Tot voor ongeveer een eeuw geleden was, als er al over politiek werd gesproken, het enige belangrijke onderscheid dat tussen collectivisme en individualisme, tussen dictatuur en vrijheid dus. Van links of rechts had niemand nog gehoord, en alle méér-staat-ideologieen die waren gewoon allemaal collectivistisch (zoals ze dat nog steeds zijn). Nu schiet je er als je je van andere groepen/richtingen wilt onderscheiden om aanhang te winnen, weinig mee op als je allemaal beweert eigenlijk hetzelfde na te streven, en er zit dus weinig anders op dan de eigen partij een onderscheidende naam te geven: fascisme bijvoorbeeld, of (inter)nationaal socialisme of gewoon socialisme of liberalisme of christendemocratisch of gewoon maar helemaal zomaar democratisch en dergelijke meer. Kortom namen genoeg maar wel allemaal voor gradaties van hetzelfde.
Simpel gezegd: vind je dat jij voor de staat moet werken en leven: dan ben je collectivist, vind je dat het andersom dient te zijn, dan behoor je tot de individualistische stroming.
Dit zo gezegd hebbend, mag duidelijk zijn dat in Nederland, om de woorden ‘de hele wereld ‘ maar te vermijden, de aanhangers van het collectivisme hebben gewonnen. Die zullen het vaak ontkennen dat ze vinden dat zij er voor de staat zijn, maar aangezien zij onderwijl al het mogelijke doen (stemmen op collectivistische partijen bijvoorbeeld) om deze stand van zaken te steunen en te bewerkstelligen, kan je je afvragen welk gewicht daaraan kan worden gehecht.
En voor het standpunt dat je toch iets van regels en coördinatie moet hebben, is inderdaad veel te zeggen. Om daar dan maar meteen een hiërarchie bij te maken van meesters en knechten is waar het mis is gegaan in ons land. Een land waar al heel erg veel niet meer mag tenzij het verplicht is, eigendom alleen nog voor de staat bestaat, en je in schuldslavernij tenminste een maand of 8 per jaar moet werken voor die staat. Heb je kinderen, dan worden die al met een schuld (niet die van hen, net zoals die welke ik op mijn nek geschoven krijg niet van mij is) geboren, en als je niet oppast als een ei vanonder de kip onder je vandaan gehaald. Met andere woorden: schuldslavernij of landgebonden horigheid. Over ‘het recht op de eerste nacht’ hoor je tegenwoordig zoveel geruchten dat ik dat maar onbesproken laat, want zo is het al navrant genoeg.
Bazen en knechten, meesters en slaven, zij voor wie de regels niet gelden en zij voor wie die wel gelden, zeg maar: onder of boven, iets wat aanmerkelijk duidelijker is dan de achterhaalde links-rechts indeling van het politieke spectrum.
Kiest u maar: tirannie of soevereiniteit, collectivisme of individualisme, de laars in het gezicht of aan de voet. Iemand is eigenaar van je, en dat kan je in mijn visie maar het beste zelf zijn.
2 december 2014 om 17:27
Ik ben bang dat het collectivisme als een zurdezem onze hele gedachtenwereld al heeft doordrenkt en de mensen niet eens meer weten wat vrijheid betekent en/of er als de dood voor zijn. Wat is er makkelijker dan een vadertje staat, die zich opwerpt als de hoeder der zwakkeren? Zijn wij niet allen zwak en weerloos?
Inderdaad, zwak en weerloos… tegenover de staat.
1 december 2014 om 23:42
Gevonden: http://joostniemoller.nl/2014/10/waarom-ik-geen-krimi-meer-kan-zien/
Het gaat er niet om of die krimi’s al dan niet mooi en spannend zijn, maar om dat er terloops gedachten in je hoofd gestopt worden die je eerder niet had. En heb je dat eenmaal gezien, dan kan je er niet meer omheen kijken.
1 december 2014 om 23:38
De vrijheid in jezelf zoeken en vooral aanvaarden dat je soeverein bent over jezelf, meer kan je in je eentje niet doen. Beginnen met de tv uit te zetten en de krant weg te doen, want daarin staat alleen maar staatspropaganda. En rotzooi erin, blijft erin. Ik dacht nog een tijdje gevaarloos detectives te kunnen kijken, maar ook dat gaat niet meer. Er staat ergens een stukje van me over op de site, maar dat kan ik zo snel niet vinden.
2 december 2014 om 18:48
Gelukkig is dat, vrijheid in jezelf zoeken etc., voor mij, de heremiet die ik ben, aangeboren.
2 december 2014 om 20:35
De ervaring leert dat je alleen jezelf kan veranderen, en een ander niet. Dan kan je wel revolutie willen maken, maar dat gaat dan niet lukken, nooit niet. Daar kan je zuur van worden in een land waar mensen denken dat zij vrij zijn, maar daar schiet je niets mee op. Het enige wat er dan opzit, is doen wat je wel kan, en schrijven/zeggen hoe je denkt dat het wel kan en zit. En ik houd van schrijven, dus dat is 2 vliegen in één klap. Zweveriger dan dat bedoel ik het niet 🙂
2 december 2014 om 21:03
Een collega van mij zei altijd: verbeter de wereld, begin bij jezelf en stop bij jezelf, vooral dat laatste. Ik ben dat volledig met hem eens.
Ik waardeer uw , Caroline, schrijven zeer het is nooit apodictisch, het laat de conclusie altijd aan de lezer. Diametraal anders dan het NOS-journaal was tien jaar geleden.
1 december 2014 om 21:50
En Ron: mensenrechten, vrijheid dus, is aangeboren. Alles wat er over op papier gezet wordt, doet alleen maar af en niet toe. Als ik jou zou vragen of je je rechten, je mens-zijn van een ambtenaar hebt gekregen, dan zou je direct ‘nee’ zeggen, vreemd dan dat een paar gewichtige letters op die ambtenaar plakken, een ander idee geeft. Magie, heet zo iets, met woorden en spreuken een verandering bewerkstelligen van wat als werkelijkheid beleefd wordt.
1 december 2014 om 22:20
Mooie boel!,…wat nu?
1 december 2014 om 21:46
Zie bijvoorbeeld als die dieren-viaducten bijvoorbeeld, zo leuk voor al die hertjes enzo. Dat zal zo wezen, maar vreemd is het wel niet, dat die zo stevig gebouwd worden alsof er dagelijks grote kuddes olifanten over heen trekken. Ook staan ze (maar doet elk viaduct) dwars op alle doorgaande wegen. Maar nee hoor, kijk er maar niet naar en beter nog: denk er vooral niets bij. Was ik legeraanvoerder, nou dan wist ik het wel.
1 december 2014 om 22:02
Dat zal toch niet de reden zijn waarom het dierenviaduct bij mijn woonplaats is voorzien van een wildrooster?
1 december 2014 om 22:11
Dat weet ik niet, maar als dat zo is, dan is dat wel raar. Een mogelijke verklaring die gegeven kan worden is dat het viaduct in dit bijzondere geval niet voor herten en zwijnen is bedoeld, maar voor insecten of iets dergelijks. Ik weet bijvoorbeeld van een wildovergang die kan worden afgesloten als er bijvoorbeeld varkenspest heerst, maar dat is dus niet permanent zoals een wildrooster wel is.
Maar ja, als het voor kleine dieren is, die wildovergang, dan is het bouwen alsof het voor olifanten is, wel raar, niet?
2 december 2014 om 09:38
Een ecoduct moet degelijk zijn om de dikke laag teelaarde te kunnen dragen. Tanks gaan er net zo gemakkelijk over een gewoon viaduct. Maar ze kunnen ook gewoon de weg oversteken, zonder klaarovers!
2 december 2014 om 10:11
Inderdaad, die ecoducten zijn nu juist aangelegd omdat de (grotere) dieren anders de weg oversteken. Overigens doen dieren dat zelden (sprak laatst een wildbeheerder die me vertelde dat een paar miljoen gekost hebbende wildovergang, de afgelopen jaren twee keer in zwijn had zien passeren (uiteraard hangt er een camera) en verder niet.
En in de natuur zijn ook niet overal bomen, je zou met hoog groeiende grassen die niet diep wortelen, kunnen volstaan voor beschutting. Hoe en waarom het allemaal voor kuddes olifanten geschikt moet zijn, weet ik niet, maar opvallend is het wel.
2 december 2014 om 10:13
Tanks gaan net zo makkelijk over de weg ja, maar daar gaat het niet om, het gaat erom dat je doorgaande wegen kunt blokkeren en zelf toch overal kunt komen.
1 december 2014 om 21:42
Agenda 21 is de totalitaire wereldstaat, met Meesters (hier moet een hoofdletter) en slaven, de Hungergames.
Dit is inderdaad een door de VN aanvaard plan (Nederland, althans onze parasitaire kaste, heeft zich aan de uitvoering gecommitteerd) voor een wereldregering. en het catchwoord is (tegenwoordig) duurzaamheid. Zie je dat woord ergens, dan weet je dat je bedonderd wordt, en met medewerking een verdere stap zet op weg naar de totale slavernij.
Vernietiging van de vruchten van de arbeid (bijvoorbeeld door die af te pakken en er windmolens van te bouwen) van het volk hoort er bij, net zo lang totdat de slavenkaste zelfs de nagels niet meer heeft om zijn gat te krabben.
Afsluiten van grote gebieden voor gebruik (toegang, bedrijvigheid etc) door de slaven hoort er ook bij, net als het terugbrengen van de wereldbevolking tot een duurzaam niveau (half miljard).
Was het al die mensen die zeggen zich zo druk te maken over ‘het milieu en de eindigheid van hulpbronnen’ daar werkelijk om te doen, dan zouden ze zelf naar hun beweerde inzichten leven en bijvoorbeeld beginnen het gebruik van privé-vliegtuigen te verbieden. Maar nee, dat wordt in het kader van de slaventraining dus de stofzuiger en de pannenlap.
Werkelijk wonderlijk dat zoveel mensen (als er al mensen zijn die er van weten) denken dat Artikel 21 een complottheorie is. Dat is die inderdaad, en wie dat complot vormen is wel duidelijk: onze parasitaire kaste wereldwijd. Het is een beetje als met Mein Kampf, waar men zelfs nu nog van verzucht ‘het stond er allemaal in, en hadden we het gelezen en geloofd, dan hadden we het zo ver niet laten komen’, maar ja, blijkbaar moet de geschiedenis weer eens herhaald worden, en vreemd genoeg: nooit het leuke stuk ervan.
1 december 2014 om 22:16
Het is wel mooi verpakt: het individu staat steeds centraal, wie kan daar nu tegen zijn? Een beetje zoals Stalin de arbeider centraal stelde.
1 december 2014 om 23:26
Ja Ron, de arbeider die zich dood werkt voor zijn baas, dat is het ideaal, en niet alleen van Stalin zo leert Artikel 21. Leve Stachanov, tot Stachanov niets meer opbrengt, denk aan Boxer, het paard dat al zijn krachten geeft aan het ideaal van een Animal Farm, en na gedane zaken nog wat mag opbrengen in het abattoir. Od dichter bij huis: zie wat de norm is tegenwoordig in de verzorgingshuizen hier.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Aleksej_Stachanov
1 december 2014 om 20:26
Is dit nu collectivisme of individualisme?: in overeenstemming te brengen met mensenrechten, zoals de herdefiniëring van ‘ontwikkeling’ in de richting van een fundamenteel recht van elk individu op aarde.
Hoe is het allemaal begonnen?
In 1992 werden tijdens de UNCED afspraken gemaakt om de weg vrij te maken voor een wereldwijde transitie naar duurzaamheid. De conferentie heeft internationale
betrokkenheid en het debat over ontwikkeling en duurzaamheid op gang gebracht.
Concreet heeft de UNCED geresulteerd in een gezamenlijke internationale politieke
verklaring (De Verklaring van Rio), drie belangrijke milieuverdragen
(Biodiversiteitsverdrag, Klimaatverdrag en Conventie tegen de Verwoestijning), een
gezamenlijke verklaring over de beginselen voor duurzaam bosbeheer en een plan van aanpak (Agenda 21).
…Daarnaast herzien op dit moment veel multilaterale en bilaterale
ontwikkelingsinstellingen en NGO’s hun beleid om het in overeenstemming te brengen met mensenrechten, zoals de herdefiniëring van ‘ontwikkeling’ in de richting van een fundamenteel recht van elk individu op aarde. Ontwikkeling is niet iets dat overheden en donoren aan sommige gemeenschappen gunnen en aan anderen weer niet, zoals bijvoorbeeld het geval is in de Millenniumdoelstellingen die zich richten op ‘de helft van de wereldwijde armen’. Integendeel, een op rechten gebaseerde benadering impliceert non-discriminatie en voorziet dat ieder plan van aanpak elk individu zal bereiken binnen een duidelijk tijdsbestek en binnen de beperkingen van budgettaire en human resource capaciteit. Het moge duidelijk zijn dat het niet beschermen van natuurlijke hulpbronnen, het niet terugdringen van klimaat-verandering of het uitblijven van bescherming van biodiversiteit mensenrechten ondermijnen doordat hulpbronnen en ecosysteemdiensten waarvan mensen afhankelijk zijn, vernietigd worden3. Daarom is er een onderlinge
verbondenheid tussen het nastreven van economische, sociale en culturele rechten en het behoud van de natuurlijke omgeving. Deze onderlinge verbondenheid is een
belangrijk onderwerp voor het internationaal recht en zou daarom een belangrijk
onderwerp moeten zijn in het proces richting Rio+20. http://www.bothends.org/uploaded_files/document/120217_Both_ENDS_analysis_of_the_zero_draft_of_Rio_20_N.pdf
1 december 2014 om 19:38
Caroline, onze meneer of mevrouw Basic Dimension leest ons telkens de les: en daar worden wij beide wijzer van zo dunkt me.
Het is jammer dat de werkelijkheid zo weerbarstig, driedimensioneel, dynamisch, vol met onzekerheden, complexe open system vertegenwoordigen en dat wij zelden tot de essentie komen als wij lineaire relaties leggen tussen twee veronderstelde uitersten.
Desalniettemin doet de tegenstelling tussen individualisme en collectivisme er zeer toe en helpt het onze complexe dingen eenvoudiger te duiden. Verklaren en geheel doorgronden kunnen wij zij echter niet,
Die Basic Dimension Is me er een!
:-))
GJ
1 december 2014 om 20:44
@ GJ.
De werkelijkheid van bijvoorbeeld ‘religie’ is natuurlijk altijd non-lineair en multidimensionaal. En het is inderdaad een dynamisch cybernetisch systeem met tal van onbegrepen terugkoppelingen en uitbraken naar naburige systemen.
De meeste duidingen bestaan dan ook ook uit ruis.
Eenvoudige lineaire relaties om religie te begrijpen zijn echter geen doel op zich, maar worden gedicteerd door een rationele reconstructie der gebeurtenissen vanuit de oorsprong, wat zich uit in een zo spaarzaam mogelijk model.
Beginnend met slechst één dimensie als een lijn tussen twee punten om de richting te bepalen. Graag zouden wij dat model vervolgens weer opblazen tot importante proporties, maar omdat iedere stap logisch beredeneerd wordt uit de voorgaande zal dit niet snel gebeuren. Dat leidt tot een mager en uitgekleed model van de werkelijkheid.
Vanuit de oorsprong werkend houdt men de complexiteit onder controle en kijkt men hoeveel construct validiteit men met eenvoudige relaties nog kan toevoegen. En dan blijkt dat heel wat complexiteit niet noodzakelijk is.
Hoe minder dimensies nodig ter verklaring des te groter veelal de verklaringskracht per dimensie. En hoe meer mensen dezelfde leer aanhangen hoe simpeler de basis zal moeten zijn.
Tenslotte is op deze manier de kans groot dat het domein onvoldoende wordt verklaard, doch de kans klein dat men uit zijn domein schiet.
1 december 2014 om 13:43
[Afdrogen en knippen graag]
De mens is een groepsdier, zelfs libertariërs hebben de groep nodig om op te schelden. Dat gezegd hebbende kan hen enig gelijk niet ontzegd worden. Maar eerst maken wij de rekening op: geboren worden (afdrogen en knippen graag), zogen of staatsmelk, luiers van Kruidvat, kinderdagverblijf, onderwijs zonder welk het libertarisme later niet beklijft, de steun die de mens nodig heeft om überhaupt te kunnen bestaan is voorwaardelijk om zich later libertariër te kunnen wanen. Zou de rekening werkelijk worden opgemaakt dan heeft ieder mens meer baat bij de groep dan wat hij haar schenken kan. En waarom is dat, simpelweg door de multiplier waardoor de groep zo goed is als het intelligenste en creatiefste lid.
De mens beschikt over een groepsinstinct dat zich op alle mogelijke manieren uit, nu weer in de EU, een supergroep, een superreligie, en dat krijg je er ook niet uit. Groepen kunnen overleven maar individuen niet.
Nu gaat er wel van alles mis met groepsvorming en daarom is het libertarisme ter ijking heel erg nuttig. Libertarisme zal echter nooit gerealiseerd kunnen worden maar dient uitsluitend als nulmeting van de niet-groep, het individu in de kracht van zijn leven, als egotripperij, als gedachtespelletje. Totdat je in je rolstoel aan het infuus, de luchtpomp en de hartbewaking ligt want dan heb je de groep weer heel hard nodig. Socialist zou je moeten zijn als je sterk bent en libertariër bij lichamelijke zwakte, zo zou het idealiter moeten zijn, maar zo is het dus niet.
1 december 2014 om 21:26
Ik ben niet tegen groepsvorming, net zo min als ik tegen de regen of de zon ben, of welk ander natuurverschijnsel dan ook. Tegen gedwongen groepsvorming ben ik wel, en daarvan is in dit land sprake, in ieder geval voor de mensen voor wie de (opgelegde) regels wél gelden.
En juist bij die gedwongen groepsvorming loop je de kans dat die gedwongen groep besluit dat je voor de groep geen waarde meer hebt, en wat er dan (ja, de staat doet dat, door het geld te stelen en te besteden aan eigen hobby’s, vriendjes, de eigen vrijwillig gevormde groep, zeg maar) gebeurt is inderdaad in verpleeghuizen ed te zien.
Vreemd toch dat mensen er zo blind voor kunnen zijn, voor al die miljarden die bijvoorbeeld voor zorg betaald zijn, en die door een vrijwillig gevormde dievenbende (houders staatsmacht met verwante favorieten) worden gestolen, en ons en onze ouders de urine langs de enkels loopt. Dat zal die vrijwillig gevormde dievenbende echt niet gebeuren, ga daar maar van uit.
Echte solidariteit -liefde heet dat- is altijd vrijwillig, en al het andere is maar voor zolang het ‘beter uitkomt’.
Want daar waar de urine langs de enkels loopt, staat maar al te vaak de staats-Ferrari op de stoep.
1 december 2014 om 13:13
samen staan we sterk!
1 december 2014 om 12:50
Ach Caroline (en anderen)! Zonder enig collectivisme zullen we ten ondergaan. Lees:
Renks of lichts?
1 december 2014 om 21:16
In vrijwilligheid samenwerken en samenleven, dat is individualisme. De gedachte dat daar dwang (anders dan contractuele) nodig voor zou moeten zijn, is nu precies de ellende die het collectivisme brengt.