Door Caroline

 

Gisteren weer eens een troonrede. Eerlijk gezegd heb ik die niet gezien of gehoord, maar de reacties op die troonrede, die leren je de inhoud beter dan je lief is.

Niet dat het onverwacht kwam natuurlijk, de voorstellen en voornemens tot verdergaande plundering van de Nederlanders, en ook al niet onverwacht is die zogenaamde participatiesamenleving. De verzorgingsstaat ten grave. Nou ben ik daar niet rouwig om, want de verzorgingsstaat is de staat die met gebruikmaking van (de dreiging met) geweld dwingt die staat te verzorgen en ten koste van desnoods jezelf te voorzien van alles wat maar in het hoofd van de houders van de staatsmacht opkomt, maar zo is het dus niet bedoeld. Bedoeld wordt dat de staat weliswaar allerlei geld heeft afgedreigd (bijvoorbeeld voor pensioenen en uitkeringen voor mensen die daarvoor premie hebben betaald), maar nu het op uitbetalen aankomt, niet thuis wenst te geven.

[cleeng_content id=”283912913″ description=”Waarom leent de staat eigenlijk geld?” price=”0.99″ t=”article”]Wel wil de staat doorgaan met het innen van geld, en liefst nog meer dan vorig jaar, en volgend jaar weer meer dan dit jaar. De staat pikt inmiddels naar mijn schatting iets van 80% in van wat er in Nederland verdiend wordt, tenminste als je het BNP beziet exclusief het door die staat rond gepompte geld. En van die 20% die ongeveer overblijft moeten de Nederlanders zichzelf niet alleen netjes onder de pannen houden en in de kleren, maar dus ook nog eens de zaken waarvoor ze al hadden betaald, zelf gaan betalen.

Merk daarbij op dat er voor de hobby’s van de houders van de staatsmacht wél altijd geld genoeg is. Het zou raadselachtig zijn als het dat was, want dat wij door die mensen niet als mens gezien worden, maar als slaaf met pinfunctie, dat is nu eenmaal helaas een feit.

Erger is dat veel mensen zichzelf inmiddels ook als zodanig beschouwen, en zichzelf blijkbaar zijn gaan zien als een soort wezens wier enige reden van bestaan is, het in stand houden van de staat.

Maar genoeg daarover, ik wilde het maar eens hebben over een zeer eenvoudige manier om de staatsbegroting aanzienlijk te verlagen zonder dat iemand er ook maar een centje last van heeft. IJsland kan daarbij voor ons, het volk dus, het voorbeeld te zijn, en volgens mij doen zich op dit moment in Rusland en Hongarije vergelijkbare ontwikkelingen voor.

Wat wordt er namelijk verzwegen en waarom? Verzwegen wordt dat de staat zelf geld kan scheppen en dat dus niet tegen rente hoeft te lenen van wie dan ook. Waarom dat verzwegen wordt? Macht, en het feit dat de houders van de staatsmacht niet voor ons werken maar voor andere mensen, bijvoorbeeld de eigenaren van de banken die die rente incasseren.
Waar het vandaan komt is niet helemaal duidelijk, maar feit is dat de staat geldscheppende bevoegdheid heeft. Was het immers anders, dan zou de staat uiteraard geen anderen (de banken) kunnen toestaan geld te scheppen. En dat is wat de staat doet, immers, het meeste van het in omloop zijnde geld is giraal/digitaal, en het is de staat die regelt hoeveel geld in bank in kas moet hebben om geld te kunnen uitlenen, en wat geldt als ‘geld in kas’. Dat laatste zeg ik wat simpel, maar dat is waar het op neer komt en betekent dat de banken tot vrijwel in het oneindige mogen geld scheppen, niet bestaand geld dat zij van de staat uit de lucht mogen grijpen en tegen rente uitlenen.

Zo kan het dat banken hun geld niet één keer kunnen uitlenen maar wel een keer of honderd. Vandaar ook dat het me altijd heel vreemd is voorgekomen dat banken in de problemen zouden komen als ze over een paar van die leningen van uit de lucht gegrepen geld geen rente zouden ontvangen, want dat geld bestond toch al nooit echt, dan wel een paar leningen zouden moeten afschrijven. Eventuele problemen kunnen dan alleen maar veroorzaakt zijn door een staat die (al dan niet opeens) bepaalt/regelt/wet geeft dat de dekkingsregels veranderen, dan wel die dekkingsregels niet wil aanpassen. Dit alles geeft me het gevoel bedonderd te worden.

 

Maar terug naar de geldscheppende bevoegdheid van de staat. Die houdt in dat de staat natuurlijk nooit of te nimmer geld tegen rente zou hoeven te lenen. Geld kan ook de staat gewoon uit te lucht grijpen, want kon de staat dat niet, dan zou de staat de banken niet kunnen toestaan dat wel te doen. Iedere cent rente die de staat betaalt over de staatsschuld is dus overbodig en het gevolg van de weigering van de houders van de staatsmacht te doen wat als belangrijkste bezuiniging voor de hand ligt: geen geld meer lenen maar zelf uit de lucht grijpen.

Met de garanties aan Griekenland en die 40 miljard ten behoeve van het ESM deed de staat al niet anders dan geld uit de lucht grijpen (tenminste, ons is wijsgemaakt dat dat geld niet geleend hoefde te worden en het volstond dat de staat verklaarde ons in schuldslavernij te verkopen, mocht dat voor het nakomen van de garanties nodig zijn), en wat goed genoeg is voor de begroting van Griekenland, is natuurlijk ook goed genoeg voor die van Nederland.

 

Iedere politieke partij die daar niet op wijst, iedere politicus die daarover zwijgt, is geen deel van de oplossing maar mededader van het probleem.

Is het echt zo simpel? Ja, zo simpel is het.

[/cleeng_content]

 

Juist de politiek correcten zijn racisten en discrimineren. Want zij nemen de meningen van moslims over Joden niet serieus, en beschouwen het als een therapeutisch fenomeen dat met een ‘verbeterd zelfbeeld’ te verhelpen zou zijn. Als moslims nu maar eenmaal trotser op zichzelf zouden wezen, dan zouden ze hun gedachten vanzelf bijstellen.

Die gedachte zit ook achter de tentoonstelling ‘Het andere verhaal’ die nu georganiseerd wordt door twee Amsterdamse stadsdelen.

 

[cleeng_content id=”415401525″ description=”Ik neem moslims liever wel serieus over de Joden” price=”0.99″ t=”article”]De moslims zouden, zo vertelt deze tentoonstelling, in WOII juist vaak een heldenrol hebben gespeeld ten aanzien van de Joden. Joden werden geholpen, enzovoort:

Ik citeer:

Deze expositie vertelt het verhaal van moslims en joden die in het verleden in goede harmonie hebben samengeleefd. De expositie bestaat uit een reeks panelen met verhalen over moedige moslims die hun leven en het leven van hun familie in de waagschaal stelden om hun joodse medemens te redden van de vernietigingskampen. Het zijn ook verhalen over trouw, verbintenis en van onvoorstelbare heldenmoed om elkaar in tijden van verdrukking en vervolging bij te staan. Het zijn voorbeelden voor ons en onze kinderen hoe als Amsterdamse burgers met elkaar om te gaan – ondanks alle verschillen.

Ik probeer de redenering hierachter te begrijpen. Dus: Omdat er nu sprake is van vijandelijkheid van moslims ten aanzien van Joden, moet dit probleem opgelost worden door het zelfbeeld van moslims te veranderen? Dus, stel: Er is onder autochtone Nederlanders een afkeer van Joden. De oplossing is dan om een tentoonstelling te maken waarin wordt verteld dat Nederlanders in WOII een ‘goede rol’ hebben gespeeld?

Iedereen ziet gelijk de onzinnigheid van zo’n onderneming in. Toch vinden we dat niet onzinnig als het over moslims gaat. ‘We’ vinden namelijk dat we moslims niet aan horen te spreken op hun waandenkbeelden over Joden, maar ‘we’ vinden dat we iets moeten doen aan hun zelfbeeld. ‘We’ vinden dat we moslims niets kwalijk kunnen nemen. Het is allemaal een kwestie van ‘beeldvorming.’ En dan in het bijzonder van ‘zelfbeelden.’

Het is duidelijk dat je moslims niet serieus neemt met een dergelijke aanpak. Mensen die je serieus neemt, treed je eerlijk en open tegemoet. Je spreekt ze aan op hun uitspraken. Je zegt wat er niet aan deugt. Maar je gaat niet hun ‘zelfbeeld’ verbeteren omdat je ervan uitgaat dat, in dit geval, hun Jodenhaat niet serieus te nemen valt, en dat dit slechts een therapeutisch probleem is.

Dat is hetzelfde als het islamisme niet serieus nemen als ideologie, maar het terugredeneren naar een armoedeprobleem. Met andere woorden: Ze zeggen al die erge dingen wel. En ze snijden die hoofden wel af. Maar dat komt niet omdat ze in een ideologische waanwereld leven. Nee, dat komt omdat ze geld te kort hebben. En omdat er daarom iets mankeert aan hun zelfbeeld.

Er is iets heel vreemds aan de hand in het Westen. Als je mensen serieus aanspreekt, en hun woorden neemt voor wat ze zijn, ben je dus een racist, of dan discrimineer je. Als je mensen paternalistisch behandelt, en hun meningen negeert, dan maak je onderdeel uit van de grote politiek correcte hersenspoeling en dan deug je.

Dan zie je de mensen dus niet voor vol aan, maar dan zeg je dat het allemaal een kwestie is van ‘beeldvorming.’ Niet de beeldvorming over de feiten. Maar de beeldvorming over henzelf.

 

Gisteren plaatste MEMRI een filmpje op hun site van een Egyptisch jongetje dat mensen op straat vroeg naar de Holocaust. De reacties waren te voorspellen: het gros heeft er nooit van gehoord. “Holocaust? Nah. Zegt me niks.” En als ze ervan gehoord hebben, en het min of meer kunnen plaatsen (iets met Hitler en gas en Joden) dan weten ze er ineens kennelijk wel alles van en stellen ze dat het zeer discutabel is of het allemaal wel gebeurd. Nou, misschien een miljoen. Maar echt niet meer.

Hier het filmpje.

Nu kun je dus zeggen: Dat is allemaal een kwestie van beeldvorming. Als die mensen in Egypte zich wat beter over zichzelf gaan voelen, dan gaan ze zichzelf vanzelf ook in de Holocaust verdiepen. Dat is de politiek correcte reactie. De niet politieke reactie is: “Schaam je! Hoe kun je zo onwetend zijn over onze recente geschiedenis! Ik geloof het gewoon niet! Je wilt het niet weten omdat het gewoon niet te pas komt in je anti-Israël kraam!”

Tja. Dan heb je geen prettig gesprek verder. En het zal waarschijnlijk ook niets uithalen. Maar dan neem je mensen dus wel serieus. Sommige moslims, overigens, neem ik vooral meer dan serieus.

 

Je hoeft trouwens helemaal niet in Egypte te wonen om de Holocaust te negeren. Deze zomer was ik in het concentratiekamp Sachsenhausen, aan de rand van Berlijn. Nu, in Berlijn wonen heel veel Turken. En ik kwam in Sachsenhausen ook heel veel bezoekers tegen. Duitsers, Amerikanen, Nederlanders, Japanners. (!) Maar er was geen moslim te zien. Gewoon, een stukje met de S-Bahn en je zou er zijn. Dat kan elke Turk doen.

Allemaal een kwestie van beeldvorming zeker. Moslims moeten zich gewoon wat beter gaan voelen over zichzelf en over hun eigen geschiedenis. En dan gaat de Nederlandse overheid dus het leugenverhaal vertellen over moslims die de Joden in WO II goed gezind waren. Want de moslims deugden wel en de Joden niet.

Wel eens gehoord van deze vriend van Hitler?

 

Dat zou ik liever vertellen op zo’n tentoonstelling. Want dat zou pas echt ‘Het andere verhaal’ zijn.[/cleeng_content]

 

Het is ook om gek van te worden. Bij een ‘new deal for Somalia’ conferentie liet de Europese Commissie weten nog eens 650 miljoen euro te storten in het peilloze gat dat Somalië heet.

Het PVVV Europarlementslid Lucas Hartong stelde hier vragen over. En dat zijn geen keurige Europarlement vragen meer:

 

[cleeng_content id=”600375803″ description=”PVV boos: EU maakt 650 miljoen euro over naar \’boevennest\’ Somalië” price=”0.99″ t=”article”]“Hoe is het mogelijk dat uw Commissie, kennelijk zonder ook maar een greintje verstand, vanuit de EU begroting zoveel geld van hardwerkende belastingbetalende Nederlanders in dit bestuurlijk totaal onbetrouwbare en corrupte boevennest Somalië stort? Heeft de Commissie volledig haar verstand verloren? Graag een uitgebreide toelichting.”

 

Het is niet zo dat er weinig ontwikkelingsgeld naar Somalië gaat. Welgeteld 50 euro per inwoners per jaar. Daar zou je als gewone Somaliër goed van kunnen leven als het eerlijk verdeeld werd. Maar dat is nu juist precies het probleem. Het bereikt de gewone Somaliër niet. Ook diehard aanhangers van ontwikkelingshulp voor Afrika vragen zich af wat de zin hiervan is nu een staatsstructuur ontbreekt.

Een maand geleden kwam de EU al met een extra 175 miljoen euro.

En daarbovenop nu dus nog eens 650 miljoen.

Waar blijft al dat geld?

De VN moest dit jaar al eens toegeven dat er in de voorgaande twee jaar 130 miljoen dollar zoek was geraakt. Zoek. Zoals in: kwijt.

Een paar warlords zitten dat geld waarschijnlijk nog steeds te tellen. Waarom zou je nog een schip kapen als je het geld ook gewoon gratis en voor niets uit de EU boom kunt trekken?

[/cleeng_content]

 

 

Een interview voorafgaand aan een nu al spraakmakende avond. Lees verder Hans Jansen gaat live in debat met twee moslim fundi’s →

Niet alleen als dagelijkse column. Het wordt een andere journalistieke insteek.

 

Na de moord op Pim Fortuyn schreven mijn collega Stan de Jong en ik een reeks onderzoeksverhalen over Volkert van der Graaf en diens milieu voor HP/De Tijd. Daarbij verzuchtte De Jong eens hoe het toch kwam dat wij bijna de enigen waren in Nederland die zich op dit onderwerp gestort hadden.

De Nederlandse journalistiek heeft nu eenmaal geen interesse als het gaat over zaken die niet politiek correct geacht worden. De immigratie als probleem, of de EU als probleem. De islam als probleem. En al helemaal niet een kennelijk heikel onderwerp als de verschillen tussen etnische groepen. Zelden of nooit kwam het in een onderzoeksprogramma’s op de Nederlandse televisie aan de orde. In de vele discussieprogramma’s wordt er soms iets geroepen, niet onderbouwd.

Daarom wil ik een nieuw mediakanaal. Om de veenbrand een stem te geven. En om ook niet politiek correcte zaken te onderzoeken. En om interviews te doen met personen die je zelden echt aan het woord hoort komen.

Dat moet dus op een betaalsite. Want er moet wel een minimaal inkomen zijn. Deze heet De Nieuwe Realist. Het Nieuwe Realisme is de mooie, want neutrale term die bedacht werd door een wetenschapster in een studie over de strijd tegen het multiculturalisme, een beweging waarin ook de islamkritiek opgaat, de immigratiekritiek, het nationalistische streven en de pogingen om de voortschrijdende machtsuitbreiding van de EU te stoppen.

 

Abou Jajah komt terug. Dat werd vandaag in Vlaamse kranten als groot nieuws aangekondigd. Wie het moslimdebat sinds 11 september volgt, kent hem nog[cleeng_content id=”544290680″ description=”Abou Jaja komt terug: Migratie, migratie, migratie” price=”0.99″ t=”article”].   Jajah was een van de meest prominente sprekers van moslimzijde. Hij zette mensen op straat aan tot revolutie, werd daartoe veroordeeld, maar uiteindelijk vrijgesproken. Namens wie hij nu precies sprak, bleef altijd onduidelijk. Toen zijn partij, de AEL, meedeed aan de verkiezingen, leidde dat tot een jammerlijke mislukking. De welbespraakte, goed Vlaams sprekende Abou Jajah, niet weg te slaan uit menig discussieprogramma. In Nederland leek hij een grote aanhang te hebben onder de beter opgeleide Marokkanen, die in hem een stem zagen voor een meer politieke invulling van hun positie. Jajah ging terug naar Libanon waar hij was geboren. Daar zal hij het momenteel niet eenvoudig hebben. In Libanon sloot hij zich aan bij de shiïtische terreurorganisatie Hezbollah.   Maar blijkens uitlatingen op zijn Facebookpagina is hij een uitgesproken tegenstander van Assad.   Hij ziet het door hem gehate Israël en het Syrische regime ongeveer op één lijn:

After the car bomb in the southern suburb of Beirut in a Shia neighborhood . Two car bombs in Tripoli today targeting two Sunni Mosques , 27 dead and hundreds of wounded so far… this is not Alqaeda, this is not Hezbullah, this is the work either of Israeli secret service trying to push Sunni and Shia to fight each other in Lebanon, or the work of the Syrian regime trying to achieve the same goal.

Hij lijkt somber over hoe het allemaal moet aflopen.

What may begin as an attack on a murderous regime in Syria might end as a massacre by murderous Israel against our children. It’s not how it starts that matters but how it ends.

Ja, dan kun je maar beter snel naar Europa. Migratie naar Europa is voor hem sowieso de oplossing voor alle problemen. Migratie, migratie, migratie. Recent op zijn Facebook pagina:

The future is for immigration.. more and more immigration. You will be saved by immigrants labor as societies go gray . Resistance is economic suicide.

Dat doet vermoeden dat hij nu is overgegaan naar het Soennitische kamp. Abou Jajah presenteerde zich echter als pan-Arabisch socialist. In een Arabische wereld die zelden zo verdeeld was als nu, heeft hij doen dan ook een onnavolgbare positie gekregen. Ben benieuwd wanneer hij in Nieuwsuur zit, om uiteraard kritiekloos bevraagd te worden. Of in een van die andere programma’s van de publieke omroep, waar ze aan zijn lippen zullen hangen.[/cleeng_content]

We lijken niet te beseffen welke opdracht deze dag ons geeft.

Vandaag is het 11 september. Wat mij verbaast is dat het geen internationale dag van herdenking is geworden. Dat het ook in Nederland geen moment is om er bij stil te staan. Zeker, her en der wat stukjes, en als er weer een mooi rond herdenkingsgetal langs komt, dan is er wat extra aandacht. Maar is dat wel voldoende? Ik vind van niet.

[cleeng_content id=”567849757″ description=”Waar is op 11 september het geloof in het Westen?” price=”0.99″ t=”article”]Ik vind dat de wereld waarin ik leef op 11 september 2001 definitief veranderd is. Of liever gezegd: De wereld waarin ik dacht te leven. Een wereld waarin we ons misschien niet meer zo prettig voelden in de multiculturele samenleving die ons opgedrongen is, maar waarin je op de een of andere manier toch het gevoel had dat de problemen zich, na verloop van tijd vanzelf zouden oplossen. De wereld is er onder invloed van de gewelddadige islam alleen maar zieker op geworden. Het Westen heeft alleen maar meer laten zien dat het niet meer in staat lijkt te zijn om zichzelf te verdedigen tegen de destructieve krachten die zich in de naam van ene Allah aan ons openbaren.

Op de 11 september van dit jaar hebben we het over het enige plaatsje in de wereld waar nog de taal wordt gesproken die Jezus sprak, en dit plaatsje is in flarden geschoten door dolgedraaide moslims.

Symbolisch, jawel.

Zo hoorde ik ook vaak dat het ineenzijgen van de torens van het WTC ‘symbolisch’ was. Al Qaida is in Syrië en in Irak bezig aan een revival. Is dat ook symbolisch? Twaalf jaar verder heeft het Westen zich niet kunnen verenigen tegen dit geweld, en staat het er machtelozer dan ooit tegenover. Moslimimmigranten zetten brutaler dan ooit hun leefwereld tegenover de onze, en het antwoord dat het Westen geeft is wankelmoediger dan ooit.

Het is een geleidelijk proces van ontmanteling van de Westerse beschaving. 11 september was de knal die dat inleidde. Maar het besef wat 11 september voor ons betekende, lijkt niet ingedaald te zijn. 11 september had het startschot moeten zijn voor een revival van de Westerse beschaving. Maar we reageerden in verwarring, in onszelf gesloten.

Er kwam geen moreel appèl. Er kwam geen nieuw Westers bewustzijn. Slapjes en half in slaap zijn we door gesukkeld. We hebben nooit begrepen wat 11 september echt betekende, en hoe die dag de machtsverhoudingen in de wereld gewijzigd zijn. We missen de kracht om onze Westerse waarden met overtuiging op te leggen aan dat deel van de wereld waar wij het voor het zeggen hebben. Of zouden moeten hebben. In plaats daarvan kregen we een Amerikaanse president die zijn onderdanigheid aan de islam toonde als eerste zet in het dodelijke schaakspel dat Midden Oosten heet.

Misschien had ’11 september-dag’ het tij kunnen keren. En echte, doorleefde 11 september-dag. Maar voor zo’n dag is 11 september kracht nodig. Die lui in die vliegtuigen bleken die kracht te hebben. Omdat ze geloofden in een dodelijk waanbeeld. Een moslimhemel.

Wij moeten tegen dat geloof in destructie een ander geloof kunnen stellen. Een geloof in een vrije toekomst. Een geloof in helderheid. Een geloof in levenskracht. Een geloof in de vooruitgang. Een geloof in het Westen.

Ergens geloof ik nog steeds dat dit kan. We hebben een te mooie geschiedenis achter ons, om daar niet op te vertrouwen.[/cleeng_content]