Het was de dag van mijn verjaardag, 25 februari. Ik had taartjes gehaald bij de HEMA en stond in de lift toen mijn mobiele telefoon over ging. Het was mijn collega Tom die vertelde dat ik op de Longlist van de Libris stond. Het vreemde was dat de lift zich toen net bevond op de verdieping waar hij zat te bellen.

Van Libris zelf heb ik niets gehoord. Ik vind dat wel mooi. Ik weet ook niet wat ik er van moet denken. Er zijn 26 schrijvers. Je gaat toch ergens op rekenen. Terwijl je net zo goed juist niet voor prijsjes of voor 'het wereldje' schrijft, maar om iets moois te maken.

Er bellen mensen. Er mailen mensen. Gefeliciteerd. Leuk voor je. Ja. Je gaat het nog verder relativeren dan je al deed. De andere mensen zeggen dat je ervan moet genieten. Jawel. Maar we hebben het niet over iets tastbaars, zoals een taartje van de HEMA. We hebben het over iets wat heel fijn heel ver weg blijft. En dan hoogst waarschijnlijk weer verdwijnt. Terwijl er toch ook iets blijft.

En dan Klaas de Vries, die er eigenhandig voor zorgde door opzettelijke nalatigheid dat Fortuyn vermoord werd. Wordt ook weer gewoon minister natuurlijk. De baantjes onder de oude kliek worden zo alweer verdeeld. Als de PvdA als baantjesmachine ergens ervaring in heeft, dan is het dat wel. En Wouter Bos heeft teveel aan hen te danken, om zich niet uit te durven spreken over dit heikele onderwerp. al zei hij vaagweg iets over nieuwe mensen buiten Den Haag. We zullen dit afwachten. We zijn niet bijster optimistisch gestemd. We zijn bang dat we Pronk gaan krijgen als minister van ontwikkelingssamenwerking.

Hoe komt het trouwens dat rechtse mensen meer gevoel voor humor hebben?

Neem nu Duitsland. Gisteren las ik in een nogal tuttig boek over dit land dat er gezegd wordt dat Berlijn misschien over vijtig jaar wel weer de hoofdstad van Europa is. En dat het nieuwe Duitsland in niets meer het Duitsland van de oorlog is. Ik vroeg me af wat dat allemaal te betekenen had. Dat iemand het nodig vond om dit soort dingen te zeggen. Zelf zeg ik dat soort dingen ook wel eens als ik ergens geweest ben. Bijvoorbeeld in Wenen, waar ik onlangs was. Dan denk je: Wenen is helemaal niet meer die stad van vroeger. Wenen is net zozeer nieuw als pakweg Parijs. Dat komt voort uit een behoefte om dingen als nieuw te zien, wat jezelf gelijk jong maakt. Alsof 'we' ineens niet meer in die al jaren vastliggende verhoudingen zouden leven. Dat Duitsland weer iets durft te zijn. En Wenen ook! Leuk!

In werkelijkheid zijn we, denk ik echt, eerder in afwachting van een grote oorlog waarin Amerika zichzelf in macht wil overstijgen. Amerika kan niet niks doen want dan zakt het in elkaar. Dat is de noodlottigheid van de grootste macht. Die moet altijd maar meer zolang dat lijkt te kunnen. Vanuit Europa wordt traditiegetrouw tegen gesputtert. Maar dat is niet wezenlijk. In al dit soort verhoudingen is het dus van geen enkel belang of Berlijn al dan niet het centrum van Europa zou worden. En daarmee Oost-Europa dus zou ontwaken als de lemen reus. Dat is allemaal domweg niet aan de orde. Dat is het ergerlijke als iemand meent zoiets te moeten zeggen over Berlijn, of pakweg Wenen. Het staat allemaal in verhouding tot de strijd tegen het terrorisme. Ook al zouden we dit heel graag niet belangrijk hoeven te vinden en doen we op een vanzelfsprekende wijze alsof we dit dus negeren. Al zijn de Europeanen daar niet erg serieus in, omdat ze wel in de greep moeten zijn van de relativering ten opzichte van de grote ontwikkelingen. en kijken we bijvoorbeeld met een half oog bevreesd naar Israel, waar de pin van de grote granaat lijkt te zitten. Hierover zijn we het allemaal wel zo'n beetje eens.

Ik heb mijn stem uitgebracht op Henk Kamp van de VVD.

Dat had ik ooit nooit gedacht. dat het ooit nog zo ver zou komen. VVD. De autopartij, zoals mijn vriendin me nog woedend toebeet. Natuurlijk heb ik niet op de autopartij gestemd. Ik heb niet eens een auto. Ik heb niet eens een rijbewijs. Ik ben voor openbaar vervoer en tegen snelwegen.

Maar dat is het punt dus niet.

Het punt is de immigratie en dat links weigerde om daar de discussie over aan te gaan. Eigenlijk wilde ik op Pim Fortuyn stemmen. Maar die is dood. Ik heb er geen vertrouwen in dat de LPF het gedachtengoed van Fortuyn begrijpt. Dat zijn gewoon zakenmannen met mercedessen (auto's!) die tegen buitenlanders zijn. Fortuyn was een voorvechter van vrijheid in dit land en daarom werd hij vermoord.

Tja, wat dan. Balkenende? Maar als je tegen de grotere invloed van de Islam bent, ga je dan wel voor een grotere invloed van de christenen stemmen? Ik vind godsdienst een te kwalijke zaak.

Zo kwam ik tot mijn besluit. Het voelde vreemd, dat moet ik wel zeggen.

Jarenlang stemde ik op Fred van der Spek, van de PSP. Daarna stemde ik nooit meer. Dat laatste voelde wel zo veilig.

Buiten is het al niet meer zo heel goed weer.
Reageer op dit bericht