Door Dr. Gert Jan Mulder

 

’s-Gravenhagen, 10 maart 2015

 

 

Beste Alexander,

 

Het leven van een minister-president gaat niet altijd over rozen. Ik waarschuw je daarom alvast. Aanvankelijk is iedereen verheugd en positief en krijg je constant aanmoedigingen en complimenten, maar zoals je hebt kunnen zien is dat sinds ik met die rooie rakkers van de “PvdAndersoortigen” deze regering heb “uitgekaart” drastisch anders. Die verdomde Geert had bijna mijn hele zonnige carrière en vlekkenvrije premierschap verpest. Toch een leuke vondst niet: een regering “uitkaarten”. Die Wouter Bos heeft nooit beseft dat ik een twee extra stel kaarten onder tafel had. Je blijft toch altijd zitten met dat alles overheersende gevoel dat het niet “ons soort mensen” zijn Alexander.

Opa Opstelten heb ik eindelijk zover kunnen krijgen dat hij uit zich zelf opstapte. Nou ja, uit zich zelf, hij had wel een zetje nodig, maar een intens 1,5 uur durend gesprek (nou ja monoloog van mijn zijde) hier in mijn prachtige ministerpresidentskantoor in het Torentje en enkele goede glazen Bordeaux deden de rest. Hij was uitgeput en blij dat ik hem uit zijn lijden wilde verlossen. Ik was al lange tijd druk doende om een goed excuus te vinden om afscheid te kunnen nemen van de goed zak, want zijn vergeetachtigheid kende inmiddels geen grenzen.  Hij stuurde mij vrijwel elke dag verwarrende berichten dat hij steeds door Microsoft werd gebeld met marketing acties. Onze minister van Veiligheid en Justitie wist niet eens hoe een cyber crimineel te herkennen, zelfs als hij 10 keer per dag door dat soort lui wordt gebeld. Kortom, hij werd onhoudbaar. Help me herinneren dat Ton Elias ook dit soort gedrag begint te vertonen.

Wij historici beseffen als geen ander dat het enige dat er echt toe doet geschiedenis is. De toekomst veel te onzeker en vooral te complex om daar enige sturing aan te kunnen geven en dat voor het nu slechts geldt: carpe diem!  Wat is het leven van een minister-president toch een onbezorgd genot.

De bloedhond Teeven heb ik ook gelijk kunnen lozen. Het bleef toch altijd een “Leefbaar” mannetje. Nooit echt het ware VVD gehalte en niveau kunnen halen. Je kon dat ook weer zien afgelopen week toen hij op campagne ging in Zandvoort. Die naar vis en friet ruikende badplaats is toch geen plek waar je in het openbaar gezien wil worden.

Wij kunnen er als VVD alleen maar beter van worden. Deze twee trokken ons continue naar beneden in de peilingen, met hun onbehouwen gedrag en gedoe. Neem nou eens zo’n Stef Blok, Henk Kamp of zelfs Halbe Zijlstra. Nooit hoor je iets van die kerels. Doen gewoon hun werk, zonder op te vallen, zonder op de voorgrond te treden, zonder ons voor de voeten te lopen. Dat soort soldaten en adjudanten zijn onmisbaar voor ons soort mensen die altijd de spotlights nodig hebben, in het middelpunt willen staan, bevestiging te krijgen dat het echt alleen om ons draait.

De verkiezingen worden op deze manier een makkie. Jij en ik draaien nog een paar keer, gaan wekelijks naar de kapper, kopen nog een paar pakken bij Oger, en hupsakee: kat in het bakkie. Samsam en Asser zijn voor goed in de wielen gereden door Aboulaatklep. Van die PartijvandeAndersoortigen hebben wij voorlopig geen last meer.  Olijk en Roesemoes vechten elkaar de tent over de vraag wie het meest orthodox socialist is, en hun Geert is steeds vaker druk met zijn buitenlandse beslommeringen. Eind van de maand gaat hij op Schnitzel tournee in Oostenrijk. Wij kunnen Buurman er maar beter een beetje bij houden, het is en blijft een beste en beschaafde kerel. Afkomst verloochent zich niet.

Enfin, Amice, na de onbenullige provinciale verkiezingen en een nieuwe kamer van en door “Heeren zoals wij” verwelkom ik je graag in mijn herschikte, opgefriste kabinet Rutte 3. Ik zou een wat onbetekenend ministerie kiezen. Eén waar het risico op struikelen minimaal is, en waar niet te veel van je zal worden gevergd. Misschien is zelfs een nieuw ministerie Europese Zaken wel iets voor je. Je kunt dan alle “energie” steken in het voorbereiden van onze volgende post, in Bruxelles!

Au revoir!

Je Mark