Berlijn is de kurk waarop Brussel drijft. De wonderbaarlijk doordraaiende Duitse motor in tijden van crisis maakt dat schijndode kredietstaten als Spanje, Italië, Portugal, Griekenland en Frankrijk pijnlijke hervormingen kunnen ontlopen en dat de banken voor geen geld kunnen bijlenen bij het Europese bankenstelstel in Frankfurt. Zo gezien is het nieuwe Wirtschaftswunder eigenlijk het grootste probleem: het houdt de wanstaltige EU constructie overeind en drukt de structurele problematiek voorwaarts.

En daarbij komt: Duitsland is altijd het braafste EU kindje van de klas geweest. Al direct na WOII waren alle schuldbewust gebakken Duitse regeringen bereid om alles te slikken. Ingestoken door de VS, die aan de Marshallhulp vergaande Europese samenwerking verbond. Een element wat wel eens vergeten wordt: De EU is niet het kind van een Europese eenheidsgedachte, het is het kind van de Amerikaanse wens om Europa economisch te binden. Daarom dringt de VS ook aan op dat Vrijhandelsverdrag, wat uiteindelijk een manier is om Rusland nog verder buiten de deur te plaatsen, en nog meer in de armen van China en India te drijven. Het klinkt mooi, ‘vrijhandel’, maar in de praktijk is het altijd ‘handelsbinding.’

Het conflict in Oekraïne heeft Merkel weer naar Obama gedreven, na een periode van verkoeling na spionageschandalen. Je zou haast gaan denken dat zo’n conflict in Oekraïne niet zomaar ontstaat. Het komt de Amerikaanse EU lobby wel erg goed uit. Maar laten we niet complotdenken.

In Duitsland ondertussen is een kleine beschaafde revolutie gaande: de Alternative für Deutschland partij. Die blijft maar groeien. Uit een peiling vorige week, bleek dat de 10 % grens was overschreden. En uit een onderzoek van Standard & Poor’s bleek dat deze groeiende eurosceptische geest in groeiland Duitsland ertoe kan leiden dat er minder geïnvesteerd gaat worden in de zuidelijke EU landen.

In Duitsland zelf is een smeercampagne begonnen tegen het keurige AfD. De linkse pers spreekt al van Alternative für Nazi’s. De Centrale Joodse Raad in Duitsland maakt zich openlijk zorgen omdat ergens een lokaal AfD persoon op een Facebookpagina een antisemitische cartoon geplaatst zou hebben.

Je zou zeggen, Joodse Raad in Duitsland maak je zorgen over het opkomend antisemitisme onder moslims, maar nee, AfD dat is de vijand, en daar staan de kranten dus vol mee.

En, o jé, de AfD wil ook meer Duitsers. Het driekindgezin als ideaal, op een lokale avond.

Meer Duitsers! Dat moesten we toch niet willen hè, met z’n allen! Hebben we dan niets geleerd van het verleden?

Toch lijkt het er steeds meer op dat deze domlinkse reflexen hun retorische kracht hebben verloren. Steeds meer keurige Duitsers gaan AfD stemmen. Misschien is dat nog wel belangrijker als het presidentschap van Marine Le Pen.

Brussel wankelt. Nu volle kracht vooruit.