Door Joost Niemöller
De Amerikaanse publicist Jared Taylor komt op 14 oktober naar Nederland. Hij zal een lezing geven op de conferentie Towards a New Golden Age, georganiseerd door Studiegenootschap Erkenbrand.
(Ik zou daar ook komen spreken, maar heb afgezegd. Hier kunt u lezen waarom.)
Wie is Jared Taylor?
Jared Taylor wordt de Godfather van de Amerikaanse Alt Right beweging genoemd, alhoewel hij die titel moet delen met Richard Spencer. Taylor neemt uitgesproken afstand van Richard Spencer. Alt Right is een los vaste beweging, een subcultuur met een netwerkstructuur. Het is ook een internetbeweging, en daar bestaat geen hiërarchie. Maar Taylor publiceerde al ver voor de naam Alt Right überhaupt bestond. Ook van enige beweging was er toen nog geen sprake.
De essentie van de boodschap van Taylor is deze: Zwarten mogen benadrukken dat ze brothers en sisters zijn. Latino’s mogen hun raza, hun, ras,vieren. Dat wordt politiek correct geacht, passend binnen de heersende multiculturele ideologie. Etnische identiteit is zo nadrukkelijk aanwezig binnen de Amerikaanse samenleving, die steeds meer aan coherentie verliest door deze Identity Politics, met name vanuit de verstikkende invloed die het multiculturele jargon op de universiteiten, in de media en in de rechtszalen heeft. Maar als blanken op willen komen voor de door hen geschapen beschaving, is dat ineens een probleem.
Taylor spreekt en schrijft hierover op zijn, tegenwoordig dankzij Alt Right goed gelezen, site American Renaissance, en in een aantal boeken. Daarvan is het meest recente, White Identity, het meest uitgesproken. Hij geeft in dit boek zijn gedachten het scherpste weer.
Blanke identiteit
De goed onderlegde, altijd beschaafd sprekende, Taylor wordt op de Wikipediapagina over hem een white supramacist genoemd. Dat is iemand die vindt dat het blanke ras verheven is boven andere rassen. Maar daarvan is in zijn boeken, en voor zover ik heb gezien, op zijn site, of in interviews met hem, nu juist geen sprake. In interviews zegt hij uitsluitend dat rassen verschillen en dat sommige rassen in sommige aspecten beter zijn dan andere. Maar Taylor zegt wel dat er iets bijzonders aan de hand is met rassen. Er is sprake van onderlinge verbondenheid. Aan de hand van een simpel voorbeeld uit zijn eigen leven maakt Taylor duidelijk hoe sturend raciale verschillen volgens hem zijn. Als negenjarige hoorde hij van de bokswedstrijd tussen de zwarte Floyd Patterson tegen zijn blanke, Zweedse, uitdager, Ingemar Johanson. Die laatste werd destijds knock out geslagen en in de krant stond een foto van de zegevierende Patterson, uittornend boven de op de grond liggende Johanson. De kleine Jared had zo graag gewild dat de Zweed won!
Taylor groeide op in Japan en had in het echt nog nooit een zwarte gezien. Zijn ouders hadden altijd gezegd dat alle rassen gelijk waren, alle mensen waren kinderen van God. Hij haatte geen zwarten. Hij had het, zegt hij, net zo erg gevonden als een Arabier Patterson had verslagen. Hij hield gewoon van blanken. Zijn eigen ras.
Tot aan zijn veertigste zou Taylor opgroeien als linkse ‘liberal’. Maar hij kwam erachter dat de multiculturele idealen niet overeen kwamen met de werkelijkheid: Mensen identificeren zich in werkelijkheid, ondanks de heersende idealen, met hun eigen ras. En de daardoor ontstane spanningen met andere rassen zijn van alle tijden. Het hoeven trouwens niet altijd spanningen te zijn. Men vindt het eigen ras domweg het beste. Of de eigen ‘etnische groep’. Een containerbegrip, wat betrekking heeft op zowel culturele als genetische eigenschappen. Dat is niet alleen van alle tijden. Het is ook van nu, blijkt uit veel psychologische testen.
Raciale verbondenheid is een algemeen verschijnsel. We vinden dat vandaag de dag misschien geen prettige waarheid, en het zal ook vast geen waarheid zijn die voor iedereen opgaat, maar in het algemeen is etniciteit een belangrijke bindende factor. Net zoals andere bindende factoren overigens, waaraan Jared Taylor alleen in afgeleide vorm aandacht aan besteedt, zoals taal, sekse, economische status, nationaliteit, godsdienst, leeftijd, enzovoort.
De mens als sociaal dier is in staat om, anders dan andere dieren, sociale verbanden aan te gaan op basis van steeds verschillende gemeenschappelijke eigenschappen. Het is vaak maar net wat het beste uitkomt. Jared Taylor is geïnteresseerd in maar één aspect: ras.
Nu is de overeenkomst van DNA zeker een belangrijke constante wanneer het gaat om verbondenheid tussen groepen te verklaren. Wetenschappers als Frank Salter deden hier belangrijk onderzoek naar. Veel van dergelijk onderzoek gaat over ‘altruïsme.’ Wie doet iets voor wie? En sterker nog; wie is bereid, en om welke reden, zich op te offeren voor een groep? Is etniciteit altijd doorslaggevend? Dat is in de loop van de geschiedenis niet altijd gelijk, zo toont Kevin McDonald aan in zijn uitputtende, driedelige geschiedenis over Joden. Soms overheerst het individualisme, in andere tijden is er meer groepsdwang bij dezelfde groepen.
Jared Taylor overdrijft dus door zich helemaal toe te spitsen op ‘ras.’ Maar het belang in wat hij doet, is dat het gaat om een taboe. We mogen het hier helemaal niet over hebben. En alleen al daarom is het belangrijk om het er wel over te hebben, en is het belangrijk dat Taylor het erover heeft.
Taylor beschrijft in White Identity waarom ‘ras’ zo belangrijk is, en ook wat er mis ging in de VS.
De mensenrechtenbewegingen in de jaren vijftig en zestig in de VS, schrijft Taylor, waren gebaseerd op de aanname dat raciaal bewustzijn voortkomt uit vooroordelen die bestreden moeten worden. De poging om de blanken te ‘bevrijden’ van hun vooroordelen, zou falen.
Toen Obama aan de macht kwam, heerste er in de VS een hysterisch verlangen naar ‘verandering.’ Obama predikte ‘Change’ en de mensen geloofden erin. Het raciale onrecht ten opzichte van zwarten, zou door de magische verschijning van Obama verdwijnen. Ras zou er niet meer toe doen. Het omgekeerde gebeurde. De raciale spanningen zijn juist in de regeerperiode van Obama enorm toegenomen. Taylor werd in de begintijd van Obama uitgenodigd voor discussies op de radio, en merkte dat hij toen de enige was met een realistisch inzicht. Na de verkiezing van Obama, werd er door het onderzoeksbureau Gallup een toegenomen optimisme gemeten over de raciale relaties in de VS, maar een jaar later was dat niveau alweer gedaald tot het niveau van 46 jaar eerder, toen Gallup die vraag voor het eerst stelde.
Hoe hard er ook in de media wordt geroepen dat ‘diversiteit’ een kracht is, in werkelijkheid, zo toont Taylor met zeer vele voorbeelden aan, leven etnische groepen op sociale eilanden, en neemt de segregatie eerder toe dan af. Geen antidiscriminatiewet of verplicht integratieprogramma op school kan dat verhinderen. Eenmaal buiten de greep van de wet, in het informele leven, kruipen de rassen weer bij elkaar. De Amerikaanse houding ten opzichte van raciale realiteit is er een van hypocrisie. En die hypocrisie bestaat voornamelijk onder de blanken, omdat die zichzelf hebben opgelegd dat ze geen kleur horen te zien. Iets wat je onder zwarten, latino’s en Aziaten helemaal niet aantreft. Alleen de blanken blijven de droom van Martin Luther King koesteren; mensen niet beoordelen op hun ras, maar op hun karakter. Althans, dat belijden ze met de mond. Blanken die hen op de realiteit wijzen, worden weggezet als racisten. De agressie waarmee dat gebeurt, zegt alles over de onderliggende spanning: Het is de waarheid die bevochten moet worden.
De integratiemythe
In de VS is er, net als in Europa, nauwelijks sprake van integratie, maakt Taylor duidelijk aan de hand van een lange rij voorbeelden. Het valt hem op dat er vandaag de dag nauwelijks nog over ‘integratie’ wordt gesproken. Er wordt, merkt hij scherp op, niet meer over gesproken, omdat er nog zo weinig positiefs over valt te zeggen. Het heeft zijn rol als gereedschap voor de multiculturele droom verloren. Weg ermee dus.
Al in een aan het eind van de oorlog verschenen sociologisch boek, An American Dilemma, dat 25 herdrukken beleefde, stond te lezen dat de achterstand van de zwarten te wijten was aan de vooroordelen van de blanken. Wanneer die vooroordelen waren weggenomen, zouden de rassen op gelijk niveau komen. De raciale verschillen in de VS waren in die redenering een blank probleem. En zo wordt het nog steeds gezien. Terwijl het niet zo is. En daarom is deze analyse geen middel tot verbetering, maar een aanzet tot aanhoudende frictie. Blanken wijzen naar zichzelf, komen er niet uit, en blijven verdeeld onder elkaar.
De meeste blanken in de VS wilden de hen opgedrongen integratie natuurlijk ook helemaal niet. Maar ze durfden daar niet voor uit te komen. Er werden door de staat systemen opgezet met bussen, om zwarte kinderen uit hun wijken te vervoeren naar de scholen in de blanke wijken. Dat stuitte op enorme weerstand en zou falen. Taylor haalt een Harvard onderzoek uit het begin van de 21e eeuw aan waaruit blijkt dat de segregatie op scholen dan nog hetzelfde is als in 1969, een jaar nadat Martin Luther King was vermoord. Vaak is de segregatie nog groter geworden. In 1967 ging in Boston een zwarte scholier naar een school die voor 32 % blank was en in 2003 naar een school die nog maar voor 11 % blank was. Meestal wordt verondersteld dat vooral de lagere blanke klasse hun kinderen niet naar een school met zwarte kinderen wil sturen, maar uit onderzoek blijkt dat dit niet zo is. Juist blanke ouders sturen er op aan dat hun kinderen ver blijven van gemengde scholen met veel zwarte kinderen. Juist die hogere blanke klasse, die zo graag en vaak spreekt over ‘de kracht van diversiteit’. ‘discrimineert’ het meest.
Op gemengde scholen wordt weer onderling ‘gediscrimineerd.’ Blanke kinderen gaan om met de blanke, zwarte kinderen met de zwarte enzovoort. Op gemengde scholen blijken bovendien de scholieren niet minder negatief over andere rassen te denken dan op gesegregeerde scholen. Ook dat toont Taylor aan met veel bestaand onderzoek. Dat soort onderzoek speelt meestal nauwelijks een rol in het openbare debat.
De ‘witte vlucht’ vond ook plaats uit de steden waar steeds meer latino’s gingen wonen. Mensen stemmen met hun voeten. Maar dat verhaal wordt nooit in de media verteld. Zowel zwarten als blanken als latino’s proberen in de steden zo ver mogelijk van elkaar af te wonen. In de ‘andere wijk’ voelt men zich extreem ongemakkelijk en bekeken.
En de ‘witte vlucht’ vindt over steeds grotere afstanden plaats. Eerst binnen de steden naar andere wijken. Dan naar andere steden. En nu steeds vaker naar andere staten. Zo vindt er gedurende tientallen jaren een aanhoudende migratie plaats van blanken uit Californië, dat steeds meer verandert in een staat met een latino meerderheid. De zwarten worden door de latino migratie ook uit hun wijken verdreven. 70% van de emigranten uit Californië naar andere staten is blank. Tussen 2000 en 2008 waren dat er alleen al een half miljoen. Hierover hoor je in de media zelden. In die media wordt die ‘liberale staat’ Californië gevierd als een wonder van tolerantie.
Gedwongen diversiteit
En waarom segregeren rassen? Daar is niets geheimzinnigs aan. Uit elk onderzoek komt hetzelfde: Mensen voelen zich domweg gelukkiger binnen hun eigen etnische groep. Heel lang werd geroepen dat dit een typisch blanke eigenschap zou zijn. Maar het gaat voor alles rassen op. Taylor haalt zelfs voorbeelden uit de zwarte middenklasse aan, waar men niet blijkt te willen dat er een blanke middenklasse in hun buurt komt te wonen. ‘There goes the neighbourhood.’
Ondertussen slaat het Amerikaanse bedrijfsleven zich op de borst vanwege de gesuggereerde ‘diversiteit.’ Dat is tegenwoordig een statusverhogend woord. Een divers bedrijf ‘’ deugt.’
Maar de werkelijkheid is anders. Hoe diverser de scholen, hoe meer interraciaal geweld. Vechtpartijen waar honderden tegelijk bij betrokken zijn. Doelbewust raciale moorden. Zwarten op hun beurt vallen weer vaak Aziaten aan. Maar er wordt alles aan gedaan om die cijfers weg te houden bij het publiek, want daarmee trek je geen leerlingen. In Californië is met name het geweld tussen zwarten en latino’s enorm toegenomen, nu zwarten zich verdreven voelen. Zwarten noemen dat ‘being jumped.’ De aanwezigheid van politie op de scholen in Los Angeles is enorm toegenomen.
De gedwongen diversiteit heeft ook geleid tot veel discriminatiewetgeving waaruit veel rechtszaken voortkomen. Ook trouwens onder blanken die zich gediscrimineerd voelen bij sollicitatieprocedures. De gespannen diversiteit op het werk leidt soms tot gevaarlijke situaties, bijvoorbeeld toen er een gevecht uitbrak in een verkeerstoren op La Guardia nadat een blanke verkeersleider per ongeluk het woord ‘boy’ uitsprak. Zeg ‘boy’ en je hebt de vlam in de pan bij zwarten. Bij een McDonald’s liet een blanke cliënte per ongeluk haar portemonnee vallen. Ze riep ‘o boy’, het zwarte personeelslid achter de kassa was beledigd en begon een rechtszaak wegens racisme.
Raciale gevoeligheid leidt tot de meest krankzinnige rechtszaken. Een boer werd verplicht om zijn vogelverschrikkers van het land te halen omdat ze zouden lijken op Klu Klux Klan leden. Advertenties van de overheid waarin positief over ‘kip’ gesproken wordt, moesten worden verwijderd omdat ze zouden wijzen op raciale stereotypen ten aanzien van zwarten. Oude klassiekers uit de tijd van de geluidloze film mogen niet meer in filmmusea vertoond worden vanwege de beeldvorming over zwarten. Speedy Gonzales, de beroemde muis uit een cartoonserie, die al vijftig jaar bestaat, mag niet meer op tv vertoond worden, omdat hij spreekt met een Mexicaans accent en dat is ‘stigmatiserend.’ Een scheldpartij bij een sportwedstrijd waarbij het woord ‘Mexican’ valt kan bij een coach tot torenhoge boetes en het einde van de carrière leiden.
Ook bij gemengde huwelijken ontstaan veel problemen. Blanke mannen die met zwarte vrouwen trouwen bijvoorbeeld hebben 21.4 keer zoveel kans om vermoord te worden door hun vrouw. Een blanke vrouw die met een zwarte man trouwt heeft 12.4 keer meer kans om vermoord te worden door haar man dan een blanke vrouw die met een blanke man trouwt. De kinderen uit gemengde huwelijken hebben door de Identity Politics, blijkt alweer uit onderzoek, relatief veel psychische problemen, omdat ze niet weten bij wie ze horen.
Taalproblemen zijn ook een direct gevolg van de ‘diversiteit’, met name door de snelle opkomst van het Spaans. Steeds meer Spaanstaligen spreken geen Engels. Maar veel Spaanstaligen uit verschillende Zuid-Amerikanen hebben ook te maken met misverstanden door de taal. Ook dat leidt soms weer tot rechtszaken, geeft Jared Taylor aan met hilarische voorbeelden.
Ook het politieke landschap raakt versnipperd. Zwarten stemmen alleen op zwarte politici. Blanken stemmen zowel op zwarte als op blanke politici. Latino’s stemmen alleen op latino politici. Aziaten op Aziaten. Huidskleur is belangrijker dan politieke ideologie. De Columbus Dag Parade in Denver Colorado werd in 1992 gecanceld vanwege ernstige dreigementen: Columbus zou volgens latino’s geen ontdekkingsreiziger, maar een genocidepleger zijn geweest. Niets spreekt meer vanzelf. Alles is ongemakkelijk en moet bevochten worden. Totale maatschappelijke verzuring is het gevolg.
Taylor komt met eindeloos veel van dit soort voorbeelden waaruit blijkt dat het ‘diverse Amerika’ een raciaal dolgedraaide maatschappij is geworden waarbij op iedere raciale slak zout wordt gelegd. Elke culturele uiting, iedere geschiedenisles is vergiftigd door rassenspanningen. En er is geen enkele goede reden om te denken dat dit zal verminderen. Het is de bom onder de Amerikaanse natiestaat.
Wetenschappelijke onderbouwing
Door het politiek correcte keurslijf, gaat het op de Amerikaanse universiteiten steeds vaker niet meer om de waarheid, maar om de politiek gewenste waarheid. De heersende opinie op de Amerikaanse universiteiten is dat zoiets als ‘ras’ niet eens bestaat. Ook op Wikipedia tref je de mening aan dat de biologische vaststelling dat er zoiets zou zijn als ras ‘verouderd’ zou zijn. Een best wel bizarre vaststelling. Want uit de telkens weer nieuwe ontdekkingen uit DNA onderzoek blijkt precies het omgekeerde.
Taylor wijdt hier een hoofdstuk aan in White Identity.
Ondanks dat we geacht worden te vinden dat ‘ras’ een verouderd begrip is, lijkt het rasbegrip onder mensen maar niet uit te roeien, constateert Taylor.
Er zijn dan ook veel wetenschappers die er anders over denken. Hun werk wordt naar de achtergrond verschoven. 25 jaar geleden concludeerde de Belgische, maar in de VS werkende wetenschapper Pierre L. van den Berghe dat ‘organismen’ een grotere mate van samenwerking hebben naarmate ze meer genen delen.’ Vergelijkbaar onderzoek werd later gedaan door de al genoemde Australische etnoloog Frank Salter. De invloedrijke evolutionair bioloog Edward O. Wilson kwam ook tot dergelijke conclusies. Net als de Finse Tatu Vanhanen, professor in de politicologie in diens wetenschappelijke publicatie Ethnic Conflicts Explained by Ethnic Nepotism. Dit wordt ook wel de genetic similarity theory genoemd, die zowel opgaat voor dieren als voor mensen. De Amerikaanse professor Philippe Rushton deed in dit kader aansluitend onderzoek naar altruïsme, dat groter wordt naarmate de genetische overeenkomst groter is. Rushton zou met zijn baandoorbrekende werk grote problemen op de universiteit krijgen. Hij werd ‘de meest gehate man in Canada’ genoemd. Wat vandaag de dag ‘racisme’ wordt genoemd, gaat vaak terug op genetische patronen met een evolutionaire herkomst. Bij de bioloog Wilson werd dat teruggebracht tot de door niemand aangevochten stelling: de mens is een groepsdier. Ook Wilson werd zeer hard aangevallen.
Mensen van hetzelfde ras, en ook van dezelfde etnische groep (een minder duidelijke term, die gebruikt wordt om kleinere groepen aan te duiden, waarbij ook ‘cultuur’ een rol speelt) hebben meer genetische overeenkomst, voelen zich meer verwant en gedragen zich daarnaar. Taylor haalt overweldigend veel psychologisch onderzoek aan waaruit telkens blijkt dat mensen handelen en denken langs de lijn van raciaal onderscheid.
Hypocrisie
In het geval van zwarten of Aziaten vindt niemand het vreemd dat mensen raciaal onderscheid maken, in het geval van blanken heet dat ‘racistisch.’ Hier is natuurlijk iets vreemds aan de hand en dat is precies het punt waarop Taylor keer op keer wijst: de ingekankerde hypocrisie van de samenleving. Wanneer je daarover doordenkt is dat uiteraard een vorm van misplaatste arrogantie: Alleen het blanke ras zou in staat zijn boven de rassen te staan. Blanken zijn met andere woorden aan de biologische wetten ontstegen. Hier zie je hoe het utopische denken van links heeft geleid tot algemeen opgelegde waanzin. En niets is zo gevaarlijk, weet iedereen die wel eens Orwell las.
In drie hoofdstukken gaat Taylor uitvoerig in op de oplevende raciale identiteit onder zwarten, latino’s en ook Aziaten in de VS. Je krijgt zo een ontnuchterende indruk over de omvang die deze bewegingen hebben gekregen en de conflicten die eruit zijn voortgekomen.
Met name onder Amerikaanse zwarten in de VS neemt de opleving van het identiteitsgevoel een steeds gewelddadiger vorm aan, en deze agressie wordt aangewakkerd door blank links dat steeds weer de discriminatiekaart speelt. Het opjagen van de zwarte woede als ‘revolutionair potentieel’ is een gedachte die terug te voeren is door de cultureel Marxisten van de Frankfurter Schule van na WOII, die zich wanhopig afvroegen waarom de arbeidersklasse niet in opstand kwam tegen hun onderdrukkers, zoals voorspeld door Marx. De rassenlijn blijkt ook voor de cultureel Marxisten een veel sterkere tool dan de klassenlijn. Het geslaagde activisme in Nederland tegen Zwarte Piet bijvoorbeeld, en de ontstane chaos daardoor is op- deze strategie van een kleine groep Cultureel Marxisten terug te voeren, toen deze een geslaagde ingang vonden bij de massamedia. Zo zien we hoe ook in Nederland het vanuit de VS overgewaaide ‘racisme vertoog’ zijn destructieve werk doet.
Raciaal denken bestond in de VS al bij de Founding Fathers van de VS, benadrukt Taylor. Thomas Jefferson bijvoorbeeld was een sterk raciaal denker. Tegenwoordig zouden we zeggen: racistisch denker. Zijn uitspraken worden nu dan ook maar, toont Taylor aan, half geciteerd. Zoals zijn beroemde uitspraak op de Jefferson Memorial, waarbij niet wordt vermeld dat, zo zei Jefferson namelijk in diezelfde zin, zwart en blank niet onder dezelfde regering mogen leven. De geschiedenis weer eens vervalst dus. In die periode was het overigens, toont Taylor aan, een gangbare opinie om de zwarte slaven te bevrijden en ze daarna weg te sturen. Het liefst terug naar Afrika. De VS werden gezien als een in aanzet blank land. President Theodore Roosevelt (dus niet de latere Roosevelt) nam het zelfs de zuidelijke staten kwalijk dat die de zwarten naar Amerika gehaald hadden. Roosevelt was overigens overtuigd van de superioriteit van het blanke ras. Hij zag hierin een blanke verantwoordelijkheid voor de blanken in ene multiraciale samenleving. Zelfs nog van de eerste naoorlogse president Harry Truman, vond Taylor de uitspraak terug: ‘Zwarten horen in Afrika, Aziaten in Azië, blanken in Europa en Amerika.’ De beroemdste Amerikaanse dichter Walt Whitman was van mening dat Amerika voor de blanken was. Ook Nobelprijswinnaar Albert Schweitzer, de ‘Moeder Theresa van zijn tijd’ (Taylor) schreef nog vlak voor zijn dood in 1965: ‘Blanken zijn superieur. Zwarten zijn inferieur.’
De huidige drang om de raciale werkelijkheid te ontkennen, heeft geleid tot het haten van het eigen ras onder blanken, zo geeft Taylor aan met enkele krankzinnige voorbeelden, zoals die van Susan Sontag die de blanken uitriep tot ‘de kanker van de menselijke geschiedenis.’ Hypocrisie en zelfdestructie zijn kennelijk nauw verbonden.
Blanken mogen, zo stelt Taylor vlijmscherp, alleen namens blanken spreken als het erom gaat zich te verontschuldigen en excuses aan te bieden voor de verschrikkingen die de blanke beschaving voortgebracht zou hebben. Er is dan ook een massale blanke excuuscultuur tot stand gekomen na de oorlog. Onder zwarten en Aziaten is dit geheel afwezig.
De toekomst
De demografische toekomst voor de VS is er een waarbij de groeiende latino groep de grootste zal worden, de blanken sterk in aantal zullen afnemen, om in 2050 op ongeveer hetzelfde niveau als de latino’s te komen. De zwarten blijven stabiel. De VS zal dus steeds meer een latino land worden, tenzij Trump zal slagen met zijn muur. Het gevolg is dat de VS ook steeds meer een armoedeland zal worden, een Derde Wereld land. De interne verschillen tussen arm en rijk zullen, als in ieder Derde Wereld land, (zeker bijvoorbeeld Mexico) meer toenemen, met nog meer interne spanningen als gevolg, omdat de arm-rijk verschillen steeds meer uitgesproken langs raciale lijnen zullen lopen.
De catastrofale gevolgen in het onderwijssysteem van de VS zijn nu al zichtbaar, maakt Taylor duidelijk aan de hand van voorbeelden. Omdat de resultaten van zwarten en latino’s achterblijven, worden de onderwijseisen verlaagd en wordt er les gegeven in ‘hip hop cultuur’, in plaats van in de overgeleverde wijsheid van ‘dode blanke mannen.’ Wiskunde, rekenen, taal en geschiedenis worden ondergeschikt gemaakt aan raciale subculturen om de minderheden maar ‘bij de les’ te houden. Wat ook dan niet gebeurt.
De voorbeelden die Taylor geeft zijn schrijnend. Ook de veiligheidsmaatregelen bij de scholen moeten steeds meer opgeschroefd worden vanwege de drugs en wapenproblemen. Steeds vaker trekken multicultureel georiënteerde blanke ouders hun kinderen terug van de gemengde scholen. Het gevaar is te groot geworden. De opkomst van raciaal uniforme streetgangs die elkaar bestrijden (een beeld wat zich voortzet in de gesegregeerde gevangenissen) versterkt de toegenomen geweldigheid van de Multi-etnische samenleving nog eens. Met name de macht van de latino gangs breidt zich snel uit, ook omdat er relaties zijn met de drugsoorlog in Mexico. De toename van de corruptie gaat gelijk op met de toename van latino’s, maar ook hierover mag in de VS niet openlijk gesproken worden.
Met het ‘verkleuren’ van de Noord-Amerikaanse samenleving verslechtert ook de gezondheidssituatie van de VS. AIDS, Obesitas, Diabetes, Alzheimer, kanker; er zijn duidelijke raciale correlaties. Maar ook met ziektes die definitief bestreden leken te zijn, zoals Tuberculosis en Lepra.
Daarnaast: ‘blanke’ cultuuruitingen krijgen in de VS moeite met overleven, zoals klassieke muziek. In zwarte steden als Detroit hebben de grote supermarktketens zich terug getrokken vanwege de criminaliteit.
Taylor geeft overtuigend aan dat de VS verscheurd is geraakt door een raciale strijd. Een bom onder de samenleving. De ontkenning daarvan zal steeds meer hypocriete vormen aannemen.
Maar hoe moet het anders? Er worden binnen Alt Right voorstellen gedaan voor een ‘ethno state.’ De VS zou een land moeten worden voor alleen maar blanken. Ook de weerstand tegen Multi etnische huwelijken is groot.
Jared neemt in deze discussie een wat halfslachtige positie in. Zeker, zijn afkeur van multiraciale relaties en huwelijk beschrijft hij in een column op zijn site American Renaissance. Over de voordelen van zo’n ‘ethno state’ zijn ook stukken op zijn site te vinden. Maar op het voorstel tot het verbod op Multi-etnische huwelijken (zoals dat bijvoorbeeld bestond in Zuid-Afrika in de tijd van de Apartheid) of op een uitgesproken pleidooi voor zo’n Etnostaat heb ik hem niet kunnen betrappen. Dat is overigens een gedachte die onder de Nederlandse aanhangers van Alt Right wel leeft.
Dat kan dan alleen maar samen gaan met verplichte emigratie die gewelddadig van karakter zal zijn.
Dat zijn natuurlijk onzalige ideeën. Mensen via een staat op te leggen hoe ze zich voort zouden moeten planten en met wie ze samen mogen leven is dictatoriaal, gevaarlijk, en doet afbreuk aan de inventiviteit van de diersoort mens, die zoals gezegd, sterke raciale banden mag voelen, maar net zo goed in staat is om andere sociale verbanden te leggen. En die daar ook de vrijheid voor moet krijgen.
Wat ook weer niet betekent dat ‘mensenrechten’ alles bepalend zouden moeten zijn en de wereldbevolking het recht zou moeten hebben in elke natiestaat te moeten kunnen leven.
Maar dat is weer een andere discussie.
Jared Taylor: White Identity: Racial Consciousness in the 21st century.
9 juli 2017 op 15:10
Dus een white supramacist hij niet want “… die vindt dat het blanke ras verheven is boven andere rassen” maar wel Taylor beschrijven als iemand die “hield gewoon van blanken. Zijn eigen ras”. Het gaat uiteraard niet om het verheffen maar het rassen bewustzijn. Duh!
Verwarrend schrijven zoals gewoonlijk bij al het denken over “rassen”. Wat een veel beter idee is om het samenklonteren in groepen en “wij en zij” denken te zien als een reactie op stress, onderdrukking en de defensieve houdingen in tijden waarin men voelt onder druk te staan.
De “zwarten” vormen identiteitspolitiek in een cultuur van stress en underachievement (cultuur en plaatsgevonden – contextuele zaken).
De klagende “witten” beginnen plots over ras niet omdat ze onder druk van andere kleuren staan maar omdat velen gewoon ontzettend gestressed worden en defensieve psychologische structuren aan het ontwikkelen zijn. Circling the wagons.
De oorzaak komt niet op tafel maar wel zondebokken en het…
9 juli 2017 op 15:11
.. en het verheffen van onzinzaken boven andere zaken, zij het een Sharia of Witte cultuur of Whatever verbeeld wordt als fixture.
Ik wacht geduldig tot Joost nieuwe wegen inslaat want dit leidt tot verdere intellectuele armoede.
8 juli 2017 op 10:00
In Japan zie je amper afrikanen en arabieren op straat. Daar vindt je geen moskee. Ze houden het daar lekker simpel. Kunnen wij nog wat van leren.
Overigens zie ik een beangstigend fenomeen plaatsvinden in Hamburg. Er was een grote demonstratie van 100.000 man gepland tijdens de G20. Een geweldloze demonstratie van mensen die oprecht tegen de NWO en tegen de EU wilden protesteren. Maar dat mag natuurlijk niet. Zo’n grote geweldloze demonstratie wereldwijd op tv zou gezichtsverlies voor Merkel (en Juncker) zijn. Dus wat gebeurd er? Een paar duizend antifa raddraaiers naar Hamburg halen. Dat tuig is geronseld uit verschillende EU landen. Opzet? Ik denk het wel. Nu krijg je een negatief idee over die demonstratie die zonder dit tuig een global eye-opener zou zijn geweest. Frau Merkel is vele malen gevaarlijker dan we vermoeden. En Rutte poedelt er netjes achteraan.
7 juli 2017 op 21:23
Tja Joost,een hoop dingen die je schrijft in dit artikel kloppen gewoon niet.
Het zou hypocriet zijn als je je eigen vooroordelen niet erkend!
Ten eerste schrijf je dat zwarten in Amerika zichzelf brothers noemen en latino,s hun la raza vieren maar dat dat bij blanken als racistisch ervaren wordt als ze hun ras vieren,wel dat klopt niet helemaal aangezien de Italianen mischien wel het meest fanatiek zijn als het om hun ras gaat.
Iedereen kent de Italianen en ook iedereen weet hoe trots zij zich uiten…denk aan de Godfather denk aan little Italy en niemand noemde hen racisitisch.
Hetzelfde geldt voor de Ieren in Amerika dus als je beweerd dat blanken hun trots niet mogen uiten omdat ze anders als racistisch worden uitgemaakt klopt gewoon niet………….
7 juli 2017 op 21:38
……..verder schrijf je ook dat de multi culturele samenleving niet werkt maar het Multi culturele Amerika is nog steeds het machtigste land ter wereld!
Verderop in het artikel schrijf je dat Californie steeds latijnser wordt en dat het om die reden af zal glijden naar een derde wereld land of staat zoals Mexico…..ten eerste is Mexico geen derde wereldland en 2 Californie is altijd al latijns geweest aangezien het ooit bij Mexico hoorde hetzelfde geldt voor New Mexico en Texas en die staten worden niet steeds meer latijns omdat de blanken wegtrekken maar omdat de Latino,s steeds zichtbaarder worden.
Als je alleen maar hollywood films kijkt dat denk je mischien dat Californie blank is en ze daar allemaal Oostenrijks Engels spreken zoals Arnold Schwarzenegger maar in werkelijkheid is Spaans altijd al de heersende taal aldaar geweest!
Het probleem met de Blanke man is dat die steeds meer terrein verliest en daar moeilijk mee kan leven maar dit is toch echt de toekomst.
7 juli 2017 op 21:51
Het laatste waar ik nog op in wilt gaan is die zogenaamde superioriteit die blanke mensen zichzelf toe eigenen en de bekende blanke geleerden uit het verleden die daar hun mening over hadden zoals Albert Schweizer.
Wel er is maar 1 ras dat werkelijk superieur is en dat is het Joodse volk en dat weet jij ook Joost.
Zonder de Joden zou Europa net zo ontwikkeld zijn als Afrika.
Toen de Joden werden verjaagd uit Egypte viel het faraorijk,toen de Joden werden verjaagd uit Rome viel Rome,toen de Joden portugal uitgejaagd werden verviel het ooit zo grote Portugese land in een arm land en uiteindelijk toen de Nazi,s de Joden uit Oost Europa haalde toen veranderde die landen in tomatenpluk landen.
Het zijn de Joden die het machtige Amerika creerde en die Joden zijn voor de Multi Culturele samenleving en in die samenleving zullen blanken hun bevoorrechte positie kwijtraken,hoe zuur dat ook voor je is!
7 juli 2017 op 22:09
mooi @dominic jij , sorry julie, hebt 100% gelijk
7 juli 2017 op 22:38
@dominic Ja hoor wij zien het nog steeds Palestina en de Sociaal Democraten opgericht in 1904 door de Joden in Oekraïne nu PVDA en nu weer met MH-17 Kolomoiskiy en Odessa massacre
Ja hoor O ik vergat de 1917 Revolutie Alle ex Sovjet landen weten dat nog heel goed
8 juli 2017 op 10:12
@Dominic Lees De Zijde Routes van Peter Frankopan. DOEN Dominic!
Als je het boek gelezen hebt zal je nooit meer zoiets schrijven.
Het gaat over de verschillende stammen van Azië tot Europa hoe ze handel dreven en kennis uitwisselden en macht uitoefenden .
8 juli 2017 op 20:16
Ik sta altijd open voor andere meningen,ik heb dat boek nog niet gelezen en ben wel bereid dat te doen maar ik weet niet wat je bedoeld als je zegt dat ik daarna nooit meer zoiets zou schrijven.
7 juli 2017 op 22:04
@ Dominic
Stoor je vooral niet aan de feiten, fantast. In 1970 woonden er ruim 15 miljoen ‘non hispanic’ blanken en minder dan 2,5 miljoen Latino’s in California. Nu schommelen voor beide etniciteiten de aantallen rond de 15 miljoen.
http://www.sacbee.com/news/local/article25940218.html
7 juli 2017 op 21:39
@ Dominic
Lekker drogargument weer. Doe je het er soms om? De voorbeelden die je noemt hebben betrekking op nationaliteit en niet op ras.
7 juli 2017 op 21:57
Klopt maar Italianen of Ieren of Duitsers vieren niet alleen hun nationaliteit maar ook hun ras,kijk maar naar de Polen in Nederland,ze voelen zichzelf niet alleen Pools maar ook beter dan moslims of neggers omdat ze Blank zijn maar in werkelijkheid zijn het natuurlijk gewoon tomatenplukkers.
7 juli 2017 op 22:10
@ Dominic
Knap hoor. Zoveel domheid in vijf regeltjes.
7 juli 2017 op 23:47
Goed he,dank je voor je compliment!
7 juli 2017 op 16:02
De politiek correcte dictatuur ( met zijn wortels in het marxisme, cultureel marxisme en het “weg met ons” denken uit de jaren zestig ) zal leiden tot enorm verlies aan vrijheden en welvaart. Feiten die niet in deze dictatuur passen worden weggemoffeld en “wensfeiten” gaan overheersen. De waarheid is maar betrekkelijk, volgens deze multikul politiek correcte idioten. Doordat de media hier helemaal achterstaan, is de indoctrinatie compleet. Want ook onderwijs en universiteit zijn in politiek correcte klauwen terecht gekomen. En deze produceren ook politiek correcte politici, rechters, ambtenaren en meer van dat spul.
Zelfcensuur is ondertussen al algemeen, ook omdat de islamisering ook nog eens speelt. De islamisering vindt plaats doordat er een politiek correcte dictatuur heerst. Ondertussen veroorzaken de blanke “weg met ons” Gutmenschen ervoor dat de dictatuur heel moeilijk te bestrijden is. Het ziet er rampzalig uit!!!
8 juli 2017 op 10:26
Mee eens De bedoeling van een overheid was dat het dienstbaar aan het Volk moest zijn Diensten faciliteren in opdracht van het Volk. Nu is het de overheid, samen met allerlei experts, die naar hun plan de gemeenschap gaan inrichten. De maakbare samenleving. Huizen op maat Per wijk zoveel blanken, Zwarten Chinezen Ha ha. Mensen willen graag onder elkaar zijn dus binnen korte tijd gaat iedereen verhuizen naar een andere wijk of stad of land.
7 juli 2017 op 15:44
Kleur van je vel was de belangrijkste factor in de slaaf en zijn marktwaarde. Wit is tot vandaag de meest gewaardeerde. Zwart nam die rol over na de start van het kolonisatie tijdperk. Noodgedwongen.
Neem de Belgische Congo als tijdvak voorbeeld. Jacht, koninklijk tijdverdrijf, niet op konijnen maar gewoon zwart op twee benen lopende wezens, waren hun doel. Kolonisten schreeuwden om witte slaven vanwege hun uitstekende door religie gekweekte/aangeleerde eigenschappen. Zoals wang keren, eerbied, en respect. Dat werkte fijn in Europa tot W.O 1. Dankzij eeuwen van religie inquisitie. Een bio farmer begrijpt dit. Breeding of werkers gebeurt volgens behoefte. Knechten en opzichters hebben als bijnaam, middenstand. Daarboven, zo stom als een koe, ben je superieur. De zonnekoning en hun revolutie als bewijs. De kleur van je vel als IQ bewijs kwam daarna. Domheid en verstand, tot vandaag, hebben kleur, niet IQ, als meetlat. Bij twijfel, vlieg via Schiphol.
7 juli 2017 op 12:39
Wie 12 minuutjes over heeft – luister eens naar Jordan Peterson.
(Joost – al je die nog eens naar Nederland kan halen…)
https://www.youtube.com/watch?v=Cf2nqmQIfxc
Canada loopt een eind op ons voor (qua totale SJW gekte). Hoe die man het volhoudt, ik zou het niet kunnen.
7 juli 2017 op 14:00
Deze man herkent de neo-marxistische gedachten-constructies die ook de Sovjet Unie kenmerkte. En de haat tegen alles wat vrij wil spreken tegen deze linkse doctrines. Net als mensen als Farage en zijn mentor, de Sovjet dissident Wladimir Boekovsky. Die laatste herkent in het post moderne westen precies dezelfde gedachten-constructies als in de USSR. En de bijbehorende intolerantie is groeiende. Zo kreeg deze professor moeilijkheden omdat hij weigerde het taal-onderscheid tussen man en vrouw te laten varen. Zo TOTAAL ABSURD.
7 juli 2017 op 19:12
Echt mooi Geen recht op rechten maar verantwoordelijkheid durven te nemen.
Dit sluit goed aan op FVD Wij zijn immers aandeelhouders van deze gemeenschap via ons stem gedrag en onze belastingen. Wat willen wij en willen wij daar ook de verantwoording voor nemen d.w.z Willen wij er voor betalen? en denken wij dat onze kinderen, kl. kinderen er profijt van hebben?
8 juli 2017 op 10:41
Je vraagt je af met welke gedachte of met welk recht dwingen deze mensen de maatschappij tot verandering Wat bezielt hen?
Als dit zich doorzet zullen de niet conformistische landen ons overheersen omdat ze uniek en origineel blijven en zich direct kunnen aanpassen aan veranderingen in onze wereld
Juist nu zijn de primitieven agressieve stammen succesvol. In USA zijn de Tsjetsjeense [ Kaukasus bendes] bendes nu de baas. Heeft u problemen met een van hen dat gaat u eraan. De Italiaanse maffia gaf eerst nog een waarschuwing, een dooie vis voor de deur. De Tsjetsjenen niet hoor. Als ik nu door de Rotterdamse havens rij zie ik dat de handel al lang niet meer in Nederlandse handen is.
7 juli 2017 op 10:38
Prima stuk Joost, niets aan toe te voegen. Het bevestigd slechts het gelijk van wat velen met mij hier regelmatig plempen. Vooral de integratiemythe en de gedwongen diversiteit. Al decennia lang is zonneklaar dat ( een paar uitzonderingen daargelaten ) integratie niet werkt. Vooral de moslims en afrikanen leven op een eiland simpelweg omdat hun ( ideologische ) levenswijze haaks staat op de onze en hun zogenaamde “geloof” het verbiedt goede relaties aan te gaan met de ongelovigen. Daar zijn wij geen debet aan, dat roepen ze zelf over zich af. Iedereen vind het prettiger met gelijkgestemden samen te zijn. Dat is menselijk. Sint is zelf “buitenlander” in Noorwegen maar geen haar op mijn hoofd die er over denkt om mijn cultuur en levenswijze op te dringen aan de Noren. Als je respect toont voor je gastland ( ook al ben ik inmiddels Noor zelf ) de taal leert en participeert in de gemeente of buurt dan krijg je respect terug en wordt je opgenomen in de gemeenschap.
7 juli 2017 op 10:50
Door continu in de slachtofferrol te kruipen, je af te zetten tegen en misbruiken van het gastland werk men zichzelf in eeen onmogelijke positie. Klagen, discriminatie roepen, drammen en zeuren. Het werkt averechts. Gedwongen diversiteit werkt niet. Niet bij mensen en niet in het dierenrijk. Op termijn levert dit dusdanige spanningen op die hoe dan ook ontladen en het resultaat zal niet deftig zijn. De gedwongen diversiteit resulteert nu al in dalende onderwijsresultaten, ghettovorming en sociale spanningen. Geen fietslessen og wc-pot gooi wedstrijden zullen dat verhelpen. Hoe meer instroom en uitholling van de NL samenleving, hoe gespannender de sfeer.
7 juli 2017 op 11:07
Je hoeft slechts de geschiedenisboeken er op na te slaan om te zien dat wat er nu gebeurd gierend uit de klauwen gaat lopen. Bedenk wel dat we de technisch hoogstaande maatschappij waarin wij nu leven niet te danken hebben aan oom Tom in zijn negerhut of de kamelendrijver uit Zandbakkistan. Daar is inzicht, intellect, passie, innovatie, vindingrijkheid en educatie voor nodig. Iets wat genoemde groepen navrant ontberen en oorzaak is van de dalende resultaten in het onderwijs. Zonder haantjesgedrag, corruptie, luiheid en onwil hadden deze lieden de ontwikkelingshulp die ze al zo’n 50 jaar krijgen beter kunnen benutten en hadden ze de continenten waar ze massaal uit “vluchten” op een hoog ontwikkeld niveau kunnen brengen.
7 juli 2017 op 11:32
Door steeds maar weer toe te geven, deze lieden steeds maar weer de hand boven het hoofd te houden resulteert in een aanzuigende werking van nog meer armoedzaaiers en laag (niet) geschoolden waar we totaal niet op zitten te wachten. En (s)links maar juichen terwijl de maatschappij kraakt in zijn voegen en dreigt te bezwijken. Onze zogenaamde “leiders” die hun eigen geschiedenis, volk en vaderland verloochenen, niet staan voor hun eigen normen en waarden en buigen voor de muzelman. Diezelfde “leiders” die dan met wetgeving komen om de diversiteit te forceren. Volslagen van het padje af, mijlenver van de werkelijkheid en zich dan nog afvragen waarom de kloof tussen politiek en volk zo groot is. De bom gaat barsten, in welke vorm dan ook. Dat onze regenten maar genoeg zeep in huis halen om het bloed aan hun handen mee af te wassen.
7 juli 2017 op 12:25
Ja, maar dat is geen rassenkwestie.
Dan doe je hetzelfde als wat links doet; de islamkritiek scharen onder racisme.
Islam vind je onder Afrikanen, Noord Afrikanen, Arabieren, Perzen, Aziaten, Slaven. Men streeft er naar het kalifaat met sharia wetten. Een totale maatschappij-visie dus, die ook mij raakt. Ik wil onder GEEN BEDING in een kalifaat leven; en dat recht heb ik als autochtone Nederlander van een geslacht dat hier al honderden jaren woont.
En daarom botsen mijn belangen met die van de islam.
Niet vanwege een of ander ras.
7 juli 2017 op 13:30
@Sint Nicolaas,
Niets aan toe te voegen…….chapeau!!!!
En als laatste opmerking…..ik gunde me en zal hopen dát de bom heel snel gaat barsten want het zal alleen nog maar erger worden en dus nog gevaarlijker om deze ellende om te buigen.
Het tuig eruit, grenzen voorlopig hermetisch dicht en a.s.a.p. uit de EU(SSR).
Rothschild banken eruit enz enz enz ~!!!!
Gegroet,
Gladiator
7 juli 2017 op 23:52
Sint volgens mij spreek je geen woord Noors en volgens mij woon je gewoon in een kot ergens in roeslare maar goed vertel mij eens iets over je nieuwe vaderland in het noors graag en geen translator gebruiken he stiekemerd!
10 juli 2017 op 09:19
Kjære Dominic, jeg gir pokker i hva du skriver og har ikke behov for å fortelle deg noe om hjemmelandet mitt. Hvis du vil vite mer så fraråder jeg deg å hente inn opplysningene selv. Det finnes masse info på nett. Jeg har lagt merke til at jordbærstedet ditt er å trolle men dette imponeres meg ikke. Tror det er på tide at du oppfører deg som voksen og slutter med å beskylde meg for å ikke skrive sannheten. Med ønske om en fortsatt fin dag.
10 juli 2017 op 12:32
@Sint Nicolaas. Mwoahahahaha! Gewéldig. Dat ie zich daar maar uitkletst! Met zijn; “U zult wel in een krot in Roeselare wonen”. Ik zal er voor de lol ook nog een opmerking in het Lakȟóta onder plempen. Geen Google vertaler die daar iets mee kan aanvangen.
Van het weekend hebben we wederom kunnen zien hoe “vreedzaam” Links precies is. Er wordt constant georeerd over “het gevaar van extreemrechts”, maar voorlopig is het altijd de linkerzijde die grijpt naar intimidatie en geweld. En dat de SP zich hier mee in laat zegt héél erg veel over waar hun gedachtengoed werkelijk ligt….
@Dominic; Tȟayáhaŋpšišiča šilyéla yo….
7 juli 2017 op 09:55
Huidskleur is een paspoort. Door Columbus voor het eerst gebruikt. En daarna overgenomen door vooral Europa. Daarvoor was de taal die je sprak, religie, of kleding, doeltreffend. En werkte perfect. Rond 1400 was elke vierkante meter Europese grond in handen van kerk, koning, en getrouwen [vazallen]. Die als nationale sport onderling oorlog voerden. Met knechten als misbare soldaat uitvoerders. Die knechten zijn de paardenbloemen van elke Europees land. Zonder werkt er niets, letterlijk. Kolonisten van het eerste uur zochten en vonden knechten zonder moeite. Hun huidskleur was het stempel. De slavenhandel en erger werden hierdoor internationaal mogelijk.
Huidskleur bepaalde je mens op planeet aarde status. Op een grafiek is zwart nul en tien wit. De erfenis hiervan is haat en jaloezie van veel mensen die lager scoren als tien. De tien mens pretendeert vaak goedheid naar onderen. Wat op zichzelf de haat alleen maar aanwakkert. Groen en links als groep is een goed voorbeeld…
7 juli 2017 op 09:41
“artikel 1, immers iedereen overtreedt die regel” – juiste constatering.
In je privé-leven – je valt op mannen of op vrouwen, je voelt je comfortabeler bij dit type of dat type. Bij een probleem op je werk loop je eerder naar hem of naar haar toe. Allemaal beredeneerde of onberedeneerde voorkeuren – en volkomen menselijk.
De overheid – alle beleid zal zo specifiek mogelijk zijn – en is daarmee discriminatoir van aard. De een wel de ander niet. Soms zelfs uitgesproken racistisch – bij de politie van Amsterdam zijn we aan het kleurtjes tellen. Er zijn niet voldoende van het ene kleurtje, dus gaan we selecteren op mensen van het juiste kleurtje. Links vindt het prachtig.
Artikel1 is ooit goed bedoeld – maar het wordt door SJW’s en identity politics adepten alleen maar gebruikt voor macht, macht en nog ’s macht.
7 juli 2017 op 10:31
(was als reactie bedoeld op Dick Ahles
6 JULI 2017 OM 22:10)
8 juli 2017 op 11:20
Artikel 1 richt zich niet tot de burger (die is daar immers in afgeschaft) maar tot de staat. Uitleg hier: https://joostniemoller.nl/2014/11/kom-zeg-zo-heilig-is-die-grondwet-van-ons-niet/
En de Amsterdamse politie? Je hoeft maar naar de hoofdcommissaris te kijken en naar zijn Elatik-obsessie en je begrijpt dat de bescheming van de rechten/vrijheid van de onderdaan (voorheen burger) geen enkele prioriteit heeft.
Het artikel is helemaal niet goed bedoeld en wordt dan ook, zoals wel de bedoeling was, ten kwade gebruikt.
In het buitenland vind ik het (zeker niet altijd) leuk om Nederlanders te herkennen als Nederlander en dat herkennen als Nederlander gaat niet altijd langs raciale lijnen. Vaker wel dan niet, maar toch ook wel eens niet.
7 juli 2017 op 09:08
Ik wil niet het hokje ‘witte man’ gezet worden, waarna men mij eigenschappen toedicht die ik niet heb. Waarna men mij schuld toedicht die ik niet heb.
Ik neem aan dat dit voor elk mens geldt, ongeacht kleur.
Een verhaal over rassen, daar kan ik niks mee.
7 juli 2017 op 09:30
Ras is niet het probleem; het probleem is een leer c.q. ideologie.
Een linkse leer die passiviteit en parasitisme bevordert.
Een islam die geweld en intolerantie bevordert.
Beide leren worden gevonden onder alle ‘rassen’.
8 juli 2017 op 11:23
Precies, zo functioneren Libanese christenen probleemloos en succesvol in Australië, terwijl moslims van dezelfde ‘stam’ er een potje van maken. Idem UK, waar hindoes uiterst succesvol zijn en moslims van dezelfde ‘stam’ alle slechte lijstjes aanvoeren.
6 juli 2017 op 22:10
Indrukwekkende essay. Een van de problemen met onze artikel 1 van de grondwet is, dat daar niet het primaat van individuele burgers op het in eigen gekozen groepen en sociale verbanden gelukkig te worden als uitgangspunt is genomen. Inclusief de daarbij behorende vooroordelen en voor en afkeuren. Iedereen heeft die en dat ontkennen en trachten recht te breiden leidt tot vervreemding en agressie.
Het punt is, zoals het daarvoor wel in de grondwet stond, dat de overheid bij haar wetgeving en werving dienaren geen onderscheid maakt naar ras, geloof, enz. Het probleem van nu is dat nu alle burgers vervolgt kunnen worden op de geest van artikel 1, immers iedereen overtreedt die regel, en dat de overheid extreem discrimineert in wetgeving en werven dienaren om artikel 1 te beschermen. Kortom een geval van contraproductieve wetgeving en politieke moraal.