Nieuwe cijfers Belgie: Illegale immigranten blijven (bijna) allemaal

Door Joost Niemoller

 

Vorig jaar kwamen er meer dan een miljoen illegale immigranten naar Duitsland. Deze mensen worden in de media ‘vluchtelingen’ genoemd, maar dat is onterecht. Pas wanneer ze de asielprocedure doorlopen hebben, weten we of het wel of niet om vluchtelingen gaat. Een grootschalige medialeugen dus. Wat bij de genoemde aantallen ook niet meegerekend wordt, is de gezinshereniging en de huwelijksmigratie die automatisch volgt op de illegale immigratie. Ervaringscijfers van de afgelopen jaren leren dat we die genoemde cijfers makkelijk met vier of vijf kunnen vermenigvuldigen. Duitsland is dus vorig jaar zo’n zes miljoen armoezaaiers ‘rijker’ geworden. Het gaat de Duitse burgers naar eerste schatting zo’n vijftig miljard euro kosten. En naarmate men over meer jaren gaat plannen, worden die bedragen hoger. Dat men over veel meer jaar moet plannen, is voor iedereen met gezond verstand duidelijk. Want wanneer eenmaal vastgesteld is dat de betreffende personen illegale immigranten zijn en geen ‘vluchtelingen’ (een zeer langdurend, zeer geldverslindend bureaucratisch proces), komt de vraag op tafel: Gaan ze ook terug? Het antwoord zal niemand verbazen: Natuurlijk gaan ze niet terug. Ze hebben nu eenmaal teveel geinvesteerd in hun reis. Ze zitten al te lang in die AZC’s. Ze kunnen hun mislukking niet toegeven. Het economisch voordeel van een verblijf in het onvrijwillige ‘gastland’ is te groot, legaal of niet legaal.

De hele asielprocedure is natuurlijk een grote leugen. Maar misschien wel de grootste leugen is dat wie niet als vluchteling erkend wordt, terug zal gaan. Het is een nep-procedure, voortkomend uit de waanzin van de internationale vluchtelingenverdragen waar de Europese landen zich met suicidale overtuiging aan verbonden hebben.

In Belgie stelde het Vlaams Belang vragen (PDF)  aan de regering over het aantal illegale immigranten dat in 2015 werd uitgewezen wanneer de vluchtelingenstatus niet wordt toegewezen. De antwoorden kunnen nauwelijks nog verbazen. Wat wel verbaast, ja verbijstert, is dat alleen het Vlaams Belang zich er druk over maakt, en dat de rest van de Belgische politici zich er hun schouders over ophaalt. Zo komt er namelijk nooit een serieuze discussie ter tafel over de waanzin van dit asielbeleid. (En dat is ook precies de bedoeling.)

De illegale immigranten waarvan dit officieel wordt vastgesteld, krijgen in Belgie een zogeheten BVG, een bevel om het grondgebied te verlaten. Dat waren er in 2015 maar liefst 43.4333. Een hoop papiertjes dus, en een hoop belastinggeld.

Maar werd er ook gevolg gegeven aan die BVG’s? Nauwelijks. De cijfers van de regering als antwoord op de vragen van het Vlaams Belang.

• 245 vreemdelingen in illegaal verblijf maakten het voorwerp uit van een repatriëring of van een Dublin-terugname;

• 187 vreemdelingen maakten gebruik van de vrijwillige terugkeer (begeleid);

• 649 vreemdelingen werden teruggedreven aan de buitengrens.

• 113 die een BGV hebben gekregen werden geregistreerd als het grondgebied hebbende verlaten met eigen middelen (niet begeleide vrijwillige terugkeer, dit cijfers wordt momenteel nog niet meegerekend in de totaalstatistieken terugkeer).

Dat klinkt nog veel mooier dan het is.

In gewone mensen termen:

4.245 werden uitgezet naar een ander EU land. Wat er daarna mee gebeurt, weten we niet, maar hoogstwaarschijnlijk komen ze in dat land opnieuw in een procedure.

Dan gingen er 4.187 begeleid en vrijwillig terug. Dat wil zeggen: de Belgische overheid betaalde voor hun terugkeer. Of ze het daarna nog eens gaan proberen, weten we niet.

1.649 kregen een enkeltje naar de Belgische grens, die zoals we weten niet wordt bewaakt. Ze konden dus onmiddellijk terugkeren.

1.113 bleken onvindbaar.

De effectiviteit van het Belgische uitzettingsbeleid is dus praktisch nul.

En het is nog erger dan dat. We kunnen daarover het beste het Vlaams Belang Kamerlid Barbara Pas citeren in het persbericht van het VB:

Bijzonder veelzeggend is volgens het Vlaams Belang-kamerlid dat het in 23.812 gevallen ging om een BGV dat voor de eerste keer werd afgeleverd. De 19.621 andere BGV’s werden afgeleverd aan personen die eerder reeds een dergelijk bevel kregen – en dat vervolgens feestelijk aan hun laars lapten.

Zo  mogelijk nog illustratiever voor het falende asielbeleid is het feit dat er van de 43.433 bevelen om het grondgebied te verlaten slechts 8.432 effectief werden voltrokken: 4.245 illegalen daarvan keerden gedwongen terug en amper 4.187 (intussen door de staatssecretaris bijgesteld tot 4.053) maakten gebruik van de begeleide vrijwillige terugkeer. “Dat betekent concreet dat amper 19 procent van de opgepakte illegalen effectief het land werd uitgezet. In meer dan tachtig procent van de gevallen blijft het erbij dat betrokkenen een uitwijzingsbevel - ondertussen wereldwijd bekend als het Belgische vodje papier – in de hand gedrukt krijgen”, argumenteert Pas.

Bovendien blijkt dat de terugkeercijfers die N-VA-staatssecretaris Theo Francken met veel poeha wereldkundig maakte, sterk moeten gerelativeerd worden. Ze blijken immers ‘opgepimpt’ doordat de zogenaamde ‘terugdrijvingen aan de grens’ (in de praktijk gaat het meestal om mensen die door de luchtvaartpolitie werden belet het land binnen te komen) voor het gemak bij de gedwongen repatriëringen werden geteld. Barbara Pas: “Op die manier zet Francken mensen ‘uit’ die nooit in het land zijn geweest.” In totaal ging het vorig jaar om 1.649 gevallen, wat betekent dat het werkelijke aantal repatriëringen beduidend lager ligt dan de 10.081 waar Francken het eerder over had: in de praktijk werden slechts 8.432 illegalen al dan niet vrijwillig uit het land gezet.

“Met een terugkeercijfer van amper 19 procent is van een trendbreuk in het asielbeleid absoluut geen sprake. Zolang de kans dat men een uitwijzingsbevel kan negeren vier keer  groter is dan de kans op effectieve repatriëring, zal zich het bericht verspreiden dat België het land is waar men - eens voet aan wal gezet - ook kan blijven”, stelt Pas. “Het spreekt voor zich dat bij ongewijzigd beleid het leger illegalen – vandaag goed voor 200.000 mensen - in onze steden nog verder zal aangroeien, en de N-VA vandaag organiseert wat ze gisteren bestreed: een volgende collectieve regularisatieronde.”

En zo is het. De Belgische regering smijt met haar vertekende cijfers dus modder in het gezicht van de Belgische kiezer. En de media doen aan het leugenachtige spelletje mee. Ze kunnen zoveel administratieve categorieen verzinnen als ze maar willen, maar de praktijk is dat het voor illegale immigratie een zeer lucratieve gok blijft om zich voor te doen als vluchteling. En daarom zullen ze dus blijven komen. Want de lokroep van moeder Merkel blijft klinken. Dat er nu eventjes in Duitsland wat minder illegale immigranten aan lijken te komen is niet te danken aan het EU beleid, maar aan het feit dat de Oost-Europese EU landen de EU regels naast zich neer hebben gelegd, en grenscontrole invoerden.

En hoe is dat in Nederland met de effectiviteit van het terugkeerbeleid? Ach, dat is natuurlijk net zo rampzalig.