Door Caroline Vonhoff
Elke ideologie die het collectief verheft boven het individu, is het werk van de duivel. Dat zei een dominee wiens naam me helaas ontschoten is, in de bezettingsjaren. Hij zag toen uit eerste duidelijke hand waar een dergelijke ideologie tot leidde: tot het de mens tot radertje maken met geen andere functie, geen andere waarde hebbend, dan het zijn van een onderdeel van de machine. En die machine, dat was de staat en de mensen die daar de macht hadden gegrepen, een machine waartegen je net zo min ‘nee’ kan zeggen als een radertje dat tegen een machine kan zeggen. Nou ja, ‘nee’ zeggen dat kan (nog) wel, maar ‘nee doen’ leidt tot demontage en vervanging.
Nare tijden moeten het geweest zijn waarin met een dergelijke ideologie openlijk de (afgepakte) scepter werd gezwaaid. Nou was die scepter al eerder gejat, maar dat doet hier niet ter zake. Enig voordeel van de bezettingsjaren was, lijkt me, wel dat iedereen wist waar die aan toe was, en met de feiten in de hand een beslissing kon nemen over meedoen, aan de kant blijven of verzet plegen. Die luxe van duidelijkheid hebben we helaas niet onder de huidige bezetting, want heeft niet met (openlijk) geweld plaatsgevonden maar sluipenderwijs, en nogal wat mensen begrijpen het kennelijk niet, dat zij bezet zijn en tot slavernij gedwongen door een groep die op zijn best corrupt genoemd kan worden, en als die dat niet is gewetenloos is. En waar gewetenloosheid toe leidt, hoeft voor mensen die beseffen dat er in de vorige eeuw honderden miljoenen ‘onderdanen’ een vredestijd door de eigen regimes zijn vermoord, niet als een verrassing te komen. Maar ja, in een land waar mensen die Pol Pot bij zijn genocide op de Cambodjanen niet alleen bewierookten maar ook actie steunden, nog hoop op hun gesubsidieerde paard zitten, wordt aan iets dergelijks blijkbaar niet zwaar getild. Cambodjanen zijn geen Nederlanders, dus dan kan het kennelijk allemaal vergeven worden, alles kan vergeven worden, behalve dan blijkbaar die fiets die je (groot)vader aan de Duitsers moest afgeven. Libiërs zijn ook al geen Nederlanders, dus dat die bij 100 duizenden over de kling gejaagd zijn sinds de bombardementssteun door Rutte c.s., daaraan tillen we ook al niet zwaar, en dat de mensen in Irak en Syrië er nu aan gaan, ach, wie zijn wij om er over te zeuren, want Nederlanders, dat zijn die mensen niet.
En de daders (die met een man of 20000 heten te zijn, en die oude bekenden zijn uit Libië en Syrië, verzetsstrijders of huurlingen naar gelang van je realiteitsbesef), die zijn zelfs door de grootste legers van de wereld niet in een middagje uit te roeien, en dan zijn er nog mensen die dat geloven. Dat doet ons regime dus daar, die bende steunen in hun moordpartijen, maar ja, dat zijn geen Nederlanders dus dan telt het niet, toch? Dat wat daar gebeurt iets zegt over het morele gehalte van de houders van de staatsmacht hier (het zijn dezelfde mensen immers, dus hun moreel gehalte staat vast), en dan kunnen ze 5 kwartier in een uur huilen, maar dat maakt de zaak niet beter, eerder erger, en alleen de onnozelen zullen er in trappen. Helaas dat er daar nogal veel van zijn blijkens de (gepeilde dan) toegenomen populariteit van zo iemand als Timmermans, een man waarvan de diagnose als narcistische psychopaat me niet al te moeilijk te stellen lijkt, zelfs voor iemand zonder een psychiatrische kwalificatie.
Enfin, ieder dorp kiest zijn eigen idioten, maar zelfs daarvan lijkt geen sprake meer te zijn, van enige keuze bij de bepaling van door welke waanzinnige je in slavernij gehouden mag worden, is -al is het maar omdat het toch niet uitmaakt voor het gevoerde regime- geen sprake meer.
En dan dat eeuwige gelieg, over echt van alles. Het lijkt wel of het regime hier de strijd met de werkelijkheid heeft aangebonden, met het gezonde verstand. Laatstelijk dus die bijbetaling/navordering door de internationale tak van de hier heersende maffia, de EU. Niet dat van die boevenbende ook maar één keer sinds de oprichting een goedkeurende accountantsverklaring is overgelegd, maar allez, een kniesoor die daar op let, en wat de staat doet (die immers God geworden is), is altijd goed. En heb je daar iets van te zeggen of te denken, dan is het wel duidelijk wie en wat jij bent, want de vijand van God, dat is de Duivel niet, of tenminste één van diens kleine knechtjes. Kortom, je bent sowieso iemand met wie geen rekening hoeft te worden gehouden, want of je doet braaf wat God je vraagt, of je bent een duivelskind, dat alleen met veel goedertieren eventueel nog voor heropvoeding in aanmerking komt, maar daarop rekenen kan je niet.
Of neem de Ebola-toestand, je zou bijna nog gaan denken dat de openhouders van de grenzen zelf wel een vaccin hebben, zo luchtig doet men enerzijds, zonder anderzijds even hysterisch als altijd, niet na te laten de publieke opinie ter zake te bespelen. Blijkbaar is het openhouden van de grenzen (en het ook niet laten weten dat die ook dicht kunnen zonder enig bezwaar voor de internationale handel) zo belangrijk dat ten koste van alles moet worden voorkomen dat wij op de gedachte komen (die veel mensen toch al hebben) dat grenzen ergens goed voor zijn en er een reden is dat die bestaan.
Of noem, of noem, of noem, of noem maar op, de zotheid kent geen grenzen meer, en dat allemaal omdat we bezet zijn en dat blijkbaar niet willen weten. We hebben er immers ‘zelf voor gekozen’, niet, en als je dan weglaat dat er niet ‘tegen te kiezen’ was, dan lijkt het nog heel wat, niet? “Nee zeggen, en nee doen’, die optie heeft niemand in Nederland. “Nee zeggen” is sowieso eigenlijk een vorm van haatzaaierij (als al geen godslastering), en voor ‘nee doen’ is er altijd nog de politie, of in ernstiger gevallen dat deel van de staat waarvan we altijd doet of het niet bestaat, de ‘opruimteams’.
Maar mensen, we zijn bezet door een aan de Nederlandse samenleving vijandige macht, die ons als vee beschouwt en behandelt, en waar men je met lieve glimlach op actieve euthanasie (‘er worden nog te veel wilsonbekwame bejaarden aan hun lot overgelaten’, heet het dan) wordt getrakteerd. Wilsonbekwaam, nog even en je wordt als zodanig gezien als je ziet dat het verheffen van het collectief boven het individu het werk van de Duivel is, en dan kan er dus (straks, als het allemaal beter geregeld is) gewoon een einde aan je lijden gemaakt worden, ook al roep je (wilsonbekwaam maar wel luid) dat je daar geen zin in hebt.
Wat wil ik nu eigenlijk zeggen? Nou dat het erger is dan we willen en durven te denken, en dat het jammer is dat Duitsland de Tweede Wereldoorlog verloor, en dat Hitler en zijn (nationaal) socialisten die heeft gewonnen. Zoiets, en dat als je je gezonde verstand gebruikt, je het nog kunt zien ook, dat we in het Vierde Rijk leven en daarmee, als we niets doen, ten onder zullen gaan.
Maar opstaan tegen God, hoe doe je dat?
De aangehaalde dominee sprak voor zijn parochie. Voor 1940 werd crises jaren genoemd. Een fijne tijd voor christen werkgevers. School en dominee opereerden als vandaag woestijn religie. En leverden kader voor koloniën en thuisfront met èèn belofte. Na de dood word de beloning in de hemel uitgereikt. Niet veel verschil met vandaag.
Het was een ijzersterk christen collectief patroon tegen het communistisch collectief. De laatste geboren uit het resultaat W.O 1. Adolf, in zijn boek, legde haarfijn uit hoe koekjes, volgens hem, kruimelen. De christen moederkerk zag een nieuw bondgenoot en omarmde hem. Deze vandaag tijd gaat om hetzelfde spel als toen. Die goede oude tijd van, pet in de hand, en , ja baas, moet terug komen.
Precies, we zuchten onder een totalitair regime.
Een suggestie om op te staan tegen god is belasting ontwijken. In welke vorm dan ook.
Dat kan al simpel door boodschappen te doen bij de buren.
Zelf overweeg ik te emigreren.
Ik heb gekozen voor emigreren. Buiten de EU. Ik heb twee keuzes: ieder jaar van januari t/m april/mei werken voor de staat om vervolgens NIETS te mogen zeggen over de zaken waar dat aan uitgegeven wordt (anders racist) of ver, ver van Nederland een belastingregime opzoeken, waar ik in ieder geval de ruimte krijg om de dingen te regelen waar ik hier geen recht op heb, hoewel ik tienduizenden euro’s per jaar aftik bij de fiscus. Misschien lukt het elders nog om de haat die anderen in mij gezaaid hebben, uit mijn systeem te krijgen. Want dat doen die hypocriete “wat zijn we toch een goed land” mensen: haat zaaien. In mijn jonge jaren was ik trots op mijn land, nu haat ik het. Bejaarden in de stront? Wat kan het mij nog roesten? Dit volk krijgt wat het verdient.
Dat onze overheid nu corrupt is, en collaboreert met de islam, betekent nog niet dat overheden in beginsel slecht zijn. Zo waren de na-oorlogse kabinetten in de jaren 40 en 50 volgens mij een toonbeeld van integriteit.
Een integere overheid, en een zekere mate aan collectiviteit is ook noodzakelijk is om de vijand (die extreem collectivistisch is) buiten de deur te houden. Ik zie niet in hoe dat op individuele schaal mogelijk zou zijn.
Koos, natuurlijk zijn er rozen op de mestvaalt te vinden, maar dat maakt die mestvaalt nog geen prieel. Als je geen ‘nee’ kunt zeggen of doen, dan leef je onder een dictatuur, moeilijker is het niet. En de staat(smacht) is altijd zo groot en drukkend als die kan worden, juist omdat het hebben van die macht juist die mensen aantrekt die die niet zouden moeten hebben.
Dat kan je ook van de naoorlogse kabinetten zeggen: dat die een andere PR hadden was omdat ‘we er met zijn allen even de schouders onder moesten zetten’ en dat moet dan met soberheid voor de werkers gebeuren, en met geveinsde van die die soberheid bepleiten en afdwingen.
De idee van de staat, van dwang en gedwongen collectiviteit, is verkeerd en immoreel, daar begint het mee. Vrijwillig samenwerken en vrijwillig gemeenschappelijke belangen dienen, daar is niets verkeerds aan. Aan gedwongen de belangen van de houders van de staatsmacht dienen, daar is alles maar dan ook werkelijk alles verkeerd aan wat er maar verkeerd kan wezen.
Caroline,
“Vrijwillig samenwerken en vrijwillig gemeenschappelijke belangen dienen, daar is niets verkeerds aan”.
Maar het zal ontaarden in vrijblijvendheid.
De discussie doet me een beetje denken aan die van de dienstweigeraars, toen er nog militaire dienstplicht bestond. Dat waren abjecte nihilisten.
Gaat dat op jouw werk ook zo toe, dat je het -vanwege de vrijwilligheid van het dienstverband- louter vrijblijvend doet?
En als we een staat nodig hebben om ons in het gareel te dwingen (dat is namelijk wat je zegt), wie heeft die staat dan gemaakt dat die dat kan doen zonder in vrijblijvendheid te vervallen, de staat is immers (ook) mensenwerk toch? Of vervallen er misschien toch mensen tot vrijblijvendheid (neem de vrijheden die met beloftes aan kiezers genomen worden, en de loopjes met de waarheid), de mensen die dankzij de onderdrukking van de rest zichzelf op kosten van die rest vet mesten? En als dat het geval is (en ik zie geen voorbeelden van het tegendeel), dan is het toch juist erg slecht juist die mensen, geneigd tot alle kwaad en onbekwaam tot enig goed, met staatsmacht te bekleden?
Vrijheid is de oplossing, tirannie het probleem.
Caroline,
Op het werk is vrijblijvendheid een reden voor ontslag.
Ik denk dat je een erg optimistische visie hebt op de mensheid. Volgens mij zullen er altijd slechterikken zijn. Daartegen moeten de goeden zich organiseren. Zoiets noemen we een staat. Natuurlijk kan een staat ontaarden in tyrannie. maar dat ligt eerder aan de zwakheid van de staat, waardoor de slechterikken toch de macht krijgen (wat nu is gebeurd), dan aan de kracht ervan.
Anarchie is niet de oplossing.
Ja, slechteriken zullen er altijd zijn, en die organiseren zich dus in een staat, want die geeft hen meer macht dan waarvan zelf een God kan dromen. Vreemd dat zo veel mensen zo blind zijn voor wat zo eenvoudig te zien is.
Zeg me waartegen je ‘nee’ kunt zeggen en doen, en ik zal aantonen dat je je vergist. Met bewijs dus. en niet met ‘het gevoel dat’.
Zeer goed artikel Caroline.
Je hebt het licht gezien.
We zijn inderdaad omringd en geïnfiltreerd door nazi’s.
Vlijmscherp artikel, chapeau!
Ook een toppunt van de zotheid is het ‘we hebben met z’n allen besloten’.
Niet legitimeren is overigens het enige zinnige dat je kan doen. Het is een veilig ‘nee doen’ en het ontneemt aan die vijandige staat zijn macht.
Er stond: “Elke ideologie die het collectief verheft boven het individu, is het werk van de duivel.” en dan ga ik nadenken, een verzonnen entiteit heeft volgens de overlevering op zijn beurt zelf ook weer een onzichtbaar vriendje verzonnen. Om zich tegen af te zetten, zogenaamd. Een soort schizofrene projectie. Maar dit even ter zijde. Het Christendom heeft ook in zekere zin het collectief als ideaal. Er zijn onnoemelijke regels die juist tot doel hebben om de maatschappij te beschermen tegen het individu. Gij zult niet echtbreken, geen valse getuigenis spreken of gij zult niet doden. Vlak het individu maar uit. Tenslotte heeft God in de Joods Christelijke traditie ook de rechten om zowel te echtbreken als ook te doden (vaak overlijdt een van de twee echtgenoten eerder dan de ander, en dan bestaat het huwelijk ook niet meer). Waarom eist God dat recht wel voor zich op. De valse getuigenis komt ook uit de mond van God, want hij zei Abraham zijn zoon te offeren, terwijl dat slechts een test was. Kortom God kan ook liegen.
Het is een beetje lastig om met een geciteerde dominee die wellicht in de vorige eeuw al is gaan hemelen het debat aan te gaan. De Oud-Testamentische regels zijn er vaak om de maatschappij te beschermen tegen het individu en niet andersom. Uiteindelijk zit meer socialisme in het Christendom dan liefde in het communisme.
Dat is maar beter ook. Het Christendom heeft opofferingsgezindheid hoog in het vaandel staan terwijl volgens het communisme er de plicht bestond om zich in te zetten voor de maatschappij. Het Christendom beloonde alleen virtueel achteraf en de inzet werd beloond, niet de resultaten. Het ging om de gedachte. Socialisme en communisme zijn meer een soort geloof maar dan zonder God. In plaats van een hemel te verdienen ná het leven kon men de hel verwerven ìn dit leven.
Vreemd dat een dominee dat niet doorzien heeft.
Misschien doorzag die dominee dat wel, en door hem te citeren zoals ik heb gedaan, heb ik zijn woorden tot de mijne gemaakt, dus discussie kan desgewenst met mij.
Reagan zei ooit dat er maar 2 plaatsen zijn waar het socialisme kan werken: in de hemel waar men het niet nodig heeft, en in de hel waar het al is