Zoeken: “Guillaume Faye”

Regelmatig verschijnen op dit blog vertalingen van de Franse denker Guillaume Faye, die wordt gerekend tot de ‘Nieuw Rechts’ beweging en invloed had op het huidige Front National. In een niet aflatende reeks boeken en artikelen beschouwt hij de gevolgen van de ‘omvolking’ van Europa, die naar zijn idee zal leiden tot ‘catastrofes’, gewelddadige erupties waarvan het eindresultaat zich nog niet laat voorzien.  Binnenkort verschijnt zijn nieuwe boek: Comprendre l’Islam.

Hieronder zijn meest recente stuk. 

Lees verder

door Guillaume Faye

Geschreven op 19 Januari 2017

Op 19 December 2016 is Duitsland voor de eerste keer getroffen door een islamitische aanval op grote schaal op de Kerstmarkt van Berlijn, symbolisch, na een reeks van kleinere aanvallen als inleiding.  Deze aanval werd opgeëist door ISIS.

De term ‘islamitisch’ is te verkiezen boven ‘islamistisch’, aangezien deze laatste uitdrukking suggereert dat het niet om de islam gaat, maar om een extreme deformatie ervan. Welnu, dat is onjuist:  Het islamisme en al zijn wandaden, waaronder het terrorisme, zijn het product van de echte islam, geheel conform de Koran, het lievelingshandboek van de jihadisten.

Deze aanval is de ultieme consequentie van het aanmoedigingsbeleid om alsmaar meer migranten toe te laten in Duitsland en dus ook de Europese buurlanden.  Dit beleid wordt uitgevoerd door de zeer perverse bondskanselier Angela Merkel, een zwakzinnige, die zich voordoet als een zeer verstandig iemand.

Op deze agressie wordt gereageerd in een verdwaasde reactie.

Zoals altijd, heeft men ook bij deze aanval te Berlijn, gereageerd met tranen,  kaarsjes, bloemboeketten, huilbuien en vergevingsgezindheid.

De Duitsers zijn net zo verzwakt als de Fransen, misschien nog wel meer.

Men geeft uiting aan zijn “bedroefdheid”, niet aan zijn woede.

Men toont een zelfbeeld van verslagenheid en gelatenheid, van onderdanigheid derhalve. Het is catastrofaal.

Tijdens de Oudejaarsnacht 2015 naar 2016 vonden te Keulen massale aanrandingen en verkrachtingen plaats. Deze werden gepleegd door Noord-Afrikanen ( nepvluchtelingen en in werkelijkheid indringers) tegen de oorspronkelijke bewoners van Duitsland. Ook hier reageerde de Duitse publieke opinie gelaten, afgestompt als men is door de propaganda van het systeem. (Slechts een kleine minderheid protesteerde heftig en werd om deze reden dan ook verketterd als zijnde politiek incorrect).

Al deze feiten tonen aan dat een etnische burgeroorlog Europa bedreigt.

Na de aanslag te Berlijn heeft Angela Merkel gezegd ‘zeer trots te zijn op de kalmte waarmee een groot aantal mensen op deze gebeurtenis heeft gereageerd.’

Deze ‘kalmte’ is in werkelijkheid slechts apathie en onderwerping.

Angela Merkel is feitelijk medeplichtig – de organisatrice zelfs – van deze invasie van migranten en alle ellende die dat met zich meebrengt, waaronder dus ook criminaliteit en terrorisme. Het kille cynisme van dit vrouwelijke staatshoofd weerspiegelt een logica, die wellicht de meest schadelijke is van alle Europese politieke leiders sedert 1945.

Ongelukkigerwijs is zij ook de meest invloedrijke, vanwege de tragikomische neergang van haar Franse partner. Dit komt overigens geheel op het conto van Frankrijk zelf. Duitsland heeft immers niets van doen met de fratsen van François Hollande [v1].

In Duitsland wachten 168 duizend illegalen aan wie asiel is geweigerd, op uitzetting.  Ze lopen niet veel risico, net zomin trouwens als in Frankrijk en de rest van Europa.

Massale seksuele agressie vond plaats op Oudejaarsavond 2015 te Keulen door Noord-Afrikaanse nep-vluchtelingen (zie hierboven).  De realiteit hiervan wordt echter tegengesproken door de antiracistische ideologie van de ontkenning.

Mevrouw Merkel loopt hierin voorop, zij, die meer dan een miljoen indringers, die men ‘migranten’ noemt’,  heeft uitgenodigd en binnen heeft laten komen. Zij zal hiermee doorgaan, indien zij wordt herkozen. Een deel van de Duitse publieke opinie, afgestompt en infantiel reagerend, noemt de bondskanselier zelfs liefkozend “Mutti” (moeder), alsof ze de beschermster zou zijn van het Duitse volk; terwijl ze het in werkelijkheid aan het verwoesten is.

 

Duitsland, ziek en masochistisch

 Economisch gezien goed in vorm (althans op het eerste gezicht), sterft Duitsland niettemin een langzame dood, en wel vanwege meedogenloze demografische redenen.

Duitsland zingt zijn zwanenzang. Het is zijn laatste illusie. Er worden steeds minder autochtone Duitsers geboren en hun aantal slinkt. Het land moet elders op zoek naar arbeidskrachten. Een volk, dat veroudert, is als kapitaal dat langzaamaan inteert.  Als er niets verandert, zal het Duitse volk binnen twee generaties verdwenen zijn. Dat komt door het dubbele effect van verminderende geboortecijfers enerzijds en de invasie van migranten anderzijds. Dat zijn onweerlegbare feiten. Zelfs de Duitse taal zal langzamerhand een dode taal worden. De vernietiging en omvolking van Duitsland is in gang gezet.

Lees verder

 

Door gastauteur Guillaume Faye

Een bekend spreekwoord luidt : “De honden blaffen, maar de karavaan trekt verder”. Dat is inderdaad het geval hier en Moskou laat zich niet van de wijs brengen. De meerderheid van de Westerse media heeft de Russische interventie in Syrië omschreven als een criminele en imperialistische onderneming. Dit past binnen de  logica  van de strategie om Poetin te demoniseren. Het doel ervan is om het herstel van Rusland als internationale grootmacht te belemmeren. Het verzinsel van  Rusland als militaire dreiging, het alsmaar herhalen dat Rusland zucht onder een dictatuur, beweren dat de Krim geannexeerd is en dat Oekraïne aangevallen wordt – hetgeen het voorwendsel was voor Westerse sancties – dit alles maakt deel uit van de politieke gedachte om de koude oorlog te laten herleven. Rusland zou een ‘slecht voorbeeld’ zijn voor het Westen. Poetin zou dit slechte voorbeeld zijn omdat hij een voorstander is van patriottisme, herstel van traditionele waardes, het verwerpen van de links-libertaire ideologie, populisme, het verdedigen van de nationale identiteit enzovoorts. Het nieuwe Rusland vertegenwoordigt precies alles wat door de Westerse heersende klassen verafschuwd wordt. Deze Westerse elites zijn oligarchieën die geïsoleerd staan ten opzichte van hun volk. [1] Lees verder

Door Guillaume Faye

Een oude plattelandspriester sterft als martelaar, op de knieën gedwongen en gekeeld als een schaap gedurende zijn gebedsdienst, vermoord door twee Arabische, islamitische moordenaars.

Nog nooit heeft zich een dergelijk feit voorgedaan in de geschiedenis van Frankrijk, zelfs niet in de achtste eeuw tijdens de aanvallen der barbaren Abd-el-Rahman en Moussa, die tegengehouden werden door Karel Martel. Het gebeurde zelfs niet in 1793 tijdens de burgeroorlog van Vendée.

Deze slachting was een enorme symbolische schok. De vraag is nu of  dit gevolgen zal hebben. Of er een omslag en een bewustwordingsproces op gang komt in de publieke Franse en Europese opinie. Een bewustwordingsproces omtrent het dodelijke gevaar (op alle mogelijke terreinen) van de aanwezigheid van de Islam en de immigratie van moslims van allerlei origine. Zoiets is nog helemaal niet zeker, want de geesten zijn danig verzwakt door de aanhoudende propaganda der natiestaten, de Europese Unie en hun kanalen binnen de media. Kijk maar eens naar dhr. Chevènement, voorzitter van de Stichting voor de Islam in Frankrijk. Dit is nu al de derde instantie op dit gebied, en even nutteloos en irritant als zijn voorgangers, de UOIF   en de CFCM 

Wat zeer schadelijk is, is dat de katholieke hiërarchie niet alleen deze misdaden vergeeft, maar ook voortgaat om de islamisering te begunstigen. De woorden van de Paus verergeren dit nog eens. Het kan niet anders of bij bepaalde prelaten, is sprake is van de wens tot zelfvernietiging van de etnische kiem der Europese beschaving.

Lees verder

Marcel Bas schreef een lang essay over een prangende kwestie: De ontwikkeling van het liberalisme, de Verlichting en de individualisering heeft het Westen veel goeds gebracht. Maar datzelfde Westen staat nu met de mond vol tanden tegenover de groepsmoraal van de stammenculturen die de essentie uitmaken van de migrantenstromen. Multiculturalisme en cultuurrelativisme zijn daar de treurige gevolgen van. We lijken een gemeenschappelijke taal te missen om ons tegen de islam, maar ook tegen de Afrikaanse culturen, te weren.

Het wordt daarom hoog tijd, schrijft Marcel Bas, om deze nieuwe taal te ontwikkelen. En daarmee een nieuwe moraal. Een groepsmoraal,

Marcel Bas schreef dit essay op zijn website. Ik neem het hieronder graag over.

Lees verder

Door Joost Niemöller

Voor mij –en ik weet voor velen-  was 11 september een ‘kantelmoment.’ Ineens was ik doordrongen van een besef dat me niet meer zou verlaten: Dat zich in onze Westerse cultuur een vijfde colonne bevindt; een grote, en sterk groeiende, groep moslims, die al dan niet zwijgend instemt met wat een kleine groep gewelddadige islamisten aanricht. Een groeiende massa die ons -al is het maar in hun heilige boek- de oorlog heeft verklaard.

De Franse filosoof Guillaume Faye, noemt zulke momenten als 11 september ‘catastrofen’. Ze zijn, analyseert hij, verschrikkelijk, maar ook nodig om te voorkomen dat de Westerse wereld niet langzaam wegzakt in zelf vernietigende apathie. Door de schrik bij zulke momenten, als bij de aanval op Pearl Harbor, kan er ineens een grote, vernietigende oorlogsenergie vrijkomen. In Europa zal dit de vorm aannemen van burgeroorlog, want de vijand bevindt zich onder ons. Maar daar is veel voor nodig. Hoeveel? Volgens Faye moeten er verschillende catastrofen samenvallen, wil deze enorme energie loskomen.

Velen zullen de ideeën van Faye te vergaand en te extreem vinden, maar die mensen raad ik aan zijn boeken te lezen. Faye is niet alleen een van de meest radicale, maar ook een van de meest diepgaande denkers van deze tijd. Ik vrees zijn gelijk.

Van het samengaan van dergelijke catastrofes is nu nog geen sprake. Wel zien we grote gebeurtenissen plaatsvinden, massaal en aanhoudend geweld door moslims, die het publieke debat enige tijd in de greep houden. Parijs en Keulen zijn voorbeelden.

In Nederland waren er ook zulke mogelijke kantelmomenten. Zo was er de moord op Fortuyn, en de moord op Theo van Gogh. Het leidde tot veel discussie, veel verwarring, en veel afleiding. Na de moord op Theo van Gogh verscheen er een aardig verzamelboek, Hoe nu verder, met artikelen, die nogal overdreven ‘visies’ werden genoemd. Want zoveel visie was er eigenlijk niet nadat Van Gogh werd vermoord. Er was veel verwarring, veel woede, veel goedpraterij vooral, en na een jaartje of zo zakte Nederland weer terug in de amorfe, slome winterslaap die ons land als sinds eeuwen kenmerkt. Slaap ingegeven door angst.

Maar ik denk dat het in Duitsland in Keulen anders zal gaan. Duitsers zijn, anders dan Nederlanders, serieuze mensen. Het duurt misschien lang voor ze een probleem signaleren, en ze zich dat probleem verinnerlijken in de vorm van een groot onrecht dat hen is aangedaan, maar als dat eenmaal gebeurd is, dan laten ze niet meer zo  makkelijk los, en gaan Duitsers tot de bodem. Net zo serieus als ze nu politiek correct zijn, zo serieus en grondig zal uiteindelijk de omslag zijn. Het zal niet prettig ogen. Net zoals het in Frankrijk niet prettig zal ogen. Of in Groot Brittannië. Vanuit Nederland valt zo’n volksopstand zeker niet te verwachten. We moeten daarom goed kijken wat er in landen als Duitsland gaat gebeuren. Veel hoeven we er niet van te verwachten omdat de groepssolidariteit van de Europese bevolkingen is kapot gemaakt. Of, zoals Sid Lukkassen schrijft in de bundel die ik hier bespreek: ‘Het komt er op neer dat het saamhorigheidsgevoel tussen Europeanen is verdwenen en dat er nieuwe groepen zijn gekomen die zich fel manifesteren, terwijl de Europeanen voelen dat zij alleen staan en daardoor terugschrikken van een confrontatie, al zijn zij dan met velen.’

Zo’n volksopstand zit er nog niet in. Maar wel een Duitse mentaliteitsverandering. Heel voorzichtig vooralsnog.

De vraag luidt dan: Zal de massale aanranding van jonge Duitse vrouwen op het stationsplein in Keulen door moslimmigranten leiden tot zo’n omslag? Ik denk het nog niet. Het zal wel leiden tot veel twijfel. Over de illegale immigratie. Over de islam. Over het functioneren van de media. Twijfel is een langzaam werkend gif. Het zal, cynisch genoeg, afhangen van andere grote gebeurtenissen of de nu gezaaide twijfel in Duitsland zal leiden tot een werkelijke omslag in denken.

Deze week verscheen bij uitgeverij Aspekt een bundel met artikelen over Keulen: Keulen: Kalifaat Light en de Fallout van een conflict. De bundel werd samengesteld en ingeleid door de uitgever, Perry Pierik. In de bundel wordt een breed scala aan problemen behandeld die samenhangen met Keulen. Dat blijkt alleen al uit de indrukwekkende verzameling meewerkende auteurs: Leen den Besten, theoloog, Henri Beunders, hoogleraar opinie, Wim Couwenberg, emeritus hoogleraar staats- en bestuursrecht, Anneke van Dok, vroeger burgemeester, Dr. Koenraad Elst, sinoloog (en een van de eerste islamcritici in Nederland en Vlaanderen) Derk Jan Eppink, vroeger medewerker Bolkestein, journalist, Esther van Fenema, psychiater, Annabel Junge, onderzoeker, Robert Lemm, hispanist, Sid Lukkassen, auteur, Salima el Musalima, vrouwelijke imam, Luc Pauwels, historicus, Emerson Vermaat, journalist.

Wat stellen zij?

Lees verder

Door Guillaume Faye

De buitenlandse politiek van Vladimir Poetin, zoals die door  Sergej Lavrov (minister van Buitenlandse Zaken van de Russische Federatie) in praktijk gebracht wordt, is de enige politiek die constant en coherent is. Ze staat in schril contrast met de keuzes die het Westen maakt. In de huidige oorlogschaos van het Midden Oosten voert Rusland tegenover de islamitische barbarij een politiek die gebaseerd is op drie  uitgangspunten :

-De eliminatie van het totalitaire Kalifaat van de Islamitische Staat ISIS dat  terrorisme en jihad wil verspreiden over de wereld.

-Het opnieuw installeren van een Syrische Staat op een nieuwe basis.

-De bescherming van christenen in de Oriënt, althans wat daar nog van over is.
Lees verder

In deel 1 en deel 2  op dit blog schreef de Franse ‘Nieuw Rechts’ denker Gauillaume Faye over de problemen die de huidige invasie van immigranten met zich meebrachten en de zelfmoord van Europa die eraan ten grondslag ligt. In dit laatste, afsluitende, deel, komt hij met een reeks oplossingen, die uitgaan van de gedachte dat Frankrijk weer soeverein moet worden, de macht van de EU gebroken moet worden, opdat ‘het echte Europa’ tot leven komt.

 

 

 

Lees verder

Door Guillaume Faye

De golf van ‘vluchtelingen’, die al tientallen jaren aanrolt, wordt alsmaar groter. Een vloedgolf, vlak voor de overstroming.

In Frankrijk en ook elders in Europa dwingen zowel linkse als rechtse partijen hun bevolking op dictatoriale wijze om honderdduizenden nieuwe immigranten op te vangen. Hierin worden ze bijgestaan door het merendeel van de media instituten en de religieuze organisaties. Ook de Europese Commissie, die niet verkozen is en gewend is geraakt aan zijn permanente macht, draagt hieraan bij. Toch is het merendeel der Europese autochtone bevolkingen hier fel op tegen. Er is geen sprake van enig referendum. Dit alles in naam van een morele plicht die zowel zelfmoord betekent als pervertering van de moraal.

Het is de opmaat voor een burgeroorlog.

 

 

 

Lees verder

De Franse denker Guillaume Faye zet in drie delen uiteen hoe er gesproken wordt over ‘vluchtelingen’, waar het in werkelijkheid gaat om ‘veroveraars.’ Dit zal in afzienbare tijd leiden tot de ondergang van de Europese bevolking, die teruggebracht zal worden tot een slaven-minderheid. In dit eerste deel geeft Faye een overzicht van de huidige situatie, in de twee volgende delen heeft hij het over de zelfmoord die Europa pleegt en in het derde geeft hij aanzetten tot verzet.

 

 

 

Lees verder