Moeten we uit de EU, en de natiestaat herstellen in haar oude soevereine luister? Dat is wat sommigen willen. Het BurgerforumEU wilde in elk geval dat het Nederlandse volk op zijn minst stemrecht zou krijgen bij een nieuwe machtsoverdracht naar Brussel, om het huidige systeem iets democratischer te maken. Met name door de tegenwerking van de coalitiepartijen VVD en PvdA werd dit voorstel voor een referendum door de Tweede Kamer weggestemd. In de huidige politieke samenstelling van de Kamer is ‘meer democratie’ dus geen optie. Het is wachten op nieuwe verkiezingen.

Voor de Franse Nieuw Rechts denker Guillaume Faye is ‘minder EU’ geen optie, zo zet hij uiteen in zijn boek L’archéofuturism. De natiestaat, zegt hij, is de formele verzameldoos geworden van multi-etnische wanorde. De natiestaten stonden weerloos tegenover het etnomasochisme dat in Europa en de VS heerst: De opgelegde norm voor eindeloos mixen en het zo laten verdwijnen van de etnische identiteit. Dit bizarre, ondermijnende, uit het kosmopolitiete gelijkheidsdenken van het  marxisme voortkomende ideaal bestaat alleen in de Westerse wereld, stelt Faye vast. In China vindt je het niet, in Afrika niet, in India niet, en in de islamitische wereld al helemaal niet. Het Westen lijkt gedreven door een onstuitbaar verlangen tot zelfvernietiging. De natiestaat werd in de 19^e eeuw opgezet als een organisatievorm die boven de etnische identiteit uitsteeg. Faye zag dat -als Fransman!- vooral gebeuren in Frankrijk, waar bestaande etnische groepen als de Basken simpelweg werden vermorzeld door de sterke Franse staat. Nationaliteit stond aanvankelijk wel voor een idee over etniciteit, maar werd gaandeweg een neutrale vorm, niet van binnenuit beleefd en daarom per definitie zwak staand tegenover de globalisering. Grenzen werden willekeurig, en daarom zag men steeds minder het nut in ze nog te beschermen.

Omdat deze natiestaatvormen overleefd zouden zijn en hun krachteloosheid bewezen hebben, stelt Faye voor om de bureaucratische en daarom onzinnige EU dermate stevig te omarmen dat er, na de door hem verwachte catastrofe, een sterke, etnisch samenhangende ziel kan ontstaan, een waarlijk Europa, dat een mono etnische vuist kan maken tegen de Amerikaanse Multi-etnische ideologie. Dit geheel in lijn met zijn catastrofetheorie.

En het kan nog meer worden dan alleen een nieuw, sterk Europa. Faye ziet een nieuwe identiteit voor zich, Eurosiberia, dat met overwicht de sterkste macht in de wereld kan zijn, zich afschermend met sterke handelsbarrières. Alleen zo’n sterke macht zou weerstand kunnen bieden tegen de islamitische agressie en de Amerikaanse multicultuur die aan zichzelf ten onder zal gaan.

Faye heeft wel begrip voor de Eurosceptische houding van het Front National, want de huidige EU is ook in zijn ogen een gruwel. Het is een ideologisch hol vat. Niet gebaseerd op echte macht maar op onderhandeling van een elite die geen connectie meer heeft met de Europese volkeren. Anders dan bijvoorbeeld Wilders, is het FN niet voor de opheffing van de EU, maar voor een verandering ervan, al is dat in praktijk vooral versobering. Faye ziet het anders. Hij denkt dat verzet geen zoden aan de dijk zet. Beter is af te wachten tot de EU vanzekf ineenzijgt. Pas dan kan de echte Europese geest, gebaseerd op de echte Europese mensen, naar boven komen. Dat is geen wereld van Afrikanen, Aziaten, moslims. Het is uiteindelijk, al benoemd hij het net niet zo, de wereld van het blanke ras. Het oude Europa zal, na eerst ineengestort te zijn, weer herrijzen. Puur op wilskracht en genetisch voordeel.

Faye is dus voor Europa en tegen de EU. Hij vult dat in op een manier zoals weinigen dit zal bevallen, maar dat is misschien ook wel omdat zijn critici eigenlijk geen idee hebben hoe ze dat verenigde Europa voor zich moeten zien, behalve als een juridisch omgrensde, en dus alleen maar formele eenheid. Faye stelt daar een biologisch-culturele eenheid tegenover, en die gedachte zal de meesten te ver gaan. Maar dat wil niet zeggen dat het daarvan kan komen, als het ideaal van het onherkenbaar mixen niet wordt doorgevoerd.

De kracht van de gedachte van het Europese ideaal van Faye is dat hij er als het ware de onherroepelijkheid van schetst. We hoeven er, zegt hij eigenlijk, niets voor te doen. Vandaar ook dat de ondertitel van zijn boek  L’archéofuturism luidt: ‘Europese visioenen van de Post-Catastrofale tijd.’ De catastrofe heeft vele oorzaken, maar de massamigratie uit de niet-Westerse landen is er zeker de belangrijkste van. Na de catastrofe kan het nieuwe Europa opbloeien. Denkt Faye.