Door Caroline Vonhoff
Een van de manieren om tirannie te vestigen en te behouden is het voeren van oorlog. En zoals je uit Orwell’s 1984 kunt leren: niets beter dan een permanente staat van oorlog, en dan graag eentje waarvan de vijand duidelijk is maar desondanks niet altijd dezelfde. Emmanuel Goldstein is de duidelijke en eeuwige vijand, de man die dan weer de ene dan weer de andere vijand in zijn verraderlijke zak steekt en even makkelijk van kant wisselt als een ander van zijn sokken. Gelukkig is er ‘Big Brother’ de geliefde leider van het land (de regio? Het Continent?) die geregeld op televisie verschijnt om het volk te vertellen dat hij nog net op tijd ontdekt heeft dat Emmanuel Goldstein van kant gewisseld is, zodat de oorlog nu niet langer tegen vijand A gevoerd hoeft te worden (met wie inmiddels een bondgenootschap is aangegaan) maar de strijd tegen vijand B dient te worden gevoerd. Na het toejuichen van Big Brother wordt vervolgens in groepsverband overgegaan tot de verplichte minuten haat waarbij het gezicht van Goldstein wordt geprojecteerd om die effectief te richten. Het werk van de held van het verhaal, Winston Smit, is om de volgende dag de geschiedenis te herschrijven (dat ging toen nog met écht knippen en plakken van de tekst, niet met een eenvoudig delete) en die in de archieven te doen opnemen.
Inmiddels zijn er in onze wereld ook allerlei vijanden waartegen oorlog gevoerd wordt, en onze Emmanuel Goldstein is het terrorisme. De vijand is dus duidelijk, maar met wie die wanneer heult dan weer niet.
Zo is het mogelijk dat het ene moment met en het andere moment tegen ISIS (hoe dan ook genaamd) wordt gevochten, en kan dat soms zelfs tegelijkertijd, want de wegen van Emmanuel Goldstein zijn niet altijd doorzichtig. Zo kan terrorisme (zeg ISIS) in het ene land vriend zijn (Libië, Syrië) en in het andere land vijand (Irak). En kan Emmanuel Goldstein onderwijl ook elders opduiken en zijn kwalijke werk doen, en dan heb je er opeens ook in het Oosten een vijand bij, of voer je oorlog tegen planten (drugs) of de zon zelf. Maar dat dat allemaal nu zo is als het nu is, dat kan zo wezen maar hoeft niet voor eeuwig zo te zijn, en eigenlijk liever niet. De geschiedenis kan iedere dag immers weer anders worden geschreven, en dan begint die weer opnieuw zonder overigens ooit anders geweest te zijn dan dat die vandaag is. De strijd, de oorlog, is eeuwig, alleen de partners wisselen.
Winston denkt te ontsnappen door zich aan te sluiten bij wat hij het verzet tegen Big Brother waant. Helaas blijkt dat verzet een schijngestalte van Big Brother en de gedroomde vrijheid, dat kleine beetje waar hij op hoopte, verliest hij, met zichzelf, op een vreselijke manier. Zijn laatste dagen slijt hij als on-persoon.
Wat zou die Big Brother daar nou zo leuk aan vinden, aan dat voortdurend conflicten en gedoe maken en aan het onderdrukken van het (eigen?) volk? In plaats van het leven voor (bijna) iedereen ellendiger te maken, maak je het met dezelfde moeite voor iedereen een beetje aardiger. Gewoon geen permanente oorlog voeren met bijbehorende oorlogseconomie (bezuinigen, bezuinigen, bezuinigen en dan ombuigen) maar iedereen het zijne laten.
Mocht ik het voor het kiezen hebben, dan wist ik het wel, maar als stemmen hielp, dan zou het wel verboden zijn, zoals Twain al zei. Nou ja, gelukkig is het persoonlijke niet politiek.
Heel aardig dat u over Orwell begint mevrouw Vonhoff, maar leg de PVV achterban eerst eens uit wat een boek is. Deze groep heeft een ongelofelijke leesachterstand. 1984 van Orwell heeft 326 pagina’s en er komen geen joden, christenen en moslims in voor. Paarlen voor de zwijnen als je het mij vraagt. Het kan verkeren is het niet..
Goed te horen dat mijn paarlen u bevallen
tsssssss…. u wordt in brede……. heel erg brede kringen gelezen. Don’t be shy girl.
Dante, wat is boekenwijsheid ?
onze Emmanuel Goldstein is het terrorisme
Interessante analogie. Is ook wel eens in me opgekomen, maar ik had Emmanuel Goldstein gelijkgesteld aan het volk. Want volgens mij is dat de echte vijand. Begrippen als terrorisme, maar ook kinderporno of witwassen zijn quasi-vijanden die alleen nodig zijn voor het opvoeren van de switch-and-bait truc die de boven ons gestelden zo graag met ons uithalen.
Nog een twist, Goldstein is het volk. Moet ik nog eens over denken.
Mijn eerste reactie is niet, want het is het volk dat iedere keer weer die vijand krijgt aangewezen. Dat Big Brother het volk wel als zijn vijand ziet lijkt me duidelijk, anders zou hij niet door het volk én gevreesd én bemind willen worden, een inderdaad ijzingwekkend beeld van vijandschap. Dat Goldstein als het zo uitkomt ook in het volk kan opduiken (iedereen verdacht en bespioneerbaar) maakt de zaak uiteraard nog enger, voor het volk dan. Je zou als voorbeeld daarvan kunnen denken aan de recente ‘discussie’ rond Zwarte Piet waar een zich van geen kwaad bewust zijnd deel van de bevolking opeens als altijd én racist én slavenhandelaar (althans vervuld van verlangen eens lekker in slaven te gaan handelen) heet te hebben geopenbaard. De geest van Emmanuel Goldstein was duidelijk over die mensen vaardig geworden, en dat zij dan ook van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat belerend werden beknord en opvoedend beloerd door de Polderpravda, was dan ook niet meer dan terecht. ( ‘hoor wie klopt daar kinderen, hoor wie tikt daar zachtjes tegen het raam, ut is een AIVD-er zeker, die verdwaald is zeker’, maar helaas verdwaald was die niet).
In het beeld in 1984 van het de agressie vooral buiten de groep richten zie ik dat niet zo passen, zij het dat je dat volk natuurlijk op alle categorieën die je maar kunt verzinnen, kunt indelen, en als ‘bezeten door Emmanuel kunt aanwijzen’.
Kortom, Emmanuel Goldstein is inderdaad overal (en nergens), nog enger.
Gelukkig kun je altijd nog proles worden.
Ja, zo bedoelde ik het ook: het volk is de vijand van Big Brother, maar het volk zelf wordt voorgehouden dat terrorisme, kinderporno, witwassen en klimaatverandering het grote kwaad is, waar de overheid welwillend haar peilen op richt.
Terwijl hele volksstammen niet in de gaten hebben dat het de agenda van de overheid is om totale controle van van haar echte vijand (het volk zelf dus) te bewerkstelligen, middels 24/7 surveillance en andere methoden om alle handelingen, verplaatsingen, aankopen, uitspraken, interesses en motieven van elk individu te volgen en op te slaan voor later gebruik. Allemaal ter bestrijding van de schijnvijanden. En betaald door het volk. For the sheeple, by the sheeple. En – middels verkiezingen – of the sheeple.
‘Never let a crisis go to waste’ is een motto dat de overheid hoog in het vaandel heeft staan. En als er geen crisis is, dan verzinnen we die wel.
Het grote kwaad: hoe vind je die Sharon Dijksma, ze doet het aardig hoor, daar niet van. Maar dat zo’n jonge dame ons moreel de les gaat lezen over een 40 jaar oude olifant die totaal in het circusleven is opgenomen. Het beest is niet vrij.
Het aanmatigende norm opdringen aan de overige bevolking. En dat zonder enige inherente morele authoriteit.
Een geit mag je niet neuken maar ze worden wel legaal bij duizenden gekeeld en uit elkaar getrokken. De mens projecteert zijn eigen onverwerkte seksleven op de dieren. Doe het dan goed en spring er zelf op.
Ik begrijp het werkelijk niet (of erger: eigenlijk wel) dat aan elkaar verknochte wezens als olifanten en oppassers uit elkaar moeten omdat er mensen zijn (die daar helemaal niets mee te maken hebben) die menen dat dat beter in hun morele kader past. De olifant in de kamer (dat mag dan weer wel) is dat niet alleen deze zuster van Big Brother meent daarover te gaan maar ook talloze anderen. Mensen die ‘het wel goed vinden voelen’ om ‘wilde dieren’ in circussen te verbieden, ‘gewoon ja, het voelt lekker weet je wel, en als ik me er lekker bij voel dan ga ik me gewoon met anderen bemoeien, want dan kan ik mijn olifantslurf-lange steekneus weer eens lekker ergens insteken, en mij, mij kost het niets, des te beter want volgende week ben ik het toch al weer vergeten’. Het verdriet dat hiermee gedaan wordt aan de wezens die het wél aangaat, ach, als je een olifant hebt dan ben je sowieso een slecht mens, dus dan maakt het niet uit. En dat die olifant nergens terecht kan (en genoeg eet om te moeten werken voor zijn brood) en dus wel tot kattenvoer verwerkt zal worden, dat is alleen al rechtvaardig ‘omdat ik me er beter bij voel.
Er is geen mens zo klein of er past wel een Stasi in, en Das Leben der Anderen is allang het onze.
Waar dat olifantenmeisje haar dagen als Hotemetoot mee slijt; is het niet als uitvindster van nieuwe chocoladeproducten dan is het wel als slurrufsteekster. Goed dat ze zichzelf niet als cementmolen ziet want dan zou ze best lastig voor de bouwvakkers kunnen worden. Kan ze geen friettent of zo beginnen?
Sorry, het ging over de wijze lessen van Orwell, dacht dat het over Slurrufje ging.
” Winston denkt te ontsnappen door zich aan te sluiten bij wat hij het verzet tegen Big Brother waant. Helaas blijkt dat verzet een schijngestalte van Big Brother en de gedroomde vrijheid, ”
Zie hier de beschrijving van de PVV.
Goed artikel!
@robbertdeberk
Neem ons a.u.b. niet onze dromen af.