De Nieuwe Realist

De Amsterdamse Theo Thijssen school, een openbare school, heeft, zoals bekend werd in de media, besloten om het Suikerfeest te gaan vieren met de kinderen. Dit is eenmalig, ter vervanging van het Paasontbijt. Dat mag overigens niet meer ‘Paasontbijt’ heten. Het heet nu ‘voorjaarsontbijt.’ Een naamsverandering die al op meerdere scholen en instellingen plaatsvindt overigens. Dat er in Nederland sprake is van christelijke, Joodse en humanistische waarden, is iets waar ze op de Theo Thijssen school kennelijk liever aan voorbij gaan. In de Schoolgids valt te lezen dat de school een activistische multiculturele koers volgt:

Wij dragen met elkaar actief bij aan onze multiculturele samenleving.

Hieronder de brief aan de ouders van de school die via via bij mij terecht kwam:

Van Pasen naar Suikerfeest
Aankomend jaar willen we meer aandacht geven aan de verschillende gebruiken binnen de verschillende culturen. Daarom zullen we dit jaar het Paasontbijt overslaan maar iets leuks doen tijdens het Suikerfeest. De groepen 1-2 zullen wel een voorjaarsontbijt inplannen, maar u hoort nog wanneer dat is. Veel vrijwilligers van de Tussenschoolse Opvang willen ons helpen bij het vieren van het Suikerfeest. In de klas zullen wij vertellen waarom het Suikerfeest gevierd wordt. Zo hopen we elke keer weer een andere feestdag met de kinderen te gaan vieren.

Beste ouders van de Theo Thijssenschool,

Naar aanleiding van het stukje in de nieuwsbrief over het Paasontbijt heb ik twee reacties van ouders gekregen. Vandaag kreeg ik echter via het Parool te horen dat er naar buiten toe, via de media, veel meer reacties naar voren zijn gekomen.

Ik kan begrijpen dat het stukje in de nieuwsbrief verwarring oproept, vandaar nog een toelichting van onze kant.

Ontbijt verschuiven

Dit jaar wilden wij het Paasontbijt laten vervallen voor de hogere klassen omdat dit een groot deel van de leertijd wegneemt en wij liever de tijd besteden aan het op leuke manier uitdiepen van bijvoorbeeld een thema. De onderbouw wilde het ontbijt nog wel doen. In de jaarplanning kwam het ontbijt niet gelegen rondom de Paasdagen i.v.m. de meivakantie en lopende thema’s , dus wilden wij het ontbijt later in het jaar inplannen. Daarom wilden wij het dit jaar het voorjaarsontbijt noemen – simpelweg omdat het niet rond Pasen valt. Daar zit verder niks achter, het ontbijt heeft bij ons sowieso geen enkele religieuze invulling.

Invulling Burgerschap

Omdat we het dus verschuiven, leek het ons een goed idee om het ontbijt aan te grijpen om eindelijk eens aandacht te besteden aan verschillende religieuze stromingen, want dat doen we nog niet voldoende.

In het kader van burgerschap (een kerndoel vanuit het Ministerie van Onderwijs) staat o.a. dat:

De leerlingen leren hoofdzaken over geestelijke stromingen die in de Nederlandse multiculturele samenleving een belangrijke rol spelen, en ze leren respectvol om te gaan met seksualiteit en met diversiteit binnen de samenleving, waaronder seksuele diversiteit.

We hebben er dus voor gekozen om de komende jaren steeds even aandacht te geven aan die geestelijke stromingen zodat kinderen hiervan iets meer weten en snappen waarom iemand misschien in Allah gelooft, iemand niet gelooft en de ander in meerdere goden gelooft. Zo willen we dit jaar aandacht geven aan de Islam (Suikerfeest als aanknopingspunt), het Jodendom (Pesach als aanknopingspunt), het christelijke geloof (Kerstdiner als aanknopingspunt) en het hindoeimse (Divali (lichtjesfeest) als aanknopingspunt en het humanisme.

Ik wil hierbij benadrukken dat wij absoluut geen religieuze school zijn, maar een openbare school waarin iedereen welkom is, mits we respectvol met elkaar omgaan. Om respectvol met elkaar om te gaan is kennis over verschillende waarden en normen noodzakelijk.

Ik hoop dat deze toelichting meer duidelijkheid geeft over welke beslissingen we als school hebben genomen, waarom wij deze beslissingen hebben genomen en dat wij zo op leuke manier willen voldoen aan de kerndoelen in het kader van burgerschap.

Vandaag gaf het JIT een persconferentie over MH17. Daarbij werden twee delen getoond van wat zij zeggen dat het een Buk raket uit de 9M38-serie zou zijn.

Belangrijk bewijsmateriaal, zou je dus zeggen. Heel wat belangrijker dan de vage internetfilmpjes waarmee een computeranimatie in elkaar werd geknutseld, op diezelfde persconferentie. Dat zal zeker het grote publiek overtuigen, maar een kritische rechter niet.

Maar hoe zit het nu met die mogelijke raketdelen? Waar zijn ze gevonden? Wanneer? De bron van het bewijs is uiteraard zeer belangrijk.

Het OM was vandaag zeer vaag over de herkomst van de twee stukken raket. Tegelijk wordt er op grond van deze delen wel een grote claim gemaakt:

Ik zal het nu hebben over twee specifieke onderdelen van een dergelijke BUK-raket, genoemd venturi en casing. De venturi is de uitlaat van de raket. Met casing bedoelen wij het omhulsel van de raketmotor.

In Oost Oekraïne zijn een venturi en een casing aangetroffen. De venturi hebben wij u al in september 2016 getoond. De casing heeft u mogelijk gezien in het OVV-rapport.

Dat deze onderdelen afkomstig zijn van een BUK-raket uit de 9M38-serie staat voor het JIT vast.

Deze delen zouden dus gevonden zijn ‘in Oost Oekraïne’. Dat is wel heel erg vaag.

Vervolgens wordt er nog iets over verteld, en dat valt te checken:

De venturi hebben wij u al in september 2016 getoond.

Dat blijkt alleen niet waar te zijn. Deze ‘venturi’ werd al veel eerder getoond, namelijk in het rapport van de Onderzoeksraad voor Veiligheid gepubliceerd van oktober 2015. Hij is te zien op bladzijde 86.

Later werd deze foto opnieuw getoond door het OM. Niet in september 2016, zoals ze vandaag zeggen in de persconferentie, maar in juni 2016, toen het OM een E-magazine presenteerde over het onderzoek naar MH17.

Hoewel de ‘venturi’ dus al eerder te zien was geweest, werd hij opeens opgevat als ‘nieuws’ en haalde daarmee de internationale pers.

 

Gaan we dan naar het andere raketonderdeel, de ‘casing’.  Daarvan zegt het JIT:

De casing heeft u mogelijk gezien in het OVV-rapport.

 

Maar daar is dit deel helemaal niet te zien geweest. Sterker nog, dit deel is nooit eerder getoond.

Gaan we weer naar de bladzijden 86 en 87 die handelen over deze raketdelen, dan lezen we daar dat er tijdens de berging van de wrakstukken ‘in de buurt van het wrak’ een aantal delen zijn gevonden die niet van het vliegtuig afkomstig kunnen zijn. Dit zouden de raketdelen zijn.

Dat roept vragen op:

-Wat is ‘in de buurt van het wrak?’

-Lagen die delen daar sinds de wrakdelen van het vliegtuig zijn neergekomen? Of zijn ze van latere of eerdere datum?

-Waarom komt het dat er slechts enkele raketdelen zijn gevonden?

Let wel: de crashsite heeft maanden onbeheerd gelegen. In een oorlogszone.

Vervolgens is in het rapport te lezen dat niet al deze ‘raketdelen’ gepubliceerd werden in het rapport, om het latere strafonderzoek niet te hinderen. Bewijs dat gebruikt wordt door de Onderzoeksraad voor Veiligheid mag namelijk niet nog eens gebruikt worden voor strafrechtelijk onderzoek. Maar, zoals gezegd, de ‘venturi’ werd dus al wel gepubliceerd. Kan deze nu alsnog toch als bewijsmateriaal gelden?

Drie delen van de raket worden echter wel getoond:

1. De ‘venturi’
2. Een stabilisatorvin.
3. Een datakabel.

De laatste twee delen werden dus niet gepresenteerd op de persconferentie. Waarom niet? Ze waren toch al bekend?

En hoe zat het met de wel gepresenteerde ‘casing’,  die mogelijk geheim werd gehouden bij het rapport van de Onderzoeksraad? Of die mogelijk op een heel ander moment ergens werd gevonden? Alles is mogelijk, want op de persconferentie wordt over de herkomst alleen verkeerde informatie gegeven.

Als het OM net zoveel fouten maakt en net zo onzorgvuldig is met het presenteren van het bewijsmateriaal, zullen ze weinig kans maken in een rechtszaak.

Maar de grote vraag blijft natuurlijk: Zijn die ‘raketdelen’ wel echt bewijs?

 

 

 

In 2015 plaatste ik dit prachtige stuk van Jurrien H. Boiten op mijn site. We zijn drie jaar later en het stuk is nog steeds onverminderd van kracht. Sterker, nu er gedreigd wordt met een ‘lawaaidemonstratie’ op de Dam, is er extra reden om ons te realiseren: Wie herdenken we vandaag? We herdenken hen die opkwamen voor onze vrijheid. Daartoe dienen we onze dankbaarheid te tonen met een paar minuten stilte. Dat sneeuwt nu onder. 

 

Door Jurrien H. Boiten

Wanneer 4 mei nadert, wordt bij mij de herinnering aan mijn grootvader altijd weer sterker: een verzetsman uit Assen, opgepakt door de Duitsers in juni 1942. Omgekomen op 3 maart 1945 in de buurt van Nordhausen tijdens één van die ellendige tochten waarmee de Duitsers hun slachtoffers versleepten van het ene concentratiekamp naar het andere, op de vlucht voor de Russen.

Op 4 mei laat ik dan ook alle aandacht van de media voor de gebeurtenissen maar over me heen komen. En telkens weer, als een mantra, klinkt in alle verscheidenheid toch dezelfde boodschap: zij stierven voor onze vrijheid. Koester daarom die vrijheid. Het woord vrijheid klinkt dan in overdrachtelijke zin als fraai gekalligrafeerd in hoofdletters.

Betekent vrijheid nog altijd hetzelfde?

Maar heeft die zo beleden vrijheid, dat woord wat door iedereen gisteren in de mond is genomen, nog wel dezelfde betekenis als de vrijheid waaraan de verzetsmensen dachten toen ze voor het vuurpeloton stonden? Is het de vrijheid waarover de concentratiekampgevangenen spraken, wanneer ze het hadden over de periode die zou volgen als de Duitsers waren verslagen? Is het de vrijheid die door het Nederlandse volk werd beleefd toen de Duitsers hadden gecapituleerd?

We werden eergisteren op de Dam toegesproken door premier Rutte die herinneringen doorgaf. Herinneringen omdat -zo zei hij: “Ze een machtig wapen zijn in de strijd tegen onvrijheid en onrecht, die altijd en overal gevoerd moet worden. Ook in het hier en nu. Ook in Nederland. Want achter elke uiting van antisemitisme, achter elke vorm van extremisme die onze vrijheid ontkent, achter elke daad van geweld die het fundament van onze rechtstaat aantast, dreigen nog steeds die woorden van toen. ‘Wij hebben de hel gezien.”

De gedachtenis verandert

Dat zijn prachtige woorden maar wie ze op zich in laat werken, herkent de armoede. Herinneringen vervagen namenlijk. Herinneringen worden opgevolgd door andere herinneringen. Nieuwe herinneringen worden gecreëerd. Dat zei premier Rutte gisteren ook: “Ook vandaag, op 4 mei, geven wij persoonlijke ervaringen en herinneringen door en creëren wij nieuwe.”

Soms worden ze valselijk toegevoegd. Denk hierbij aan het halfstok hangen van de Marokkaanse vlag in Utrecht. Er is geen enkele Marokkaanse soldaat die ooit voet op Nederlandse bodem heeft gezet. Er is er nooit één in Nederland gesneuveld. Een valse herinnering wordt gecreëerd. Waarom?

Lees verder

Wat in alle berichten opvalt over het Telford schandaal is hoe ontstellend lang het heeft geduurd voor een indicatie van de structurele omvang ervan naar boven kwam. Een deskundige schatte deze in op duizend, en gelijk werd dat, zonder concrete aanwijzingen gedebunked. En hier hebben we het nog maar over één plaats in Engeland.

Vandaag stond er in de Engelse krant The Telegraph een interview met de MP uit Telford, Lucy Allan, die zichzelf verweet niet eerder aan de bel getrokken te hebben over de omvang, maar vooral over de raciale achtergrond van de daders (Pakistaans) en de slachtoffers (blanke, vaak minderjarige meisjes). Omdat ze dat ongemakkelijk vond en omdat ze niet racistisch over wilde komen. Ze werd daar overigens al van beschuldigd nog voor ze iets had gezegd over de achtergrond van de daders. Dat kwam natuurlijk omdat iedereen heus wel wist wat het probleem was.

Allan was then accused of stirring up racial divisions by pointing the finger at Asian men when child abuse was perpetrated by people from all backgrounds. “At that time, I hadn’t even mentioned race, I wasn’t brave enough,” she says.

Ook in de cijfers werd het enorme aandeel Pakistaanse daders eronder geschoffeld, simpelweg omdat ‘seksuele exploitatie’ waarin de Pakistanen overheersten werd gevoegd onder het kopje ‘seksueel misbruik’,  wat in veel gezinnen kan plaatsvinden.

“The cultural difference has been underplayed because the police tend to conflate child sexual abuse, which can happen in the family, with child sexual exploitation. By not distinguishing between the two you don’t identify that the grooming and the gangs are of Pakistani heritage while someone who abuses a child at home might be a white step-parent.

Wat deze groepen doen, heeft in werkelijkheid niets te maken met seksueel geweld in gezinssituatie. Het is georganiseerd, en valt nog eerder te vergelijken met terrorisme, zoals vandaag door een slachtoffer werd vastgesteld. en de islam speelt hierbij een duidelijke rol:

They made it clear that because I was a non-Muslim, and not a virgin, and because I didn’t dress “modestly”, that they believed I deserved to be “punished”. They said I had to “obey” or be beaten.

Nu het bekend is dat Pakistanen structureel de daders zijn, wordt het in rapporten uiteraard gegooid op ‘meer integratie’, wat het magische antwoord is op ieder migratieprobleem. Als deze Pakistaanse dader beter geïntegreerd zouden zijn, zouden ze zich kennelijk niet zo als seksuele roofdieren op minderjarige blanke meisjes hebben gedragen gedragen. En bij die vaststelling blijft het dan meestal. Want wat die integratie dan zou moeten zijn en hoe je dat zou moeten aanpakken, dat weet niemand.

Maar dat het alles te maken heeft met de etnische afkomst, daar hoeft echt niet over getwijfeld te worden.

Het punt is niet alleen dat in Pakistan zelf verkrachting naar alle waarschijnlijkheid (structurele registratie vindt nauwelijks plaats, slachtoffers durven zich niet te melden) enorm veel voorkomt, maar het vindt ook met een ontstellende  wreedheid plaats. En ook hier is sprake van exploitatie:

Rape in Pakistan has been notable, and continues to be a tool for suppressing women in the country. In one of the notable cases, in which Uzma Ayub, a 16-year-old girl, was abducted by a soldier and policeman, she was repeatedly raped by several persons which included an army official and a policeman. Her brother was murdered. In one case, a teenage girl was burnt alive, as she resisted the rape.

In another notable case a woman was raped on the orders of a village council, which functions as a lower-level judiciary. In 2002, 30-year-old Mukhtaran Bibi was gang-raped on the orders of the village council as an “honor rape” after allegations that her 12-year-old brother had had sexual relations with a woman from a higher caste. Although custom would expect her to commit suicide after being raped, Mukhtaran spoke up, and pursued the case, which was picked up by both domestic and international media. On 1 September 2002, an anti-terrorism court sentenced six men (including the four rapists) to death for rape. In 2005, the Lahore High Court cited “insufficient evidence” and acquitted 5 of the 6 convicted, and commuted the punishment for the sixth man to a life sentence. Mukhtaran and the government appealed this decision, and the Supreme Court suspended the acquittal and held appeal hearings. In 2011, the Supreme Court too acquitted the accused.

In 2015, a massive and perhaps the largest ever child molesting crime in Pakistani history was discovered. About 280 were raped and filmed. Some of these rapists used these video clips to blackmail the parents of those children. Most of victims were below 14 years old. Malik Ahmed Saeed Khan, a member of Provincial Assembly (MPA) of Punjab, also a member of the ruling party, Pakistan Muslim League, was accused for his involvement in this series of crimes, including selling rape video clips (around 400 clips) to the international market.

 Vaak gaat het om kinderen.

In the weeks since Ameen’s 6-year-old daughter, Zainab, was found dead in a trash dump, her body showing signs of rape, the family has become Pakistan’s portrait of grief.

In Pakistan wil een enkele keer een verkrachter nog wel eens ter dood worden gebracht als de volkswoede te zeer oploopt. In Engeland blijft het bij gevangenisstraffen, die vaak ook niet geheel uitgezeten worden, zodat de daders opnieuw verder kunnen.

De Pakistanen bevinden zich vooral in de oude Engelse industriegebieden, tussen de autochtone arbeiders, een groep die extra kwetsbaar is.

Het begint met loverboys. De politie gaat daarom uit van seks met wederzijds goedvinden, ook al gaat het om minderjarige meisjes. Zo’n zaak met een blank arbeidersmeisjes vinden ze vaak ‘te veel moeite om uit te zoeken.’

De echte omvang van deze seksuele exploitatie, verkrachtingen, en moorden is nog lang niet boven water gekomen. Pas nu zou er mogelijk sprake zijn van nationale onderzoeken.

Ik denk dat we nog erg zullen schrikken als ooit het structurele patroon echt zichtbaar wordt. En de echte omvang.

Er verscheen een filmpje van Geert Wilders over de islam. Ja, over de islam. Niet over moslims. Niet over Marokkanen. Niet over Turken. Over de islam in het algemeen. Daarin wordt gezegd dat de islam staat voor: vrouwenhaat, homohaat, Jodenhaat, christenhaat, onderwerping, gedwongen huwelijk, eerwraak. Daarin wordt gezegd dat de islam totalitair is, dat er doodstraf staat op afvalligheid, dat de islam de sharia wil, dat de islam dierenleed veroorzaakt, dat de islam staat voor onrecht, voor slavernij, en tenslotte, dat de islam dodelijk is. Bij deze laatste mededeling druipt er gestileerd bloed uit de letters. En tijdens het hele spotje klinkt er dreigende muziek.

Dat is het.

Alles wat er in dit spotje gezegd wordt, is waar.

Het spotje is inmiddels verwijderd van YouTube en Vimeo.

Rutte riep dat het ‘onsmakelijk’ was. D66 vindt het ‘veel en veel te ver’ gaan,  PvdA leider Asscher vindt dat Wilders moet stoppen met haatzaaaien. En verschillende moslimorganisaties hebben aangifte gedaan tegen Wilders.

Hoorde ik een van die verontwaardigde Nederlandse politici over Telford?

Huh, wat?

Precies.

Dat is een plaats van 140.000 inwoners in Engeland, waar vroeger een kolenmijn was. De stad is vrijwel geheel blank, met een klein percentage aan Pakistaanse moslims:

Telford’s population is predominantly White, comprising 93.8% of the population. The next largest ethnic group is those of Asian descent, comprising 3.3% of the population, which is again less than the West Midlands at 8.0%, and England at 5.3%.

Een Engelse krant, de Daily Mirror, publiceerde vier dagen geleden dat er duizend jonge blanke Engelse meisjes waren verkracht door een bende van Pakistaanse moslims. Drie van die meisjes werden vermoord. Het duurde zo lang dat die massale verkrachting naar buiten kwam, omdat de twee mensen die aan de bel wilden trekken, werden gestraft. De politiechef had aan de landelijke autoriteiten laten weten dat de zaak niet verder onderzocht hoefde te worden.

Dit gebeurde na precies dezelfde schandalen in Engelse steden en wijken als Rochdale en Rotterham.

Hoe komt het dat u misschien nog niet over Telford heeft gehoord?

Mogelijk omdat de Nederlandse media erover zwegen.

Of er werd alleen heel vaag iets over gezegd. En er werd daarbij niet gezegd dat de daders Pakistaanse moslims waren en de slachtoffers blanke meisjes, zoals in het AD. De NOS, die dagen met de berichtgeving wachtte, had het uiteindelijk vaag over ‘de Aziatische gemeenschap.’

Tja.

Dag in dag uit moeten we lezen over de ene onbenullige MeToo affaire na de andere. Hier betreft het echte verkrachtingen. Maar van blanke arbeidersmeisjes. Door moslims.

Dus daar wordt over gezwegen.

En als Geert Wilders een spotje maakt over wat er niet deugt aan de islam, dan is het weer bal in Nederland.

Dit. Is. Zo. Ziek.

NRC had vandaag een artikel over Yernaz Ramautarsing. De toonzetting is op het eerste gezicht ‘objectief’ en ‘rustig’ en dat is het verraderlijke bij dit soort stukken. Want er wordt als altijd aan één stuk door in gelogen en gedraaid.

Aan de hand van enkele citaten valt dit makkelijk aan te tonen:

Die twee artikelen onthulden vrijdag nieuwe laatdunkende uitlatingen van de nummer 2 op de kandidatenlijst in Amsterdam, dit keer over onder meer homoseksuelen en immigranten.

Laatdunkende opmerkingen? Welke dan? De NRC vindt het niet nodig om dit verder toe te lichten, met een concrete quote. Zo zie je hoe in een zogenaamd feitelijk stuk, verslaggeving, en dus geen column of opiniestuk, de ideologie van NRC Handelsblad doorsijpelt. Je mag aannemen dat ze kennelijk bepaalde uitspraken  van Yernaz Ramautarsing beoordelen als zijnde ‘laatdunkend.’ Of misschien ook helemaal niet. Misschien zeggen ze gewoon maar wat omdat dit lekker klinkt. En omdat ze weten dat ze nooit bestraft zullen worden op een kritische lezing, want ze schrijven tenslotte voor eigen parochie.

Je kunt de reacties van de knikkebollende NRC lezers wel dromen:

‘Laatdunkende opmerkingen.’

‘Mmm, jazeker. Laatdunkende opmerkingen. Dat moeten wel heel laatdunkende opmerkingen zijn, die gedaan zijn ergens.’

Het liegen gaat verder:

Zonder in te gaan op de uitlatingen van Ramautarsing, die de Volkskrant uit politieke chatgroepen had weten te halen, besloot het jonge partijlid zich terug te trekken. In een korte verklaring zegt Ramautarsing dat hij de partij niet „verder wil belasten met de maatschappelijke commotie over mijn uitlatingen”.

‘Zonder in te gaan op de uitlatingen.’ Dat is dus een leugen van NRC. Want Yernaz Ramautarsing ging wel degelijk in zijn verklaring in op zijn opmerkingen. Hij zei namelijk iets belangrijks over de aard van die chatgroep en hoe hij daarin functioneerde:

Tijdens de openbaar geworden discussies heb ik advocaat van de duivel gespeeld en stellingen betrokken waar ik niet, althans zeker niet geheel, achter sta.

NRC koos ervoor dit te negeren, want dat kwam eventjes hier niet goed uit bij hun ‘verslaggeving.’ Zo werkt het in zo’n ogenschijnlijk keurige krant. Je pikt eruit wat je van pas komt en de rest negeer je.

‘Mmm ja, ‘zonder in te gaan op de uitlatingen van Ramautarsing.’

‘Ja, wat je zegt, zonder in te gaan op de uitlatingen. Het is me wat, niet.’

En dan gaat het liegen, draaien en suggereren verder:

Het lijkt erop dat de partij ook echt af wilde van Ramautarsing – het is niet voor het eerst dat de 30 jarige Amsterdammer in opspraak is geraakt. Robert de Haze Winkelman, begin februari geroyeerd als kritisch partijlid maar eind 2016 nog hoofd van de selectiecommissie bij het werven van kandidaat-Kamerleden, waarschuwde de partijtop al in januari 2017 voor Ramautasring. „Een potentiële tijdbom” met „enorme tunnelvisie” zonder „enige nuance”, schreef hij het partijbestuur.

‘Ja, mm, het lijkt er op dat ze van hem af wilden.’

‘Ja, wat je zegt, het lijkt er zeker op. Waarom ook alweer?’

‘Nou gewoon, het lijkt erop. Want er is iemand uit die partij gestapt en die wilde hem niet.’

‘O ja. Maar die zit toch niet meer in die partij? Dus misschien heeft die wel zo zijn eigen redenen om dit soort dingen te zeggen?’

‘Ja nee, maar het lijkt er wel op.’

‘Je hebt gelijk. Het lijkt erop. Laten we het daar maar op houden.’

En dan gebeurt waar de NRC lezer al een tijdje op zat te wachten. Tromgeroffel… Het hoogtepunt van de verslaggeving: De racisme kaart wordt getrokken:

Het verwijt dat Forum voor Democratie racistische ideeën in het politieke debat heeft gefietst, komt door al wat oudere uitspraken van Ramautarsing, in een interview met tv-programma Brandpunt in juni 2016. Daarin stelde hij dat wetenschappelijk bewezen zou zijn dat er „verschil is in IQ tussen volkeren”. „Ik had ook graag gezien dat het anders was, dat zwarte mensen hyperintelligent waren, dat Surinamers het hoogste gemiddelde IQ van de wereld hadden. Maar het is niet zo.” Ramautarsing is zelf van Surinaams-hindoestaanse komaf.

O jé. Er zijn IQ verschillen tussen volkeren. Dat is racistisch. Is het misschien waar? Dat doet er niet toe.

Het is racistisch!

Het is racistisch!

Het is racistisch!

Je zou het misschien nog racistisch kunnen vinden als Ramautarsing zich triomfantelijk op de borst klopte daarbij. Zo van: Lekker puh, de blanken zijn beter. Maar dat doet hij niet eens. Hij stelt het vast als een feit, en vindt dat vervelend.

Niks mee te maken, vinden ze bij NRC.

Het is racistisch!

Het is racistisch!

Het is racistisch!

Waarom, daarom. Nogmaals: Niet in een column of in een opiniestuk, maar in een zogenaamd journalistiek stuk waarin je kunt veronderstellen dat er op evenwichtige wijze feiten worden vastgesteld.

En nu de racisme kaart is getrokken, kan het inwrijven nog even doorgaan:

In de publicaties van vrijdag kwamen er nieuwe omstreden uitspraken van Ramautarsing bij, die hij recentelijk heeft gedaan in chatgroepen van vertegenwoordigers van jongerenafdelingen van verschillende politieke partijen. Zo stelde hij onder meer dat „blanke immigranten doorgaans voor minder problematiek zorgen” en zij dus „de staat minder kosten”. En dat homorechten de samenleving „dommer” hebben gemaakt.

Dat laatste hoor je nu overal in de media, en NRC schrijft het braaf over. ‘Dat homorechten de samenleving dommer gemaakt zouden hebben.’ Maar waar zegt hij dat? Ik heb die stukken in de Volkskrant en de Telegraaf er nog eens op na gelezen. Het wordt nergens bevestigd. Dat wil zeggen; niet met een concrete uitspraak van Ramautarsing.  Het wordt alleen maar beweerd. Toch blijven de kranten en programma’s als Nieuwsuur elkaar maar napapegaaien .

Ja, maar hij zegt het toch zelf? Roept NRC dan, over die homorechten:

De opmerking over homo-rechten noemt hij met name. „Dat is al helemáál geen standpunt van FvD!” – een zin die de indruk wekt gedicteerd te zijn door de partij.

Precies. Hij noemt het zelf. Daarmee wordt gesuggereerd dat hij het gezegd zou hebben. Maar wat zegt Yernaz Ramautarsing daar nu zelf over?

Met name wil ik hierbij afstand nemen van de stelling dat ‘homorechten de samenleving dommer’ hebben gemaakt.

Hij wil afstand nemen van de stelling. Hij wil, zegt hij met nadruk, geen afstand nemen van de door hem ingenomen stelling. Hij neemt afstand van de stelling die rond blijft zingen in de media.

Je kunt dit zelf bovendien ook allemaal bedenken. Ramautarsing had het over het IQ van homo’s dat hoger zou zijn dan dat van hetero’s. Want heeft dat nu te maken met homorechten? Zouden er soms geen homo’s zijn zonder homorechten?  Het is volstrekte kolder, maar geen journalist in de Nederland, die daarover ook maar een klein moment stil bij stond.

En, over alles wat er gezegd zou zijn, zei hij bovendien, ik herhaal het nog maar even:

 Tijdens de openbaar geworden discussies heb ik advocaat van de duivel gespeeld en stellingen betrokken waar ik niet, althans zeker niet geheel, achter sta.

Het was dus kennelijk een spel-achtige situatie in die app groep, waarin mensen scherpe uitspraken deden in besloten verband. Het karakter van die discussie wordt door NRC volkomen genegeerd. Want wat je niet uit komt, dat negeer je maar.

En dan, afsluitend, wordt het heel ziek. NRC suggereert, zonder enig onderbouwend feit dat Yernaz Ramautarsing het Forum zou chanteren:

Toch heeft het partijbestuur niet op eigen titel afstand genomen van de uitspraken van Ramautarsing. Het kan zijn dat men hem niet verder wil straffen of afvallen. Er is ook reden om hem binnenboord te houden. Het centraal stembureau van de gemeente Amsterdam heeft de kieslijst immers al vastgesteld, dus Ramautarsing kán zich niet eens eigenstandig terugtrekken van de lijst. Hij is straks op 21 maart nog gewoon verkiesbaar – en zal volgens recente peilingen als nummer 2 ook gemakkelijk tot raadslid verkozen worden. Forum voor Democratie zal niet willen dat hij zijn zetel dan toch vasthoudt, in plaats van die aan te bieden aan de volgende kandidaat op de lijst. Op de eigen website van de Amsterdamse tak van FvD is Yernaz Ramautarsing overigens al uitgegumd.

Tja, NRC had natuurlijk gewoon kunnen citeren wat Yernaz Ramautarsing daarover  vandaag zelf zei per Twitter:

 

Voor de duidelijkheid: Vanuit de kieswet blijf ik – juridisch gezien – verkiesbaar, maar ik zal een eventuele zetel niet innemen. Terugtrekken is terugtrekken. Punt.

Maar ja, dan zou je aan hoor- en wederhoor moeten doen. En daar zijn ze niet zo van bij NRC. Doordrammen over ‘racisme’ enzovoort, en Thierry Baudet in de nazihoek zetten, dat is het enige waar die krant op uit is.

‘Mmm, dat is toch behoorlijk racistisch allemaal, vind je niet?’

‘Ja, wat een racisten.’

‘En laatdunkend.’

‘Ja, racistisch en laatdunkend. Dat is het.’

‘Zoals je zegt.’

Als geen andere partij belichaamt D66 het cynisme in de politiek. Ze komen daar telkens mee weg, want de partij ziet zich gespiegeld in de hypocrisie van de media; een spiegelpaleis van leugens, bedrog en oprispingen van selectieve morele verontwaardiging. D66 is de media.

Nergens zie je zoveel slechtheid bij elkaar als op een D66 congres. Vroeger was ik daar als journalist regelmatig bij. Al die zogenaamd keurige mensen bij elkaar werden maar gedreven door één ding; Meedoen aan de macht. Omdat D66 geen natuurlijke achterban heeft, wordt de partij als geen ander het ene moment opgeblazen en het andere moment weer onderuit geschoffeld. Er is een dikke geschiedenis van D66 verschenen en daarin zie je dat proces weergegeven: Tussen ideaal en illusie, van Menno van der Land.

D66 is geen partij die zich erop voor kan laten staan ergens voor te zijn, want niemand in die partij weet wat dat dan wel zou kunnen wezen. Daarom heeft de partij zich de laatste zeventien jaar geprofileerd als een partij die ergens tegen is:

Tegen Fortuyn, waarbij Anne Frank uit de kast werd getrokken.

Tegen Geert Wilders, waarbij geprobeerd werd hem in de nazihoek te drukken.

En dan nu tegen Baudet, door hem als racist neer te zetten.

Pechtold is daarbij nooit alleen in het linkse spectrum, dus hij moet altijd harder schreeuwen dan de rest. Wie het hardste schreeuwt haalt de meeste morele bonuspunten binnen. En dat is het wedstrijdje op links. De media staan ze daarbij altijd hulvaardig ter zijde.

Vandaag was er een D66 congres, en daarin zegt Pechtold dat hij zich hard wil maken voor een referendum. Dit direct nadat hij het bestaande referendum, dat nog maar één keer had plaatsgevonden, had afgeblazen, met enorme voortvarendheid.

En dat referendum was niet goed, want de motivatie van de organisatie zou niet deugen:

“Het was een schijnoplossing. Ontoereikend, verwarrend, en vals in gebruik. Bij het Oekraïne-referendum gaven de initiatiefnemers toe dat hun doel eigenlijk het ondermijnen van de Europese Unie was”.

Nou en, zou je zeggen. Mensen kunnen bij een referendum hun stem uitbrengen. Het enige wat dan telt is hun eigen motivatie. Wil D66 soms een referendumwet indienen waarbij eerst de initiatiefnemers van een referendum op hun motieven worden getoetst?

Wat doet dat er allemaal toe?

Het zijn oneigenlijke argumenten dus, waarmee Pechtold aankomt, en dat is typerend voor iemand die als hypocriet door het leven gaat.

Het enige wat duidelijk is: Met dank aan de actieve inzet van D66 is het referendum de kop omgedraaid. En zeker met dit kabinet, wat bestaat uit verklaarde anti-referendum partijen, gaat het er zeker niet van komen.

En dan maar blijven roepen dat je de partij van de democratische vernieuwing bent. Volstrekt schaamteloos.

En hoe gaan ze dat aanpakken?

In het najaar komt D66 met nieuwe plannen voor democratische vernieuwing. Het wetenschappelijk bureau van de partij werkt aan een nieuwe visie op het voor de partij gevoelige en belangrijke onderwerp. Daar moeten nieuwe, concrete voorstellen uit gaan rollen, waarbij D66 ook binnen het kabinet speelruimte zal moeten zien af te dwingen om die plannen erdoor te krijgen.

In 1966 begon D66. Het referendum was het belangrijkste verkiezingsitem. Nu schaffen ze dat referendum af, en gaan er vervolgens maar weer eens over zitten nadenken.

Zoveel nihilisme. Zoveel hypocrisie. Daar zijn werkelijk geen woorden voor. Misselijkmakend.

Het is weer bal. Yernaz Ramautarsing, nummer twee op de Amsterdamse lijst van het Forum voor Democratie, zou in een Whatsapp groep iets hebben gezegd wat ‘omstreden’  heet te zijn. Althans volgens De Telegraaf.  

Daarin staat het volgende:

Ramautarsing laat daarbij het achterste van zijn tong zien. Zo steunt hij het betoog dat homo-rechten de samenleving dommer zouden hebben gemaakt. „Dat is gebaseerd op de notie dat homo’s relatief hoger IQ hebben en op moment dat zij zich niet voortplanten de hele samenleving daar dus „dommer van wordt.” Geen haat gewoon feiten”, appt hij naar zijn discussie-groep.

Of Ramautarsing nu echt zou vinden dat er iets mis is met homorechten, blijkt overigens niet uit dit stuk. Dat komt geheel op rekening van De Telegraaf, die het kennelijk zo interpreteert. Uit het bewuste stukje blijkt alleen dat Ramautarsing van mening is dat homo’s gemiddeld een relatief hoger IQ zouden hebben.  Dat zouden ‘feiten’ zijn.

Nu, ik vind dat Yernaz Ramautarsing vooral moet kunnen zeggen wat hij vindt, en dat al die politiek correcte oprispingen daarover ons sowieso weinig wijzer maken. Ik vindt sowieso dat er geen taboes moeten zijn als het over IQ gaat.

Maar het gaat mij hier om een andere vraag: Is het waar wat Yernaz Ramautarsing in die whatsapp groep zei?

Met wat simpel Googelen kom je daar snel achter.

De eerste hit is die van een linkse website, Slate. Daarin wordt het ontkend. Niet op basis van hard onderzoek, maar op basis van wat politiek correcte redeneringen uit de losse pols:

Gays might be overrepresented in the “genius” pool—and the Ivy League, and the Fortune 500—but there are more than enough dumb gays to even out the numbers. Homosexuality isn’t a magical spark that ignites the fire of brilliance. It’s just a biological quirk. If we’re going to insist that gay love is no different from straight love, we’ll have to accept that gay brains are no better, or worse, than straight ones.

Daar worden we dus ook niets wijzer van.

Wel wordt in dat stuk een onderzoek van een bekende IQ onderzoeker aangehaald. (PDF)

In dat onderzoek wordt geconcludeerd:

Ethnographies of traditional societies suggest that exclusively homosexual behaviour was probably rare in the ancestral environment, so the Hypothesis would predict that more intelligent individuals are more likely to identify themselves as homosexual and engage in homosexual behaviour. Analyses of three large, nationally representative samples (two of which are prospectively longitudinal) from two different nations confirm the prediction.

Daar staat dus strikt genomen niet: ‘Homoseksuelen hebben een hoger IQ.’ Maar; ‘Mensen met een hoger IQ zullen er eerder voor uit komen dat ze homoseksueel zijn.’ Dat is echt iets anders.

De uitspraak van Ramautarsing wordt er dus niet meer onderuit gehaald, maar ook niet mee ontkend.

Andere links verwijzen al snel naar hetzelfde artikel van Kanazawa, en daaruit wordt steeds de conclusie getrokken dat homoseksuelen gemiddeld genomen een hoge IQ zouden hebben.

Zie hier.

En hier.

En hier.

En in dit filmpje.

Steeds dezelfde meningen dus, steeds gebaseerd op één onderzoek. Dat klinkt niet heel erg sterk. Zeker ook omdat de interpretatie van dat onderzoek niet klopt.

Via een pro-gay site vond ik een ouder onderzoek waarin wel een duidelijke correlatie tussen hoog IQ en homoseksualiteit te vinden zou zijn.

Maar er zijn ook onderzoekjes waaruit blijkt dat er geen uitgesproken IQ verschillen zijn tussen homoseksuelen en heteroseksuelen. Zoals dit. Al is dat een blog met wat eigen berekeningen, dus geen wetenschappelijk onderzoek.

Wel is er dit, wel wetenschappelijke onderzoek, waaruit blijkt dat er geen relevante IQ verschillen zijn tussen heteroseksuelen en homoseksuelen.

Kortom: Hebben homoseksuelen een hoger IQ dan heteroseksuelen?

Ik concludeer:

1. Er is te weinig onderzoek.
2. Het onderzoek wat er is, geeft geen eenduidige uitslag.
3. De uitspraak van Yernaz Ramautarsing is dus niet onderbouwd.

Met een leger vormingswerkers, speelplaatsbouwers en raamkozijnschilders ging ooit minister Vogelaar er tegenaan om veertig uitgezochte arme wijken erbovenop te helpen. Ze wist vooral de pers te mobiliseren. Die werd met busladingen aangetrokken om te kijken hoe arm mensen het in sommige buurten hadden en hoe een grootschalige overheidsprogramma ervoor moest zorgen dat het allemaal beter werd voor ze. Ik ben toen zelf nog eens meegegaan als journalist met zo’n bus. Het was één grote lachwekkende pr show.

We zijn nu tien jaar verder en weten dat het niet beter is geworden. Wat we tien jaar geleden al konden bedenken.

Ja, sommige vroegere Vogelaarwijken in Amsterdam zouden erop vooruit gegaan zijn, werd in 2006 gemeten. Maar dat gold vooral de wijken binnen de ring waar rijke, jonge, hippe blanken gingen wonen, en de huur- en koopprijzen omhoog gingen. Had dus niets te maken met enige Vogelaar effect, maar alles met de zogeheten gentrificatie waardoor de problemen werden verschoven naar andere buurten en deels andere steden.

In werkelijkheid blijft de armoede en de verloedering, die het gevolg is van de massamigratie, overal hetzelfde. Keer op keer wordt dat trouwens opnieuw gemeten. Al in 2016 bijvoorbeeld. Toen werd vastgesteld dat nog steeds 800.000 mensen in een slechte buurt wonen. En nu mag de vroegere minister Vogelaar weer eens komen uitleggen dat het mislukken van de Vogelaarwijken niet haar schuld is, maar komt door het slechte beleid van de bewindslieden na haar.

Het echte probleem is het krampachtige maakbaarheidsgeloof. Armoede, werkloosheid, criminaliteit; het zou allemaal op te lossen zijn want in essentie zijn alle mensen gelijk.

Dit soort illusies kosten steeds weer enorm veel geld, brengen steeds weer een hoop overbodig gelul voort, en leiden altijd weer tot teleurstellingen die over de schutting gegooid worden.

Niemand wordt hier wijzer van.

Is er een oplossing? Ja, sluit de open grenzen. Meer politiecontrole. Beter onderwijs waarbij je niet op de hurken gaat zitten. Maak mensen zelf verantwoordelijk voor hun eigen leefomgeving.  Geef ze niet de illusie dat vadertje staat alles zal oplossen.

Geert Wilders droeg, tijdens zijn bezoek aan Moskou, een speldje dat de Nederlandse Russische vriendschap zou uitdrukken en hij kreeg daarom vandaag de hele dag in de media stront over zich heen.  Want dit zou een belediging zijn voor de nabestaanden van MH17. Want het was toch bewezen dat ‘de Russen’ de MH17 hebben neergehaald.

Een Nederlands Kamerlid heeft niets te zoeken in Moskou, aldus de woordvoerder van de nabestaanden:

‘De voorzitter van de Stichting Vliegramp MH17 laat weten ,,Op zich is het al bijzonder dat een individueel Kamerlid het nodig vindt Rusland te zoeken. Dat terwijl de betrokkenheid van Rusland [bij MH17, red.] evident is.” Volgens hem is de actie van Wilders ‘ongepast’ en zo niet een ,,Verraad aan de nabestaanden, dat hij het nodig vindt ‘trots’ te zijn op de vriendschap.”’

Er is natuurlijk nog helemaal niets bewezen. Er is nog niet eens een datum vastgesteld voor een rechtszaak over MH17. We hebben het hier over het duurste recherche onderzoek sinds de oorlog, maar hard bewijs ligt er nog steeds niet op tafel. Dat weet iedereen ook wel. Maar de haat tegen de Russen  is zo groot dat iedere vorm van logica uit het raam gaat.

Voor zover ik weet, is Geert Wilders nooit afgeweken van het officiële Rutte standpunt dat de Russen schuldig zouden zijn. De PVV fractie heeft zich sowieso nooit kritisch geuit over het MH17 onderzoek.

Ook nu liet Wilders zich alleen in vredelievende termen uit op Twitter:

“Vrijdag nog een gesprek met de Russische vice-minister van BuZa. Maar vandaag met Vz Duma-cie BuZa al veel gemeenschappelijke uitdagingen besproken: handel, Oekraïne, EU/NAVO, sancties en islamisering EU. Heb uiteraard ook gezegd dat we volledige medewerking mbt MH17 verwachten.”

Of hij tweet er pragmatische, verstandige dingen over:

‘Rusland beleid kabinet is een ramp. Ophitsende leugens over Groot Rusland van VVD/Zijlstra, onverstandige uitbreiding NAVO/EU, sancties die onszelf raken enz. Dat moet anders. In ons belang. Rusland moet een partner worden ook in de strijd tegen islamterreur en massaimmigratie.’

Wat is hier nu kwetsend aan?

De houding van Wilders ten aanzien van Rusland is eigenlijk dezelfde als die van de Nederlandse regering ten aanzien van China: Blijf met ze in gesprek. Houd de mensenrechten op de agenda. Als het over China gaat, is het beleid van Nederland wel rationeel. Dan gaan handelsbelangen voor.

Nederland is een klein land als het gaat om militaire en politieke macht, maar een groot land als het gaat om economisch belang (Het Bruto Nationaal Product van heel Rusland staat gelijk aan het BNP van de Benelux) en er valt dus veel te winnen bij het aanhouden van goede, commerciële, banden met Rusland, en er is alleen maar te verliezen bij de huidige EU boycot tegen Rusland.

De Russische economie stelt op wereldniveau weinig voor.  Met een gezonde economische relatie met Rusland heeft Europa, en ook Nederland, alleen maar te winnen. Al was het maar doordat een groeiende Russische economie in het voordeel is van Europa.

Maar ten aanzien van Rusland lijken bij Nederland alle remmen los.

Alexander Pechtold zei onlangs over de Russen:

“Ik moet de eerste Rus nog tegenkomen die zijn fouten zelf rechtzet.”

Let wel: Hij had het hier niet over het beleid van Poetin, maar hij had het over alle Russen: Dat zouden dus allemaal onverbeterlijke leugenaars zijn. Allemaal! Een domme en ronduit discriminerende uitlating. Enkele Russen in Nederland deden dan ook aangifte. Maar het OM lijkt niet geïnteresseerd om dit op te pakken. En de verontwaardiging in de media bleef uit. Zeggen dat alle Russen onverbeterlijke leugenaars zijn, is kennelijk ‘normaal’ . Dat zegt alles over het haatklimaat hier.

En dan was er nog de affaire Zijlstra:

‘Onder meer op een VVD-congres in mei 2016 waarschuwde Zijlstra zijn kiezers voor een oorlog met Rusland. ‘Ik was begin 2006 aanwezig in de datsja van Vladimir Poetin’, zegt Zijlstra in de toespraak die online nog circuleert. ‘Ik was medewerker. Ik was weggestopt achter in het zaaltje waarin het plaatsvond. Maar ik kon heel goed horen wat het antwoord van Vladimir Poetin was op de vraag wat hij verstond onder Groot Rusland. Want Groot Rusland is waar hij naar terug wil. En zijn antwoord was: dat is Rusland, Wit-Rusland, Oekraïne en de Baltische Staten. En Kazachstan was nice to have.’

De opschepperige en alarmerende sensatie uitspraak op het VVD congres was gebaseerd op een leugen. De minister moest daarop aftreden. Maar is er iets van geleerd? Duidelijk niet. Zijlstra mocht gelogen hebben, dat Poetin streeft naar een Groot-Russische rijk, en dus een directe bedreiging zou vormen voor Europa, wordt domweg nog steeds aangenomen als een feit. Een feit dat nergens op is gebaseerd.

 

Marie-Thérèse Ter Haar leeft en werkt veel in Rusland en in Nederland. Ze sprak en spreekt continu Russen en Nederlanders, en constateert dat de vijandelijkheid aan beide kanten alleen maar toeneemt. Berichten in de media staan lijnrecht tegenover elkaar. Het is zo absurd, dat ook zij, als kenner, regelmatig aan het twijfelen wordt gebracht; is er nog wel ruimte voor enige nuance? Kunnen we nog wel een beetje normaal doen? Ze schreef daar onlangs een inzichtelijk boekje over: Rusland en het Westen: De Ontgoocheling.

Maar voor zo’n gematigd stemgeluid uit het midden lijkt in de media nauwelijks aandacht. Marie-Thérèse Ter Haar geeft continu lezingen in het land, maar in programma’s als Nieuwsuur en Buitenhof worden alleen Ruslandvreters als Hubert Smeets aan het woord gelaten.

In een recent, uitgebreid interview op de website Novini zei Marie-Thérèse Ter Haar:

‘Door de demonisering van Rusland begint er een draagvlak te ontstaan voor het voeren van een oorlog. Aan beide zijden.’

En dat lijkt me niet overdreven. De oververhitte sfeer is levensgevaarlijk. En totaal onnodig. Rusland streeft niet naar wereldheerschappij. De tijden van Stalin zijn allang voorbij. Rusland streeft hoogstens naar regionale dominantie. Wanneer het land meer in de Europese invloedssfeer getrokken zou worden, is dat uiteindelijk alleen maar positief voor iedereen.

Maar wie dat nu in Nederland zegt, is sowieso al een Poetin troll, of zoiets.

Waarom moeten we de Russen haten? Dat moet van de VS, stelt Marie-Thérèse Ter Haar terecht vast. Het is die stille lobby die uit de monden van Zijlstra en Pechtold klinkt:

China en Rusland zijn opkomende machten, en de VS willen die de kop indrukken omdat ze streven naar alleenheerschappij. Zie de Wolfowitz-doctrine die ik in mijn boek noem, en Project For A New American Century. Natuurlijk speelt ook de lobby van de Amerikaanse wapenindustrie een grote rol. Die heeft er belang bij dat de spanningen tussen Oost en West in stand worden gehouden.

Wij in Nederland worden meegezogen in dat Amerikaanse verhaal van gecreëerde vijanden. We kunnen kennelijk niet onze eigen koers bepalen.

Een huiveringwekkende gedachte. De Deep State in de VS heeft voordeel bij een oorlogsachtige toestand. Spanning brengt de wapenindustrie winst. Uiteraard zal zo’n oorlog nooit op Amerikaans grondgebied, maar wel op Europees grondgebied worden uitgevochten.

Marie-Thérèse Ter Haar: Rusland en het Westen: De Ontgoocheling.