Een commissie van de Verenigde Naties stelde vast dat er in Nederland, een land dat rijk werd door de slavenhandel, een levende racistische traditie bestaat, waarbij personen met een donkere huidskleur, onder deze bevolking ook wel ‘neger’ genoemd opzettelijk vernederend worden uitgedost in pagekledij. Een onderdeel van deze traditie, een afgeleide van het kerstfeest, is dat  personen met een donkere huidskleur met opzet door schoorstenen worden geworpen, het zogeheten ‘negerwerpen.’ Deze erbarmelijke figuren worden bovendien in een jaarlijks ritueel over gladde daken voortgejaagd door een slavendrijver op een wit paard.

Vandaag, 26 oktober 2013 vond er op het Malieveld in Den Haag een bijeenkomst plaats van de meest extremen onder deze racisten. Zij vierden op provocerende wijze de vernedering van de donker gekleurde medemens door zich als hen uit de dossen, en hier plezier aan te ontlenen. Dit gebeurde met geen enkel ander doel dan de vooraankondiging dat de zwarte medemensen uit het land verwijderd moesten worden, dan wel het stemrecht onthouden moest worden, dan wel mensonterende werkzaamheden moesten verrichten waar deze personen zichzelf te goed voor voelden.

Dat zij daarbij niet de Hitlergroet brachten wil niet zeggen dat zij dit niet wilden doen. Ook de afwezigheid van NSB vlaggen mag niet gezien worden als een signaal dat het hier niet een extreemrechtse groepering betreft, die in werkelijkheid gesteund wordt door de zwijgende meerderheid in dit land, waar zogeheten ‘schedelmeters’ de dienst uitmaken. Deze ‘schedelmeters’ verkondigen dat zwarte mensen in werkelijkheid een zwarte huidskleur hebben.

 Waarschuwing. De onderstaande beelden kunnen als zeer schokkend ervaren worden. (Opklikken om groot te zien.)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Etnische registratie is verboden. Wetenschappers die toch onderzoek willen doen naar bijvoorbeeld criminaliteit onder bepaalde etnische groepen, moeten, zo leerde ik bij het schrijven van mijn boek Het Immigratietaboe, enorme omwegen bewandelen om achter data te komen.  Grootschalig kwantitatief onderzoek naar de criminele patronen onder Roma is vrijwel onmogelijk. Dus wordt er andersoortig onderzoek gedaan, op basis van eigenstandig, kwalitatief onderzoek. De Utrechtse criminologe Professor Siegel deed dit bijvoorbeeld en zij legde de grootschalige Roma criminaliteit bloot. In Roemenië zijn sommigen van het georganiseerde stelen stinkend rijk geworden. Een andere onderzoekster, Annemiek Dul, toonde aan dat het de gesloten cultuur van de Roma is die bijvoorbeeld de door hen georganiseerde mensenhandel mogelijk maakt.

Deze onderzoeken kwamen in de media, en dat was op zich al bijzonder. Het wachten was nu natuurlijk op de eerste politiek correcte persoon die dit allemaal weer van tafel veegde. En ziedaar. Ene Huub van Laar (‘kenner’, schrijft Trouw), schrijft vandaag een stuk in Trouw, waarmee dat moeizaam verrichte onderzoek van tafel wordt geveegd.

Er deugt wetenschappelijk gezien niks van, zegt Van Laar:

Van Baar vindt dat Siegels rapport over ‘mobiel banditisme’ rammelt. Zo licht ze niet toe hoe ze justitiële dossiers heeft verwerkt en maakt ze zich net als Dul schuldig aan ‘gebrekkige wetenschappelijke analyse’. Siegel heeft geen kwantitatief onderzoek gedaan en had dus nooit statistische uitlatingen mogen doen.

Dat laatste sloeg op een opmerking die Siegel had gemaakt over het hoge percentage Roma onder de criminelen op de Gay Parade. De aangevallen wetenschappers verdedigen zich daarop weer.

Maar dan komt het mooiste. Of liever gezegd, het treurigste: De aangevallen Annemiek Dul reageert met de opmerking dat er nu eenmaal geen cijfermatig onderzoek mogelijk is, en dat dit terecht is.

Volgens Annemiek Dul is cijfermatig onderzoek onmogelijk doordat etnische registratie van delinquenten (‘terecht’) verboden is.

Hier spreekt dus iemand uit naam van de wetenschap. Een wetenschapper die zich keert tegen kennis. En die er dus mee instemt dat een discussie over de criminaliteit uitsluitend via emotionerende beelden gevoerd blijft worden. Ik zeg het nog maar even voor de duidelijkheid: Dat is niet in het belang van de slachtoffers en de toekomstige slachtoffers van de Roma. Het is niet eens in het belang van de Roma zelf. Willen we ooit het probleem met de Roma kunnen oplossen, dan zullen we eerst het probleem moeten kennen.

Kennelijk valt dat nog maar heel moeilijk te begrijpen.

door Johan Sanctorum

Nog maar net is het stofwolkje rond mijn kritiek op het moraalridderdom van de humanitaire gemeenschap gaan liggen, of daar komt mevrouw Verene Shepherd met een heuse VN-delegatie naar Nederland (dus niet naar België of waar dan ook, maar het vrijdenkende Holland) om te onderzoeken of die Zwarte Piet wel geen vermomde Surinaamse slaaf zou kunnen zijn.

Ik kan haar bij voorbaat gerust stellen: neen, Piet is geen Creool uit de omstreken van Paramaribo, de Hollanders zullen op een andere manier met hun koloniaal verleden moeten klaarkomen.

Wel stuitend is deze nieuwe opstoot van mondiale political correctness en mensenrechterlijke haarklieverij. Niet dus tegenover het Indische kastensysteem dat nog steeds zeer verbreid is. Niet tegen de vaginale verminking wereldwijd of de kinderarbeid of de slavernij van vandaag, of de onthoofding van homo’s in Saudi-Arabië, of het heksengeloof dat in Afrika nog altijd vrouwen en kinderen letterlijk de woestijn in drijft. Maar dus wel tegen de 6 december-folklore waar trouwens geen enkel kind nog in gelooft, al doen ze alsof om hun ouders een goed gevoel te geven.

Afbleekmiddel

Om die Hollandse pietenhysterie te duiden, ondertussen goed voor twee miljoen Facebooklikes, is het goed om even de herkomst van de traditie op te frissen. En het gaat wel degelijk over kleuren. De Christelijke Klaasfiguur is gebaseerd op de legendes rond de semi-fictieve Nicolaas van Myra, een bisschop die in de 4^de eeuw zou geleefd hebben, en vooral gereputeerd was als helper-in-nood voor onbemiddelde meisjes die in de prostitutie dreigen verzeild te geraken (belangrijk voor het vervolg van ons verhaal).

De Zwarte Piet is een ander verhaal, of toch weer niet. De andere, heidense Nicolaas, die men omwille van de zieltjeswinnerij vermengde met de Christelijke versie, is namelijk een gedaante van de Germaanse oppergod Wotan, een nachtridder die met zijn achtpotige Sleipnir vooral in de twaalf donkerste dagen van het jaar de buurt onveilig maakte en in ruil voor bescherming loon-in-natura eiste. Geen gever dus, maar een nemer.

Probleem voor de Christelijke iconologie: na de nuttige vermenging van de twee klazen moest dat zwart-maffieus tintje er wel terug uit, teneinde weer een proper, deugdelijk afkooksel te bekomen dat zonder problemen in de Biblioteca Sanctorum paste.

En zo ontstond het olijke duo van de bebaarde Goedheilige Man alias de gecastreerde Wotan, en zijn donkerhuidige dommekracht, in Vlaanderen nog steeds Nicodemus genoemd. In de Angelsaksische wereld heeft men alleen Santa Claus overgehouden en de Piet zedigheidshalve gedumpt. Maar het lijdt geen twijfel: Pieterman is een afsplitsel van Sinterklaas zelf, en herinnert aan de fratsen van de seksbeluste Wotanfiguur. Mevrouw Shepherd wil dus eigenlijk de geamputeerde penis (de roe) van de weldoener op sterk water. Gevaarlijk werk voor meisjes, me dunkt.

Kinderlokker en meisjesgek

Zo zijn we direct waar we moeten wezen: niet de zwartheid van Piet is het probleem, maar wel de witter-dan-witheid van Klaas, wiens schijnvroomheid veel stof tot contestatie biedt, zonder dat men er het racisme hoeft bij te sleuren. Er zijn m.a.w. een boel redenen om dat Klaasgedoe eens door de mangel te draaien, zomaar, zonder tussenkomst van de Verenigde Naties.

Vooreerst is het stuitend dat dit icoon van de Christelijke caritas altijd al een conservatieve functie heeft gehad: hij moest de rijken aanzetten tot vrijgevigheid, in hun eigen belang, opdat de armen niet opstandig zouden worden. In de 19^de eeuw zou die meritocratische achtergrond absoluut primeren: wie rijk is, heeft dat ook verdiend, en wie arm is al evenzeer. De schoentjes van de deugdzamen worden het best gevuld, omdat ze hun mérites voor deze maatschappij bewezen hebben. De anderen moeten maar wat harder werken, eventueel aangespoord door de roe.

Vandaag stoort mij vooral de permanente ongelijkheid in het Sinterklaasverhaal, de afzichtelijke commercialisering van het ritueel, en het feit dat de vrijgevigheid van de Sint, als PR-man van de speelgoedindustrie, vooral met de draagkracht van de ouderlijke beurs is verbonden. Er zijn dus kinderen die gewoon niks krijgen, nada, noppes, met de impliciete motivatie dat het met hun slecht gedrag te maken heeft. Ze zijn zwart, gebrandmerkt, veel meer dan de geschminkte Piet.

In een bredere context is de link tussen braafheid en giften krijgen ronduit ranzig. Het creëert afhankelijkheid én onderdanigheid. Het maakt van de Sint een usurpator en kinderlokker, wat hij eigenlijk altijd al was. Zijn voorkeur voor jonge meisjes –liefst arm, die zijn gewilliger- is een rode draad in alle Sintlegendes, ook de Christelijke. Zijn Piet hangt er niet zo maar bij, maar is een wezenlijk onderdeel van een seksuele toeëigening die als dusdanig niet herkend wordt, juist door de tweeledigheid, de scheiding tussen wit en zwart.

Dat Pietencircus dient dus vooral om de aandacht van de handen van de goedgeilige man zelf af te leiden. Men kan er nochtans moeilijk naast kijken, als buitenstaander. Altijd weer die kindjes op schoot, hun gekrijs omdat ze voelen dat er iets niet klopt, de witte handschoenen, het gefriemel en gefezel in het rode pluche, het grote zondenboek, de geënsceneerde aankomst per boot, het debiel-vrolijke geneuzel van Bart Peeters er rond (“Piet is zwart vanwege de schoorsteen”), de verhullende witte baard waarboven toch de uitpuilende ogen hangen van Jan Decleir, de belachelijke leugens en het gemonkel van de volwassenen,- heel dat ziekelijk vertoon is een beschaving onwaardig.

Terecht geven kinderen bij dit vertoon hun eigen onschuld maar wat graag op. Het zijn uiteindelijk zij die de Sint wandelen moeten sturen. De twaalfjarige Mozart voerde de dubieuze weldoener al ten tonele in zijn opera “Bastien und Bastienne”, gebaseerd op J.J. Rousseau’s “Le devin du village”, waar hij als Colas het herderinnetje Bastienne belooft om te bemiddelen in een ruzie met haar vriendje, maar eigenlijk zichzelf opdringt als meester en inwijder.

Sint-killer

Terug naar de negritude. Op 30 juni 1960 hield Patrice Lumumba, de eerste premier van het onafhankelijke Congo, een vlijmscherpe, niet-aangekondigde speech tegen de wandaden van de Belgische weldoener en kolonisator. Koning Boudewijn zat op de eerst rij en keerde in koude razernij huiswaarts. Het heeft toen niet veel gescheeld of Zwarte Piet werd verboden in het Koninkrijk België. Gelukkig spaarde onze diepbetreurde vorst zijn roe en gaf de opdracht om Lumumba zelf te liquideren, letterlijk: hij werd geëxecuteerd en zijn lijk opgelost in zwavelzuur. De weg voor de corrupte Joseph Mobutu lag open. De rol van de CIA, de Britse geheime dienst én het Belgische hof is in deze ondertussen historisch uitgeklaard, België bood in 2002 zelfs excuses aan. Case closed… of toch niet?

De reden waarom wij in Vlaanderen geen zin hebben om Piet te bannen, is nu net zijn subversieve betekenis. Nog altijd is een zwarte bij ons niet alleen een neger, maar het wijst tegelijk op een politiek-foute paria, iemand die men geen hand geeft zonder de handen nadien te wassen. Meteen blijkt, hoe

die mevrouw Shepherd eigenlijk het omgekeerde doet van wat ze voorwendt: ze elimineert de zwarte, waarna de witte als Santa Claus het rijk voor zich alleen heeft. Vreemd geval van zelfhaat. Want in hun coëxistentie zit net de mogelijkheid van een omslag. Op elk moment kan de knecht de meester van het dak gooien of in de haard verbranden, dat gevaar is inherent aan hun relatie. Het is voor mij ook het enige motief om de doodsstrijd van Nicolaas te rekken en te wachten tot hét gebeurt: het exploot van de Sint-killer. Wat Georg Wilhelm Friedrich Hegel (1770-1831) al omschreef als de meester-knecht-dialectiek, nl. het feit dat gezagsrelaties altijd labiel zijn omdat de meerdere de mindere nodig heeft om zijn macht te bevestigen, bevat de dreiging van een grote vadermoord. Nicodemus alias Lumumba zal dan, zelfs als hij daarvoor achteraf wordt terecht gesteld, blijven spoken in de speelgoedwinkel en de dromen van de machthebbers teisteren.

Zwarte poes

Laten we voor de rest niet vergeten dat dit een verschrikkelijke mannenzaak is, van in de oorsprong. Na de moord op Klaas lijkt me een nieuw element van verering op zijn plaats, als we in deze donkere tijden toch moeten wegdromen: geen Zwarte Piet maar Zwarte Poes, het vrouwelijk geslacht dat als een origine du monde geeft zonder te nemen, zonder voorwaarden te stellen, zonder gehoorzaamheid te eisen, genereus en absoluut. Geen pietenschmink maar echte, diepe negritude met een matriarchale inslag. Verene Shepherd zou er best voor kunnen doorgaan, als ze toch maar die bedillerige en rancuneuze zwavelzuurtoon achterwege kon laten die ze, dat weet ik heel zeker, in het blanke maatpakkenuniversum heeft opgelopen.

 

Terwijl we in Nederland in toenemende verbittering over elkaar rollen over de vraag hoe racistisch we zijn, ondertussen een onschuldig kinderfeestje vertrappend, gaat die hele Zwarte Piet discussie wat betreft het Caraïbisch gebied gewoon over de poen.

Organisaties die zich vroeger bezig hielden met de economische opbouw van het gebied, zijn nu overgegaan tot de veel lucratievere handel in Westerse schuld.

The Caribbean Community, a regional organization that typically focuses on rather dry issues such as economic integration, has taken up the cause of compensation for slavery and the genocide of native peoples and is preparing for what would likely be a drawn-out battle with the governments of Britain, France and the Netherlands.

Verene Shepherd, die zich zogenaamd druk maakt over ons racistische Sinterklaarfeestje (ze schijnt het verschil tussen Sinterklaas en de Kerstman niet eens te kennen)  is in werkelijkheid de voorzitter van een commissie in Jamaica die is gespecialiseerd in het geld lostrekken uit drie Europese landen, Frankrijk, Groot Brittannië en Nederland. De opzet is het bewerken van de regeringen zodat deze officieel hun excuses aanbieden over de slavernij. Die excuses moeten gepaard gaan met miljoenen.

The legacy of slavery includes widespread poverty and the lack of development that characterizes most of the region, Gonsalves said, adding that any settlement should include a formal apology, but contrition alone would not be sufficient.

“The apology is important but that is wholly insufficient,” he said in a phone interview Wednesday with The Associated Press. “We have to have appropriate recompense.”

Willen we ooit van het Zwarte Piet gezeur af zullen komen, dan moeten we betalen, dat is de achterliggende gedachte.

Deze chantage acties zijn niet van vandaag op morgen. Al tientallen jaren is men vanuit het Caraïbisch gebied bezig om ons zoveel schuldgevoel op te leggen dat de vele miljoenen los gaan komen.

Omdat er al flink wat geld is losgekomen uit GB, is de advocaat van dienst er van overtuigd dat er meer te halen valt:

Attorney Martyn Day said his first step would likely be to seek a negotiated settlement with the governments of France, Britain and Netherlands along the lines of the British agreement in June to issue a statement of regret and award compensation of about $21.5 million to the surviving Kenyans.

Wij hebben niets gekregen, zeurt Shepherd. ‘We moesten onszelf gaan ontwikkelen.’ Dat laatste is natuurlijk teveel gevraagd. Wie wil er nu werken als het niet hoeft? Betalen, racistische slavendrijvers uit Europa!

 Caribbean officials have not mentioned a specific monetary figure but Gonsalves and Verene Shepherd, chairwoman of the national reparations commission in Jamaica, both mentioned the fact that Britain at the time of emancipation in 1834 paid 20 million pounds to British planters in the Caribbean, the equivalent of 200 billion pounds today.

“Our ancestors got nothing,” Shepherd said. “They got their freedom and they were told `Go develop yourselves.'”

 

Op vakantie in Rome is niet meer wat het geweest is, merkte een met mij bevriende toerist aldaar. Hij wilde even een paar foto’s maken van de beroemde Thermen van Trajanus, gebouwd op de restanten van het paleis van keizer Nero. De thermen zien er anno 2013 niet meer zo uit als op de briefkaarten. Het omliggende park is bezaaid met illegale Afrikanen. Dat is natuurlijk ook wel een passende illustratie bij de ondergang van Rome, maar toch niet helemaal de bedoeling. De bevriende toerist wilde er wat foto’s van maken. Dat had hij beter niet kunnen doen. De Afrikanen op het veldje namen hem te pakken. Maar werden gelukkig wel gearresteerd. En mogen nu het land uit.

Hieronder de foto’s en een verslagje.

 

[cleeng_content id=”400906385″ description=”Nederlandse toerist in Rome aangevallen door illegale Afrikanen” price=”0.99″ t=”article”]

De bevriende toerist liet me per mail weten: “Vanmiddag ben ik overvallen door een meute illegale negers bij de thermen van Trajanus. Ze waren boos over het nemen van foto’s van dit archeologische object. In een vechtpartij met vijf man heb ik de doorgaande straat weten te blokkeren, zodat de politie vrij snel kwam.  Vier zijn er gearresteerd. Na mijn verklaring en die van een paar getuigen, zullen ze worden uitgezet. De magistraat was in zijn nopjes.”

-Zo, vechtersbaas! Nog gewond geraakt?

“Beetje bont en blauw, nog geen Zwarte Piet, wat verbogen vingers en kapot geslagen vuisten.”

 Dit zijn de foto’s, van voor en na de vechtparti

 

 

 

[/cleeng_content]

 

In een column voor De Correspondent schrijft Rob Wijnberg dat de Zwarte Piet discussie eigenlijk nergens over gaat, want zwarten bestaan niet. Hij zegt dat hij dit niet alleen zomaar zelf zegt, maar dat hij dingen zegt die eigenlijk iedereen ook wel vindt. Hij zegt zelfs dat hij zich baseert op ‘moderne kennis’ over de biologie van de menselijke soort:

“Ik ben een raciaal scepticus. Dat wil zeggen dat ik, net als een hele waslijst aan moderne denkers, het concept ‘ras’ beschouw als een culturele misvatting, die is ontstaan in een tijd dat men nog niet zoveel wist over de biologie van de menselijke soort. Of simpeler gezegd: ik geloof niet dat het woord ‘ras’ verwijst naar iets dat werkelijk bestaat.”

Wijnberg gaat dus nog verder dan de personen die zeggen dat ‘ras’ alleen maar een culturele reconstructie is. Hij zegt dat het gewoon niet bestaat. En dit komt, zegt hij, omdat rassen niet in ‘essentie’ van elkaar te onderscheiden zijn. En dat er geen ‘specifieke’ kenmerken zouden zijn. Dat zijn natuurlijk twee volstrekt verschillende zaken, maar Wijnberg somt ze op alsof het in elkaars verlengde liggen:

 “Het begrip ‘ras’ is gebaseerd op het idee dat een soort (in dit geval: de menselijke soort) onder te verdelen is in groepen die te onderscheiden zijn door specifieke en essentiële genetische kenmerken die alleen de leden van die groep met elkaar delen. Een idee waarvan gemakkelijk te verklaren is hoe deze is ontstaan: mensen hebben talloze verschillende uiterlijke kenmerken – huidskleur, haartype, vorm van de ogen – die ze met de ‘leden’ van hun groep delen en met exemplaren buiten die groep niet. Op grond hiervan vatte de gedachte post dat er ‘rassen’ zijn: groepen die zich door essentiële (dat wil zeggen: alleen binnen die groep voorkomende) genetische kenmerken onderscheiden van groepen die deze kenmerken niet hebben.”

En dus, zegt hij, slaat de discussie over Zwarte Piet, ook nergens op. Want de man die de discussie aanzwengelde, Quinsy Gario, baseert zijn woede nu juist wel op het feit dat hij vindt dat hij deel uitmaakt van een groep, namelijk ‘zwarten.’ Dat is het enige punt waarmee Gario wel gelijk heeft. Zwarten bestaan. Net zoals blanken bestaan. Door te zeggen tegen Gario dat hij niet bestaat bedrijft Wijnberg de ultieme vorm van racisme. Hij tovert hem weg.  Dat is hetzelfde als tegen feministes zeggen: Waar heeft u het over, vrouwen bestaan helemaal niet. Want ook bij de verschillen tussen ‘man’ en ‘vrouw’ bestaan er namelijk genetisch gesproken geen ‘essentiële’ en ‘specifieke’ verschillen. En op die manier kun je ook de staat Israël wel opheffen, want: Joden bestaan niet. (Iets wat sommigen ook wel vinden, maar gek genoeg vinden dat weer veel minder mensen.)

Gario zegt dus wel dat zwarten bestaat. Volgens Wijnberg is hij dan hypocriet, want hij wil toch van het ‘rassendenken’ af?

 “Ik begin hierover omdat hierin precies het probleem schuilt met de discussie over Zwarte Piet. Een probleem dat niet in de laatste plaats is veroorzaakt door Quinsy Gario, de man die deze discussie dit jaar heeft aangezwengeld. Gario maakt bezwaar tegen de morele hiërarchie die de verhouding tussen Sinterklaas en Zwarte Piet volgens hem uitstraalt (iets waar ik een heel eind in mee kan gaan), maar beroept zich daarbij tegelijkertijd op precies dat essentialistische denken in categorieën die aan deze hiërarchie ten grondslag ligt: hij vindt Zwarte Piet een belediging van ‘zwarten’ – een groep die hij ook nog eens aanduidt als ‘wij’. Voor een raciaal scepticus verraadt dit een vervelend soort hypocrisie: van het rassendenken afwillen en je er vervolgens op beroepen.”

Maar wie zegt dat Gario van het ‘rassendenken’ af wil? Maakt Wijnberg dat uit? Gario wil af van het idee dat hij, als zwarte,  minderwaardig wordt bevonden. Volgens mij heeft hij daar ongelijk mee, want er zijn gelijke rechten, en door te hakken op Zwarte Piet, criminaliseert hij een Nederlands kinderfeestje en is hij gevaarlijk bezig. Maar er is niets hypocriets aan de vaststelling dat zwarten bestaan, naast blanken en Aziaten.

Juridisch gezien heeft Gario ook recht van spreken. Wijnberg wil hem, als hij consequent is, ook dat recht ontnemen. Want als hij consequent is wil Wijnberg ook artikel 1 van de Grondwet afschaffen. Daarin wordt namelijk wel aangenomen dat ‘ras’ bestaat. ‘Ras’ wordt genoemd in een rijtje met ‘geslacht’.

 “Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.”

Ik geef toe, erg duidelijk werd het allemaal niet gedefinieerd door die Grondwet opstellers van ons, want het is appels en peren. Politieke overtuigingen en godsdiensten worden op één hoop gegooid met rassen. En dus ook met geslachten.

Tijd dus om iets duidelijk te maken. ‘Essentiële verschillen’ bestonden in de Duitse filosofie, maar  genetisch gesproken heeft dat begrip geen betekenis. In het Darwinistische denken bestaat er niet zoiets als ‘essenties’. Er bestaan genetisch gesproken wel specifieke combinaties. Daardoor ontstaan patronen. En die worden per generatie overgedragen. (Wat door foutjes en door seks gepaard gaat met veranderingen.) Die patronen, groepsgewijs gerangschikt, veroorzaken wel degelijk grote verschillen.

Dat is echt niet niks, die verschillen. Genetisch gestuurde  ziektepatronen zijn bijvoorbeeld duidelijk raciaal gedefinieerd.  Genetische gestuurde intelligentie verschilt duidelijk raciaal. Er zijn duidelijke raciale verschillen als het gaat over de persoonlijkheidskenmerken, ‘The Big Five’. Er zijn aantoonbare relaties tussen welvaart en ras. Er bestaan duidelijke fysieke verschillen  tussen rassen. Niet zomaar alleen een ‘kleurtje’ waarmee de ‘moderne denkers’ van het type Wijnberg schermen. (Dat ‘kleurtje’ is overigens ook weer niet zomaar iets, maar genetisch verbonden met agressiehuishouding.) En, ja, echt waar, ook dat is wetenschappelijk bewezen: ‘Negers’ hebben echt grotere piemels. Gemiddeld gesproken dan hè. En op basis van daders-DNA kan onomstotelijk de etniciteit vastgesteld worden van een gezochte moordenaar. Niks glijdende verschillen. Niks ’rassen bestaan niet.’  Duidelijke, betekenisvolle verschillen.

Ik zou dit stukje kunnen afsluiten met een lijst van honderden publicaties in wetenschappelijke tijdschriften die bewijzen dat ras bestaat. Maar ach. Wijnberg zegt zelf al dat hij een gelovige is. En met feiten breng je niemand van een geloof.

 

O, ja, dan nog één filosofisch puntje, dat ten grondslag ligt aan de racistische mening van  Wijnberg dat mensen als Gario niet werkelijk bestaan: Darwinisten denken niet in essenties, maar in ontwikkeling, en in functie. Of, om in filosofische termen te spreken: het Darwinisme is niet Cartesiaans, maar Aristotelisch. (Daarover verscheen in Nederland bijvoorbeeld een verhelderend boek, nu in de ramsj, voor de niet-gelovigen onder ons.)

Vandaar dat de Darwinistisch geschoolde wetenschappers die bewijzen dat ras weldegelijk bestaat echt niet zeggen dat rassen voor altijd en eeuwig in een bepaalde vorm vastliggen, dat er geen tussenvormen zouden bestaan, enz. Maar: Een pittbull is geen poedel. Het feit dat er schattige poedbullen kunnen ontstaan doet daar niets aan af. En de Darwinistische theorie geeft ook aan dat pittbuls en poedels zich door kunnen ontwikkelen tot ze genetisch gesproken net zo van elkaar verschillen als apen en wurmen. Die, zoals we weten, geen kindjes meer met elkaar kunnen maken. Want een soort is geen ras. Zo gaat dat. Er is geen essentie van een wurm en geen essentie van een aap. En er is geen essentie van een zwarte. En geen essentie van een blanke. Maar er zijn wel blanken en zwarten. Er zijn wel betekenisvolle, bepalende, verschillen. En dus rassen.

Gario hoeft voor mij niet zo bang te zijn als voor Wijnberg. Ik ben het 100% met Gario oneens. Ik vind dat hij zelfs met vuur speelt. Maar ik ontzeg hem niet het recht te bestaan.

 

 

 

 

 

Neemt iemand de VN nog wel serieus? Vandaag werd de situatie van de mensenrechten in Saoedi-Arabië besproken bij de VN-mensenrechtenraad in Genève. Een aantal landen leverden kritiek op die mensenrechten. Daar was aandacht voor in de media.

Saoedi-Arabië had overigens zojuist geweigerd om de roulerende zetel in de Veiligheidsraad in te nemen, omdat ‘de wereld’ de terroristische opstandelingen in Syrië niet genoeg zou steunen.

De Arabische wereld verklaarde achter Saoedi-Arabië te staan.

Zoals gezegd, er was aandacht voor de landen die kritiek hadden op de mensenrechtensituatie in Saoedi-Arabië. Maar er was nauwelijks aandacht voor het feit dat de overweldigende meerderheid van de VN Saoedi-Arabië prees om zijn mensenrechtensituatie.

Alleen de organisatie UN Watch, die kritisch onderzoek publiceert over de VN, bracht dit naar buiten.

Maar liefst 82 van de 95 landen die spraken over Saoedi-Arabië, prezen de mensenrechtensituatie in dat land.

UN Watch kwam met een kleine bloemlezing uit die lofprijzingen. In wat voor spookachtige wereld leven die mensen?  Hebben die geeneens een blik geworpen in een zojuist verschenen vernietigend rapport van Amnesty International? (PDF)

UN Watch verwijst ook naar een rapport dat Saoedi-Arabië zojuist zelf uitbracht over de eigen mensenrechtensituatie. (PDF)

Een interessant puntje wil ik daar uit lichten. Er is, dat zal u misschien verbazen, vrijheid van godsdienst in Saoedi-Arabië. Deze vrijheid van godsdienst heeft ertoe geleid dat er in het land alleen moslims wonen. Het staat er echt:

Vrijheid van godsdienst, want dat zegt de islam.

Sharia law guarantees the freedom to choose a religion: “There shall be no compulsion in religion. True guidance is now distinct from error.”

En het gevolg van deze vrijheid van godsdienst is dat er alleen moslims zijn:

All citizens of the Kingdom are Muslims and there is no Muslim in the country who rejects the Revelation (the Koran and the Sunnah) as the authority for life. Anyone who states that there is a religious minority in the Kingdom contradicts the living reality, as does anyone who claims that they are discriminated against.

Je kunt dat natuurlijk ook omdraaien: er is alleen maar vrijheid van godsdienst zolang iedereen kiest voor de islam. Maar dat is natuurlijk een kwaadaardige gedachte van mij.

 

 

Het is altijd interessant om de publicaties te volgen die de internationale financiële wereld vertegenwoordigen, en de belangen van beleggers en internationals verwoorden. Een weekblad als The Economist dat steevast de globalisering bezingt en arbeidsmigratie aanprijst. Of kranten als The Wall Street Journal en de Financial Times waarin je hetzelfde geluid ziet terugkeren. In Nederland vind je die vertaling bij een financiële zender als RTL7, overdag, waar de commentatoren altijd het VVD/D66 geluid uitstralen.

Bij de FT is men nu al een tijdje erg bang voor de opkomst van de nationalistische anti-immigratiebewegingen, die in essentie verkondigen wat The Tea Party beweging ook verkondigt: Geef het land weer terug aan het volk. Breng de oude nationale waarden weer terug.

Zo ziet een krant als de FT het uiteraard niet. Daar zien ze, net als bij de Publieke Omroep in Nederland, The Tea Party als een gevaar, als iets dat zand in de verder toch zo veel voorspoed brengende geldmachine strooit. (Voor wie die voorspoed komt, wordt er dan nooit bij gezegd.)

Vandaag staat er weer een groot stuk in de Financial Times over de gevreesde opkomst van een Europese Tea Party.

De kop biedt geen ruimte voor twijfel:

Watch out for the rise of a European Tea Party

Anders dan in de VS, met zijn huidige problemen, stelt de Financial Times, was de EU altijd een baken van consensus.

This broad centrist consensus was an unacknowledged strength of the EU throughout the euro crisis.

Maar in het komende jaar kan die consensus gaan wegvallen, door een explosieve combinatie van economische crisis, weerstand tegen verdere bezuinigingen, woede over aanhoudende massa immigratie en de weerzin tegen de EU die van grote afstand regeert.

Het is niet eens nodig, zegt de FT, dat de ‘populistische partijen’ gaan regeren. Alleen al hun zetelwinst in de parlementen zal de zittende regeringen verder opjagen en een meer eurosceptisch geluid laten horen.

A Dutch prime minister who fears the anti-EU Freedom party – which is topping the opinion polls at present in the Netherlands – will find it much harder to agree to a new bailout for southern Europe. Similarly, a British leader who is losing ground to the UK Independence party will be driven to take more extreme positions in EU negotiations.

De komende Europese verkiezingen, stelt de FT, zullen een ‘doorbraakmoment’ kunnen betekenen voor de Europese Tea Party beweging. Met name in Frankrijk, Groot Brittannië en Nederland liggen grote overwinningen voor de hand.

Uit peilingen blijkt dat de woede over de aanhoudende massa immigratie steeds meer toeneemt.  Die woede geeft de Europese Tea Party vleugels.

Opinion polls in the richer countries of western Europe show an increasing voter concern about migration – legal and illegal – that is rich fodder for Europe’s Tea Party types.

En dat, waarschuwt de FT haar beleggende lezers, zou wel eens op een ramp kunnen uitdraaien:

 For the EU, which is still struggling to rebuild confidence in the euro, the rise of a European Tea Party would risk disaster.

Dat het voor de nationale beschavingen van Europa wel eens de redding zou kunnen zijn (als het al niet te laat is), dat interesseert de Financial Times duidelijk niks. Winst op korte termijn is voor deze kranten alles wat telt.  Die winst voor de banken slaat de bestaansgrond onder ons leven weg. Steeds meer mensen realiseren zich dat. En dat geeft het Nieuw Realisme een kans zich te manifesteren. Een opstandige golf zal over Europa gaan rollen. Zonder conflict zal het niet gaan. De toenemende spanning is nu in Nederland al bijna voelbaar, want de zittende elite voelt zich meer en meer in het nauw gedreven. Als je die benauwdheid wilt leren kennen moet je kranten als de Financial Times lezen. Zij verwoorden de angst die het NOS Journaal na piept.

 

 

Het Tweede Kamerlid Louis Bontes treedt vandaag in de publiciteit met kritiek over interne partijpolitiek. De demonstratie op het Malieveld zou uit het verkeerde potje betaald zijn. En hij is nu verantwoordelijk, gezien zijn bestuursfunctie, voor iets waarover hij niets te zeggen had.

 ‘De PVV moet open worden, een normale politieke partij.’

Dat klinkt natuurlijk heel redelijk. Een open partij. Congressen. Bestuur dit, bestuur dat. Zo doen we dat hier, toch?

Maar we leven niet in normale omstandigheden. De PVV wil iets wat regelrecht in gaat tegen de wensen van de zittende elite. De PVV wil dat er een einde aan de massa immigratie komt. De PVV wil uit de EU. De PVV vindt de islam een verwerpelijke ideologie die aan banden gelegd moet worden.

Dat is niet zomaar een afwijkend standpunt, zoals de ChristenUnie een ander standpunt heeft over winkelen op zondag, of over euthanasie dan D66. Of zoals, zeggen ze, de PvdA op sommige punten anders zou zijn dan de VVD.

Nee, de PVV staat voor een totaal andere koers van deze maatschappij. Wanneer een partij als de PVV de grootste is in de peilingen, dan is hier dus sprake van een zeer groot spanningsveld.

De gevestigde media zullen in deze situatie alles doen om de PVV uit elkaar te spelen. Iedere vorm van openheid wordt onmiddellijk bestraft. Iedere Prinsenvlag op een demonstratie wordt benoemd als NSB vlag. Ieder zelfontbrandend ego in een gemeenteraad krijgt het nationale mediapodium om zich te beklagen.  Iedereen die zegt namens de PVV te spreken, en die een afwijkend geluid laat horen, zal worden gebruikt om uitgespeeld te worden tegen Wilders.

De PVV is de nationalistische stormram tegen de globaliseringwaanzin  die de boven ons gestelden in zijn greep houdt. Zo’n beweging kan alleen succes hebben als iedereen zich achter de leider schaart. Deze leider brengt daartoe een groot offer: Zijn bewegingsvrijheid.

Is dat lastig? Zeker. Want dat heeft grote gevolgen voor de betrokkenen. Met interne problemen treed je dus niet naar buiten. Zo heel bijzonder is dat overigens niet. Ook bedrijven willen niet dat je naar buiten treedt. De fracties van iedere partij houden zich ook aan een informele vorm van geheimhouding. Kabinetsvergaderingen zijn geheim. Wie daarbuiten treedt heeft een probleem. Anders werkt het niet.

Als Bontes een probleem heeft met de betaling van de demonstratie op het Malieveld, dan moet hij dit intern regelen. Er zijn geen andere opties.

Bontes schijnt trouwens een ‘dieper’ probleem te hebben:

Aanleiding voor de visie die Bontes wil presenteren is onder meer het feit dat de PVV volgend jaar maart in slechts twee gemeenten meedoet aan de gemeenteraadsverkiezingen.

Ja, dat hoort ook bij een ‘normale partij.’ Dat je er normaal, en openlijk, op kunt stemmen, in alle gemeenten. Maar dat is de grootst denkbare gok die Wilders kan nemen. De Centrumdemocraten van Janmaat ontploften na een enorme verkiezingsoverwinning bij de gemeenteraadsverkiezingen in 1994. In heel het land zaten ineens ego’s die de krant opzochten, en alle ruimte kregen om hun kritiek te spuien.  Het gevolg: afscheidingen, nog meer persoonlijk vuilspuiterijen enzovoort.

Iets vergelijkbaars gebeurde bij de LPF.

Als een PvdA politicus in een gemeente een probleempje heeft met geld, dan straalt dat uiteindelijk niet af op de PvdA, want bij de media gaat men er vanuit dat de PvdA ‘in principe’ een partij is die deugt. Een probleempje bij de PVV wordt aangegrepen om de partij als geheel in de nazi hoek te zetten. Want de PVV is namelijk ‘in principe’ een partij die niet deugt.

Het wordt voor PVV-ers dus noodgedwongen een lange, moeizame mars, waarbij de rijen gesloten zullen moeten zijn.

En ja, dan lopen de lijnen allemaal via Wilders. Dat is natuurlijk niet zoals we dat gewend zijn in ons open, democratische land, waarin we er met elkaar polderend uit dienen te komen. Dat zal bovendien ook best vaak onpraktisch en frustrerend zijn.

Maar als je politicus wordt bij de PVV dan dien je te begrijpen dat het niet om jou draait, maar om de zaak. Dan dien je dus te begrijpen dat je veranderingen niet alleen intern regelt, maar dan moet het in je DNA zitten dat dit interne regelen de enige manier is.

Bontes kondigt in de Volkskrant aan dat hij met een plan van aanpak de PVV wil reorganiseren:

Bontes kondigt aan binnenkort met een plan te komen om de PVV tot een volwassen, transparante partij om te vormen. ‘We zijn virtueel, in de peilingen de grootste partij van ons land. Dan moet je niet alles bij een man, Geert Wilders, houden.

Daarmee kondigt hij dus aan openlijk de strijd aan te gaan en de interne problemen naar buiten te brengen. Daarmee geeft hij dus aan niet te begrijpen wat voor partij de PVV nu eenmaal noodgedwongen is. Namelijk een partij die alleen maar gebaseerd kan zijn op onderling vertrouwen. Het is dat, of het is niets.

Jammer. Volgens mij is Bontes een geschikte man, wat ik zo over hem lees. Geen Brinkman.

 

Onderstaande plaatjes vertellen een verhaal dat de media ons niet vertellen. Dit is het verhaal: Er was een jonge, vrolijke mevrouw met blonde haren. Zij zat in een tram. Een mijnheer met een donkere huidskleur ging naast haar zitten terwijl er nog plaats genoeg was in die tram. Het was avond. De mevrouw met de blonde haren stapte uit. De mijnheer met de donkere huidskleur stapte ook uit. De volgende dag werd de mevrouw gevonden. Ze was dood en verkracht. Ze lag er verschrikkelijk bij.

Nu, dat is nog tot daar aan toe. Of liever gezegd: dat is al erg genoeg. Maar nog veel erger is het dat de overheid, in dit geval de Zweedse, vindt dat u dit niet mag weten. U mag niet weten dat de mevrouw met de blonde haren verkracht werd door een mijnheer met een donkere huidskleur. En u mag al helemaal niet weten wat die mijnheer met die donkere huidskleur in Zweden te zoeken had.

Maar nog veel erger: U mag niet weten hoe het komt dat Zweden nu na Zuid-Afrika het land is waar de meeste vrouwen worden verkracht.

Hier de foto’s.

[cleeng_content id=”958459575″ description=”Verkracht en gedood blank vrouwenvlees. Zo ziet dat er uit.” price=”0.99″ t=”article”]Dit is de blonde mevrouw.

Dit is de mijnheer die naast haar ging zitten in de tram.

 

Dit is hoe het met haar eindigde.

 

 

Wat zijn de feiten. De blonde mevrouw heette Elin Krantz. Ze was een vrolijk meisje, dat bloemen in d’r haar had. Jawel, foto’s van haar verschenen wel in de Zweedse  kranten. En ook foto’s van de plek waar ze vermoord was aangetroffen.

Maar wat waren de feiten die de Zweedse media u onthield? Op 26 september 2010 werd ze verkracht en vermoord door Ephrem Tadele Yohannes. Een Ethiopiër. Hij migreerde naar de VS, leidde daar een crimineel bestaan, en migreerde toen door naar Zweden. Over de herkomst van deze man, laat staan over zijn etniciteit, zult u in de Zweedse media niets of nauwelijks iets terug kunnen vinden. Hij is in Zweden gepakt, ontkende, maar werd toch veroordeeld, en heeft strafvermindering gekregen omdat hij na zijn straf het land uit zal worden gezet. In de praktijk zal hij uiteraard niet het land uit worden gezet, omdat geen land deze man wil hebben. Hij blijft dus in Zweden, en zal daar dan wel weer in een tram terug te vinden zijn. Onherkenbaar, want de Mainstream Zweedse media hebben zijn uiterlijk niet getoond. Alleen in de Zweedse tabloids was het te zien. Die tabloids zijn voor de Zweedse eurocommisaris Malmström een bron van zorg omdat ze negatieve beelden verspreiden over immigratie.

Die laatste foto, van het toegetakelde lichaam van de vrouw, is alleen op het internet te zien.  Het is een politiefoto, die werd gelekt en in eerste instantie verscheen op een pornosite.

Hierna werd hij korte tijd geplaatst op het weblog van een parlementariër van de Sweden Democrats. Maar daar werd die weer verwijderd. Nu is hij op allerlei websites terug te vinden. Een misselijkmakende foto. Hij kwam mij onlangs onder ogen. Ik vind dat u hem moet zien.  Het gaat me niet om de sensatie. Het gaat om een structureel verschijnsel. Op Zuid-Afrika na worden nergens ter wereld zoveel vrouwen verkracht als in Zweden. Daarover wordt bericht. Over de werkelijke reden achter die verkrachtingsexplosie wordt niet bericht. Bijvoorbeeld hier bij de BBC. Geen woord!

Die werkelijke reden is natuurlijk duidelijk: de snelle immigratie van grote hoeveelheden moslims en Afrikanen.

Eén op de vier vrouwen in Zweden loopt nu de kans verkracht te worden.

Een op de vier.

Het is in Zweden verboden om nationaliteit of etniciteit van daders te vermelden. De Zweden weten dus niet wat hen overkomt. De Zweedse vrouwen worden geacht zich te laten verkrachten omwille van het multiculturele ideaal dat in Zweden leidend is. Daar komt het gewoon op neer.

Zoals laatst weer bij een gangrape door ‘zes teenagers’ in een wijk in Stockholm waar ‘toevallig’ veel allochtonen wonen.

De ‘teenagers’ werden vrijgesproken want het kon niet helemaal bewezen worden dat het meisje in kwestie niet wilde.

O ja, het waren moslims.

Maar de gemiddelde Zweed heeft daar dus geen weet van. En de gemiddelde Zweedse vrouw zal vreemd opkijken als ze verkracht wordt door iemand ‘met een kleurtje’,  zoals men dat bij links zegt.

Want hoe kon dat nu ineens?

 

[/cleeng_content]