Door Caroline Vonhoff
Gisteren twitterde iemand me een aardig Amerikaans artikeltje* over anarcho-kapitalisme/libertarisme. Eén van de vragen die daar aan de orde gesteld werd maar niet echt beantwoord, was waarom er zich toch maar zo weinig vrouwen tot dat gedachtegoed aangetrokken voelen. Van de bevraagde 612 mensen die zich aangetrokken voelde tot anarcho-kapitalisme waren er maar 8 vrouw. Dat is inderdaad niet overdadig veel, maar ja dat kan gebeuren natuurlijk en ik was al van plan daar verder niet meer over na te denken, tot ik in dat artikeltje op deze vervolgvraag stuitte:
Does the sex assigned to you at birth match your feelings about your gender now?
Iets dergelijks had ik nou echt nog nooit gezien in welke op politieke voorkeur gerichte vragenlijst dan ook. En nu ik dat zo heb opgeschreven: en in geen enkele andere vragenlijst. Sindsdien laat die vraag me niet echt los, niet omdat ik niet weet wat ik erop in moet vullen, maar naar het ‘waarom’ ervan.
Begrijp ik het goed dan wordt die gesteld om na te gaan of er vrouwen zijn die zich als man hebben gemeld, maar niet als man geboren zijn. Dan zou het namelijk (ben ik nu aan het vermoeden geslagen) zo kunnen zijn dat nogal wat als meisje geboren zich man voelende mannen niet als vrouw genoteerd zijn in de enquête, en er dus toch meer vrouwen tussen zitten dan zou lijken uit het antwoord op de vraag of je man of vrouw bent. Maar dat blijkt niet het geval, want maar 11 mensen geven aan zich met een andere sekse identificeren dan die hen bij de geboorte werd aangewreven/opgedragen. Gelukkig wordt niet gevraagd met welke sekse die dan geboren zijn, want stel die vraag maar een zonder op dames- dan wel herentenen te gaan staan. Wel blijkt dat het aantal transgenders dus in ieder geval groter is dan het aantal vrouwen dat iets in het libertarisme ziet, maar ook daar schiet de mens (m/v) weinig mee op. Hoe komt iemand op het idee?
Nou was het me al eerder opgevallen dat er tegenwoordig in de US (althans, in allerlei artikelen uit de US) voortdurend dingen staan als problemen op scholen met rare lesprogramma’s en omdat er bijvoorbeeld jongens in de puberleeftijd opeens melden meisje te zijn voor de duur van het omkleden voor de zwem- en gymnastieklessen, en naar believen op de meisjes-wc rondhangen, en dergelijk (puber)gedrag meer. En over die situatie worden dan begrijpelijkerwijs weer problemen gemaakt door en voor de meisjes die niet alleen meisje zijn maar ook bij de geboorte als zodanig zijn aangemerkt. Overheidsbeleid uiteraard dat je tegenwoordig zelf van minuut tot minuut van sekse mag wisselen en niets zeker is op dat gebied, hét zoveelste recept voor problemen die er niet zouden zijn als de overheid die niet gemaakt had. PC gone wild.
Het lijkt geen wereldschokkend probleem, totdat je er nog even verder over na denkt, en dan is het dat dus eigenlijk wel, want wat is hier aan de hand?
Hier wordt ontkend dat je bent wie/wat je bent: je wordt immers niet als jongen of meisje geboren zo blijkt uit de vraag, maar er word je een sekse toegekend. Dat is toch wel heel iets anders dan iets zijn, je bent het namelijk niet, jongen of meisje, die status is je toegekend. En als de vroedvrouw dan net haar bril heeft vergeten of de dokter een stevig feestje heeft gehad, dan moet je het allemaal maar afwachten, wat je als etiket krijgt opgeplakt.
Dit soort doorgeslagen PC-malligheid zou je eerder verwachten uit Zweden, maar inmiddels is dat ‘een etiket krijgen’ in veel westerse landen een gebruikelijke kwalificatie voor van alles en nog wat. Zo ben je ook niet echt een man of vrouw meer, maar heb je de mannelijke of vrouwelijke sekserol, en als het dan toch maar een ‘rol’ is dan kun je ook een andere spelen, niet?
Het is vast daarom dat voorstanders van de maakbare samenleving er zo van houden, van die vreemde woorden die nergens voor nodig lijken (en die je dus maar accepteert, want waarom zou je die mensen geen jou niet storend plezier doen? Mis dus! ), ze betekenen dat je niet bent wie/wat je bent, maar wat je min of meer zomaar is toegekend als rol. Of denk aan de inmiddels ingeburgerde term Human Resources, voor wat vroeger Personeelszaken was. Als Human Resource sta je naast de kolen en het ijzererts op de gang, als personeelslid bén je mens, en dus iemand om rekening mee te houden. Dan is Resource natuurlijk wel zo makkelijk niet, voor de baas dan, en die doet er dan gauw nog een burgerservicenummertje bij. En als je eenmaal een productie-eenheid bent geworden, dan blijkt opeens dat er aan jouw leven heel goed een kostenplaatje kan worden gehangen, en dan komen de grenzen van de medische zorg al snel in zicht.
Want de gedachte van een maakbare samenleving die kan natuurlijk alleen gedijen in een brein dat denkt dat mensen als onbeschreven blad ter wereld komen en zelfs niets zijn of hooguit resource, en dat je ze alleen maar goed in hun rol moet drukken en trainen om jouw ideaal te bereiken (Merk op dat het voor het betreffende brein allemaal niet geldt, die ís en vindt, want anders zou dat brein niet vinden dat het een ander de wet kan voorschrijven).
Dat klinkt inderdaad nogal bazig allemaal, en dat is het ook, maar daarvan hoef je je als bazige minder aan te trekken als je degenen over wie je de baas wilt spelen ontmenselijkt door ze niet meer te beschouwen als mensen die zelf iemand zijn, maar als wezens die slechts een rol spelen en waarvan een kosten/baten analyse kan worden gemaakt. Om met Bernard Shaw te spreken, dear sir, madam, would you be so kind to justify your existence?
En dan zijn er voor de baasspeler natuurlijk al snel helemaal geen grenzen meer, en kan dat brein verder gaan, bijvoorbeeld met het bedenken dat het wel leuk is om allerlei onbeschreven bladen uit alle delen van de wereld gezellig op een kluitje te zetten met alle voorspelbare spanningen van dien, en die dan lekker met pavloviaanse training (nee, nee, nee, dat MAG je niet meer zeggen, en ja,ja,ja dat moét je doen) in het door jou gewenste model te dwingen. En wie niet horen wil, die moet maar voelen, en naar een heropvoedingskamp met alles wat daar allemaal zo bij kan horen en na kan komen. Want dat de weg naar de communistische heilsstaat met irritante praatjes en stokslagen is geplaveid, dat kan zo langzamerhand iedereen wel weten.
En ook voor het zogenaamd onbeschreven blad zijn er gevolgen, want als je eenmaal is wijsgemaakt (gebeurt tegenwoordig al ongeveer op de kleuterschool met lesprogramma’s als ‘vlinders in je buik’ maar ook met liefde voor staat en EU doordrenkt onderwijs) dat je niet bent, maar een rol hebt, dan is verzet tegen de tirannie meteen al stukken moeilijker. Voeg daarbij dat van te vroege seksualisering van kinderen in hun latere leven allerlei problemen komen, en je ziet het gezin (dé verzetshaard tegen tirannie) al op de mestvaalt van de geschiedenis verdwijnen. Dit vooral ook omdat de staat alles maar dan ook alles met de beste bedoelingen doet, en nooit echt boos wordt, maar hooguit een beetje verdrietig, want dat dat zo ís en niet alleen maar lijkt dat is er in de lessen ‘zeuren aan je hoofd’ wel ingestampt.
En natuurlijk, die vreemde vraag die stond niet in een staatsstuk maar in eentje van/over libertarisme. Des te erger, want dan blijken staatsopvoeding en indoctrinatie zelfs in die kringen aan te slaan, toch ongeveer de laatste waar men aan liefde voor de staat ten prooi zou moeten vallen.
Gelukkig telt een gewaarschuwd mens voor 2 en een transgender misschien zelfs wel voor 3, dus alles zal vast recht komen.
. * http://blog.panampost.com/belen-marty/2015/01/14/anarcho-capitalism-not-for-women/
Het is erg moeilijk om de vinger achter het cultureel-marxistische, policor gedachten’goed’ te krijgen, maar het is je hier gelukt, Caroline. Inderdaad heeft dit giftige zuurdesem, dat zich meester heeft gemaakt van de taal, al ongeveer ieders gedachtenwereld doordrenkt, zodat zelfs de liberalen en libertariërs (in dit geval) in die termen en concepten denken.
Het is het concept dat de staat en allerlei instanties en autoriteiten de verantwoordelijk krijgen over het individu, dat inderdaad al niet meer als ondeelbare eenheid wordt gezien, maar als manipuleerbare ‘hulpbron’
Mijn reactie op jou, hangt nog ergens blijkbaar.
hij blijft wel erg lang hangen
Het marxisme is niet cultuurrelativistisch ,in tegendeel.
Het zijn de renegaten, de sociaal democraten die Marx al in de jaren 10 van de vorige eeuw over boord hebben gezet, die hiervoor verantwoordelijk zijn.
Zojuist verscheen een artikel op Trouw:
“Paus hekelt ‘ideologische kolonisatie van het gezin'”
Daarop reageerde ene Giovanna:
“Yes!”,denkt de media?”Eindelijk kan een uitspraak van Paus Franciscus die we als wapen tégen hem en de Katholieke Kerk kunnen gebruiken?”Héél zijn bezoek kan ik via TV2000 volgen,óók deze ontmoeting. Hij doelde niét op homo-huwelijk, hij doelde op seksuele voorlichting volgens de gender ideologie die scholen verplicht aan kinderen van 5 jaar de vraag voor te leggen:”Voel jij je een meisje c.q. jongetje?” Uit internationaal onderzoek blijkt deze ideologie zéér schadelijk voor kinderen te zijn!!!
Franciscus is een moslim-paus
‘Als mijn goede vriend Alberto Gasbarri vloekt tegen mijn moeder, kan hij een klap verwachten. Het is normaal dat iemand met geweld reageert als hij zich beledigd voelt’, zei paus Franciscus tijdens zijn bezoek op donderdag in de Filipijnen.
http://www.standaard.be/cnt/dmf20150115_01474927
Men legt die vraag dan ook niet voor niets voor.
Heer, vergeef het hen niet, want ze weten verdraaide goed wat ze doen.
Ik heb me altijd al neutrum gevoeld
U moet zich niet gek laten maken hoor. Er worden vanuit onze vrije tijd heel veel zaken als interessante onderwerpen geëtaleerd en bedacht. Vaak levert elk “probleem” weer ruimte voor extra aandacht en geld, Persoonlijk heb ik overigens ook zoiets. Ik heb een aanvraag voor subsidie voor de volgende zaak ingediend.
Ik voel me namelijk ontzettend rijk, maar ik ben arm. De aanvraag is in behandeling.
Ook worden zaken vaak uit het verband getrokken. Voor wat betreft allerlei politiek-economische stromingen is voor een bestaande reeds volgroeide economie min of meer de “Solow” gedachte, these, of hoe je hem noemen wilt, denk ik nog steeds lijdend. Dat levert meteen een antwoord op speeltjes als puur socialisme en neo-liberalisme, want het betekent juist het bestaande zorgvuldig mee omgaan. Dat laatste gezegd hebbend, wat behoudend klinkt, maakt me niet populair natuurlijk, want “vernieuwend” is juist “cool”.
.
[Yet despite the apparent absence of a gendered element in the key tenets of the philosophy, its current adherents seem to be overwhelmingly male.]
.
Dit is een nogal foute conclusie. Impliciet aan anarchie is het mannelijke testosteron. Impliciet aan assimilatie het vrouwelijk oestrogeen. Dat libertariërs daar zelf nog niet opgekomen zouden zijn lijkt mij uitgesloten. Dat blijkt ook wel uit de opmerking van Gabriel Romano. Dat blijkt ook uit de betreffende vervolgvraag die wijst op specifieke gender theorievorming t.a.v. dit onderwerp.
.
Nu blijken er van de 625 deelnemers 593 gender tevreden mannen en 8 tevreden vrouwen te zijn. Van de andere 625 minus 601 = 24 deelnemers zijn er 11 mannen of vrouwen die niet met de geboortegender tevreden zijn. Blijven over nog 13 personen die man of vrouw kunnen zijn en nog steeds niet tot een definitief oordeel over hun genderidenteit zijn gekomen.
.
Wetende hoe de genderproblematiek tussen mannen en vrouwen in de populatie verdeeld is en hoe die zich verhoudt tot de aantallen in deze zeer specifieke en selecte (!) steekproef, kan men uitspraken doen over de afwijking van deze specifieke steekproef (anarcho enz) van de norm, van de populatie. En anders kan men niets concluderen.
.
De betreffende vraag over genderproblematiek houdt mogelijk verband met eerdere theorievorming ter verklaring van het ook eerder gevonden verschil in aantallen tussen mannen en vrouwen. Een opgedrongen geboorte-gender zou bij mannen èn vrouwen bijvoorbeeld tot resentment tegen de samenleving en de staat kunnen leiden.
.
Maar ook kunnen de mannen (van de 11) die liever vrouwen waren, relatief minder in deze steekproef voorkomen omdat deze mannen eerder - als zijnde vrouwen - willen assimileren in iedere samenleving.
.
En tenslotte kunnen vrouwen (van de 11) die liever mannen waren geworden in deze speciale steekproef relatief zijn oververtegenwoordigd gezien de populatie. Althans het zou zo kunnen zijn dat alle genderontevreden vrouwen (van de 11) - als waren zij mannen - zich tot anarchie aangetrokken voelen en zich als mannen tegen de staat keren.
Op propaganda van de overheid wordt meestal de diversiteit: van allen die zich in Nederland bevinden, uitgemeten. In het pamflet, van het minhysterie van OC&W, bij dit opstel getoond, valt het mij op dat er alleen maar één soort van die allen een onbeschreven blad zijn.
Het kan gelukkig altijd nog gekker: http://reason.com/blog/2015/01/15/womens-college-cancels-vagina-monologues
Toneelstuk gecanceled omdat het vrouwen zonder vagina uitsluit.
Ils sont fous, ces Americains, zou Obelix zeggen.
Sorry, zijn er vrouwen zonder?
Ja, het is raar maar waar, maar voor de strijd tegen de werkelijkheid moet je iets over hebben. En ik vond een kort iemand ‘vertically challenged’ al zo raar, maar het kan altijd nog weer gekker.
Overigens, er zijn ook (maar verbijsterend weinig) vrouwen die zonder vagina worden geboren (is eoa syndroom) en verder gewoon vrouw zijn, maar dat is zo omdat het zo is, en niet omdat iemand dat bedacht heeft of (met piemel geboren) voelt een vrouw te zijn terwijl daar niets van te zien is.
Want of je vrouw bent heeft niets te maken met of je vrouw bent, maar of je die rol hebt aangenomen. En voor een rol aannemen, ook een vrouwenrol dus, hoef je geen vrouw te wezen. En die ‘vrouwen zonder vagina’, daar gaat alle PC-zorg naar uit, de vrouwen die er gewoon geen hebben, die zijn politiek niet interessant.
Opeens staan al die films waar beroemde acteurs (Dustin Hofman, Robin Williams, Eddy Murphy, John Travolta als nota bene voormalig sekssymbool) vrouwen spelen, in een wel heel ander licht. Niet om over te lachen dus, maar om van te leren.
Deze lijn doortrekkend zou je ook nooit meer bijeenkomsten over intelligentie …. of over fatsoen… of over geloof… of over humor….. of over gerechtigheid…mogen houden.
Wordt de wereld anno 2015 door bitterheid en rancune van zich achtergestelden in gijzeling gehouden?
Wat die dames zonder vagina betreft…. ik had er…voor een kleine operatie op mijn 19e dat oploste… zelfs twéé… ik zweer het u…. maar ik heb nooit geijverd voor het afblazen van bijeenkomsten van dames met slechts één zo’n lichaamsdeel!
Het is vooral de doortraptheid van de ‘voorgeraakten’ die de rancune van de achtergestelden ruim baan geeft (en de gekte tot het onverdraaglijke oprekt).
Intussen gebeurt dit.
Riyadh: In what could send chills down one’s spine, a Burmese woman, who resided in Saudi Arabia, was publicly beheaded in Islam’s holy city of Mecca on allegations that she had killed her stepdaughter, reports stated on Saturday.
Duidelijk dat bovenstaande discussie een brug te ver is.
Bas, is precies hetzelfde, zij het dat de praktijk van een en ander nog verschilt: die vrouw was geen mens, dus daar kan je alles mee doen wat maar opkomt in de hoofden van de mensen die menen dat zij dat wel zijn, mens. En dat niet alleen, die mensen zijn niet alleen wél mens, maar zien doodmaken van lastige niet-mensen (in 1984: onpersonen) als niet wezenlijk anders dan het verwijderen van een vlekje van een verder schoon tafelkleed.
En het begint allemaal met als onderwijs vermomde pavlov-conditionering.
In die “rol” die we hebben worden we als klei voortdurend in de gewenste vorm gekneed. Afgelopen week maakte Samsom hier ook al weer dankbaar gebruik van: “Door terug te slaan doen we wat “zij” willen” In feite keert hiermee de volksvertegenwoordiger zich tegen het volk zoals voortdurend gebeurt. Zou een volksvertegenwoordiger niet gewoon moeten luisteren naar wat het volk wil? Nee niet meer. Het volk wordt voortdurend gekneed en onder de duim gehouden. Zodra er gemurmel klinkt wordt dit krachtig tegengegaan. Het beeld van een concentratiekamp kwam zelfs bij me op waar ons voortdurend wordt voorgehouden dat we vrij zijn en we ons moeten schamen als we durven zeggen dat we het op allerlei terreinen steeds slechter hebben gekregen. Ondertussen worden de wachttorens steeds hoger en het prikkeldraad steeds strakker om ons heen getrokken.
Het volk bestaat niet (meer) in de gedachten van de houders van de staatsmacht (zie ook wat ‘onze grondwet’ wordt genoemd, en wat daar écht in staat), dus als je er al rekening mee zou houden, dan als product van je eigen verbeelding, niet meer en niet minder of anders.
Ze beschrijven het blad, en alles wat zij er niet op hebben geschreven, deugt niet/bestaat niet, en is hooguit geschikt voor heropvoeding en als dat niet werkt: al dan niet vrijwillige euthanasie.
U tokkelt van individu naar staat; ergens lijkt er iets een onbestemd gevoel op te roepen. Dat klopt, niet vergeten moet worden dat men bezig is met de maakbare EU.
Zo las ik net dat men de belasting voor bedrijven in de EU wil gelijkschakelen (een voorbeeld). Veel mensen die in het EU-bestuur zitten hebben EU-vorming gehad ( denk aan Timmermans met een studie franse letterkunde en een jaartje Fontainebleau met een kopstudie EU-kunde). Verder merk ik dat vragen in het parlement steeds vaker beantwoord worden met: “We overleggen het in de EU.”
Dat gevoel van maakbaarheid zit inmiddels al in de politieke genen, vrees ik.
Maar het project staat onder druk. De afspraak van de EU met Turkije om snel een democratie in Syrië te bouwen is een fiasco bijvoorbeeld (dat bedekt moet worden). De integratie van de islam loopt niet vlot. De oude Euro-landen groeien niet, maar hun schuldenlast wel. Men blijft maar nieuwe associatiepartners binnen roeien, zodat we als “land EU” beschouwd het redelijk doen in EU-statistieken bij bijvoorbeeld de IMF.
Staten heb je niet meer dus. En volken in staten ook niet. We zitten in de periode van de experimentele maakbaarheid. Veel ideologische idealen van de nieuwe wereldorde spelen mee, en voor de bedrijven is het economisch veroveren of openen van nieuwe markten niet slecht. We zijn met z’n allen naar elkaar toe aan het convergeren; dat merken we soms op nare wijze, maar dat behoort bij het plan van de Grote Roergangers.
Tokkelen?
Nee hoor, het gaat juist om het individu dat door de staat ontmenselijkt wordt. En ja, die staat is ook maar mensenwerk, al willen de mensen die dat werk doen, je anders laten geloven.
Kijk in ‘onze grondwet’, artikel 1, waarin staat dat we ‘behandeld zullen worden’. Dat geldt dus alleen voor de (op alle manieren en met alle methodes) ‘mensen die ontmenselijkt zijn’, onpersonen dus of Untermensch als al mens op zijn hoogst, de onbeschreven bladeren die door de behandelaars kunnen worden beschreven. De behandelaars, wie dat dan ook mogen zijn, staan er buiten en boven, want was het anders dan zouden zij zich niet tot ‘gelijke behandeling’ kunnen verplichten.
En de staat, dat is natuurlijk niet alleen de staat hier, maar alle internationale vertakkingen ervan, hoe dan ook genoemd. Alle ellende met EU/IMF/ECB en noem alle afkortingen maar op waarachter de mensen zich verschuilen die zich mens/behandelaar wanen.
Opvallend: nauwelijks is het Verdrag van Lissabon volledig in werking getreden, en de staten halen alom de geweren uit het vet en beginnen te schieten.
Parijs en Verviers zijn testcase voor de dictatuur, en de zaken kunnen gaan zoals ‘die andere Niemöller’ al zei.
Nu, dat tokkelen laat ik dan voor mijn rekening, want wat u noemt, dat “ont-identiteiten” vind ik ook. Misschien praten we langs elkaar heen.
Ik weet nog, toen ik eind 90er jaren vorige eeuw bij de belastingdienst werkte, er een oekaze van bovenaf kwam. De belastingplichtige moest klant genoemd worden en de inspecteur de klantbehandelaar. Gedwongen winkelnering, maar toch klanten. Een collega zei: “waarom noemen we ze dan geen patiënten, die belastingplichtigen?”
Die sfeer bestaat al heel lang. Er vindt iets van vervreemding plaats, maar het lijkt of dat je niet duidelijk de vinger erop kan leggen. In principe heb je dat al met al die belachelijke labeltjes, zoals in het voorbeeld genoemd. .Steeds dwing je mensen zich aan te passen daaraan. Als ze maar genoeg murw zijn, volgen ze lijdzaam.
Ja, het is alom, dat rare gepraat, en niet uit een wens om maar gewoon raar te praten of gevoelens te ontzien, het is meer nefast en met opzet zo. Om gevoelens te veranderen dus, en denken in een bepaalde richting te dwingen.
Zelfs als je je dat al realiseerde, dan zie je soms opeens toch weer eens iets dat je weer treft, zoals hier, waar het aangeboren zijn van bijvoorbeeld je sekse, opeens als iets ‘aangeleerds’ wordt beschouwd. Meestal lees ik er over heen (niet goed dus, maar ach, iedere keer amok maken is ook weer zo iets, en zo werkt het dus), sufgel*ld worden in alle betekenissen van dat woord.
Ook erg vervreemdend: alles wat zwart is, voor wit verkopen en andersom. En zelfs als je zoiets schrijft heb je ergens in je binnenste een stemmetje dat zegt: zou je het nou wel zo zeggen, want voor je het weet begint er weer iemand te zeuren dat je racistische opmerkingen maakt. Want dat komt er ook nog bij: je hebt niet alleen te maken met je eigen Pavlov (die kan je nog wel beheersen), maar ook nog eens met die van iedereen er omheen.