Door Hans Moll
Scheidend president van de Hoge Raad Geert Corstens verwijt Geert Wilders dat hij met zijn kritische opmerkingen over rechtelijke uitspraken het rechtsgevoel ondermijnt. Corstens doet deze uitspraak in de Volkskrant vandaag. Hij herhaalt daarmee zijn oproep dat politici toch vooral het vertrouwen in de rechterlijke macht niet moeten schaden.
Misschien hoeven politici dat ook niet eens te doen. Rechtspsychologen en wetenschapsfilosofen waarschuwen ons al jaren dat onbegrensd vertrouwen in de rechterlijke macht niet op zijn plaats is. Zelf heb ik in de jaren negentig vaak in de rechtszaal gezeten en een uitzondering daargelaten werd mijn rechtsgevoel niet echt geschraagd door het optreden van de zittende en de staande magistratuur.
Ik ga het maar niet hebben over de blunders in de zaak van de Paskamermoord, of in de zogeheten balpenmoord. Ik zal de moord op Oma Mok onbesproken laten, evenals die op Christel Ambrosius. Laat ik zwijgen over de Schiedammerparkmoord, Lucia de Berk of Ina Post. Ik hou me in om ook maar iets te zeggen over het vervalste bewijs in de Baybasin-zaak.
Toegegeven, ieder van deze zaken heeft mijn rechtsgevoel ondermijnd. Nee, het waren vaak kleine dingen die mij de overtuiging brachten dat in de rechtszaal de hoop moet worden opgegeven dat rechters aan ‘ waarheidsvinding’ doen.
Neem een totaal onbetekenende zaak in provinciestad A. Minkukel van een bijstandsmoeder wordt door een loser onderdruk gezet mee te doen met cocaïnesmokkel. Het enige wat ze doet is de naam doorgeven van een andere minkukel in de bijstand. Dat is voldoende haar te veroordelen in eerste aanleg.
Rechter en officier zijn twee typische mantelpak-parelketting dames die torenhoog neerkijken op bijstandsmoeders. Huilende vraag of ze niet in afwachting van uitslag bij haar invalide kind mag zijn, wordt straal genegeerd.
Waarom zat ik daar? Ik had gehoord dat advocaat generaal X tegen advocaat Y had geklaagd over die rechtbank in A. ‘Die veroordelen iedereen en dan kan in hoger beroep de zaak weer worden teruggedraaid.’ Of woorden van gelijke strekking. Of de zaak van deze mevrouw is ‘ gecorrigeerd’ in hoger beroep weet ik niet.
Als ik de a.g. spreek, wil hij onder geen beding rechtbank A noemen. Hij wil zelfs de rechtbank in het algemeen geen verwijten maken. Het is de werkdruk die zo zwaar is geworden dat misschien niet overal aan de vereiste degelijkheid van rechtspreken voldaan zal kunnen worden. Of woorden van gelijke diplomatieke vaagheid.
Arrogantie gevolgd door lafheid. Als ik later probeer na te gaan of van de ene rechtbank meer zaken naar het hof gaan dan van de andere wil geen enkele rechtbank daaraan meewerken.
Voor die bijstandsmoeder is haar veroordeling geen ‘ klein ding’ natuurlijk. Voor de rechter en de officier duidelijk wel. De twee zijn ‘de verdachte’ al vergeten voordat ze door de parketpolitie wordt weggeleid.
En dan de domheid die je soms tegenkwam. Een officier van justitie die op een betoog van een deskundige over kansberekening en statistiek ernstig reageert met: ‘ja, maar hoogst onwaarschijnlijk wil dus zeggen dat het misschien toch mogelijk is.’
Neem het mes dat in een portiek is gevonden. Er zitten geen sporen op van slachtoffer noch verdachte. Wat zegt een a.g. in zijn creatieve wijsheid: ‘Het lijkt mij uitermate voorspelbaar dat een deskundige niet zal uitsluiten dat lichaamsmateriaal van een glad en ondoordringbaar voorwerp, zoals het lemmet van een mes, weer kan verdwijnen, terwijl oudere sporen blijven’.
Dan moet een duurbetaalde fysisch chemicus van het Hechtingsinstituut TU Delft weer opdraven om te zeggen dat het ‘heel erg onwaarschijnlijk’ is dat op het lemmet van een mes waarmee vijf maal is gestoken geen lichaamsmateriaal zit.
Bloedsporen kan je verwijderen als je het mes onder hoge druk reinigt, of het mes langdurig in biotex te weken legt. Dat zulks in dit geval ook is gedaan, en dat het mes daarna in een portiek is gegooid, lijkt onwaarschijnlijk. Het kan dus wel, zie je de a.g. denken.
Ik moet ook denken aan de bijna verbeten onwil waarmee rechters willen ingaan op verzoeken van de verdediging iets uit te zoeken. Verdachte: ‘Politie zegt dat ze alles weten. Bijvoorbeeld dat ik rode handschoenen aan had in het laboratorium.’ De advocaat wil weten of daar misschien verborgen camera’s zijn geplaatst. Rechter wijst verzoek af want te weinig specifiek.
De voorbeelden zijn legio.
Er zijn goede en moedige rechters zeker. Zo is een zaak geseponeerd waarin een OvJ de hand hield boven een liegende politieman. Ik kwam dit soort zaken helaas weinig tegen. Zowel bij rechters als bij officieren van justitie heb ik weinig zelfreflectie meegemaakt. Van zelfreinigend vermogen in deze beroepsgroepen zelfs helemaal niets.
Meneer Corstens, niet Wilders ondermijnt het rechtsgevoel, dat doet u zelf.
Een beangstigend gevoel, Joost.
Zelf heb ik zo’n ervaring in een civiele zaak:
1x voor geweest. Heb verklaard dat :
1- natuurlijk een door mij geleverd product na 4 maanden intensief dagelijks gebruik natuurlijk best wel nog waarde heeft, maar dat ik dat niet meer “als nieuw” kan verkopen. Dat ik daar een vergoeding voor wil.
2- Nadat de edelachtbare enkele weken later nog een zitting heeft gehad, met alléén de door mij gedaagde, ik opeens de uitslag in de bus vond.
3- Ik had “niet voldoende aangetoond dat het door mij geleverde, nooit betaalde product (nieuw € 3500) NIETS meer waard was”. !!
Zijn ze hardstikke doof, of zo??
Navraag bij andere advocaten leverde alleen de waarschuwing op dat ik weinig tot geen kans maakte…..
Das lekker!
Mvg, Jan v. E.
wat een hart-onder-de-riemstekende bijdrage weer Joost… !
In het omgangsrecht met je kinderen is het helemaal wild-west. De rechter is de baas en zijn hulpje is de raad voor de kinderbescherming. Ik heb helaas na mijn scheiding met hen te maken gehad en wel veelvuldig. Onderzoekje hier, onderzoekje daar en dan wijst de rechter simpel je verzoek tot omgang af, weer een onderzoekje, nog maar een keertje, een deskundige erbij zoals een psycholoog of psychiater en nog komt men er niet uit. Tja wat is het moeilijk om eerlijk te zijn en te erkennen dat een kind twee ouders heeft. Als man verlies je altijd ook al heb je alles aan jouw zijde. Breek me de bek niet open, ik kan er een heel boek over uitbrengen. En dan komt later doodleuk een gemeente bij je aankloppen, want je ex krijgt bijstand en die moet jij betalen. Weer een rechtszaak, enkele zittingen want het is zo complex en dan uiteindelijk - omdat je niet kon op een zittingsdag - veroordeelt die rechtbank je gewoon tot alles te betalen. Dan weer een hoger beroep en stelt men voor om te schikken. Uiteindelijk doe je dit dan maar om van het gezeik af te zijn, maar je gevoel van recht is helemaal weg. Je bent in dit land aan de wolven overgeleverd. Was de rechtspraak maar eerlijk en te vertrouwen. Nee beiden zijn ze niet en ze zullen het inderdaad nooit toegeven.
Misschien dat ik de verhuisdoos met alle documenten eens ga bundelen en ga uitgeven. Weet heel Nederland hoe de burger in dit land gepiepeld wordt.
.
De Rechters-tijd van Meester Corstens zit er op
het schortte hem niet echt aan hoogstaande intenties
(al laat die sneer naar Wilders een wrang spoortje na..)
.
want Onze Rechtspraak heeft geen recht op veel pretenties
daarvoor verdween ( als aangetoond ) écht teveel in de foutenla
dus lijkt de Edelachtbare veel wijzer als hij zwijgt !
.
want WIJ ervaren onrechten van hier tot Appelscha
terwijl er menig rechtsverkrachter vaak in onze nekken hijgt
nee… de Rechtsgang lijkt een kansspel haast als “Top of flop”
.
Edelachtbare…uw stoel wordt dus door ons maar niet versierd,
want veel te zelden heeft HET RECHT gezegevierd !
.
Hoe kan iemand van de hoge raad politieke uitspraken doen die gelijk verraden wat zijn politieke kleur is.
Hoe vaak doen rechters hier in Nederland politiek getinte uitspraken terwijl ze alleen maar naar juridische aspecten moeten kijken
Probleem is dat de rechterlijke macht de schijn van subjectiviteit over zich heeft gekregen en ze er niks aan doen om die schijn weg te halen.
Pat Condell weet al jaren wie de rechterlijke macht hier onderuit haalt: https://www.youtube.com/watch?v=EJKRF2uB8xU&list=PL1973C69FF153BE8E
Ik ga er gemakshalve vanuit dat mensen als Geert Corstius niet dom zijn. Dan blijven er enkele verklaringen over voor hun uitspraken. Een daarvan is ‘belangen’ en een andere (die daar gedeeltelijk mee kan samenvallen) is kwaadaardigheid; gebrek aan moraal.
Corstius zit dubbel fout, en voor een onbevangen nieuwsconsument (wat ik nog steeds probeer te zijn) is dat een verbijsterende constatering. Corstius zit fout, vanwege de feiten die de auteur aandraagt.
Corstius zit ook fout, als we alle rechterlijke dwalingen negeren en er (‘for the sake of the argument’) even vanuit gaan dat in Nederland honderd procent zuiver en volmaakt recht wordt gesproken.
Ook in die hypothetische omstandigheid voeren rechters met enige regelmaat vonnissen die indruisen tegen het rechtsgevoel. Op de keper beschouwd gaat een rechter niet over het rechtsgevoel. Tenminste, niet in eerste instantie. Het volk, de mensen in het land, de overgrote meerderheid in een opiniepeiling, je eigen geweten - daar ga je te rade voor het rechtsgevoel.
Er zijn talloze voorbeelden om dit te staven:
- De tijdelijke vrijlating (bijzonder verlof tijdens detentie, in afwachting hoger beroep) van de Turkse slavinnendrijver en -verkrachter Saban B(eest), met als ongewenst *kuch* resultaat dat hij kon vluchten naar Turkije (dat hem niet uitlevert), is in strijd met het rechtsgevoel maar niet per se met het recht. (Deze superpooier ‘moest’ zijn moeder begraven, en de wet voorziet daarin.)
- Het niet vervolgen c.q. niet veroordelen van zware (oorlogs)misdadigers wegens verjaring, of hun hoge ouderdom, is in strijd met het rechtsgevoel, maar niet per se met het recht.
- De vervolging c.q. bekeuring van het juweliersechtpaar in Deurne wegens ongeoorloofd wapenbezit is in strijd met het rechtsgevoel, maar niet met het recht - integendeel (gelukkig is in deze zaak dankzij het OM erger voorkomen).
In al deze gevallen zijn er tal van juridische argumenten aan te voeren waarom het recht zijn loop heeft, en niet het rechtsgevoel. In veel gevallen is dat ook goed. Immers, als het rechtsgevoel altijd de boventoon zou voeren, zouden er om ons heen meermalen per jaar mensen gelyncht worden. Dit is wat het Vrije Westen onderscheidt van het Wilde Westen.
Corstius hoort in feite geen mening te hebben over het rechtsgevoel, of daar in elk geval heel anders over te praten. En al helemaal niet in relatie tot Geert Wilders. Je kunt veel over de PVV-leider zeggen, maar niet dat hij als betrekkelijke leek op het gebied van het recht geen idee heeft van het rechts-gevoel.
Integendeel. Het is precies daarom dat Wilders wordt bestreden.
Probeer eens veel verstandiger te zijn, dommer mag ook. Dat lukt dus niet. Als verstandiger zijn, zou lukken, dan zou u beseffen dat moraliteit de basis van onheil is. Welke moraal had u gehad willen hebben? SS-, islamitische-, communistische- christelijke of criminele moraliteit?
De moraliteit van utilitarisch recht of retributie recht?
Veel burgers hebben te maken met bevoordeelde rechters, ook bij de R v. State.
Rechters zijn vaak ongeinteresseerd en hebben vooraf al een mening, daarbij komt dat in een zaak van een particulier tegen een overheid de particulier bijna altijd verliest, hoe sterk zijn bewijsmateriaal ook is.
Een voorbeeld: omdat naar mijn mening de WOZ waarde van onze woning te hoog was getaxeerd in beroep bij een rechtbank. Foto’s van de nabijgelegen woning van het zelfde bj. maar met veel meer inhoud, maar met wel dezelfde WOZ waarde. Zaak tegen de gemeente verloren, toch maar in hoger beroep in Amsterdam.
Weer foto’s mee,ook taxaties en vanwege hels kabaal in de tuin van de buren vanwege een zwembad ook daarvoor vermindering gevraagd.
De arrogante rechter begon met te zeggen dat ook zijn buren een zwembad achter de woning hadden en dat hij er absoluut geen last van had. Uitgeluld ben je, zaak in hoger beroep verloren.
Later noch een zaak tegen de gemeente vanwege ilegale praktijken van een door de gemeente al jarenlang gedoogd bedrijf dat was gevestigd in strijd met het bestemmingplan, niet voldeed aan de milieuvoorschriften en noem het hele arsenaal maar op. Zaak verloren, vervolgens omdat we de wetsartikelen waarmee het bedrijf in strijd was aan onze kant hadden. Voor de R v. State werden we nu ook weer in het ongelijk gesteld. Liegende ambtenaren, niets was te gek voor de overheid om hun gelijk aan te tonen.
De rechterlijke macht in Nederland met al hun bijbaantjes en andere belangen is corrupt dat is ook aangetoondin de Chipshol zaak, alleen Vader en Zoon Poot hebben met hun vele miljoenen een veel langere adem als de gemiddelde burger.
Laten we niet denken dat rechters in Nederland hun werk goed doen, het is niet beter als een derde wereld land, alleen verpakken ze het hier beter en ze hebben de media op hun hand.
Deze Hoogste baas van de Hoge raad-veel hoger kan niet want dan vlieg je buiten de dampkring- blijkt geen vriend van Wilders te zijn.
Ik kijk daar niet van op.
De D66 rechters in dit land proberen niet anders dan politieke besluiten aan hun laars te lappen en voelen zich moreel zo ver verheven dat ze zich almachtig wanen.
Ik heb er geen hoge pet van op gezien de lachwekkend lage straffen die soms uitgedeeld worden en de andere missers die ze maken.
Meters boeken van Wagemakers, Crombag, Koppen, Derksen enz, enz.
Mag niet baten, de elite weet het beter.
Het rechtsgevoel wordt al geschaad als je probeert aangifte te doen. Met Wilders heeft dat niets te maken.
Zie de reacties onder dit artikel:
http://www.ed.nl/regio/eindhoven/geldropse-juliette-deed-onlangs-aangifte-tegen-ex-vriend-uit-heeze-1.4600182
Politici die het gekoesterde rechtsgevoel uitdragen worden niet voor de rechter gedaagd. De enkeling die dat overkomt, en het lef heeft zijn mening te uiten, zegt daar iets van. Het vorige juridische circus was tenslotte een machtig interessante casus.
De recente aangiftepolonaise, op vooringevulde biljetten, was ronduit beschamend. Desondanks moet Wilders de Rechterlijke Macht steunen? Dat schuurt meneer Corstens.
Zeker indien PVDA politici zich ernstigere uitspraken permiteren en onaantastbaar blijken te zijn.
Ik heb ervaring met de Hoge Raad. Een politiek correct stelletje onbenullen. Schandalig. Recht behoort onpartijdig te zijn, volgens haar eigen opvatting. Dat is onmogelijk, want iedereen wordt gestuurd door reacties op prikkels waarover een individu geen onafhankelijke (dirigent) zeggenschap heeft. Retributierecht is sowie zo fout.
Adschaffen die hap! Juryrechtspraak! Weg met de Heersende Kaste! Totale Remigratie!