Het sprookje van het arme echtpaar dat hun kinderen het bos instuurde

Door Caroline Vonhoff

Er was eens een heel arm gezin dat maar één rijkdom had, een kinderschaar zo groot dat als je ze op een rijtje zette, je er het einde amper van kon zien. Die kinderen behoorlijk in de kleren steken en van eten en drinken voorzien en van een eigen bed, dat was eigenlijk niet te doen voor de vader en de moeder. Waren ze maar asielzoeker of vluchteling geworden, dan zou hun kostje en dat van hun kinderen automatisch gekocht zijn, maar zo was het dus niet, en wat restte waren slechts zware zorgen en belastingaanslagen voor werkelijk van alles en nog wat.

Het zal niet als verrassing komen dat de ouders wanhopig waren en iedere ooievaar die maar in de buurt kwam van hun bedstee, met stenen en stokken probeerden te verjagen. De boetes die het paar hiervoor telkenmale weer kreeg, liepen inmiddels in de duizenden euro’s. Kortom, een uitweg leek niet te vinden want hoe zij zich ook wendden of keerden, die was er niet. Behalve dan misschien de weg achter hun stulp die naar een eng en donker bos voerde, en waarvan niemand ooit zou zijn teruggekeerd. Er huisde immers een boze koningin in dat bos zo luidde de legende, die kindertjes at en als slaafjes hield, reizigers beroofde en er een kasteel vol paladijnen en slaven op nahield om een en ander voor haar te regelen. Nou waren de ouders al aan een koning gewend die er ook wat van kon, van slavernij en belastingen en verdeel en heers, die wie weet, kon het voor de kinderen alleen maar beter worden, althans niet echt veel erger.

Dit leek voor de kinderen van het paar natuurlijk een weinig gelukkig toekomstperspectief, maar alles overwegend en ook omdat ze het lijden van hun kinderen niet langer konden aanzien, overwogen de ouders dan toch maar hun kinderen naar dat bos te brengen. Vreselijk natuurlijk, en als het anders had gekund, dan hadden ze het gedaan, maar toen hen als laatste druppel ook nog verboden werd de door hen geteelde wortels op de markt te verkopen, toen kon het niet anders.

En zo geviel het dat de ouders met de kinderen op pad gingen en toen een gunstig moment daar leek, onverhoeds de benen namen. De kinderen bleven in verbijstering achter, zo moeten we aannemen, want van die kinderen werd nooit ook nog maar iets gehoord.

En de ouders? Die zouden nog lang en gelukkig geleefd hebben als ze niet geplaagd werden door de vraag wat er nu eigenlijk van hun kinderen geworden zou zijn. Wel gingen ze nooit meer het enge bos in want dat het daar echt niet pluis was, dat was wel gebleken.

En zo leefden ze dan weliswaar niet echt gelukkig maar wel lang en met de duivel die ze kenden en niet met die waarvan ze alleen maar verteld was dat die bestond.

 

Print Friendly

29 gedachten over “Het sprookje van het arme echtpaar dat hun kinderen het bos instuurde”

  1. Voor mij een volstrekt onsamenhangend stuk waarvan de boodschap onduidelijk is. Wel viel mij de volgende zin op “Waren ze maar asielzoeker of vluchteling geworden, dan zou hun kostje en dat van hun kinderen automatisch gekocht zijn”. Dit spreekt van weinig compassie met de asielzoeker en ook van weinig realiteitszin. Je kunt van mening zijn dat asielzoekers zoveel mogelijk in de regio moeten worden opgevangen, maar dit is gewoon rechts gebral. Spreekt Caroline hier ook namens de Libertarische Partij?

  2. http://beta.nos.nl/artikel/2003037

    En wat moet ik nu gaan zeggen, dat u (links/rechts/gewoon rechtuit brallend) maar weinig compassie heeft met het arme echtpaar en hun kinderen uit dit sprookje? Rare moraal.

    En nee, ik spreek niet namens een partij maar namens mijzelf.

  3. Mag ik een sprookje vertellen met andere hoofdrolspelers dan de door u gewenste? Ja, want het is mijn sprookje. Wat me opvalt is dat u (nu u dit sprookje toch serieus neemt) geen enkele, maar dan ook geen enkele aandacht aan het lot van de ouders en kinderen geeft. Ging ik nu net zo beschuldigend te keer als u meent te moeten doen, dan zou ik fel van leer trekken en van u eisen te verklaren dat ouders en kinderen hier ook recht hebben op een bed, brood en onderdak. Maar ja, ik ga nog even in uw modus door, dat vind u blijkbaar niet relevant, en dat die mensen niet ter zake doen, dat is nu eenmaal zoals het is.

    U kunt zich natuurlijk ook eens afvragen waarom de mensen die hier wonen de rechten niet hebben die wel gegeven worden aan mensen die hier slechts willen komen wonen, en dat terwijl (zie de schrijnende belastingaanslagen en boetes die het geplaagde echtpaar op gelegd krijgen) de eersten er wél voor betalen, en de tweeden niet.
    Ook zou u zich kunnen afvragen waarom dat simpele feit u niet eens opvalt, en als wel, in ieder geval niet te denken geeft.

    1. Caroline, waarom begin je geen eigen blog en neem je dat groepje uiterst rechtse randfiguren mee, in plaats van dit blog te bevuilen met je lullige onsamenhangende en van slecht moraal getuigende sprookjes.
      Het is dat er vaak interessante artikelen op staan, anders had ik het al lang van mijn favorieten afgegooid.
      En….’de schrijnende belastingaanslagen en boetes’ worden door jouw liberale (liberalistisch bestaat niet) kapitaalbezitters partij opgelegd hoor. Val je eigen clubje maar eens aan.

      1. Beste@ Knip,

        je maakt op mij een nogal zure onopgevoede indruk die moeite heeft beschaaft te blijven.
        misschien is het handig om daar eens op te letten omdat het je als persoonlijkheid over het algemeen wat verder brengt.
        Uitschelden maakt op niemand een goede indruk ook al heb je het moeilijk en zit je in een soort identiteitscrisis. Probeer te discussiëren zonder al die persoonlijke taalrommel. En ben je niet anders gewend door het milieu waarin je vertoefd of waar in je opgevoed bent probeer je dan enigszins te verbeteren. Of het nou hier is of op je werk of onder vrienden probeer je taalgebruik iets op te schroeven zodat je het milieu waar je naar je taalgebruik gezien vandaan komt ontgroeit want wat je eigenlijk op mij duidelijk maakt is een gemis aan eigenwaarde, wellicht zelfs een minderwaardigheidscomplex.
        En dat gevoel gun ik niemand.

        1. En dat durft Pieter G te zeggen, de man die vind dat de negers in door het westen veroorzaakte armoedelanden liever maar niet meer geboren moeten worden. Daar was Hitler nog netjes bij. Ga nou niet de psycholoog uithangen Pieter G.
          Mijn taalgebruik bevalt jou niet? Nou, jouw (en sommige anderen) (hun) fascistische opvattingen bevalt mij niet.

  4. En voor alle duidelijkheid: het doen van een feitelijke constatering (zie eerdere link) is iets anders dan het geven van een mening. Feit=niet mening immers, en meningen (welke dan ook) veranderen feiten niet.

    Bijvoorbeeld: de aarde is een bol = feit Ik zou liever hebben dat de aarde plat was/ik ben blij dat het een bol is ed = mening.

  5. U post op deze website en ik heb daar een aantal vragen over. U kaatst de bal telkens terug terwijl een verduidelijking van uw stuk op zijn plaats zou zijn. De opmerking over de asielzoekers viel mij op en ik daar nog steeds uw mening niet over gehoord. Ik ben wel zeker begaan met het lot van de zwakkeren in deze samenleving, maar deze is onafhankelijk van de asielzoekerskwestie. U trekt een parallel tussen de asielzoeker en het arme gezin, waarvan u stelt dat de asielzoeker beter af is. Daarnaast profileert u zich in het dagelijks leven als kandidaat-lid van de Libertarische Partij, en daarbij mag u uw mening, ook al probeert u die te verbloemen als sprookje, best nuanceren.

  6. Kijk, daar gaat u weer. Ik geef een feit (zie link) en moet daar vervolgens van u een mening over geven. Nou, misschien heb ik er wel geen mening over, want gek genoeg, dat kan dus ook.

    En dan zegt u dat u begaan bent met het lot van de zwakkeren in de samenleving. Nou, dat is inderdaad wel uitzonderlijk mooi van u. Dat lot staat echter, zo stelt u, los van de asielzoekerskwestie. Dit nu is een raadselachtige opmerking op zijn best, die nadere uitleg behoeft. Of denkt u werkelijk dat als je het een doet, het andere niet hoeft te laten, financieel. En een staat die er voor kiest om een groep (hoeven niet alleen zwakkeren te zijn) te laten betalen voor het onderhoud van een andere (hoeven geen asielzoekers te zijn), die kiest er dus voor de ene groep ten gunste van de andere te verarmen/verrijken. Dat is niet anders, en inderdaad, daar kun je wel een mening over hebben, of je dat al dan niet terecht vind.

    Ik vind dat inderdaad niet, maar dat vind ik dus altijd en niet alleen in dit door u van mug tot olifant in de huiskamer opgeblazen geval.

    Begaan zijn met het lot van de zwakkeren, mooi hoor en prachtig van u, maar de boter die bij de vis gegeven hoort te worden, die geeft u er niet bij.

  7. U post en schrijft “Waren ze maar asielzoeker of vluchteling geworden, dan zou hun kostje en dat van hun kinderen automatisch gekocht zijn”. Afgezien van mij eigen mening daarover, denk ik dat deze uitspraak toch enige nuancering nodig heeft. Bent u daadwerkelijk van mening dat men maar beter asielzoeker kan zijn dan in een arm Nederlands gezin op te moeten groeien?

  8. Nederlands? Denkt u dat dit sprookje in Nederland speelt?

    En houd er toch eens mee op mij te vertellen wat ik denk en zeg ook al zeg en denk ik dat niet, het is namelijk nogal storend (hoewel voor mensen die menen moraal hoog te paard te zitten, ziekmakend gebruikelijk).

    Ik weet het wel; in het diepst van uw dromen wenst u dat ik beken dat mij niets liever zou zijn dan wanneer asielzoekers op straat zouden creperen. Nou is dat niet zo en ik vind dat ook niet (en ik zeg/schrijf dat dan ook niet), maar u weet het beter dan ik blijkbaar, wat ik vind en denk. Nogal vreemd als je het zo opschrijft, maar zo vreemd is het inderdaad.

    Laten we het er maar over eens worden dat u ‘weliswaar begaan bent met de zwakkeren’ en het verder daar bij laat, en ik hen en hun lot eer bewijs door er een sprookje over te schrijven.

    1. ”Nederlands? Denkt u dat dit sprookje in Nederland speelt?” Ha ha, wat een afgang Caroline. Volgens een aantal reageerders op dit blog zal je wel Rusland bedoelen. Het liefst nog de SU onder Stalin. Aderooss heeft gelijk, je sprookjes zijn onsamenhangend en maatschappelijk eng. In een ander sprookje laat je een atoombom ontploffen in een stad (land? dorp?) waar de koning naar toe is gevlucht, want deze bom mag (uiteraard) niet in Nederland(?) ontploffen. Dat de ganze bevolking daar in de wijde omgeving (of dat land) door de bom wordt uitgemoord is van minder belang. Ach, het is maar een sprookje zal je zeggen. Juist, maar het gaat om de moraal en die is bij jou in je VVD kring ver te zoeken. Mooie praatjes heb je om in de Raad te komen, maar je sprookjes verraden je mentaliteit. Neem mijn advies aan en begin je eigen blog.

      1. Dat bedoel ik nou, er van alles bij verzinnen, en over dat verzonnene dan kwaad worden. En sprookjes waarin de boze stiefmoeder niet dood gaat, de wolf de 7 geitjes met rust laat en Roodkapje met de wolf gaat kwartetten, die moeten nog geschreven worden.

  9. Een al of niet terechte vluchteling of asielzoeker hoeft maar 1 ding te doen om in dit overvolle land te blijven en dat is kinderen verwekken.
    Die stuur je niet weg, en worden bij mijn weten ook niet weggestuurd of beter gezegd teruggestuurd.
    Die kinderen worden naar voren geschoven als hier verwesterd en hele volksstammen komen getuigen van het vreselijke leed dat wordt aangedaan als de huilende Mauro sip gaat kijken.

    Als andere Nederlanders met kinderen gaan emigreren naar een ander land, dan heerst er stilte.
    Maakt niet uit hoe klein of groot ze zijn en dat ze hun vriendjes en school moeten achterlaten.

    Dat vind ik met twee maten meten.

    En verder kan er particuliere ondersteuning zijn door asielzoekers zelf in huis te nemen op eigen kosten.
    De grootste schreeuwers lopen het eerste weg als het hun geld kost is mijn ervaring.
    Emigranten in veel landen krijgen pas toegang als iemand anders borg staat voor eventuele kosten.

    Of mensen kunnen geld doneren zodat vluchtelingen of asielzoekers in een naburig land opgevangen kunnen worden.
    Maar liefdadigheid vind ik geen kerntaak. De verzorgingsstaat is bedoelt voor de eigen bevolking.

    Trouwens geboortebeperking is de beste methode om oorlog, hoger en vluchtelingen in gammele bootjes te voorkomen. Als die mensen niet geboren waren hadden we die problemen niet.
    Simpel en humaan de oplossingen voor veel onnodig leed.

  10. Wat slim van u om uw boodschap te verpakken in een sprookje. Zo kunt u alle kanten op. De quote “Waren ze maar asielzoeker of vluchteling geworden, dan zou hun kostje en dat van hun kinderen automatisch gekocht zijn” blijft echter in mijn gedachten achter. Nu ambieert u een publiek ambt en vertegenwoordigt u een politieke partij, dus een onderbouwing of nuancering zou niet teveel gevraagd moeten zijn.

  11. Houd toch eens op te vertellen met wat mijn boodschap zou zijn. Mijn boodschap is voldoende duidelijk, en als bij u iets anders blijft hangen, dan is dat uw zaak en niet de mijne.

    Ik schrijf een sprookje dat niet over asielzoekers gaat maar over de door u naar uw zeggen ‘zwakkeren’, u weet wel, de mensen waarmee u zo begaan bent. En dat kunt u wel willen dat het over iets anders gaat, maar dat gaat het dus niet. Overigens wel tekenend voor de hedendaagse moraal, dat je het over de slachtoffers van de (Nederlandse?) staat niet mag hebben, en 5 kwartier in een uur zeuren nog te weinig is als het om anderen dan die gaat.

    En dan kunt u het wat mij betreft nog 1000 keer (als in dat sprookje waarin een heel lelijk beeld van een sultan wordt gevestigd) zeggen en vragen, en ervan denken wat u verder wilt, maar ik ben inmiddels denk ik wel duidelijk genoeg geweest.

  12. Ook zo een mooie van u ‘wat slim van u’. Kijk, wat zegt u daarmee? Dat u me door heeft, betrapt heeft, maar dat ik, even slim als doortrapt, doe alsof ik een sprookje heb geschreven dat over arme, kapotbelaste mensen gaat, terwijl het eigenlijk, eigenlijk, eigenlijk over iets heel anders gaat, en wat dat andere is, dat weet u, want u heeft mij (als enige) immers vies door.

    Ik bedoel: volgens mij leeft u in uw eigen sprookje, waarin u Robin Hood bent, maar helaas vergeet het geld aan de armen te geven maar overmaakt aan uw vrienden elders (Brussel?).

      1. Ik vrees dat dat nog niet eens het geval is. Het is eerder gewoon de gebruikelijke gesprekstechniek van mensen die een punt willen maken, en geen punt hebben, en dat dan maar in de mond van een ander leggen. En dan kan die ander wel zeggen ‘dat heb ik niet gezegd, bedoeld, geïmpliceerd of geïnsinueerd’, maar die gesprekspartner weet wel beter: die kan immers gedachtelezen, en dus die hoeft je echt niet te vertellen dat die het verkeerd ziet, en geen ander bewijs heeft voor zijn/haar verwijten, dan dat die die net zelf verzonnen heeft.

        Wat je hier in het klein ziet gebeuren is wat er in de grote, boze buitenwereld voortdurend gebeurt. Er wordt een zogenaamde stropop gemaakt, en die laat je dan van alles zeggen, en vervolgens doe je alsof het niet die stropop was die dit zei, maar je gespreksgenoot. De bedoeling is dan (en helaas lukt dat vaak) dat er ‘toch iets blijft hangen’, en zo wordt een volstrekt onschuldig sprookje dan opeens een tirade tegen asielzoekers, van wie je eigenlijk zou willen (maar dat heel slim niet zegt) dat die op straat creperen.

  13. Wat betreft asielzoekers,de meeste wantrouw ik, omdat er een hele industrie achter zit.Smokkelaars en advocaten
    Vele zielige reizen wel jaarlijks naar hun corrupte land om vervolgens weer terug te komen met aanhang.
    Vele integreren niet,studeren niet,werken niet en zullen tot hun dood financieel ondersteund moeten worden.
    We geven 6 miljard ontwikkelingshulp en de goede doelen halen jaarlijks bijna 2 miljard op.
    Wij in NL zijn al tientallen jaren de gulste van de planeet.
    We zijn ook overbevolkt, dus als het aan mij ligt ,opvang in de regio en alleen tijdelijk opvang in NL.
    Ben ik nu een slecht iemand?

  14. Citaat:
    Het zal niet als verrassing komen dat de ouders wanhopig waren en iedere ooievaar die maar in de buurt kwam van hun bedstee, met stenen en stokken probeerden te verjagen.
    ———-
    Laat me dan eens raden waar deze zin over gaat:
    Een metafoor voor
    Seks en geweld!
    Hoeft niet gelijktijdig bedoelt te zijn. Liever niet.
    Dan heb je meteen de twee zaken te pakken waar ieder mens geen genoeg van kan krijgen.
    Altijd goed in woord, film, boek.
    Een briljante zin vind ik.
    Alleen hoezo wanhopig.

    verder lijkt het een beetje op het VVD plan om meeuwen aan te pakken die nog wel eens ergens een poepje laten vallen. Net zo gek als de natuur regelen zoals de klimaat onzin.

    Ik heb ooit een SF verhaal geschreven over witte reigers die eigenlijk vermomde aliens waren en mensen gingen lastigvallen. Daar moest ik even aan denken.

    Maar al met al houd ik het op het eerste want het zijn beide ouders die -ooievaar-kindjes-seks- ongewenst vinden en niet alleen de vrouw die de vogel er uit wil hebben en de man er geen probleem in ziet, zelfs de ooievaar verwelkomt. Dan had je dat geschreven.
    Toch?
    Of toch iets over geboortebeperking?? Wat maar niet lukt.

    1. In dit fel-realistische verhaal worden de kinderen zoals het hoort door de ooievaar gebracht. Ook is er een terzijde erkenning van bestialiteit die tevens een aanklacht daartegen betreft, waarbij wel aangetekend dient te worden dat de hier geschetste kwalijke gang van zaken in en rond de bedstee in dit geval geheel en al aan de ooievaar te wijten lijkt. Grimmige vergelijkingen met de ontvoering van Europa dringen zich aldus -schier onbewust maar daardoor geenszins minder indringend- onweerstaanbaar op. Zo bezien is dit verhaal tevens te beschouwen als in felle aanklacht jegens de EU en de behandeling van Europa, zonder dat dit afbreuk doet aan de ook al kwalijk te kenschetsen rol van de plaatselijke trawant, de staat.

      Of het hier ook over geboortebeperking gaat en de noodzaak die daartoe al dan niet zou bestaan? Geen idee, dat zou je de ooievaar moeten vragen.

  15. Een aanklacht tegen de EU en de rol van de staat (die soeverein hoort te zijn maar dat niet is) is altijd goed.

    En die ooievaar is sowieso voor geboorte beperking gezien het dwangmatig Kinderen moeten brengen terwijl ze liever met andere zaken bezig waren geweest. En als presentje voor hun goede werk steeds minder leefruimte krijgen. Een slaaf van mensen om de soort in stand te houden ten kostte van de eigen soort.
    Het moet niet gekker worden in de natuur.

    1. Zoals je kunt lezen in dit fel-realistische verhaal worden de kinderen door de ooievaar gebracht en lukte het de ouders maar niet die uit de bedstee te verjagen.

Geef een reactie