Ben Affleck, als acteur kan die wat. Zo zag ik hem in het ook door hemzelf geregisseerde Argo, over een fake film project, opgezet door de CIA om Amerikaanse gijzelaars in Iran te bevrijden. Niet alleen spannend, maar je krijgt er ook nog eens een niet zo heel erg positief beeld van de islam door, wat best opmerkelijk is bij Hollywood producties. Want Hollywood, het grote Amerikaanse exportproduct, is vooral zo politiek correct als de neten. Ons wordt met name telkens veel geleerd over al die grote waarden van andere culturen, over hoe gelijk zwarten zijn, hoe gelijk vrouwen en mannen, hoe onterecht het is dat sommigen rijk zijn en anderen arm, enzovoort, enzovoort.
Ben Affleck is geen uitzondering op het plaatje dat Hollywood sterren een heilig geloof hebben in de multicul-droom. Kijk even op zijn Wikipedia pagina en je wordt doodgegooid met de Afrikaanse goede doelen. Op elk mislukte goede doelen project wordt steevast weer een nieuw gestapeld, pijpdroom op pijpdroom.
Deze Ben Affleck, een goede acteur, maar een ijdel mens, dacht op 3 oktober wel even op de tv in debat te kunnen gaan met geharnaste debaters als Bill Maher en Sam Harris. Waar die met concreet argument op concreet argument komen om aan te tonen dat de grote meerderheid van de moslims in de wereld dezelfde waarden aanhangen als die ISIS gekken, alleen niet zelf moorden, daar komt Affleck niet veel verder dan wat gegil of ‘racisme’ en dingen over moslims zeggen die vroeger over Joden gezegd werden. Het repertoire van correct links is bijzonder beperkt en moet gecompenseerd worden met zelfingenomenheid. Dat ziet er bijzonder dom uit wanneer je voor de uitzondering eens in debat gaat. Affleck wordt kwaaier en kwaaier en heeft steeds minder tekst en steeds meer emotie.
Dit zal wel de laatste keer zijn dat we Affleck in debat zien over een onderwerp dat zo duidelijk boven zijn hoofd en zijn beperkte denkkader gaat.
Wat een opgeblazen loser.
Wat een ongelooflijk zelfingenomen domme eikel die Affleck. Hoe kun je je voor het oog van de camera en een live-publiek zo emotioneel en dom tonen tegenover nb. volstrekt redelijk argumenterende sprekers?
Het antwoord op die vraag is natuurlijk het gemak waarmee linkse multikul verhaaltjes rondzingen in ‘betere kringen’, waar bovendien zo fijn geld valt te verdienen voor mensen die net als Ben laten zien uit het goede politiek correcte hout te zijn gesneden.. Heerlijk met oogkleppen op elkaar bekrachtigen in verhalen over al die arme goedwillende moslims die zo gemeen vertrapt worden door die vieze witte rascisten, die het in hun hoofd halen met feiten te komen.
Tja, als je dan een keertje echt aan de bak moet sta je met lege handen, en neemt het gekrenkte ego de regie.
Alles dat uit Hollywood komt krijgt bij mij geen kans de vuilnisbak te ontlopen, ongezien!