Door Henk Verhaeren
20 september ga ik naar De Haag om in Schilderswijk te demonstreren tegen het radicaal islamitische IS. Ik zie er tegenop en blijf liever thuis. Voor hetzelfde geld loopt het uit de hand, word ik neergeslagen of bedreigd. Misschien word ik wel vermoord.
Ja, ik ben bang. Ik ben geen man die aan protestmarsen doet, geen man die in opstand komt. Ik ben niet links, niet rechts, ik stem bewust niet, hoor bij geen enkele groep. Maar dit keer rest me geen excuus, de islam dringt zich te ver op in mijn intellectuele en sociale levenssferen.
Voorheen wist ik de discussie listig te ontwijken. Op feestjes lachte ik meesmuilend als men Geert Wilders bespotte. Ach, die islam, dat viel allemaal wel mee, daar moest je je niet zo druk om maken: tolerantie als hoogste goed. Maar de realiteit haalde mijn politieke-correctheid / lafheid / schijnheiligheid in.
Nu ben ik kwaad. Kwaad omdat ik Ayaan Hirsi Ali en Wilders heb verraden. Pim Fortuyn en Theo van Gogh heb verraden en ook Hans Janmaat verraden heb. Oké, toen Janmaat leefde was ik jong en zonder politiek inzicht of historisch besef. Bij Pim moest mijn wereldbeeld zich nog vormen. Bij Theo en Hirsi Ali was ik eigenlijk al te laat…
Vrienden vinden dat ik de haat voed en in stand houd als ik dit doe. Als ik me ermee bemoei speel ik de vijand alleen maar in de kaart, en: wat weet ik er nou van? en: wat los je ermee op?
Maar ja, wat wil je dan, als de haan drie / vier / vijf keer kraait…
Nee, ik wil niet langer “veilig” vanaf de zijlijn toekijken hoe de vrijheid naar de verdommenis gaat. Er is een vijand die mij vernietigen wil. Er is een intolerantie die onze levensstijl naar het leven staat. De prijs om te zwijgen is te hoog. Dat is de les die ik uit de geschiedenis heb geleerd. Die fout wil ik niet maken. Daarom stap ik uit de schapenkudde. Daarom ga ik in het verzet.
Een eenmansdemonstratie waarvoor ik geen toestemming van Jozias van Aartsen vraag want ik ben een volwassen man. Nee, ik ga niet om te vechten of te provoceren. Mijn vuist is een hand vol woorden, gezond verstand. Maar ook wat dat betreft is het erop of eronder.
Ja, ik kom uit de kast als islamofoob. 20 september sta ik op. En dat voelt, hoewel velen mij zullen verafschuwen en verwerpen, nu al als een bevrijding.
Van Henk Verhaeren (1967) verscheen in 1992 de roman Zee en in 2010 Topcoaches, Boven Water. In 2011 verscheen Ik, Ratelband, een verpletterend portret en momenteel werkt Verhaeren aan het boek Mijn Kamp over zijn ontsnapping uit het verstikkend politiek-correcte gevangenis genaamd Holland.
Welkom Henk.
Ik hoop dat veel mensen uw voorbeeld zullen volgen.
Ik zal er, wind en weder dienende, ook zijn en heb geen enkele angst voor ongeregeldheden, zelfs als die zouden ontstaan, wat ik niet verwacht vanwege een enorme politiemacht bij dit demonstratiefestival.
Ik zou de mensen die gaan willen vragen om zoveel mogelijk anderen te ontmoeten en te spreken. Het is niet alleen een demonstratie, denk ik, maar ook een goed moment om gelijkgezinden te ontmoeten.
van harte mee eens D.G.
.
wat mij betreft: till we meet again…
Het wordt vast een Project X verHaren
Respect @ Henk Verhaeren…moge déze demonstratie het échte keerpunt vormen !
Ik zou me niet in de termen van de vijand hullen, maar zeggen: ik ben eindelijk vrij en ik doe en zeg en schrijf wat ik wil, waarover ik het wil. En heeft iemand daar iets tegen, dan: ‘Veel plezier daarmee’.
De hele situatie rondom het PC wegkijken en negeren van de werkelijkheid doet me denken aan verhalen over de situatie destijds achter het ijzeren gordijn.
In sommige milieu’s is het ook nu nog “gevaarlijk”om voor je mening uit te komen.
Toen mijn dochter enige jaren geleden op de UvA liet weten achter een aantal standpunten van de PVV te staan, werd ze persoonlijk aangevallen. Zij werd beschouwd als een “minderwaardig” mens, vrij naar de woorden van Marcel van Dam.
Op internet word je ook geconfronteerd met scheldpartijen,beledigingen en verwensingen, ik wil niet dat mijn kinderen dat zien en/of daarop worden aangesproken, vandaar dat ik jaren geleden een nicknaam heb gekozen.
In de privesfeer houd ik me niet in, hoewel dat soms moeilijk is, de continue demonisering van de in het artikel genoemde personen heeft uiteraard zijn werk gedaan, a la Goebbels om maar eens wat te vergelijken.
Een kleine anekdote, op een emailsessie via een datingsite kreeg ik te horen dat de betreffende dame per definitie niet wilde omgaan met een PVV-er. Dat werd gezegd met de welbekende vanzelfsprekendheid waarmee de goedmens de wereld indeelt in goed en kwaad.
Sterkte Henk, we hebben nog een lange weg te gaan.
Ik denk dat nog heel veel Nederlanders in de kast zitten.
“… ik kom uit de kast als islamofoob.”
Een fobie is een onredelijke vrees. In dit geval is overduidelijk dat de vrees voor de islam niet onredelijk is, integendeel. Elk goed bij z’n verstand zijnd mens is bang voor de islam.
Je bent dus per definitie geen islamofoob, Henk. Je vreest de islam en daar is niks onredelijks aan.
Ik ben geen “-foob”, waarom zou je bang zijn? Volgens mijn vader zaliger kun je iedereen lek schieten, zonder uitzondering. Je moet het alleen willen.
ik ben een “-hater”. Wat is daar het deftige woord voor?
Ben trouwens ook een hardgrondige islamofielenhater. Die hebben gemiddeld een IQ boven de 85 en die kun je dus inderdaad iets kwalijk nemen.
Scherp stuk. Nee, niet elke moslim is een terrorist, maar wel elke terrorist een moslim. Ik wens u veel succes. En veiligheid.
Zat trouwens recent op een vlucht van Curacao naar NL. Zaten ook 5 haatbaarden in. Wat een randmongolen, sorry hoor. De inteelt straalt ervan af. Untermenschen die zichzelf Übermenschen vinden, zo kijken ze de rest ook aan. Ie jakkie, blote damesenkels op een tropisch eiland. Nu zult u misschien zeggen: vind jij jezelf soms een übermensch? Je bent zelf een vieze untermensch. Racist, nazi!
Ying en Yang zou ik daarop willen zeggen. Maar Yang zit wel in zijn eigen land en die haatbaarden niet.