De grensposten langs de randen van het oude Europa zijn in verval geraakt en fotograaf Ignacio Evangelista maakte daar een prachtige foto’s van, in een reeks die hijzelf een ‘foto essay’ noemt.
Die reeks is hier te zien.
EU fans zullen hier het hoopvolle teken van een nieuwe tijd in zien. Een beetje zoals we dat in de omgevallen wachttorens bij de Muur om de DDR. Onder het motto: Een grenzeloze wereld is een vrije wereld.
Ik zie er eerder iets anders in. Het verval van deze nutteloos geworden gebouwen en gebouwtjes –inderdaad bijna allemaal van een onheilspellende lelijkheid- geven aan hoe het nieuwe gezicht van de EU tegelijk het gezicht is van de ineenstorting van het oude Europa dat ons bracht tot waar we nu zijn. We zien de ondergang van het Avondland. Onbeschermd ligt het erbij. Rijd maar door. Kom er maar in. Zuig maar leeg. Niemand hoeft je paspoort meer te zien.
Deze lege gebouwtjes zeggen: we hebben het opgegeven.
Ondergang van avondland, inderdaad. In de salons is dat uiteraard steeds frequenter onderwerp van gesprek bij de elite, en de adel. Zoals altijd verlaat die tijdig het zinkende schip, dat is begrijpelijk. De finances zijn via offshore centers al lang buiten bereik gebracht, en als het probleem ondanks hoge hekken fysiek wordt: wegwezen, zonodig per raceboot. Enfin, het vertrouwde recept. Het dunne toplaagje op welke locatie van deze planeet dan ook ondervindt doorgaans weinig praktische hinder van narigheid in het veld. Gewoonlijk raak ik op de hoogte van beschavingsondergangen van deze dimensie uit geschiedenisboekjes maar nu maak ik het real time zelf mee. Het zijn interessante tijden.
Inderdaad… hun kop eraf!!
Vrijheid, open grenzen, ik ben er niet principieel tegen. Maar hou dan ook op over de rug van de oorspronkelijke bewoners een verzorgingsstaat in stand te houden die metterwijle meer dan 50% van de totale economie beslaat.