Door Caroline Vonhoff
Wat me al eens eerder opviel na een reces: als alle politici weer terug zijn, dan is het gedaan met de relatieve rust van de zomermaanden. Gedaan is het met het voor jezelf denken en doen, en opeens dringen zij zich weer op in je dagelijkse dingen met ploffende proefballonnen, vervelende voornemens, stellige stellingnames, stomme sancties, inleidende intenties, evaluerende evaluaties en hallucinante hoofddeksels en wat al niet meer.
“Kijk naar mij” klinkt het uit alle kelen van het Binnenhof, “kijk naar mij”, afgewisseld met een welgemeend “je moet niet naar mij kijken” als het op het dragen van verantwoordelijkheid (laat staan aansprakelijkheid) aankomt. Dan worden de stemmen opeens zachter, en wordt er iets gepreveld als ‘met de wetenschap van nu, had ik het toen anders gedaan’.
Jaja, maar je zit er natuurlijk niet om het ‘achteraf’ te weten, maar om het vooruit te zien, want dat is regeren toch: vooruitzien? Of heb ik het nu over de tijd dat onze regeerders in driedelig grijs gestoken ons maanden vooral rustig te gaan slapen, zonder verder veel van zich te laten horen of zien, en vooral en des te beter: zich weinig met ons te bemoeien?
Dat is nu wel anders, en ik denk dat je zelfs als steuntrekker in de 30-er jaren van de vorige eeuw, meer vrijheid had dan als miljonair tegenwoordig. Gewoon, omdat je zelf tot je eigen privédomein behoorde, iets wat nu niet meer het geval is. Als de staat de neus nog niet in je zaken heeft gestoken (‘kunt u niet wat minder lang stofzuigen, dat vind ik prettiger’. ‘Maar u woont helemaal niet bij mij in de buurt, dus wat gaat u het aan, ik doe u toch geen geluidsoverlast aan?’ “Nee, maar in een dictatuur als de onze gaat het niet over redelijkheid maar over gehoorzaamheid.” ‘Stom, dat had ik zelf kunnen bedenken.’ “En omdat u dat niet zelf bedenkt, doe ik het voor u”. En etc), dan komt het omdat de staat er nog niet op gekomen was, dat die zich daar ook nog mee zou kunnen bemoeien.
Mijn goede voornemen voor het komende parlementaire jaar is naar niets te luisteren/kijken/merken van wat er aan Den Haag over ons uitgestort zal worden. Ik doe gewoon of die mensen er niet zijn, dat is wel zo rustig.
En voor mensen die wel blijven luisteren, maar wat ze horen met een korrel zout nemen: doe dat, en wil je gezond blijven, haal dan mineraalrijk rauw zout bij de zoutwinkel. Als je dan weer eens moet verzuchten dat ‘ze het je nog nooit zo zout hebben laten eten’ dan blijf je er in ieder geval gezond bij.
Je moet ze met een korreltje zout nemen dus.
ze zijn het zout in de pap niet waard
Quote: Jaja, maar je zit er natuurlijk niet om het ‘achteraf’ te weten, maar om het vooruit te zien.
Ik denk dat het achterom kijken, leidt tot een bijbelse zoutpilaar.
Overigens denk ik ook dat uw voornemen niets zal uithalen en derhalve contrair zal werken wanneer u stelt: Mijn goede voornemen voor het komende parlementaire jaar is naar niets te luisteren/kijken/merken van wat er aan Den Haag over ons uitgestort zal worden. Ik doe gewoon of die mensen er niet zijn, dat is wel zo rustig.
Dat is wat ze graag willen t.w. niet gehinderd door de kiezers lekker door gaan met leuteren tot meerdere eer en glorie van zichzelf en vrinden.
Voor mij blijft dus over bestrijden al is het enkel met het woord want stilstand is achteruitgang.
Minder naar onzin luisteren is altijd goed ware het niet dat die onzin rechtstreeks de portemonnee doet leegkieperen. en ons over het algemeen meer slaaf maakt dan we al waren.
Dus enig signaal bij tijd en wijle dat de onzin wel iets minder kan blijft urgent.
Overigens hebben we de parasieten die we politici noemen zelf in het zadel geholpen, en streeft menigeen naar een zelfde soort baantje om toch eenmaal in het leven aan het hoofd van BV Nederland te staan en te profiteren van de daarbij komende status, macht en pegels.
Eens waren het wellicht idealisten die dachten de wereld te kunnen veranderen. Positief natuurlijk, iets anders bestaat niet in het ontluikende politieke brein.
Maar eenmaal gesetteld en geproefd aan het kaviaar en de Bentley met chauffeur verdwijnt het idee dat men slechts in dienst is van ” het volk” zo snel als miljoenen ontwikkelingsgeld in de zak van de Afrikaanse dictator.
Het klootjesvolk moet opgevoed worden zodat ze nooit in de gaten krijgen hoe ze belazert worden.
Vrij snel komen we ze als groot graaiers tegen bij een bedrijf die ze als minister al kenden.
Of ergens anders waar het geld op straat ligt om dan op te vreten als parasiet zijnde.
En neem het ze eens kwalijk.
Bijna iedereen wil op een redelijk makkelijke manier door het leven gaan en carrière maken.
Daar is verder weinig mis mee.
Net als het streven naar een persoonlijk of gedeeld geluksgevoel met vrouw, kinderen, vrienden, succesvolle wetenschappelijke ontdekking of eindelijk eens een lekkere appel bij de supermarkt ontdekken.
Iedereen zoekt zijn gelukkie. Ik kan al blij worden van een goede appel.
En nog meer van een heel goede fles wijn, maar dat is een andere discussie.
Het schip der staat vaart toch wel verder en het enige wat van echt wezenlijk van belang is.
Is de islam zo weinig mogelijk ruimte geven om zich te ontplooien.
Dan maar voort ploeteren met verspilling, gezeur en foute beslissingen die enigszins te begrijpen en nog wel te vergeven zijn.
Inderdaad Caroline, hoe lekker rustig is het tijdens de recessen altijd (Nou ja, Oekraïne en Isis gooiden roet in het eten)
En net als je ze bijna vergeten bent dringen ze zich weer aan je op met hun idioterieën en inhoudsloos gebral. Hun halfslachtige oplossingen voor problemen waar ze zelf de oorzaak van zijn.
Opeens zie je ze overal weer, de minkukels die je nog niet voor het eten zou uitnodigen, laat staan voor een verjaardagsfeest. Met de borst naar voren en de al snel aangekweekte neerbuigende blik, zoals die van Samsom, die niets dan geamuseerde minachting uitstraalt.
plotseling worden halfbakken politici verheven tot ‘de boven ons gestelden’ en kunnen jij en ik fluien naar ons geld, ons gezonde verstand en onze rust in het dagelijkse leven.
Ik heb vandaag niets meegekregen van Prinsjesdag. Het was een hele vrolijke zonnige dag.
Ik keek de voorgaande jaren altijd naar Prinsjesdag. En dan ergerde ik me kapot. Om de gemene leugens, de totale onzin en de onmetelijke domheid. Rare gewoonte was dat.
Helpt negeren van politici? Nee, maar je hebt wel een paar leuke dagen. En je kapot ergeren helpt net zo min.
Ik heb de afgelopen jaren wel 100 partijprogramma’s bij elkaar bedacht of van andere burgers overgenomen. Die pasten elk op een A4-tje. Met een eigen doorrekening op een bierviltje erbij. En echt waar, die partijprogramma’s waren stuk voor stuk steengoed en veel beter dan welk partijprogramma dan ook. Laat staan het regeringsbeleid.
Maar tussen een gelijk hebben en gelijk krijgen ligt een slotgracht.
En een hele batterij aan prietpraat van de machten die er zijn.
Dus genoot ik lekker van de zon vandaag. En heb geen belastingcent opgeleverd. Ha!
Tipo, ik heb het ook aan me voorbij laten gaan en er totaal niets van gemerkt. Heerlijk!
Inderdaad schitterend weer.