Het is altijd interessant om de publicaties te volgen die de internationale financiële wereld vertegenwoordigen, en de belangen van beleggers en internationals verwoorden. Een weekblad als The Economist dat steevast de globalisering bezingt en arbeidsmigratie aanprijst. Of kranten als The Wall Street Journal en de Financial Times waarin je hetzelfde geluid ziet terugkeren. In Nederland vind je die vertaling bij een financiële zender als RTL7, overdag, waar de commentatoren altijd het VVD/D66 geluid uitstralen.

Bij de FT is men nu al een tijdje erg bang voor de opkomst van de nationalistische anti-immigratiebewegingen, die in essentie verkondigen wat The Tea Party beweging ook verkondigt: Geef het land weer terug aan het volk. Breng de oude nationale waarden weer terug.

Zo ziet een krant als de FT het uiteraard niet. Daar zien ze, net als bij de Publieke Omroep in Nederland, The Tea Party als een gevaar, als iets dat zand in de verder toch zo veel voorspoed brengende geldmachine strooit. (Voor wie die voorspoed komt, wordt er dan nooit bij gezegd.)

Vandaag staat er weer een groot stuk in de Financial Times over de gevreesde opkomst van een Europese Tea Party.

De kop biedt geen ruimte voor twijfel:

Watch out for the rise of a European Tea Party

Anders dan in de VS, met zijn huidige problemen, stelt de Financial Times, was de EU altijd een baken van consensus.

This broad centrist consensus was an unacknowledged strength of the EU throughout the euro crisis.

Maar in het komende jaar kan die consensus gaan wegvallen, door een explosieve combinatie van economische crisis, weerstand tegen verdere bezuinigingen, woede over aanhoudende massa immigratie en de weerzin tegen de EU die van grote afstand regeert.

Het is niet eens nodig, zegt de FT, dat de ‘populistische partijen’ gaan regeren. Alleen al hun zetelwinst in de parlementen zal de zittende regeringen verder opjagen en een meer eurosceptisch geluid laten horen.

A Dutch prime minister who fears the anti-EU Freedom party – which is topping the opinion polls at present in the Netherlands – will find it much harder to agree to a new bailout for southern Europe. Similarly, a British leader who is losing ground to the UK Independence party will be driven to take more extreme positions in EU negotiations.

De komende Europese verkiezingen, stelt de FT, zullen een ‘doorbraakmoment’ kunnen betekenen voor de Europese Tea Party beweging. Met name in Frankrijk, Groot Brittannië en Nederland liggen grote overwinningen voor de hand.

Uit peilingen blijkt dat de woede over de aanhoudende massa immigratie steeds meer toeneemt.  Die woede geeft de Europese Tea Party vleugels.

Opinion polls in the richer countries of western Europe show an increasing voter concern about migration – legal and illegal – that is rich fodder for Europe’s Tea Party types.

En dat, waarschuwt de FT haar beleggende lezers, zou wel eens op een ramp kunnen uitdraaien:

 For the EU, which is still struggling to rebuild confidence in the euro, the rise of a European Tea Party would risk disaster.

Dat het voor de nationale beschavingen van Europa wel eens de redding zou kunnen zijn (als het al niet te laat is), dat interesseert de Financial Times duidelijk niks. Winst op korte termijn is voor deze kranten alles wat telt.  Die winst voor de banken slaat de bestaansgrond onder ons leven weg. Steeds meer mensen realiseren zich dat. En dat geeft het Nieuw Realisme een kans zich te manifesteren. Een opstandige golf zal over Europa gaan rollen. Zonder conflict zal het niet gaan. De toenemende spanning is nu in Nederland al bijna voelbaar, want de zittende elite voelt zich meer en meer in het nauw gedreven. Als je die benauwdheid wilt leren kennen moet je kranten als de Financial Times lezen. Zij verwoorden de angst die het NOS Journaal na piept.

 

 

Het Tweede Kamerlid Louis Bontes treedt vandaag in de publiciteit met kritiek over interne partijpolitiek. De demonstratie op het Malieveld zou uit het verkeerde potje betaald zijn. En hij is nu verantwoordelijk, gezien zijn bestuursfunctie, voor iets waarover hij niets te zeggen had.

 ‘De PVV moet open worden, een normale politieke partij.’

Dat klinkt natuurlijk heel redelijk. Een open partij. Congressen. Bestuur dit, bestuur dat. Zo doen we dat hier, toch?

Maar we leven niet in normale omstandigheden. De PVV wil iets wat regelrecht in gaat tegen de wensen van de zittende elite. De PVV wil dat er een einde aan de massa immigratie komt. De PVV wil uit de EU. De PVV vindt de islam een verwerpelijke ideologie die aan banden gelegd moet worden.

Dat is niet zomaar een afwijkend standpunt, zoals de ChristenUnie een ander standpunt heeft over winkelen op zondag, of over euthanasie dan D66. Of zoals, zeggen ze, de PvdA op sommige punten anders zou zijn dan de VVD.

Nee, de PVV staat voor een totaal andere koers van deze maatschappij. Wanneer een partij als de PVV de grootste is in de peilingen, dan is hier dus sprake van een zeer groot spanningsveld.

De gevestigde media zullen in deze situatie alles doen om de PVV uit elkaar te spelen. Iedere vorm van openheid wordt onmiddellijk bestraft. Iedere Prinsenvlag op een demonstratie wordt benoemd als NSB vlag. Ieder zelfontbrandend ego in een gemeenteraad krijgt het nationale mediapodium om zich te beklagen.  Iedereen die zegt namens de PVV te spreken, en die een afwijkend geluid laat horen, zal worden gebruikt om uitgespeeld te worden tegen Wilders.

De PVV is de nationalistische stormram tegen de globaliseringwaanzin  die de boven ons gestelden in zijn greep houdt. Zo’n beweging kan alleen succes hebben als iedereen zich achter de leider schaart. Deze leider brengt daartoe een groot offer: Zijn bewegingsvrijheid.

Is dat lastig? Zeker. Want dat heeft grote gevolgen voor de betrokkenen. Met interne problemen treed je dus niet naar buiten. Zo heel bijzonder is dat overigens niet. Ook bedrijven willen niet dat je naar buiten treedt. De fracties van iedere partij houden zich ook aan een informele vorm van geheimhouding. Kabinetsvergaderingen zijn geheim. Wie daarbuiten treedt heeft een probleem. Anders werkt het niet.

Als Bontes een probleem heeft met de betaling van de demonstratie op het Malieveld, dan moet hij dit intern regelen. Er zijn geen andere opties.

Bontes schijnt trouwens een ‘dieper’ probleem te hebben:

Aanleiding voor de visie die Bontes wil presenteren is onder meer het feit dat de PVV volgend jaar maart in slechts twee gemeenten meedoet aan de gemeenteraadsverkiezingen.

Ja, dat hoort ook bij een ‘normale partij.’ Dat je er normaal, en openlijk, op kunt stemmen, in alle gemeenten. Maar dat is de grootst denkbare gok die Wilders kan nemen. De Centrumdemocraten van Janmaat ontploften na een enorme verkiezingsoverwinning bij de gemeenteraadsverkiezingen in 1994. In heel het land zaten ineens ego’s die de krant opzochten, en alle ruimte kregen om hun kritiek te spuien.  Het gevolg: afscheidingen, nog meer persoonlijk vuilspuiterijen enzovoort.

Iets vergelijkbaars gebeurde bij de LPF.

Als een PvdA politicus in een gemeente een probleempje heeft met geld, dan straalt dat uiteindelijk niet af op de PvdA, want bij de media gaat men er vanuit dat de PvdA ‘in principe’ een partij is die deugt. Een probleempje bij de PVV wordt aangegrepen om de partij als geheel in de nazi hoek te zetten. Want de PVV is namelijk ‘in principe’ een partij die niet deugt.

Het wordt voor PVV-ers dus noodgedwongen een lange, moeizame mars, waarbij de rijen gesloten zullen moeten zijn.

En ja, dan lopen de lijnen allemaal via Wilders. Dat is natuurlijk niet zoals we dat gewend zijn in ons open, democratische land, waarin we er met elkaar polderend uit dienen te komen. Dat zal bovendien ook best vaak onpraktisch en frustrerend zijn.

Maar als je politicus wordt bij de PVV dan dien je te begrijpen dat het niet om jou draait, maar om de zaak. Dan dien je dus te begrijpen dat je veranderingen niet alleen intern regelt, maar dan moet het in je DNA zitten dat dit interne regelen de enige manier is.

Bontes kondigt in de Volkskrant aan dat hij met een plan van aanpak de PVV wil reorganiseren:

Bontes kondigt aan binnenkort met een plan te komen om de PVV tot een volwassen, transparante partij om te vormen. ‘We zijn virtueel, in de peilingen de grootste partij van ons land. Dan moet je niet alles bij een man, Geert Wilders, houden.

Daarmee kondigt hij dus aan openlijk de strijd aan te gaan en de interne problemen naar buiten te brengen. Daarmee geeft hij dus aan niet te begrijpen wat voor partij de PVV nu eenmaal noodgedwongen is. Namelijk een partij die alleen maar gebaseerd kan zijn op onderling vertrouwen. Het is dat, of het is niets.

Jammer. Volgens mij is Bontes een geschikte man, wat ik zo over hem lees. Geen Brinkman.

 

Onderstaande plaatjes vertellen een verhaal dat de media ons niet vertellen. Dit is het verhaal: Er was een jonge, vrolijke mevrouw met blonde haren. Zij zat in een tram. Een mijnheer met een donkere huidskleur ging naast haar zitten terwijl er nog plaats genoeg was in die tram. Het was avond. De mevrouw met de blonde haren stapte uit. De mijnheer met de donkere huidskleur stapte ook uit. De volgende dag werd de mevrouw gevonden. Ze was dood en verkracht. Ze lag er verschrikkelijk bij.

Nu, dat is nog tot daar aan toe. Of liever gezegd: dat is al erg genoeg. Maar nog veel erger is het dat de overheid, in dit geval de Zweedse, vindt dat u dit niet mag weten. U mag niet weten dat de mevrouw met de blonde haren verkracht werd door een mijnheer met een donkere huidskleur. En u mag al helemaal niet weten wat die mijnheer met die donkere huidskleur in Zweden te zoeken had.

Maar nog veel erger: U mag niet weten hoe het komt dat Zweden nu na Zuid-Afrika het land is waar de meeste vrouwen worden verkracht.

Hier de foto’s.

[cleeng_content id=”958459575″ description=”Verkracht en gedood blank vrouwenvlees. Zo ziet dat er uit.” price=”0.99″ t=”article”]Dit is de blonde mevrouw.

Dit is de mijnheer die naast haar ging zitten in de tram.

 

Dit is hoe het met haar eindigde.

 

 

Wat zijn de feiten. De blonde mevrouw heette Elin Krantz. Ze was een vrolijk meisje, dat bloemen in d’r haar had. Jawel, foto’s van haar verschenen wel in de Zweedse  kranten. En ook foto’s van de plek waar ze vermoord was aangetroffen.

Maar wat waren de feiten die de Zweedse media u onthield? Op 26 september 2010 werd ze verkracht en vermoord door Ephrem Tadele Yohannes. Een Ethiopiër. Hij migreerde naar de VS, leidde daar een crimineel bestaan, en migreerde toen door naar Zweden. Over de herkomst van deze man, laat staan over zijn etniciteit, zult u in de Zweedse media niets of nauwelijks iets terug kunnen vinden. Hij is in Zweden gepakt, ontkende, maar werd toch veroordeeld, en heeft strafvermindering gekregen omdat hij na zijn straf het land uit zal worden gezet. In de praktijk zal hij uiteraard niet het land uit worden gezet, omdat geen land deze man wil hebben. Hij blijft dus in Zweden, en zal daar dan wel weer in een tram terug te vinden zijn. Onherkenbaar, want de Mainstream Zweedse media hebben zijn uiterlijk niet getoond. Alleen in de Zweedse tabloids was het te zien. Die tabloids zijn voor de Zweedse eurocommisaris Malmström een bron van zorg omdat ze negatieve beelden verspreiden over immigratie.

Die laatste foto, van het toegetakelde lichaam van de vrouw, is alleen op het internet te zien.  Het is een politiefoto, die werd gelekt en in eerste instantie verscheen op een pornosite.

Hierna werd hij korte tijd geplaatst op het weblog van een parlementariër van de Sweden Democrats. Maar daar werd die weer verwijderd. Nu is hij op allerlei websites terug te vinden. Een misselijkmakende foto. Hij kwam mij onlangs onder ogen. Ik vind dat u hem moet zien.  Het gaat me niet om de sensatie. Het gaat om een structureel verschijnsel. Op Zuid-Afrika na worden nergens ter wereld zoveel vrouwen verkracht als in Zweden. Daarover wordt bericht. Over de werkelijke reden achter die verkrachtingsexplosie wordt niet bericht. Bijvoorbeeld hier bij de BBC. Geen woord!

Die werkelijke reden is natuurlijk duidelijk: de snelle immigratie van grote hoeveelheden moslims en Afrikanen.

Eén op de vier vrouwen in Zweden loopt nu de kans verkracht te worden.

Een op de vier.

Het is in Zweden verboden om nationaliteit of etniciteit van daders te vermelden. De Zweden weten dus niet wat hen overkomt. De Zweedse vrouwen worden geacht zich te laten verkrachten omwille van het multiculturele ideaal dat in Zweden leidend is. Daar komt het gewoon op neer.

Zoals laatst weer bij een gangrape door ‘zes teenagers’ in een wijk in Stockholm waar ‘toevallig’ veel allochtonen wonen.

De ‘teenagers’ werden vrijgesproken want het kon niet helemaal bewezen worden dat het meisje in kwestie niet wilde.

O ja, het waren moslims.

Maar de gemiddelde Zweed heeft daar dus geen weet van. En de gemiddelde Zweedse vrouw zal vreemd opkijken als ze verkracht wordt door iemand ‘met een kleurtje’,  zoals men dat bij links zegt.

Want hoe kon dat nu ineens?

 

[/cleeng_content]

 

De VARA opende dit jaar, via tv programma’s als Pauw & Witteman en De Wereld Draait Door een offensief tegen het Nederlandse Sinterklaas feest. Iets wat alleen maar gezeur van een paar beroepsgekwetsten was, kreeg door de tv het karakter van een nationale discussie.

Dit had ook effect op de zittende magistraten die in Nederland gaan over de intocht van Sinterklaas. De burgemeester van Amsterdam kondigde aan over te willen tot aanpassingen van de Zwarte Piet figuur bij dit kinderfeestje. Hij moest minder zwart worden. Hij dacht erover er een blanke Piet van te maken, met mogelijk nog wat zwarte vegen. Hiermee wordt dus gesuggereerd dat blanken vies zijn, maar dankzij de VARA horen we inmiddels allemaal te weten dat dit zo is.

Wat bij de Zwarte Piet discussie over het hoofd wordt gezien, is dat het Sinterklaas feestje op 5 december niet toevallig iets is wat vooral in Nederland gevierd wordt. Het is verbonden met die indrukwekkende Nederlandse geschiedenis.

[cleeng_content id=”852190054″ description=”De dood van Zwarte Piet. We worstelen en komen weer boven.” price=”0.99″ t=”article”]In zijn meesterlijke boek Overvloed en onbehagen schetste de historicus Simon Schama hoe er in het Nederland van de Gouden Eeuw voor het eerst een mondige middenklasse ontstond. Een groep vrije burgers. Zij lieten zich zien als gezinnen, en het gezinsleven had in die vroege Nederlandse samenleving al snel een ongedwongen, maar ook openbaar karakter.  Kinderen waren geen aanhangsels meer, of opvolgers, maar ze werden de volwaardige representanten van dit gezin. Ze hadden hier een rol in te vervullen. Het gezin, niet de mannelijke heerser, werd het centrum van de maatschappij. Dat was een sociale revolutie en lag heus niet zo voor de hand, als we nu zullen denken. Nederland liep voor in deze hervorming en modernisering van de wereld: de opkomst van het burgerschap met de burgermaatschappij lag aan de basis van de verlichting.

Opvoeding en moraal stond daarbij centraal. Maar dat ging samen met een grote mate van ongedwongenheid en speelsheid, zoals dat in die tijd nog nergens in Europa (laat staan in de rest van de wereld) terug te vinden was. Die traditie is altijd een Nederlandse traditie gebleven, en het Sinterklaasfeest speelt daar een grote rol in.

Ik kan me nog herinneren hoe dat als kind was. Het was die sprookjesachtige, opwindende vermenging van spel en ernst. Het was iets magisch, en daarmee bedreigend, maar het speelde zich ook af binnen de veilige setting van je eigen vader en moeder binnen je eigen huis. Het was serieus en het was het ook niet. En zo was dat ritueel in de loop der jaren steeds verder uitgebouwd.

Toevallig hing bij ons thuis ook een reproductie van het bovenstaande schilderij van Jan Steen, waarin een Sinterklaasfeest werd afgebeeld. Hierin werden beide aspecten neergezet: De morele ernst van het moment. En de speelsheid. Het meisje in kwestie was kennelijk braaf geweest. Zij kreeg een prachtige pop en stond midden in de kamer te stralen. De jongen was stout geweest. Hij werd niet geslagen, maar er zat wel een roe in zijn schoen. En hij moest vroeg naar bed. De jongen huilde, maar uitgestoten werd hij niet. Hij bleef binnen de setting van het gezin. Hij kreeg een speelse straf, maar op zo’n manier dat hij deze wel zou onthouden. Het is precies dat opvoedingselement binnen het gezin wat bij Marokkanen in Nederland ontbreekt en wat ervoor zorgt dat Marokkaanse jongetjes, thuis door de moeder als prinsje bewonderd (ten koste van de meisjes) en genegeerd door de vader, zich op straat gedragen als criminelen.

Interessant is het ook dat het meisje beloond wordt en de jongen gestraft. De geslachten waren in het Nederland van de Gouden Eeuw al  gelijkwaardig (niet gelijk!), en werden langs dezelfde morele maatstaf gehouden.

In de tijd van Jan Steen bestond Zwarte Piet nog niet. Die werd in de negentiende eeuw in het kinderfeestje gevlochten. Dat was niet bedoeld om zwarte mensen in een kwalijk daglicht te zetten. Het was een toevoeging aan de speelse huiselijkheid, maar ook aan de morele ernst van dat moment. Aan zo’n saaie Sint viel weinig te beleven. Die speelse Pieten maakten het leuk. Ik kan me uit mijn jeugd nog goed herinneren dat die Pieten, een soort underdogs, eigenlijk de lol waren. Op schoot zitten bij Sinterklaas was een beetje eng. Je moet er niet aan denken dat er een Zwarte Klaas was geweest, en dan met die lollige Blanke Pieten eromheen: Hoe kwetsend was dat wel niet geweest voor de Surinamers in ons land? Althans: voor de beroeps gekwetsten dan, want de meeste Surinamers genoten net zo hard van het Sinterklaasfeestje als de Nederlanders. Waarom ook niet: De onschuld, de gezelligheid, het lag er allemaal heel dik bovenop. Geen moment werd het sinterklaasfeest aangegrepen om iets naars te zeggen over zwarten. Integendeel: Ze maakten al vroeg deel uit van het kinderritueel.

 

Nu Zwarte Piet verdacht gemaakt wordt, zelfs tot in de Verenigde Naties aan toe, wordt ook de Nederlandse geschiedenis en de Nederlandse beschaving verdacht gemaakt. Dat past in een langdurig proces van het kapot maken van de nationale identiteit. En het raakt gelijk de onschuldige onderbuik van die identiteit: de kinderen.

 

Er komt een moment waarop alle Nederlanders zeggen: tot hier en niet verder. Daar blijf ik van overtuigd. Ook als Zwarte Piet kapot is gemaakt, zal de Nederlandse geest nog steeds niet kapot zijn. We zijn een veel hardnekkiger volkje dan velen nu zullen denken.  We hebben stand geboden aan het water. We kunnen stand bieden aan de massa immigratie. We kunnen stand houden tegen de beroeps antiracisten.

Daarom ben ik zo blij met dit land. Om zijn slimme, aanhoudende weerstand. We worstelen en we komen weer boven. Maar dit is een moment van grote bitterheid en woede.

[/cleeng_content]

 

Zwarte Piet en de immigratie-vergissing

door Fop Schipper

Het lijkt nog slechts een kwestie van tijd voordat Nederland de aanstootgevende zwarte schmink van het gezicht van Zwarte Piet wast.  De Nederlandse cultuur zit in het beklaagdenbankje tegenover een strenge allochtone jury. En er is geen houden aan. We zijn simpelweg niet bestand tegen de kritiek van zich beledigd voelende allochtonen. Want de zich immer schuldig voelende blanke westerling wil niets liever dan zichzelf verschonen tegenover de beschuldiging van racisme. Zoals Pontius Pilatus zijn handen waste in onschuld, zo wassen wij binnenkort de schmink van Piet’s gezicht. In de hoorzitting over de ingediende bezwaren tegen de Sinterklaas-intocht in Amsterdam wisten onze gepigmenteerde medelanders het blanke-schuldcomplex perfect uit te buiten. ZIJ voelen zich beledigd en daarom moeten WIJ onze traditie aanpassen. Anne Frank, de holocaust, racisme, Jodensterren, slavernij, alles werd uit de kast gehaald om de kruiperige Amsterdamse bestuurderskliek het laatste zetje te geven.

Hoe heeft het zover kunnen komen? Simpel. Als Nederland geen 3,5 miljoen allochtonen zou hebben binnengelaten op een bevolking van 16 miljoen dan zou onze sinterklaastraditie niet bedreigd worden. Wij hebben het zelf zover laten komen. Het heeft vier decennia geduurd voordat er maatschappijbreed kritiek kwam op de multiculturele samenleving en op het openen van onze grenzen voor de 3e wereld. Hierdoor is anno 2013 meer dan de helft van de Amsterdammers van allochtone afkomst, en voor Rotterdam gold dit al veel langer. Het is dan ook geen toeval dat Zwarte Piet als eerste in Amsterdam dreigt te sneuvelen. Wanneer dringt het tot de Nederlanders door dat de immigratie van niet-westerlingen in de huidige status quo onvermijdelijk het einde betekent van de Nederlandse cultuur en identiteit? Want in een rechtsstaat waarin alle individuen gelijke rechten hebben, daarin zijn uiteindelijk de aantallen relevant. It’s the demography stupid!

Op een voor mij mysterieuze wijze zijn wij massaal gaan geloven dat immigratie een ‘fact of life’ is. We zijn gaan geloven dat immigratie een voldongen feit is waar wij rijke maar ontevreden westerlingen nu eenmaal mee geconfronteerd worden. Ook op de Dagelijkse Standaard is dit betoogd.

Maar immigratie is juist één van de weinige ontwikkelingen die we met simpele beleidskeuzes en maatregelen heel precies kunnen sturen. De Nederlandse overheid heeft heel veel niet in de hand, en dat geldt ook voor andere landen. Zo is de invloed van de overheid op de economie relatief beperkt en kan men in principe niet veel meer doen dan zorgen voor de juiste randvoorwaarden. Hetzelfde geldt voor allerlei culturele ontwikkelingen en veranderende normen & waarden. Veel korte en lange-termijn ontwikkelingen voltrekken zich grotendeels autonoom en buiten de invloedssfeer van de overheid.

Maar als het gaat om immigratie en de gevolgen die dit heeft voor Nederland, dan is de overheid juist in staat om dit met een handomdraai in de gewenste richting te dirigeren. Bijvoorbeeld door immigranten in de eerste tien jaar van hun verblijf in Nederland geen enkel recht op een uitkering te geven. En kom op, is immigratie werkelijk een verschijnsel dat zich in alle open en welvarende landen voordoet? Welnee! En iedereen die iets verder kijkt dan zijn Europese neus lang is, die ziet dat dit niet waar is. Neem bijvoorbeeld Japan. Japan is hét handelsland bij uitstek en weet zijn open en internationale houding probleemloos te combineren met een immigratiebeleid waarin men praktisch niemand binnen laat. Hetzelfde geldt voor Zuid-Korea. Zuid-Korea is ook een modern en welvarend land met talloze succesvolle en internationaal opererende bedrijven, denk aan Samsung en Hyundai. Maar ook Zuid-Korea heeft géén last van massa-immigratie en is géén multiculturele samenleving.

In Japan wonen (bijna) alleen Japanners en in Zuid-Korea wonen (bijna) alleen Koreanen en dat vindt iedereen heel normaal. Maar WIJ mogen niemand uitsluiten, want dan zijn we racistisch. Er is een anti-westers, anti-blank paradigma waarvan wijzelf ironisch genoeg de fanatiekste aanhangers zijn. Voorbeeld: als een blanke Française tot Miss Frankrijk wordt verkozen dan is er kritiek omdat ze ‘te’ blank zou zijn en onvoldoende het multiculturele Frankrijk representeert.

Maar uiteraard is er nooit kritiek op een ‘te’ Chinese Miss China of op een ‘te’ donkere Miss Nigeria. Het lijkt een globaal fenomeen te zijn. Japan is voor de Japanners, Ghana is voor de Ghanezen, Turkije is voor de Turken, maar westerse landen zijn voor iedereen! Ieder volk heeft recht op een eigen land en een eigen cultuur, behalve Europeanen. De wereld wordt geen smeltkroes, het westen wordt een smeltkroes. Ergo, wij verdwijnen, de rest niet. Onze cultuur en onze identiteit is hier het slachtoffer van.

Terug naar immigratie. Immigratie is geen ‘fact of life’, het is een keuze. Een keuze van westerse landen om verdragen te tekenen waarin we onszelf verplichten om elke asielaanvraag – van wie dan ook, waar dan ook vandaan – serieus in overweging te nemen. En het is de keuze van westerse landen om niet terug te komen op de ratificatie van deze verdragen. Evenals het de keuze is van sommige Europese landen om met behulp van een ‘opt out’ een uitzonderingspositie te verkrijgen in het Europese immigratie discours, om zo de instroom echt te kunnen stoppen.

Er is geen precedent in de geschiedenis van de mensheid waarin de oorspronkelijke (autochtone) bevolking van een land vrijwillig haar numerieke meerderheid en haar culturele dominantie opgeeft. Laten wij niet dat eerste suïcidale voorbeeld zijn!

 

 

Weet u het nog, geen mens is illegaal. De EU is al druk doende om het woord ‘illegaal’ te verwijderen uit haar woordenschat. Maar nu heeft de ChristenUnie dus een motie ingediend en die is aangenomen door een meerderheid in de Kamer, omdat ze het bij de PvdA kennelijk niet zo belangrijk vinden dat ze met de VVD in een kabinet zitten. Teeven zegt dat het hem allemaal niks kan schelen, want ze deden er toch al niet aan, illegalen oppakken.

Wat een land. Buitenlander meldt zich aan als asielzoeker. Er komt een jarenlange procedure. Daaruit blijkt dat persoon in kwestie geen asielzoeker is maar gelukszoeker. Persoon in kwestie is vervolgens uitgeprocedeerd en verblijft van af dat moment illegaal in Nederland. We hebben hier een complex systeem om mensen vast te zetten in detentie in afwachting van de uitzetting. Maar er wordt niemand vastgezet. En er worden ook geen illegalen opgepakt.

[cleeng_content id=”903587799″ description=”Joepie, alle illegalen mogen blijven!” price=”0.99″ t=”article”]Het is allemaal zo nutteloos. Het is allemaal zo hete lucht. Als er al iemand wordt uitgezet, dan is die in no time weer terug. Over de wereld verspreidt zich het nieuws: Zorg dat je in Nederland aankomt. Doe of je asiel zoekt. Hoe dan ook, je blijft.

Zoals gezegd: we hebben hiertoe een heel precies kader

Op grond van de Vreemdelingenwet wordt de vreemdeling in Nederland op basis
van een bestuursrechtelijke maatregel (niet op grond van het strafrecht) ingesloten.
Deze maatregel wordt opgelegd door een hulpofficier namens de minister van
Veiligheid en Justitie en niet door een rechter. Het bestuursrechtelijke karakter van
de maatregel is terug te zien in de wijze waarop de bewaring wordt uitgevoerd. In
grote lijnen houdt het in dat zo veel mogelijk bewegingsvrijheid wordt geboden aan
de ingeslotenen, maar wel met oog voor orde en veiligheid. Binnen de Dienst
Justitiële Inrichtingen (DJI) heeft de Directie Bijzondere Voorzieningen (DBV) de
verantwoordelijkheid voor de vreemdelingenbewaring.

Alleen… het gebeurt niet!

Bij het vorige kabinet, met de PVV als gedoogsteun, werd besloten tot een quotum. Niemand houdt zich daaraan. En zeker geen enkele burgemeester. En nu is ook het quotum ook nog eens opgeheven. En Teeven zegt dat dit hem allemaal niet interesseert.

Laat ik voor de duidelijkheid eens Kamerlid Sietse Fritsma van de PVV citeren in een Kamerdebat  op 19 juni over deze kwestie:

Het beëindigen van vreemdelingenbewaring zal een hoop ellende opleveren. Ik zal me beperken tot drie voorbeelden om dat illustreren. Ten eerste, het illegalenprobleem zal in Nederland groter worden, want illegalen gaan natuurlijk eerder naar een land waar ze niet vastgezet kunnen worden dan naar een land waar dat wel gebeurt. Dat is duidelijk. Ten tweede, als je illegalen niet vastzet en dus op straat laat bivakkeren, betekent dat voor onze samenleving meer overlast en meer criminaliteit. Ten derde, het aantal uitzettingen zal natuurlijk in rap tempo afnemen. Als je tegen een illegaal zegt dat hij zich uit eigen beweging op Schiphol moet melden voor zijn uitzetting, zal hij dat niet snel doen.

Daar is geen speld tussen te krijgen. Toch kiest de ChristenUnie ervoor om deze waanzin een nieuwe steun in de rug te geven. En maakt de ‘oppositie’ duidelijk dat ze in feite met de PvdA regeren en dat de VVD in deze gewoon voor lul staat, en dat Teeven dit allemaal niets kan schelen.

Wat een puinzooi. Wat een onvoorstelbare onverantwoordelijk gedrag van politici die het koud laat wat er met dit land gebeurt.

[/cleeng_content]

 

Voor zover ik kan zien heeft de Publieke Omroep er in Nederland geen melding van gemaakt. En in geen van de Nederlandse kranten online las ik er iets over. Maar het betreft wel een zeer opmerkelijk feit:  Uit een nieuwe peiling blijkt dat 46 % van de Fransen Marine Le Pen ziet als het alternatief van de zittende president Hollande. Andere kandidaten, zoals Fillon (18%) en Cope met 13% blijven ver achter.

Dit is iets anders dan het goed doen in peilingen. Dit betekent dat Marine Le Pen een status heeft gekregen die uitstijgt boven het leiderschap van een door velen gevreesde en gehate partij. Dit betekent dat ze in de categorie ‘staatsmanschap’ is gekomen.

Het is niet de eerste keer dat dit gebeurde met een leider van een nieuw-realistische partij. Fortuyn ging haar voor. Maar goed. We weten hoe dat afliep.

Wilders bevindt zich niet in die categorie. Hij doet het weliswaar enorm goed in de peilingen, maar is ook in politiek isolement geraakt, vergelijkbaar met de positie waarin ook DeWinter kwam. De prijs voor zijn duidelijkheid was een cordon. En het gevaar dat hier dreigt is een vicieuze cirkel. Steeds meer isolement. Steeds meer zelfbevestiging. Steeds meer woede. Een steeds grotere mate van extreme uitspraken.

Althans, daar lijkt het nu op. Maar als je één ding geleerd kunt hebben, dan is het wel; onderschat een Wilders niet. Er liggen twee wegen voor hem open:

1. Hij heeft de realiteit achter zich. Die realiteit is steeds meer immigratie, steeds meer criminaliteit, steeds minder soevereiniteit, steeds meer moslimfundamentalisme en steeds meer onmacht van de zittende politieke om met antwoorden te komen.
2. Er heeft zich de weg naar Europa geopend.

 

Volgende maand komt Marine le Pen naar Nederland, op bezoek bij Wilders. Dit wordt in de internationale pers gezien als een belangrijk moment.

En dat om twee redenen: Marine Le Pen is de virtuele nieuwe leider van Frankrijk.  Geert Wilders is de enige Nederlandse politicus die met zijn succes internationaal bekend is. Hier wordt dus een nieuw Europees pact gesmeed, wat in het zicht van de komende Europese verkiezingen van groot belang kan worden. Hoeveel partijen zich nu precies bij dit pact zullen aansluiten is nog niet bekend. Wie de leider zal worden ook niet. (Alhoewel de geruchten gaan dat dit Wilders is.) Belangrijke anti-EU partijen als UKIP zullen niet meedoen. Ook de Duitse anti-euro partij Alternative für Deutschland niet. Concrete steun voor het nieuwe pact lijkt wel gegarandeerd uit Oostenrijk, Finland, Denemarken, Zweden, Italië.

Hoe het zich ook precies gaat ontwikkelen; Voor het eerst in de geschiedenis zal zich een sterke eurosceptische stem gaan ontwikkelen in het altijd zo volgzame Europese Parlement. Daarmee gaat het politieke spel een nieuwe fase in. Voor velen zal dat allemaal nog veel te traag, of misschien zelfs te laat zijn. Ik sluit ook niet uit dat het zo is.

Maar niet onderschat mag worden wat een revolutie er nu eindelijk aan zit te komen, wat een grote stem tegen de ondergang van de Europese beschaving door de aanhoudende immigratiestroom en de aanhoudende islamisering.

-Een referendum over de EU in Groot Brittannië.

-Een reële kans op een Franse president die kan zorgen voor een koerszwenking.

-Een verkiezingsuitslag bij de komende Europese verkiezingen waar velen van zullen staan te kijken.

Dit zijn de werkelijke gebeurtenissen die Wilders in Nederland uit zijn isolement zullen houden. Laat hem voorlopig maar even ver blijven van het gesteggel en gezeur op Haagse niveau.  Laat het licht van Marine Le Pen maar even op hem afstralen. Als je moment komt, dan komt je moment.

 

In Nederland hebben partijtjes het op een akkoordje gegooid uit angst voor nieuwe verkiezingen.

Maar dat is nog maar Nederland. Zoom even uit en kijk naar het grotere beeld. Er komen Europese verkiezingen aan. Die zijn niet meer terug te draaien. In grote angst kijkt de elite naar de dingen die komen gaan. Er wordt een Europees verband gesmeed van tegenkrachten.

In een analyse in The Financial Times wordt de angst in beeld gebracht.

Het gaat over het etentje wat Wilders en Marine Le Pen hadden in een restaurant in Parijs in april. Twee uur hebben ze daar zitten praten.

Hoever zijn ze al? The Financial Times kreeg zowaar een mail van Wilders. Gelukkig; ze waren er nog niet helemaal uit.

“We are still in the process of trying to assess in what form we can co-ordinate and co-operate our efforts. But we are willing to do so,” Mr Wilders says in an email to the Financial Times.

Maar bleef het daar maar bij, verzucht de prestigieuze krant. Er zijn besprekingen gaande met allerlei nationale bewegingen. Die wel van elkaar verschillen, maar die ook een overeenkomst delen: de EU scepsis. En die allen wat dat betreft hetzelfde doel nastreven: als een stormram Brussel kapot beuken. En al die partijen van het volk zijn in de peilingen en bij verkiezingen aan de winnende hand.

Dat is het grappige aan de situatie. Vanuit de onmacht staart het volk naar de macht: Brussel. Maar vanuit Brussel gezien is het maar al te duidelijk op hoeveel drijfzand de elite zich staande moet houden. Daar is men doodsbang voor de stem van het volk.  Zonder te begrijpen wat dit volk wil.

Het is de angst van de elite die kan maken dat er nog gevaarlijke dingen kunnen gebeuren. Angst is een slechte raadgever. Echte kracht niet.

De Europese verkiezingen gaan voor een aardverschuiving zorgen. Daar gaat het om. De rest is de paniek die daarop reageert.

 

Door een gelukkig misverstand werd ik uitgenodigd om deel te nemen aan een EU conferentie over ‘Migrants in the Media’, georganiseerd door EU commissaris Cecilia Malmström.  Reis heen en terug naar Brussel betaald, verblijf, de hele EU behandeling kortom. Ik mocht iets zeggen, maar dat hoefde niet. Lekker makkelijk. Dus de Thalys maar gepakt (ja, tweede klas, zo schijterig was ik weer wel). Het was een unieke kans om het Malmström denken eens van binnenuit mee te maken. Ik had veel verwacht. Maar al mijn verwachtingen werden overtroffen.

 

[cleeng_content id=”116880581″ description=”Een middag in Brussel met Cecilia Malmström” price=”0.49″ t=”article”]Malmström opende de conferentie. Dit gebeurde in een enorme ronde zaal, de Salle Schuman in het Berlaymont gebouw in Brussel.

 

Die gebouwen van de EU zijn niet moeilijk te vinden trouwens in Brussel. Ze liggen aan de Wetstraat. Daar liggen ook de gebouwen van het Belgische parlement, en het Ministerie van Financiën. Daar loop je weer zo aan voorbij. Dat zijn onooglijke, oude misbaksels. Klein. Slecht onderhouden. Vervolgens begint het deel van de Wetstraat waar de EU gebouwen liggen. Dat is een kilometer lang, aan beide kanten gloednieuwe glas en staal constructies die soms tot tientallen verdiepingen uitsteken. Hier, aan de Wetstraat zie je gelijk hoe de verhoudingen liggen. België is niks. De EU is alles.

De conferentie bevatte uitsluiten mensen die uitgenodigd waren. En betaald. Er was een oververtegenwoordiging aan Italianen. Ook België zat er ferm in. Veel Engelsen. Esten. Fransen. Ik was de enige uit Nederland. Ze vertegenwoordigden allemaal organisaties die mij volkomen onbekend voorkwamen, maar die politiek correcte namen droegen. Iets met diversiteit, iets met racisme, iets met integratie.

Maar goed, Malmström. Ze zei in haar inleiding dat de ‘medialogica’ zich concentreert op de negatieve aspecten van de immigratie. Ze zei ook dat ze druk doende is om het woord ‘illegale migranten’ uit alle EU stukken te verwijderen. Want, zei ze, taal doet ertoe. Waarom taal ertoe doet, zei ze niet. Wel zei ze dat geen mens illegaal kan zijn. Waarom dit niet kon zei ze ook niet. Het was duidelijk niet de bedoeling dat ik hier vragen over stelde, of wie dan ook. Ik besloot toen maar dat het beter zou zijn om helemaal geen vragen te stellen, en gewoon maar alles te noteren wat ik hoorde. Hierop sprak ene Allan Leas. Ik had nog nooit van hem gehoord, maar hij was de ceremoniemeester van de middag. Leas zei dat we allemaal immigranten zijn. Hij zei dat hij ook een immigrant was, en ging dat uitvoerig uit de doeken doen. Hij zei dat het verschrikkelijk was dat in de Engelse media (hij kwam uit Londen) de immigranten altijd in een naar daglicht worden gezet. Hij gaf geen voorbeelden, maar om me heen zag ik alleen knikkende gezichten.  Hoe kunnen we terugvechten, zei Leas, dat was het thema van deze bijeenkomst.

Hierop sprak ene Anna Singleton, uit het panel. Zij was een grimmig ogende vrouw.

Het was heel erg gesteld met de landen in Europa, zei ze. Er was sprake van een enorme verrechtsing, en vaak zelfs van een gevaarlijke zwenking naar extreemrechts. Ze zei dat het ‘discours’ in Europa momenteel racistisch en kolonialistisch was. Hierbij zag ik Malmström verhit knikken.

Anna Singleton zei ook dat ze onlangs in Zweden, Noorwegen en Denemakren was geweest. En ze was erg geschrokken. Want alle mensen die ze daar kende, waren veranderd in racisten. Er zaten nu ook veel racisten in de regeringen. In Noorwegen was er zelf een extreemrechtse regering gekomen.

Journalisten, zei Singleton, realiseren zich niet dat heel Europa leeft van de exploitatie van de immigranten.  Malmström sloot hier later bij aan door te zeggen dat de Europese economie een enorme boost had gekregen door de komst van de immigranten en dat ook de vergrijzing door de immigratie kan worden opgelost. We moeten, zei ze, een ‘open mind’ krijgen over immigratie. Anders fragmenteert Europa, en vallen we weer terug tot geïsoleerde staten.

Ja, ze wist ook wel dat uit peilingen blijkt dat de mensen immigratie een belangrijk issue vinden. Maar we horen nooit waarom dit zo is. Dat is zo omdat bijna alle mensen in werkelijkheid een ruimhartiger immigratiebeleid willen.

Er volgden nog zeven sprekers van het panel. Die zeiden allemaal precies hetzelfde. Het duurde ongeveer een uur. Ik zal alleen de hoogtepunten er uithalen. Ik hoorde dat de politici bang zijn voor de tabloids. Dat er een mentaliteitsveranderingen moest komen, met name over moslims, want die werden afgebeeld als terroristen. De EU en de media moeten zich meer gaan richten op diversiteit. Journalisten moeten vechten tegen het populisme.

Malmström zei nog dat er in Europa meer legale immigratiekanalen gemaakt moeten worden. Ook moeten de schoolboeken veranderd worden, want die geven een te negatief beeld van de immigranten.

Het is moeilijk om de journalisten te veranderen. Maar bij de jonge journalisten kon het nog wel. Die moesten op cursussen. Er bleken heel veel organisaties te bestaan die journalisten op cursussen wilden doen om een positiever beeld van immigranten neer te kunnen zetten. Ook dat was heel moeilijk, omdat veel journalisten dit niet wilden. En als ze dat wilden, dan mocht het niet van hun baas.

Wat er ook moest gebeuren, was dat er meer immigranten tussen de journalisten geschoven moesten worden.

In de pauze sprak ik met een Duitse filmmaker. Hij deed mee met een wedstrijd die verbonden was aan deze conferentie. Aan de inzenders was gevraagd om een foto of een video waarin een positief beeld werd neergezet over immigranten. De hoofdprijs van 10.000 euro. Zelf dacht de Duitse filmmaker niet dat hij zou winnen. Want hij was kritisch. Ik wilde weten hoe dat dan zat. Nou, hij had een film gemaakt over voorwerpen die vluchtelingen hadden achtergelaten op de stranden van Tenerife. Zijn studenten hadden van die voorwerpen een soort kunst gemaakt en dat hadden ze opgehangen aan de huizen daar. Waarom dit ‘kritisch’ was ontging me, maar ik wilde de sfeer niet bederven. Ik wenste hem veel succes.

Na de pauze kwam de voorzitter van de jury heel uitvoerig aan het woord. Hij was zwart. Hij kwam uit Ethopië. Ooit was hij zelf ook met een bootje op Lampedusa aangekomen. Als hij de beelden uit Lampedusa zag, dan dacht hij niet ‘probleem’, maar ‘dat ben ik.’ Applaus.

Een panellid stelde voor dat we het woord ‘illegaal’ ook niet meer in de media moesten gebruiken. Want geen mens is illegaal.  De gespreksleider vond dit een zeer belangwekkende opmerking. Hij voegde daar nog aan toe: Er bestaan ook geen nep-vluchtelingen.

Er kwamen ook positieve voorbeelden. In Tjechië worden er nu televisieprogramma’s gemaakt door immigranten. En in Portugal wordt er gewerkt aan de bewustwording over vooroordelen.

Er werd door het panel vastgesteld dat de beïnvloeding van de journalisten een ‘utopische taak’ was.

Er was nog een hoop werk te doen. Een van de panelleden haalde een voorbeeld aan. Bij een persconferentie van de extreemrechtse Marine Le Pen in Frankrijk waren enkele dagen geleden heel veel journalisten geweest. Marine Le Pen had daar gezegd dat de immigratie de Franse samenleving tientallen miljoenen euro’s kostte. En er was toen geen enkele journalist geweest met een kritische vraag. Terwijl het algemeen bekend was dat immigratie Frankrijk elk jaar juist tientallen miljoenen opleverde. Hij zei dat daar een onderzoek over was geweest. Hij noemde dat onderzoek niet.

Een congreslid zei dat we het meest fundamentele probleem eerst moesten aanpakken. En dit was het onderliggende racisme.

Ook werd vastgesteld dat het woord ‘immigrant’ afgeschaft moest worden. Want we hebben het over mensen, die de reis al achter de rug hadden. Je kon ze dan toch niet blijvend stigmatiseren met het woord ‘immigrant’?

Een ander panellid haalde het schrijnende voorbeeld aan van een journalist die positief over immigranten wilde schrijven, maar dat niet durfde omdat hij bang was zijn baan te verliezen.

Na afloop kregen we allemaal nog hapjes en drankjes. Het gratis diner sloeg ik maar over.

In Brussel was het op straat al stikdonker. De gangen bij Station Centraal waren vol met stomdronken Oost Europeanen. Dat was dan helaas wel weer negatief.[/cleeng_content]

 

Afgelopen zondag was er in debatcentrum De Balie in Amsterdam een debat over de islam. Het zal u niet ontgaan zijn. Er ontstond een verhitte discussie over toen een groep moslims via onderhandelingen had afgedwongen dat er in de zaal van De Balie een deel voor gescheiden zitplaatsen ontstond.

Tussen de directeur van De Balie, Yoeri Albrecht, en mij, ontstond er vervolgens weer een verhitte discussie over de vraag of er nu was afgesproken of er nu alleen maar een rijtje vrouwen apart mocht of dat er sprake was van sekse apartheid. In een radioprogramma leidde dat tot persoonlijke intimidatie door Albrecht, waarbij ik me ernstig bedreigd voelde. U kunt dat hier teruglezen.

Albrecht vindt dat ik mijn bek moet houden en dat ik bang voor hem moet zijn.  Nu ben ik niet zo stoer dat ik niet wil toegeven dat ik inderdaad bang ben voor geweld, maar ik laat me niet de mond snoeren, door niemand.

In De Balie werd er op zondagavond door een groep moslims (dezelfde?) een poging ondernomen om te gaan bidden in De Balie. Dit werd door Albrecht tegen gehouden. Geenstijl vond dit een teken dat Albrecht nu toch wel oké was.

Nu, fijn dat Albrecht en GeenStijl weer ‘goed zijn.’ Maar dat is toch niet waar het mij om draait.

Het punt dat ik toen maakte, en nu nog steeds, is: Wanneer je moslims toestaat om in een openbare ruimte hun eigen gebruiken op te leggen, dan is het einde zoek. Het is daarom van belang dat in openbare ruimte de regels van een seculiere samenleving gelden. Die zijn voor een deel vast gesteld in de Nederlandse Grondwet, maar voor een deel ook niet. Anders dan in Frankrijk is in Nederland de scheiding van kerk en staat bijzonder diffuus geregeld. En het zit ook niet tussen de oren. Dan grijpen sommige groepen moslims, die uit zijn op de vestiging van een kalifaat dus iedere vinger, en proberen er een tweede vinger bij vast te pakken.

Eerlijk gezegd zie ik het principiële verschil niet tussen bidden in De Balie en gescheiden zitten in De Balie.

Is dit een hoop gezeur? Ja, het is een hoop gezeur. En we raken van dit gezeur niet af, zolang we te maken hebben met dit soort moslims, en zolang er geen andere liberale moslims in Nederland zijn die mond open durven te doen tegen de Kalifaat aanhangers. Want wat de liberale moslims doen is hetzelfde als wat de fundamentele moslims doen: verontwaardigd klagen tegen de niet-moslims.

Vandaag heeft Maiwand al-afghani weer van zich laten horen, via Facebook.

Het gaat over dat bidden in De Balie.

Hij beklaagt zich:

Subhan’Allah tegenwoordig worden moslims die gewoon hun verplichte gebeden willen verrichten op een openbare plaats als snel gezien als een ‘provocatie’ en ze worden verzocht om daarmee op te houden, want anders mogen ze De Balie niet in, terwijl ze allemaal daarop recht hebben, sterker nog ze hebben er nog eens voor betaald ook.

Tja, hij heeft hier dus gewoon een punt. De Balie had van het begin af aan duidelijk moeten maken; Iedere moslim is welkom. Maar als Nederlands burger. En daarvoor gelden de regels die in Nederland voor alle burgers gelden. Gelijkheid van mannen en vrouwen is zo’n regel. U mag uw overtuigingen meenemen, maar u mag de rituelen die voortkomen uit die overtuigingen niet opleggen aan een openbaar debatcentrum in dit seculiere land. Dat betekent dus: Geen gescheiden zitplaatsen. En ook; Niet bidden in een openbare ruimte.

Omdat dit niet duidelijk werd gesteld, zag we hier de willekeur van een directeur. Dit weer wel, dat weer niet. De moslims zagen dat en gaan erop verder. Maiwand al-afghani stelt vervolgens dat Albrecht dit bidden alleen maar verboden zou hebben omdat hij bang is voor GeenStijl en voor mij:

Kijk hoe de geschiedenis zich terugkeert en kijk hoeveel intolerantie en islamofobie in de samenleving aanwezig is, zelfs een onschuldige gebedje van moslims wordt niet getolereerd. Ik denk eerlijk gezegd dat de baas van De Balie, Yoeri, eigenlijk dit heeft gedaan omdat hij voordat het debat begon in de negatieve spotlicht van de rechtste islamofobische racistische media stond, onder andere bij geenstijl en dagelijkesestandaard, ze hadden veel kritiek op hem omdat hij zogezegd compromis gesloten zou hebben in het aanbidden van de taghut en in zijn kufr en shirk, door moslima’s aparte ruimte te bieden om te zitten. Daardoor heeft hij door deze uiterst intolerante actie aangetoond dat hij alsnog trouw en loyaal is aan zijn ongeloof en dat die achterban van extreem-rechtste islamofobe lui tevreden kunnen zijn.

Die persoonlijke kwetsbaarheid heeft Albrecht over zichzelf afgeroepen omdat hij de seculariteit niet goed tussen zijn oren heeft zitten. Was dit wel zo, dan had hij zich kunnen beroepen op algemene principes.  In De Balie geldt wat ook in een talkshow op de tv zou moeten gelden: U bent welkom als persoon. U legt uw rituelen niet op aan de seculiere gespreksruimte.

Dan is het tenminste duidelijk. Zijn we dan van het gezeur af? Was dat maar waar.