In dit tweede deel over de catastrofe-filosofie van de Franse ‘Nieuw rechts’ denker Guillaume Faye; een samenvatting van hoe Faye zich de Europese catastrofe ziet voltrekken. Concreet, aannemelijk en verontrustend.
Centraal staat bij Guillaume Faye de gedachte van de ‘catastrofe.’ In zijn visie zal dit een veelvoudige catastrofe zijn, een opeenstapeling van ongelijksoortige, en daarom onoverkomelijke problemen. Een van zijn boeken is daar letterlijk naar genoemd, La convergence des catastrophes. Maar ook in andere boeken, zoals L’Archéofuturisme (beide titels zijn ook in het Engels vertaald) worden hele hoofdstukken aan dit fenomeen van de gestapelde catastrofe besteed. Deze zal volgens Faye plaatsvinden tussen 2010 en 2020. We zouden nu dus halverwege dat proces zitten. En er lijkt zich veel voor te doen dat lijkt te wijzen op het gelijk van Faye: Ebola. ISIS. De ‘Arabische revolutie.’ Maar ook: De heroplaaiende (waarschijnlijk nooit echt geëindigde) Koude Oorlog tussen de VS en Rusland. En de catastrofale luchtverontreiniging in China. De aanhoudende ineenstorting van de instituties in Afrika. De massale mensenvlucht van arme gebieden naar rijke. Het failliet van de EU. En vooral: De voortdurende, en steeds sterker klinkende ontkenning van deze gigantische problemen door de heersende, blanke, klasse. Kijken we naar deze fenomenen van een afstand, dan is het onmogelijk om te zien hoe hier nog een draai aan te geven. Of dit sluipende proces nu al in de komende jaren tot de grote catastrofe zal leiden, of dat dit langer zal duren, is eigenlijk niet zo relevant.
Overigens stelt Faye telkens met nadruk dat zijn idee van de catastrofe niet hetzelfde is als het idee van de apocalyps: het einde van alles. De mensheid, zegt hij, zal uiteindelijk overleven, maar in een zeer afgeslankte vorm en op een veel lager beschavingsniveau. Vanuit dat punt zal alles weer opnieuw beginnen, als in de eeuwige wederkeer van Nietzsche.
Faye ziet drie catastrofescenario’s voor zich. Een langzaam, middelmatig en snel scenario.
- In het langzame scenario zal de Europese recessie steeds meer wegzakken in een crisis. De drijvende krachten hierachter zijn de kolossale staatsschuld, de enorme druk van de uitkeringen voor ouderen en werklozen, de stijgende kosten voor de zorg, de vlucht uit Europa (en volgens hem zeker uit Frankrijk) van de hoger opgeleiden, de niet meer te dragen belastingdruk, de gedaalde kwaliteit van de werkkrachten. Deze economische problemen nemen toe door de aanhoudende immigratie die de EU geen halt kan toeroepen, een criminaliteitsgolf die niet langer gecontroleerd kan worden, een segregatie-explosie van ghetto’s en gesloten gemeenschappen voor de rijken. Er ontstaat een voortdurende, maar verwaterde, versie van een burgeroorlog. Steeds meer moslimaanslagen, etnische groepen stemmen steeds vaker op rasgenoten om de eigen belangen veilig te stellen waardoor de maatschappelijke samenhang steeds meer verdwijnt, de Islam wordt de grootste godsdienst, en als reactie daarop groeien de ‘extreem-rechtse’ partijen sterk. De EU wordt definitief een onbeheersbare organisatie als Turkije opgenomen wordt als lid. Maar, in dit scenario wordt bij de EU nooit het breaking point bereikt. Het bestuur wordt geleidelijk aan steeds meer tot stilstand. De EU gaat steeds meer lijken op het bestuur van een Derde Wereld land met geen toekomstperspectieven meer. Buiten Europa zal in dit langzame scenario de toestand steeds slechter worden, door epidemieën, hongersnoden, de toename van het Islamitisch fundamentalisme, en de totale anarchie waarin Zwart Afrika vervalt. Maar in Europa blijft de situatie in zekere zin onder controle. Er ontstaat een situatie van voortdurende crisis. In 2020 zal er een situatie van milde, aanhoudende, chaos zijn ontstaan. Geleidelijk aan wordt het steeds slechter.
- In het middelmatige scenario vinden dezelfde verschijnselen plaats, maar nu veelomvattender, en met meer abruptheid. De levensstandaard zal in enkele jaren halveren. De etnische burgeroorlog in een aantal Europese landen zal niet langer min of meer in verborgenheid plaatsvinden, maar openlijk. De agressie van de islam krijgt een dramatische intensiteit. De brandstoftekorten en de uitputting van de agrarische reserves worden serieus gevoeld. Er breken locale nucleaire conflicten uit. Er vinden enorme terroristische aanslagen plaats. Er ontstaat een psychologische destabilisatie van de mensheid, tot aan het niveau van collectieve bewusteloosheid. De EU verdwijnt, omdat de problemen niet meer de managen zijn. Europa valt terug in een soort Middeleeuwse wanorde, fluïde, zonder duidelijke landsgrenzen. Er ontstaan autonome Islamitische republieken binnen Europa. Democratieën houden op te bestaan, maar de beurzen blijven functioneren, en de conflicten blijven lokaal.
- Het snelle scenario is volgens Faye niet alleen het meest voor de hand liggend, maar ook het meest wenselijk. Hier breekt het touw ineens. Alles stort ineen als bij dominostenen. De wereldbevolking valt van zes miljard terug naar een miljard. De oorzaken zijn massaal voedselgebrek, tekorten aan drinkwater, de ineenstorting van de Westerse farmaceutische industrie. In het midden van de 21e eeuw zal de wereldbevolking stabiliseren op zo’n driehonderd miljoen mensen. Met name Afrika zal fataal getroffen worden door ontvolking. De overlevenden ontvluchten massaal de stedelijke gebieden. Alleen gewapende bendes zullen daar overleven, die overleven door plunderingen op het platteland. Alle industrie zal verdwijnen. Het levenspeil zal terugvallen tot de steentijd, maar in Europa zal hier en daar een niveau als in de Middeleeuwen gehandhaafd worden. Met gerecycled materiaal zullen beschermde eilanden ingericht worden in de buurt van waterputten en oliebronnen. Deze mini samenlevingen zullen in sommige gevallen nog een zeker niveau van technologie kunnen handhaven, en geregeerd worden door militaire dictaturen. De natiestaten zijn ontmanteld, de gemeenschappen zijn tribaal. Tussen de kleine gemeenschappen bestaat er een voortdurende staat van oorlog. De grote godsdiensten zullen alleen nog in versoberde vormen voortbestaan. Er komt een einde aan alle vormen van individualisme. Er worden nieuwe cults geboren, voor een deel teruggrijpend op heidense rituelen. Langzaam komt de aarde weer tot leven, nu de vervuiling zich niet langer voortzet. Er begint een nieuwe beschavingscyclus. De nieuwe generaties zullen weer gelukkiger zijn dan de oudere, zoals het lang was.
Het is met andere woorden het schoksgewijze scenario dat in de optie van Faye na enorme rampspoed de mensheid uiteindelijk weer een nieuwe kans zal geven. Maar tot welke prijs!
Beter vandaag de parasitaire kaste verjagen dan morgen, want zij zijn het die het schip laten zinken. En aan dergelijke kapiteins heb je zelfs als galeislaaf niets.
We moeten wachten op de komende beurscrash en de echte depressie, wat we de afgelopen acht jaar hebben gezien is kinderspel. Pas als het bloed door de straten loopt kun je je slag slaan.
Wel aardig, die bespiegelingen. Want meer dan dat is het natuurlijk niet. Zolang het niet wordt onderbouwd, kan iedereen z’n fantasie de vrije loop laten.
Kiezend uit de drie opties lijkt me het langzame scenario het meest waarschijnlijk. Gekoppeld aan een ingrijpen van de VS (of Azië), want Faye doet nu net alsof Europa een eiland is.
De denker Faye acht het snelle scenario, met Mad Max-achtige trekken, het meest waarschijnlijk en wenselijk, tussen 2010 en 2020. Wat mij betreft bij voorkeur in de namiddag, want ik ben geen ochtendmens. Daarna komt men er, zij het tegen een hoge prijs, gelouterd en herijkt weer bovenop. Maar wat een catastrofe is voor de één, is een kleine rimpeling in de tijdlijn voor de ander. Een Rutte zal die toestand hoogstens aanmerken als ‘vervelend’, zoals ‘een naheffing’. Immers, de technocraat van dienst schept een emmer selectieve data uit de statistieken, stort die in een sexy macro-economisch model, haalt een hendel over, draait aan paar knoppen, en meldt aan de premier dat het land ‘gemiddeld’ op de goede weg is. Men kan echter zeer eenvoudig verdrinken in een zwembad met een diepte van - gemiddeld - 1 meter. In dit land is alles goed als het op papier klopt, de juiste hokjes zijn aangevinkt, de protocollen zijn gevolgd, niemand persoonlijk verantwoordelijk is, enz.. Vorm domineert inhoud, het gevolg van decennia slecht onderwijs. Rutte blijft ondertussen rustig pianostukjes van - nota bene - Chopin spelen en ziet de onheilswolken slechts als hinderlijke ruis.
De kinderloze Rutte heeft geen aandelen in de toekomst van het land waarvan hij premier is. Anderen, zoals Opstelten, hebben dat wellicht wel, maar staan al met éen been in de urn, zodat er geen persoonlijk belang wordt geraakt met de gevolgen van het beleid. En het koningshuis zit op de eerste vlucht van Aerolíneas de la Pampa zodra het fout loopt.
Ik ben bepaald geen wegkijker, maar als ik deze toekomstvoorspellingen zo lees krijg ik sterk die neiging.
Ik krijg hierdoor zowaar wat begrip voor de wegkijkers. Misschien is de mate waarin men met open geest in staat is naar ellendige toekomstvoorspellingen te kijken wel bepalend voor de scheiding der geesten in NL.
Europa heeft niets meer te koop als de opbrengst van hard agrarisch werk. Voor de laatste 1000 jaar het fundament van oorlog gevolgd door welvaart. De mooiste periode was 1914/45. Een voorloper van wat nu Ebola heet. Vraag en aanbod reguleren werkt altijd positief op een eind balans. Wat vergeten word is het tijdelijke van alle plannen en bedenksels. Neem de E.U en uitbreiding richting Oost. De zelfde moeite richting Zuid [Afrika ] had toegang gegeven tot alles wat niet in Europese grond zit. Adolf bloed zorgde voor Oost. Europa gaat door niet geleerde geschiedenis lessen alles opnieuw beleven. Ook de wederopbouw. Adembenemend, Europa wijsheid.
En nu nog een scenario dat rekening houdt met het gegeven dat de implosie ruwweg volgens schema plaatsvindt. Met de groeten uit Washington en Den Haag. De burger ingepakt tussen straatterreur en staatsterreur, vrezend de broodwinning te verliezen, gaat mopperend ten onder. Mocht die toch ouderwets lawaai gaan maken, staat die modern alleen. Zijn het er meer dan twee, dan volgt de noodtoestand, avondklok, permanent opschorten “democratie”. Althans, dit is in het Westen, dat zichzelf ijverig tot een derde wereld aan het maken is, en straks door het Oosten op de barbaarse vingertjes wordt getikt.
De economische en culturele spil verschuift nu al van de Atlantische naar de opkomende (Oost)Aziatische wereld. De Westerse NWO heeft zich vergist in Rusland, in China en India, en het spel verloren, ten koste van de eigen volkeren en beschaving. Nu alleen nog hopen dat die Westerse megalomane mensenhaters niet door Van Speijk op een idee gebracht zijn.
Ik begrijp twee dingen niet aan het stuk over de scenario’s:
- Waarom acht Faye het snelle scenario het meest waarschijnlijk? Zoals het nu gaat, lijkt het langzaamste scenario (de eerste) het meest waarschijnlijk. Het wordt langzaam erger, maar nog zodanig in toom gehouden dat niet gelijk volledig te pleuris uitbreekt. Uiteindelijk zal Europa verzanden in een onbestuurbare chaos.
- De scenario’s 1 en 2 kan ik volgen, maar het snelle scenario (scenario 3) daar gaat het ineens over de hele wereld en het terugbrengen van 7 miljard naar 0,3 miljard inwoners. Die extreme terugval kan ik niet verklaren. Althans niet door een Europese ontwikkeling. Zelfs een derde wereldoorlog zie ik niet zo drastisch toeslaan. Een teruggang van het aantal mensen naar 1 miljard zou geweldig zijn, maar liever doordat mensen hun verstand gaan gebruiken en zich beperken tot 1 kind per vrouw dan door oorlog en andere ellende.