gaat het niet over de wekloosheid als gevolg van de open EU grenzen. Gaat het kortom niet over de werkelijk reële problemen waarmee we hier te maken hebben.
Een hysterisch debat over niets om het echte debat weg te drukken. Dat is het. En het werkt. Dat is het treurige. Want ik voorspel dat het gezeur over wie nu wel op die Winterspelen is, en met wie er nu wel of niet gesproken zou zijn, de komende weken de hoofdmoot van ons ‘nationaal debat’ zal worden.[/cleeng_content]
Mijn overbuurman doet weer vervelend met zijn #PVV posters. Vanmiddag de eerste steen door het raam gegaan. Wie helpt?
Het bericht stond bij een foto van een appartement waar posters van Wilders op de ramen waren gehangen. In een van de ramen zat een enorm gat. Ingeslagen, of een flinke steen erdoorheen. Het kon van alles zijn. De oproep op Twitter riep uiteraard felle reacties op. De persoon in kwestie leek zich daarbij nogal te vermaken, gezien de vele vervolgtweets. Ook op GeenStijl verscheen er een bericht over. Wat bleek. Het was een geintje. Een Hoax. Het bewuste raam was niet onlangs ingegooid, maar het was al op 25 februari 2011 ingeslagen door de brandweer in de Amsterdamse wijk IJburg. Lees verder Iemand roept op tot geweld op Twitter. Mag dat?→
Koop aandelen! Haal dat spaarvarken boven, verdomme! Consumeer, laat het geld rollen! Niemand heeft er zin in, want het ergste moet nog komen, zo voelen we aan onze dikke teen. Het straffe is dat de economen dat zelf ook weten: ze denken namelijk zonder uitzondering allemaal in curves, op en neerwaartse bewegingen. En het gaat dus nog altijd fameus bergaf in de wereldeconomie, hou u vast aan uw bretellen. Lees verder Onze economie is in de greep van de euforiedwang→
Op 19 maart vinden de gemeenteraadsverkiezingen plaats. Op gemeentelijk niveau zijn een aantal nieuw-realistische partijen actief die zich niet onder een landelijke noemer hebben verzameld. Alleen in Den Haag en in Almere zal de PVV meedoen. Veel lokale partijen zijn afsplitsingen van de vroegere LPF, of stammen op een andere wijze nog uit het Fortuyn tijdperk. Afgaand op enkele internetpeilingen hebben ze de wind mee.
Waar staan ze voor? Hoe is het met ze gegaan? Een reeks interviews.
Breivik liet een brief van dertig kantjes verspreiden bij de media, waarin hij mogelijk onthullingen doet over zijn werkelijke motieven. Maar het kan ook gaan om het zoveelste rookgordijn. Het wordt her en der zeer verschillend geïnterpreteerd. Wat zegt Breivik nu eigenlijk? Speelt hij echt een spel met ‘dubbele psychologie’ zoals hij zelf beweert?
[cleeng_content id=”225728177″ description=”Ontmaskert Breivik zichzelf als nazi?” price=”0.99″ t=”article”]Anders Breivik heeft weinig te doen in zijn cel in de Noorse Skien gevangenis, een extra beveiligde inrichting in Noorwegen waar men toch zoveel mogelijk het ‘liberale’ Noorse beleid wil toepassen. Veel gevangenen hebben daar toegang tot het internet. Maar Breivik niet. Hij kan brieven ontvangen, althans als ze door de censuur komen, en hij kan brieven versturen, met diezelfde voorwaarde. Ook kan hij er politicologie studeren, maar daarbij mag hij zijn professoren niet ontmoeten.
Nu heeft Breivik een brief van dertig kantjes verstuurd naar enkele media. Hij zou daarin opscheppen dat hij wapens kan maken van de spullen die hij in zijn cel heeft, en zegt dat hij een boek van duizend pagina’s heeft geschreven waarvoor belangstelling zou zijn bij een Noorse uitgever. Volgens zijn advocaat zou het boek in ruwe vorm af zijn, en zou een uitgever er zelfs al een voorschot voor betaald hebben:
“He has a very detailed draft that will provide the basis for more than 1000 pages of a finished book,” Jordet said. “Breivik has even received a commission from a publisher.”
De brief zou al op 29 september 2013 geschreven zijn en kwam nu pas naar buiten.
Een brief van dertig kantjes. Daar kan heel wat in staan. Zijn advocaat heeft in elk geval bevestigd dat hij de brief inderdaad geschreven heeft. Hij zou ook een uittreksel van dit boek, The Breivik Diaries geheten, hebben gestuurd naar de Noorse tabloid VG. Maar dit zou, volgens een brief aan VG, die wel aankwam, nooit voorbij de censuur van de gevangenis gekomen zijn. Volgens de directeur van de gevangenis is er geen sprake geweest van censuur, en mag Breivik alleen niet aanzetten tot geweld. Nu is dat in het geval van Breivik natuurlijk een omschrijving waar je erg veel kanten mee op kunt. Hij heeft al geweld gepleegd. Hij heeft via zijn manifest bovendien zijn ideeën verspreid. Iedere verdere verspreiding van zijn ideeën en gedachten kan dus heel goed worden gezien als aanzetten tot geweld. Want wat hij vindt, dat kan sowieso tot geweld leiden, zou je kunnen zeggen. De gedachte aan copycats is natuurlijk niet ondenkbeeldig.
Ook de Duitse krant Die Welt heeft de brief van Breivik ontvangen.
Die Welt publiceerde daar ook een artikel over. Volgens Die Welt beklaagt Breivik zich vooral over zijn omstandigheden.
In einem 30-seitigen Brief an norwegische Behörden, eine Polizeistation, seine Anwälte und internationale Medien hat sich der norwegische Terrorist Anders Behring Breivik über seine Haftbedingungen beschwert. Er werde dort “gefoltert” und könne “die Haftzeit nicht überleben”, schreibt Breivik in dem Dokument, das auch an die “Welt” geschickt wurde.
Breivik deed dat al vaker. Het is op zich niets nieuws.
Over zijn motieven zou Breivik niets meer zeggen dan wat hij er ook al in zijn proces over te berde bracht:
Umso befremdlicher wirken seine teils zynischen und bösartigen, teils verrückt anmutenden Beschreibungen seiner Motive. Im Wesentlichen hält er sich dabei an seine Aussagen vom Prozess 2012, wonach eine Medien- und Politikverschwörung verantwortlich für seine Taten vom 22. Juli 2011 seien, da diese Faschismus und Nationalismus bekämpften.
Het manifest dat Breivik op het moment van zijn aanslag verspreidde valt volgens hemzelf nu niet meer serieus te nemen. Het zou niets meer zijn dan copy/paste van al Qaida handboeken en wordt alleen nog door de gevangenisleiding serieus genomen, zegt hij schamper:
Sein Manifest wiederum, das er kurz vor den Morden versandt hatte, bezeichnet Breivik nunmehr als “Copy-and-paste”-Dokument, das er hauptsächlich aus einem Al-Qaida-Handbuch abgeschrieben habe. Nur noch die Gefängnisleitung nehme das Manifest ernst, schreibt Breivik, da sie seine dort aufgestellten Verhaltensregeln für Gefangene, die sich bewaffnen sollten, als Begründung für körperliche Durchsuchungen nähmen.
Breivik zou in de brief geschreven hebben dat hij hulp verwacht van de ambassades van Rusland en China in Oslo, aan wie hij ook geschreven zou hebben:
Hilfe erhofft sich der Häftling ausgerechnet von den Botschaften Russlands und Chinas in Oslo, die sein Schreiben ebenfalls erhalten haben.
In de ondertekening van zijn brief refereert Breivik aan allerlei organisaties waaraan hij mogelijk deel van uit zou maken. Die Welt vindt dit allemaal nogal bizar. Het gaat om niet bestaande organisaties, met een fascistische ondertoon:
Seiner Unterschrift fügt er nicht weniger als acht verschiedene Organisationen an, denen er angehören will und von denen nicht klar ist, ob sie alle tatsächlich existieren. So will Breivik “Parteisekretär und Kandidat der Norwegischen Faschistischen Partei & Nordischen Liga” sein und der “NSU – Nordic Student Union” angehören.
Het lijkt er kortom op dat Breivik bezig is met alweer een bizar spel, bedoeld om aandacht te trekken door allerlei maskers op te zetten. Iets dat hij ook deed met de foto’s waarop hij in diverse uniformen poseerde.
Toch worden zijn associaties met nazisme en fascisme door sommigen serieus genomen. Bijvoorbeeld door de zeer linkse Zweedse onderzoeksorganisatie Expo. Deze claimt de brief ook gelezen te hebben en komt naar buiten met een hele andere analyse. Breivik zou zich hierin serieus geout hebben als onvervalste neonazi. Breivik zou stellen dat het Nordic Race wordt uitgeroeid, en dat hij daarom een nazistische partij in Noorwegen wil oprichten.
Ik vind het vreemd dat de directie van zijn gevangenis zou toestaan dat een dergelijke oproep per brief naar buiten zou komen, want hier is toch duidelijk sprake van een oproep tot geweld. De islamkritische website Gates of Vienna reageerde op deze publicatie van Expo. Dat Expo stuk werd daarbij in het Engels vertaald. Volgens de versie van Expo zou Breivik (die volgens Die Welt in smetteloos Engels schrijft) beweren dat Breivik in zijn manifest alleen maar een anti-Jihad toon aangeslagen zou hebben om de ‘etno-nationalisten’ te beschermen. Zo zou er een campagne kunnen ontstaan tegen die anti-Jihadisten, die namelijk niet nationalistisch zouden zijn. Deze strategie zou hij ‘dubbele psychologie’ noemen:
He says that he in the manifesto was using “the counterjihad” rhetoric to protect “ethno-nationalists” and instead prompt a media campaign against the anti-nationalistic counterjihad movement. He calls this strategy “double psychology”.
Maar nu zou Breivik klaar zijn met dit spelletje en zou hij zich openbaren als nazi, wat hij in feite ook is. Hij stelt daarbij voor dat een deel van Noorwegen, het Zuid-Oosten van Östfold, ingericht moet worden als een gebied waar de etnische Noren en het ‘Nordic Race’ kan overleven. Ook in andere Europese landen zullen bepaalde delen ingericht moeten worden voor blanken.
Breivik defines himself as part of a “Western Europe’s fascist movement”. Breivik says for there to be peace, the nationalists should be offered the south-western Östfold in Norway to “secure the survival of native Norwegians and Northeners”. Similar pieces of land should be allocated to whites in European countries.
Verder stelt hij dat Israël voor hem maar één functie heeft, namelijk de opvangplek voor ‘niet-loyale Joden’ die gedeporteerd moeten worden:
Breivik also says that his love for Israel is solely based on its future role as a place to deport “disloyal Jews”.
Het zijn opmerkelijke plannen, die passen in de ver doorgevoerde ‘Breivik logica’ zoals we die kennen van zijn manifest. Een vorm van utopisch denken langs de lijnen van het nazisme. In het manifest stelt hij nadrukkelijk dat het neonazisme een strategische fout is, maar hij neemt er ook weer niet principieel afstand van.
Op de site Gates of Vienna worstelt men nu met de vraag hoe het komt dat de andere media geen melding maken van die neonazistische ontboezemingen. En waarom EXPO nu juist wel. Expo is sterk tegen de islamkritische beweging gericht, en dat die nu voor een deel de Breivik gruwelen in de schoenen werden geschoven, zou EXPO juist goed uitkomen.
Volgens Gates of Vienna wil Expo hiermee de ontboezemingen die nog zullen komen voor zijn. Het kan. Het klinkt vooral allemaal erg complotterig. En volgens mij wordt hier ook voorbij gegaan aan het feit dat Breivik graag rookgordijnen blijft verspreiden. In een volgende brief zal hij ongetwijfeld weer iets heel anders gaan beweren.
Hij moet toch iets te doen hebben, daar in die cel.
Hoe dan ook, ik zou zeggen: Publiceer die brief nu maar eens ergens in zijn geheel. Niet dat dit een eind zou maken aan de speculaties overigens. Maar dan weten we tenminste waar we het over hebben.[/cleeng_content]
De geschiedenis van de slavernij wordt ons verteld als een geschiedenis van zwarte slaven, door blanken onderdrukt en vernederd. Dat verhaal klopt niet. Het was in werkelijkheid ingebed in grootschalige blanke slavernij, ook in de tijd van de zwarte slaven. Dat is uitvoerig gedocumenteerd, maar wordt alleen in de marge verteld. Hoe zat het?
[cleeng_content id=”527044334″ description=”Blanke slavernij. Het verzwegen verhaal.” price=”0.99″ t=”article”]Het beeld dat we hebben van de slavernij is dat van zwarte Afrikanen, verscheept als vee naar de VS om daar onder erbarmelijke wijze op de plantages te moeten werken. De zwarten als slachtoffers, de blanken als daders.
Bij de herdenking van het schuldgevoel, en de discussies over afbetalingen, 150 jaar na de afschaffing van de slavernij, is dit nog steeds het onderliggende beeld. In de marge van dat beeld wordt er tegenwoordig enige aandacht besteed aan het feit dat er ook blanke slaven waren. Maar de essentie van het beeld blijft toch overeind: De zwarten uit Afrika in de schepen, de blanke heersers met de zwepen.
De werkelijkheid was anders: slavernij was een logisch uitvloeisel van de armoede in Europa. Er was op grote schaal slavernij van blanken. De zwarte slavernij werd daar als vanzelfsprekend ingebed. Het werkelijke onderwerp was dus: de slavernij. En niet: de zwarte slavernij.
Over de slavernij van nu heeft men het al helemaal niet meer. Dat is nu juist geen slavernij door blanken. (Al zullen die hier en daar op de achtergrond zeker een rol spelen.) Die slavernij vindt, getuige de slavernij-index vooral plaats in Afrika en in delen van India.
De geschiedenis van de blanke slavernij is nauwelijks verteld. In de marge verscheen enige tijd geleden hierover een interessant, en wat mij betreft ook onthullend boek. Zeer goed gedocumenteerd, uitgebreid voorzien van bronnen. De schrijver is Michael A. Hoffman II in, de titel is They were white and they were slaves, The Untold History of the Enslavement of Whites in Early America. (Het boek is gratis als PDF te lezen.)
Hoffman maakt aannemelijk dat er op massale schaal blanke slavenhandel plaatsvond. Daar bestaan weliswaar bronnen van, maar die geschiedenis is ons nooit onder ogen gebracht, en het maakt geen deel uit van het maatschappelijke debat over de slavernij:
With the massive concentration of educational and media resources on the negro experience of slavery the unspoken assumption has been that only Blacks have been enslaved to any degree or magnitude worthy of study or memorial. The historical record reveals that this is not the case, however. White people have been sold as slaves for centuries.
Dat het ook langer geleden voor een deel de blanken waren, die verantwoordelijk waren voor de blanke slavenhandel, is nog minder bekend. Ik wist bijvoorbeeld niet dat Vikingen in de negende eeuw tienduizenden blanke slaven en slavinnen verkochten aan de Arabieren die op dat moment Spanje bezet hielden. Dit gebeurde op grootschalig georganiseerde basis. Maar goed, dat was lang geleden.
Tot in de 14e en 15e eeuw vond de handel in blanke slaven en slavinnen naar de moslimwereld plaats. En de handelaren waren blank. Het was in het kader van die handel dat er ook op vanzelfsprekende wijze handel in blanke slaven tot stand kwam naar Barbados en Virginia, waar er een schreeuwend tekort was aan arbeidskrachten. En die blanke slavernij zou op zijn beurt weer later de zwarte slavernij naar die gebieden vanzelfsprekend maken. Eerst waren er blanke slaven, toen volgden de zwarte:
Of the fact that the wealth of Barbados was founded on the backs of White slave labor there can be no doubt. White slave laborers from Britain and Ireland were the mainstay of the sugar colony. Until the mid-1640s there were few Blacks in Barbados.
Die blanke slaven waren voor een deel politieke gevangen uit Engeland, die werden doorverkocht aan de plantagehouders. De enorme schaal waarop de blanke slavernij plaatsvond, valt vooral te begrijpen in het licht van de schrijnende armoede van de blanke onderklasse in Groot Brittannië:
The desperate condition of the poor Whites of Britain was most obvious in the cities. The English slums of the 17th, 18th and 19th centuries were pits of White suffering. London’s St. Giles was known locally as “Rat’s Castle.” A policeman who worked the area used metaphors from the insect world to describe the conditions of the poor Whites there, referring to them as “vermin haunted heaps of rags.” Opening the door to a tiny shack the policeman discovered: “Ten, twenty, thirty—who can count them? Men, women, children, for the most part naked, heaped upon the floor like maggots in a cheese… a spectral rising, unshrouded, from a grave of rags.”
Op een bepaald moment, zo schatte de Engelse schrijver Frances Trollope, waren er zo’n 200.000 Engelse kinderen weggenomen bij hun ouders en te werk gesteld in de fabrieken waar ze onder mensonterende omstandigheden moesten werken. In de 19e eeuw werkten tienduizenden blanke kinderen als slaven in de Engelse mijnen, vanaf een jaar of vier. Ze stierven daar massaal. Als de kinderen in slaap vielen bij de machines werden ze met de zweep afgetuigd. In 1830 werd vastgesteld dat zeker 10.000 kinderen zwaar verwond raakten door ongelukken met machines. Daarna werden ze op straat gezet omdat ze onbruikbaar waren geworden.
In de VS was het toen allang gebruikelijk dat zogeheten blanke ‘knechten’ werden doorverkocht door hun meesters. Het lot van de zwarte slaven moet gezien worden in het licht van deze gebruiken:
The condition of the first Negroes in the continental English colonies must be viewed within the perspective of these conceptions and realities of (White) servitude
Het was zelfs zo, stelt Hoffman, dat blanke slaven werden gehouden door zwarten en door Indianen. Net zo goed als dat zwarten in de VS andere zwarten in dienst hadden:
White slaves were actually owned by negroes and Indians in the South to such an extent that the Virginia Assembly passed the following law in 1670: “It is enacted that no negro or Indian though baptized and enjoyned their owne ffreedome shall be capable of any such purchase of christians…” Negroes also owned other negroes in America
Status werd afgemeten aan het aantal blanke slaven dat men in dienst had. In South Caroline kon men zich alleen verkiesbaar stellen als men minstens één blanke slaaf bezat:
In 1717, it was proposed that a qualification for election to the South Carolina Assembly was to be “the ownership of one white man.”
In zeker zin was de status van zwarten soms zelfs hoger. Toen zwarte wapens mochten dragen en in militaire dienst mochten, was dit voor blanke slaven nog steeds verboden. Blanke slaven werden niet gezien als mensen. Ze werden aangeduid als ‘lading’. Ze werden puur als economische grootheid gezien. Op Barbados werkten in de 17e eeuw zwarte slavinnen samen met blanke slavinnen op de suikerplantages. Blanke slaven waren goedkoper. Er was makkelijker aan te komen. Ze werden daarom vaker misbruikt. Zelfs de zwarten keken op ze neer:
In the 17th century White slaves were cheaper to acquire than Negroes and therefore were often mistreated to a greater extent. Having paid a bigger price for the Negro, “the planters treated the black better than they did their ‘Christian’ white servant. Even the Negroes recognized this and did not hesitate to show their contempt for those white men who, they could see, were worse off than themselves…”
Honderdduizenden blanken zouden als slaaf sterven. Ze werden, bij aankomst van de schepen in de VS net zo op de markt verhandeld als zwarten, en daarbij gescheiden van hun familie. En dan waren er nog de restanten, die niemand wilde hebben en die wat extra dagen vastgehouden moesten worden, om dan voor dumpprijzen weggedaan te worden:
Those Whites for whom no buyer could be found even after marketing them inland were returned to the slavetrader to be sold for a pittance. These Whites were officially referred to as “refuse” and “lumps”: “Unloading large numbers wholesale, called ‘lumping,’ was generally a last resort that yielded smaller rewards.” White slaver James “Cheston wrote to his partners, ‘The servants go off slower than I expected… I shall try them a few days longer in the retail way and then lump the remainder.
De Engelse verovering van Ierland door Cromwell in de 17e eeuw bracht een aparte slavenstroom tot stand. Ook de Schotse armen werden massaal versleept, naar Jamaica met name. Het kleinste vergrijp kon al genoeg reden zijn om een arme blanke als misdadiger te laten veroordelen en als slaaf op een schip te laten zetten, waarbij de rechter zelfs de helft van de opbrengst kreeg. De toestanden op de schepen waren precies als bij de verscheping van de zwarte slaven:
White slaves transported to the colonies suffered a staggering loss of life in the 17th and 18th cen-tury. During the voyage to America it was customary to keep the White slaves below deck for the en-tire nine to twelve week journey. A White slave would be confined to a hole not more than sixteen feet long, chained with 50 other men to a board, with padlocked collars around their necks. The weeks of confinement below deck in the ship’s stifling hold often resulted in outbreaks of contagious disease which would sweep through the “cargo” of White “freight” chained in the bowels of the ship.
Soms overleefden maar zeer weinigen de overtocht:
Out of 350 White slaves on a ship bound for the colonies in 1638 only 80 arrived alive. “We have thrown over board two and three in a day for many dayes together” wrote Thomas Rous, a survivor of the trip. A ship carrying White slaves in 1685, the Betty of London, left England with 100 White slaves and arrived in the colonies with 49 left.
Blanke slavinnen in de VS mochten niet trouwen, en blanke slaven werden zwaar gestraft als ze een slavin zwanger hadden gemaakt. Zo’n straf kon dan bijvoorbeeld zeven jaar extra slavernij zijn. Op de West-Indische eilanden werden de blanke slaven bij het minst vergrijp doodgeslagen. Daar stond geen straf op. Ze waren tenslotte bezit. De liberale blanke bovenklasse begon zich op een bepaald moment geëngageerd te voelen met het lot van de zwarte slaven. Maar dat engagement bestond niet met de blanke slaven, schrijft Hoffman. Ook in het noorden van de VS werden nog lange tijd blanke slaven gehouden:
Whites like Harriet Beecher Stowe were solely concerned with the plight of Blacks and avoided or denied the oppression of Whites. Like the wealthy “liberal” White elite of our time who do nothing for the White poor but campaign tirelessly for the rights of colored people, the Quakers of colonial Philadelphia were early advocates of Black rights and abolition of negro servitude even as some Quakers whipped and brutalized the White slaves they continued to own.
Het valt Hoffman op dat een naam als ‘nigger’ in de VS geldt als extreem beledigend, vanwege de connotatie met de slavernijtijd. Maar woorden als ‘Hill Billy’s’ en ‘Rednecks’, die ook stammen uit de slavernijtijd, maar dan voor blanken, worden nog steeds gebruikt:
While the public articulation of such negative epithets against Black people as “nigger” is regarded as a sacrilegious incitement to “hate crimes,” hateful terms of abuse of White people such as “red-neck” and “cracker” are gleefully recited in newspapers and television today and express the con-tempt which a powerful segment of our society continues to feel toward White working and poor people.
Het is duidelijk: deze geschiedenis zou rechtgezet moeten worden. Het beeld klopt gewoon niet. Het was geen verhaal van onderdrukking van zwarten door blanken. Het was een verhaal van slavernij, mogelijk gemaakt door de extreme armoede in Europa, en de beginnende industrialisering.
Door zwarte activisten wordt dit verhaal nooit verteld. Het past niet in hun straatje: De eindeloze slachtoffercultuur, die henzelf, ironisch genoeg, nu juist weer tot slaaf maakt, bedelend bij de blanken om vergoedingen, het schuldgevoel uitzuigend. Gelukkig zijn er ook enkele zwarten die wel het boek van Hoffman lazen. Zeker, met twijfels over de blanke superioriteit die eruit zou spreken, maar toch ook met interesse. Op deze twee filmpjes prijst een mij verder onbekende zwarte Amerikaan het boek van Hoffman aan als een eye opener. Wat het natuurlijk ook is. Althans, wat het voor mij ook was.
Bij een prestigieus Amerikaans inlichtingenbureau wordt serieus rekening gehouden met sociale onrust in het gezapige Nederland. Daarbij wordt gekeken naar lokale protesten, de aanhoudend slechte economie, de bezuinigingen, de onvrede ten aanzien van de EU, en de groei van de PVV.
[cleeng_content id=”319144171″ description=”Amerikaans inlichtingenbureau voorspelt volksopstand in Nederland” price=”0.99″ t=”article”]
Stratfor is een onafhankelijke Amerikaanse inlichtingendienst. De staf bestaat uit eminente, soms omstreden analytici. Stratfor wordt wel eens ‘de alternatieve CIA’ genoemd. Het bureau verzamelt inlichtingen uit de hele wereld, en zet die om in analyses waarop je je tegen niet geringe vergoeding kunt abonneren.
Deze week bracht Stratfor een opmerkelijke conclusie over Nederland. De aanhoudende economische zwakte en de hoge werkloosheid zijn een voedingsbodem voor toenemende sociale onrust in Nederland:
In light of continued economic weakness and high unemployment, the Netherlands is fertile ground for protests to grow in 2014.
Die potentiële onrust zal worden aangewakkerd door de PVV, die bij de Europese verkiezingen flink zou kunnen scoren:
In the short term, the Freedom Party will likely try to fuel protests, hoping to attract voters for the European parliament elections in May that will be an important gauge of support for the right wing and Euroskeptical parties throughout Europe.
Strafor ziet ook dat de Nederlandse regering op deze groeiende sociale onrust wil reageren door enkele elementen van de Eurosceptische politieke agenda over te nemen, vergelijkbaar met wat in Groot Brittannië gebeurt.
In a move similar to the United Kingdom’s strategy, the Dutch government will adopt some elements of the Euroskeptics’ political agenda by highlighting its intent to constrain Brussels’ influence on national matters.
Een aanwijzing voor die toenemende sociale onrust is opmerkelijk genoeg het nog kleinschalige volksprotest in Groningen over de sluiting van de aluminiumfabriek Aldel.
Maar de ‘Groningers in opstand’ groep heeft een breder draagvlak, ziet Strafor. Ook de gaswinning, die niet ten goede komt aan de Groningers, de economische achteruitgang en het gevoel achter te blijven bij het nationale gezag, speelt een rol:
The closure of the aluminum smelter is just one of the reasons Groningers are unhappy. Although the loss of jobs from the bankruptcy triggered the creation of the “Groningers in Opstand” group, there is broader discontent among the region’s residents. The negative effects of natural gas exploration, economic stagnation and the feeling of neglect by the central government are other issues that could easily sustain the protests.
Stratfor voorziet dat dergelijke locale vormen van protest in Nederland meer zullen voorkomen. Vooral ook omdat de economische vooruitzichten voor Nederland slecht zijn:
The Netherlands is likely to remain one of the most troubled European economies in 2014. In November 2013, the EU Commission noted that it expects the Netherlands’ gross domestic product to grow by only 0.2 percent in 2014 while unemployment rises to 8 percent.
En die slechte vooruitzichten zullen de politieke elite verder verzwakken:
High unemployment and economic stagnation are weakening the political elite. The Dutch government coalition, composed of the liberal People’s Party for Freedom and Democracy and the Labor Party, jointly won 79 out of 150 seats in the last parliamentary elections in 2012. Polls from December 2013 give the coalition between 37 and 46 seats.
Wij kunnen ons in Nederland moeilijk voorstellen dat er hier een echte volksopstand zal uitbreken tegen de EU in het altijd gezapige Nederland. Frankrijk lijkt als kandidaat veel meer voor de hand te liggen. Maar bij het doorgaans goed geïnformeerde Stratfor maakt men kennelijk een andere inschatting.[/cleeng_content]
Dat Joden niet altijd slachtoffers hoeven te zijn, maar dat ze ook daadkracht kunnen uitstralen, bewees Sharon. Hij draaide het beeld van de Jood in de gaskamer naar de Jood die het heft in eigen hand nam.
[cleeng_content id=”917608960″ description=”http://nl.wikipedia.org/wiki/Isra%C3%ABlische_Westoeverbarri%C3%A8re” price=”0.99″ t=”article”]In de al jaren geleden geschreven memories die nu en masse worden gepubliceerd, valt vaak het woord ‘controversieel.’ Wanneer kun je jezelf controversieel maken? Als je iets doet. Een slachtoffer is nooit controversieel. Een slachtoffer is een aanklacht.
Sinds de Holocaust gaan de Joden door het leven als slachtoffers. Dat heeft twee kanten. De daders blijven in het licht, en dat is mooi. Maar de Joden zelf staan in het licht als zwakkelingen, en dat is slecht. Een volk dat door het leven gaat als een volk van slachtoffers, is ook een volk dat nooit verantwoording neemt. We zien dat bij de Palestijnen. We zien dat ook bij veel Marokkanen in Nederland. Altijd jengelen.
Nu valt er veel te zeggen over het oprichten van de staat Israël. Daar is ook heel veel over gezegd. Maar door het oprichten van een eigen staat hebben de Joden het heft in eigen hand genomen. Ze hebben gezegd: wij willen niet door het leven gaan als slachtoffers. Wij vergeten het verleden niet, maar wij nemen het initiatief. En ja, daarmee kunnen wij ook daders zijn. Wij nemen de verantwoordelijkheid.
Ik vind dat mooi, en een teken van enorme veerkracht na wat hen overkwam.
Sharon was een van de grote leiders van het land. Grote leiders zijn altijd controversieel. Ik zag veel Twitterberichten verschijnen van Arabieren waarbij hij in de hel wordt gewenst, of waarbij de hoop wordt uitgesproken dat de andere ‘zionisten’ hem zullen volgen. Stik in je haat, zou ik zeggen.
Sharon voerde strijd tegen de Arabieren in Libanon en daarbij ging het niet zachtzinnig toe. Het is mogelijk dat hij een verantwoording droeg bij een genocide door christelijke milities in twee Palestijnse vluchtelingenkampen. Israël is anders dan de omliggende landen een rechtstaat, en het land liet naar dit incident dan ook een onderzoek uitvoeren. Het gevolg was dat Sharon moest aftreden als minister van defensie, maar hij zou, zoals voorspeld, terugkeren als premier. Niet stuk te krijgen, die man.
Sharon staat voor de muur die de Israëli oprichtten om zichzelf te beschermen tegen terroristen. Hij staat ook voor het terugtrekken van Joodse kolonisten uit de Gazastrook en kreeg daarmee de haat over zich van Joodse hardliners. Hij wordt omschreven als een havik, maar was in werkelijkheid eerder een pragmatist. Pragmatisten gaan uit van het verstand, en ze handelen binnen de situatie waarin ze zich bevinden. Sharon begreep heel goed dat je, als pragmatist zijnde, het beste altijd kon handelen vanuit kracht, en niet vanuit zwakte. Maar eenmaal in een situatie van kracht, moet je nooit je hand overspelen. Er wordt gezegd dat de Palestijnse staat er allang geweest was, mocht Sharon nog leven. Het kan. Een sterke leider kan controversiële beslissingen nemen. Een zwakke leider kan eigenlijk niets.
Sharon straalde kracht uit. En daarmee was hij de nieuwe Jood.[/cleeng_content]
De verschillende partijen in het Wilders/Le Pen blok hebben een andere opvatting van de natiestaat. Waar Baudet kiest voor een zakelijk, modern, model, en Marine Le Pen kiest voor nationalisme in de Franse zin, daar kiest het Vlaams Belang, net als Lega Nord, voor ‘oorspronkelijke volksgemeenschappen.’
[cleeng_content id=”162421203″ description=”Vlaams Belang: Europa van \’oorspronkelijke volksgemeenschappen\'” price=”0.99″ t=”article”]Wat is het beste democratische model om een gemeenschap te organiseren? Dat is niet zo’n eenvoudige vraag. Sterker nog: Ik heb er tot nu toe nog geen bevredigend antwoord op gelezen, omdat in de praktijk complexe en met taboes omgeven kwesties over etniciteit, geschiedenis, open en gesloten grenzen en juridische status door elkaar lopen. Er wordt naar mijn gevoel nooit echt doorgedacht. Over de echte problemen wordt heen gewalst.
Nu het ernaar uitziet dat er via het Wilders/Le Pen blok een poging wordt ondernomen om een antwoord te geven op de voortgaande ‘federalisering’ van de EU, wordt die vraag ook meer dan alleen maar algemeen filosofisch. Het gaat om concrete partijen die een concrete invulling willen geven aan de natiestaat.
Neem bijvoorbeeld het Vlaams Belang. Daar wordt al vele jaren een concrete discussie gevoerd over een andere vorm van bestuur, los van de Belgische natiestaat. Men heeft daar dus al enige ervaring met dit soort denken.
Het is interessant dat het Vlaams Belang deels kiest voor de invulling die Thierry Baudet gaf in zijn boek De aanval op de natiestaat. Maar er uiteindelijk toch weer afstand van neemt, om dan te kiezen voor een ouder model.
De titel van een ander boek van Baudet wordt zelfs letterlijk overgenomen voor het laatste concluderende hoofdstuk van het manifest van het Vlaams Belang voor de Europese verkiezingen:
Pro Europa, dus tégen deze EU
Toch kiest het Vlaams belang niet voor de Baudet lijn. Voor Baudet staat de vraag centraal: Wat delen we met elkaar, ondanks dat er verschillende religiën bestaan, men uit verschillende streken komt, of een ander etnische achtergrond heeft? Hoe komen we er met elkaar uit? Baudet staat een neutrale, zakelijke staatsvorm voor, waarin het mogelijk is om nieuwkomers te verwelkomen. Hij is een tegenstander van het romantische nationalisme, dat in de staat een lotsbestemming ziet. Bij zo’n ‘deterministische denktrant’ zie hij de natiestaat verworden tot de 19e eeuwse etnisch bepaalde gemeenschap. Baudet ziet de Dreyfus affaire als de beschamende uitloper daarvan. Baudet bepleit daarentegen een natiestaat waarbij het lidmaatschap in beginsel open staat voor iedereen, al vergt dit inspanning.
Hoewel hij dat niet met zoveel woorden zegt, houdt Baudet dus de mogelijkheid open dat de natiestaat geheel van karakter kan veranderen door massale immigratie. Er is namelijk geen beginselprincipe meer dat dit kan verhinderen. Er wordt per staat geen uniek karakter gedefinieerd. En er worden dus ook geen bevolkingsgroepen uitgesloten. Het model wat hij voorstaat is een standaardmodel voor alle natiestaten. Het is een juridische constructie.
Volgens mij is dat een denkfout. Nederland is een ander soort land dan België, en ook een ander soort land dan Vlaanderen zou kunnen worden. Duitsland is een ander soort land dan Frankrijk. Anders georganiseerd, andere mensen, andere geschiedenis. Ik denk dat er dus wel iets gezegd kan worden over hoe Nederland of hoe Vlaanderen zich in dient te richten, en langs welke principes. En dat er daarnaast in grote lijnen ook iets algemeens gezegd zou kunnen worden. Bijvoorbeeld over de schaal van een land. Maar dat de specifieke eigenschappen de boventoon moeten voeren.
De standarisering die in de definitie van natiestaat, zoals voorgesteld door Baudet, is opgesloten, schept namelijk de voorwaarden voor het ontstaan van een EU constructie. Het zit als het ware al ingebouwd. Daarom is er voor het ‘romantische beeld’ van de natiestaat, die Baudet verwerpt, veel meer te zeggen. Natuurlijk spreken we niet meer in termen van ‘lotsbestemming.’ Maar we spreken nog wel in termen van ‘eigen identiteit.’ Doen we dat niet meer, dan is het model van de natiestaat volgens mij een lege huls geworden. Het betekent niks meer. En het staat dus ook weerloos tegen de aanvallen die Baudet nu juist, terecht, als gevaarlijk benoemt.
Wat ook weer niet wil zeggen dat de kwestie wordt opgelost als de identiteit van een land wordt gedefinieerd door te wijzen naar het verleden. We moeten niet terug. We moeten vooruit. Maar vanuit wie of wat we zijn. En in het geval van Nederland kunnen we dus gerust zeggen: Met medeneming van wat ons zo sterk heeft gemaakt. Klein landje. Grote welvaart, ook door de geografische ligging, als Europees verkeersknooppunt. Relatief grote coherentie, opgebouwd zonder centralistisch gezag, maar door samenwerking tussen verschillende krachten, verschillende streken, verschillende klassen, verschillende godsdiensten. Dus ja, vrijheid en tolerantie. Maar misschien met meer oog voor de intolerantie die ons land is binnen gekomen middels de immigratie.
Dat is dus een typisch Nederlands verhaal. En geen algemeen natiestaat verhaal.
Hoe staat het Vlaams Belang in deze discussie? Dat werd vastgelegd in hun Europa Manifest voor de komende Europese verkiezingen. (PDF)
In 1991 zat Filip DeWinter op een etnische lijn, al legde hij die lijn daarbij opmerkelijk genoeg niet langs de Vlaamse grenzen, maar langs de Europese. Op een Vlaams Blok bijeenkomst zei hij:
“Het Vlaams Blok kiest voor het eigen volk eerst. En ja, het Vlaams Blok kiest voor een Vlaams Vlaanderen. En ja, het Vlaams Blok kiest voor een blank Europa!”
Op die puur etnisch lijn zit het Vlaams Belang niet meer. Het wordt althans niet meer zo nadrukkelijk benoemd. Maar de partij zit wel op een meer historische, minder zakelijke, en meer romantische lijn dan Baudet. In het manifest van het Vlaams Belang staan zinnen die wijzen op een geloof in een lotsbestemming:
Vlaanderen heeft een historische zending.
Het Vlaams Belang ziet de natiestaat als een gemeenschap van normen en waarden, al worden daar met nadruk nieuwe bewoners niet bij uitgesloten:
Natiestaten zijn immers best geplaatst om een gemeenschappelijke opvatting over samenleven van een groep mensen tot uitdrukking te brengen. Deze gedeelde opvatting vindt haar wortels in min of meer vergelijkbare levensomstandigheden en in een collectieve geschiedenis die voor alle – ook voor nieuwe – inwoners van het land levendig, soms haast tastbaar aanwezig is of zou moeten zijn.
Het Vlaams Belang gaat zelfs nog verder in het door Baudet afgekeurde 19e eeuwse romantische beeld van de natiestaat, door te spreken van ‘oorspronkelijke volksgemeenschappen.’ Dat is natuurlijk een beeld waarbij de etniciteit benaderd wordt. Al is het woord ‘volk’ niet gedefinieerd, het verwijst toch hoe dan ook naar een zekere mate van genetische eenheid, het is een beperkte uitbreiding van het vroegere stamverband. En het is ook duidelijk een afwijzing van de moderne natiestaat, zoals Baudet die voor ogen heeft:
Ons ideaal is minder het ‘Europa der regio’s’ als wel het ‘Europa der natiestaten’, waarbij dan evenwel ‘natie’ slaat op oorspronkelijke volksgemeenschappen en niet meer op kunstmatig aaneengesmede bevolkingen van negentiende-eeuwse staten, ook als bijvoorbeeld enkele zulke staten zouden moeten opgedeeld of heringedeeld worden.
Al neemt het Vlaams Belang tenslotte weer wel de internationale gerichtheid over die Baudet bepleit:
Een vrij intern handelsverkeer, een gezamenlijke bestrijding van internationale misdaad en terrorisme, een waterdicht maken van de buitengrenzen, verkeersbeleid, milieu en duurzaamheid: het zijn allemaal domeinen waarop een confederale Europese samenwerking zeker gewenst zou zijn. Wij bepleiten geenszins bekrompenheid maar enkel vrijheid voor de Europese landen. In ‘De aanval op de natiestaat’ schrijft Thierry Baudet in dit verband over “een soeverein kosmopolitisme, uitgeoefend door nationale staten die openstaan voor internationale samenwerking en mondiale ontwikkelingen, maar zelf het laatste woord wensente houden in hun verplichtingen en beleid (…).”
Door te spreken over ‘volksgemeenschappen’ benadert het Vlaams Belang eerder het ideaal van de Lega Nord, waarover ik het een andere keer wil hebben. En staat het ver van het model van het Front National. Dat zich patriottisch noemt, maar toch vooral nationalistisch is. Het is mij overigens nog niet duidelijk hoe Wilders in deze discussie staat. Ik zie hem in elk geval nog niet zo snel spreken over ‘oorspronkelijke volksgemeenschappen.’[/cleeng_content]
