Door Victor Onrust
Formatteren is noodzakelijk, daar zijn we het hopelijk over eens. Aan willekeurig alle kanten uit denkende individuen hebben we niets. Meestal gebruikt men andere termen zoals disciplineren of opvoeden. Indoctrineren is minder populair. Formatteren wordt in dit kader eigenlijk alleen gebruikt voor de harde schijven van computers. Die moeten ook in nette hokjes verdeeld worden voordat ze bruikbaar zijn.
Nu John de Mol voor de zoveelste keer voor zijn formats door het grote geld beloond wordt lijkt het tijd dit verschijnsel nader te bekijken. Hiertoe op het spoor gezet door de overdenkingen van Bert Wagendorp in de Volkskrant van 14 maart. Bert vraagt zich af wat voor grensverleggende programma’s ons nog te wachten staan. Qua wansmaak lijkt hij vooral te denken. Mij lijkt dat dat redelijk voorspelbaar is. John de Mol is de hogepriester van het liberale individualisme. Zijn formats leunen zwaar op de competitie tussen individuen en sturen op identificatie met de winnaar en leedvermaak om de losers om zo te ontsnappen aan het vrij monotone en bedreigde bestaan in het hokje van alledag. Hij drukt daarmee de kijker terug in zijn allerindividueelste hokje en ontneemt hem de energie en de lust om kwaad te worden over misstanden en dreigingen en zich met lotgenoten aaneen te sluiten om daartegen iets te ondernemen.
Lees verder op het weblog van Victor Onrust
LAATSTE REACTIES